NICHOLAS URIE – CHARLES BUKOWSKI

Τρία σαξόφωνα (σοπράνο, άλτο, τενόρο), μπάσο κλαρίνο, τρεις τρομπέτες, δύο τρομπόνια, πιάνο, μπάσο, ντραμς και ακόμη φωνή περιλαμβάνει η μπάντα του Nicholas Urie, ενός νέου μουσικού (μόλις 26 ετών), ενός αυθεντικού ταλέντου (διευθυντής ορχήστρας) του σύγχρονου jazz circuit. Το “My Garden” [Red Piano, 2011], που ακολουθεί το “Excerpts from An Online Dating Service” [Red Piano, 2009], είναι ένα concept άλμπουμ βασισμένο (γιατί αυτό είναι το concept) στην ποίηση του Charles Bukowski (1920-1994).Όπως εξηγεί ο ίδιος ο Urie, στο κείμενο που υπάρχει τυπωμένο στο άλμπουμ του, ο Bukowski υπήρξε ήρωας ενός συγκεκριμένου τρόπου σκέψης, ζωής και δράσης στη νότια Καλιφόρνια και πως ως νοτιοκαλιφορνέζος και ο ίδιος ήταν βαθύτατα επηρεασμένος, στην εφηβεία του, από την ποίησή του. Βεβαίως, μεγαλώνοντας, όπως ο ίδιος πάντα υποστηρίζει, θ’ ανακαλύψει και άλλα στοιχεία στα ποιήματα, τις νουβέλες και τις μικροϊστορίες του Bukowski, στοιχεία που θα τον εξαναγκάσουν κατά μίαν έννοια να συντάξει το εν λόγω άλμπουμ. Έτσι, λοιπόν, και παρότι ο Charles Bukowski δεν είναι ένας τζαζ ποιητής –όπως μπορεί να είναι άλλοι συνάδελφοί του, του beat κυκλώματος φερ’ ειπείν–, έχει κάποια στοιχεία στη γραφή του, που μπορεί να συνδυαστούν με μιαν jazz αφήγηση. Κυρίως το κοφτερό λακωνίζειν, όσον αφορά στη φόρμα, που μπορεί με μιαν ευκολία να προσαρμοστεί στο ηχητικό δρώμενο, και βεβαίως τα γνωστά θέματα τα σχετικά με το γυναικείο φύλο, τα ποτά, και την (κυνική) κοινωνική κριτική, που μπορεί εκ πρώτης να μην ταυτίζονται με τον τζαζ τρόπο ζωής, διατηρούν όμως μια (σοβαρή) τομή μ’ εκείνον. Κατά τα λοιπά, η Christine Correa (συνεργάτις και του Ran Blake, ανάμεσα σε άλλα) φαίνεται πως είναι το πλέον κατάλληλο πρόσωπο στην απόπειρα ν’ αποδοθούν οι στίχοι του Bukowski, υπό την έννοιαν ότι οι τραγουδο-απαγγελίες της διαμορφώνονται όχι μόνο σε σχέση με τα λόγια, αλλά και σε σχέση με τον ηχητικό δεδομένο· άκου ας πούμε το “For crying out loud” με τις παραμορφωμένες συλλαβές, τις τραβηγμένες καταλήξεις, τα απότομα κοψίματα κ.λπ. Υπάρχουν λοιπόν οι επιμέρους half-sung, half-spoken τεχνικές, υπάρχει όμως και το μεσαιο-μπαντικό background (όταν είναι background και δεν είναι μπροστά), τα αφηγηματικά στοιχεία (ιδίως από το κοντραμπάσο του John Hebert) που παρέχουν ακόμη περισσότερο δύναμη στο λόγο, φυσικά ο ελεύθερος αυτοσχεδιασμός, οπωσδήποτε οι contemporary διδαχές και βεβαίως τα σχολιαστικά παιξίματα των πνευστών και του πιάνου (Frank Carlberg), που δίδουν (άπαντα) στο “My Garden” τη σιγουριά του ολοκληρωμένου.
Επαφή: www.redpianorecords.com