Ξεκινάμε με μία πολύ ιδιαίτερη συνέντευξη του top ιταλού τρομπετίστα Enrico Rava στον Αντώνη Ν. Φράγκο και ακολουθούν… Ένα κείμενο του Δημήτρη Κατσουρίνη για το κορυφαίο σύγχρονο βρετανικό funk γκρουπ, τους New Mastersounds και μία αναφορά του Βαγγέλη Αραγιάννη στη φινλανδική εταιρεία TUM Records, στην οποία βρίσκουν καταφύγιο παλαιά (Otto Donner, Juhani Aaltonen) και νέα ονόματα της (φινλανδικής) σκηνής. Με τον Γιάννη Μουγγολιά μοιράζομαι ένα κείμενο που επικεντρώνεται στις περιπτώσεις των πολωνών μουσικών Leszek Mozdzer και Adam Pieronczyk, οι οποίοι σκύβουν, σήμερα, στο ιστορικό έργο του Krzysztof Komeda, παρουσιάζοντας επίσης μια σειρά δίσκων της ελληνικής jazz σκηνής (Γιάννης Κασέτας/Γιώργος Σπανός, The Wonder-Fall Quartet κ.ά.) και της πρόσφατης παραγωγής. Ο Κορνήλιος Διαμαντόπουλος μεγεθύνει σε δύο τωρινά ιδιαίτερα άλμπουμ του Νίκου Μαμαγκάκη, ενώ ο Γιάννης Μουγγολιάς ξανά γράφει για τον Robert Wyatt και τα άλμπουμ του “Royal Drury Lane” και “Radio Experiment Rome”. Η θεματολογία κλείνει με την αναφορά του Γιώργου Χαρωνίτη στον Brad Mehldau (στο εξώφυλλο), επ’ αφορμής της επικείμενης εμφάνισής του στην Αθήνα.Από κει και πέρα… δισκοκριτικές, blues boom!, επανεκδόσεις, δισκορυχείον (μ’ ένα φινλανδικό άλμπουμ του 1970, με ελληνικό ενδιαφέρον), τζαζ & λογοτεχνία, πράξεις λόγιας μουσικής, all that art – και ακόμη ένα πλούσιο jazz eye, με κείμενα για το “Mano’s” του Δημήτρη Καλαντζή και τον τρόπο που… τζαζοβλέπει (ο Καλαντζής) συνθέσεις του Χατζιδάκι, την κυπριακή Λουβάνα Δίσκοι, τους Misuse, τον Χάρη Παπαδόπουλο (τα τέσσερα τραγούδια του σε ποίηση Κωνσταντίνου Καβάφη, που κυκλοφορούν στις 45 στροφές!), τον Πάνο Σαββόπουλο (με αφορμή τον τρίτο του δίσκο «Δια ταύτα…»), τον ελληνογάλλο πιανίστα της jazz Georges Arvanitas…
Στο CD “The Roots of Latin Jazz” κομμάτια των Gerry Mulligan-Chet Baker, Machito’s & His Orchestra, Chico O’Farrill, Dizzy Gillespie & His Orchestra και Herbie Mann από τη δεκαετία 1949-1959.
καθυστερημένο σχόλιο αλλά μιας και χαζεύω αυτό το τριήμερο... στο τεύχος του Αυγούστου του 2010 (εκείνο με τον clint στο εξώφυλλο) διάβασα το "that's history" με την εξιστόριση της συναυλίας του Buck Clayton στην Αθήνα... Να αποκαταστήσω-συμπληρώσω. Ο BC δεν έπαιξε εκείνη την περίοδο μόνο στην Αθήνα. Έδωσε και συναυλία στην φοιτητική εστία του ΑΠΘ (την οργάνωση είχε η Ελληνοαμερικανική ένωση - κολλέγιο Ανατόλια). Μια δωρεάν συναυλία σε ένα πήχτρα αμφιθέατρο ήταν και η πρώτη συναλία Jazz που παρακολούθησα (πρωτοετής στο πανεπιστήμιο). Δεν γνωρίζω τίποτα από το "παρασκήνιο" εκείνης της συναυλίας παρά μόνο οτι αν θυμάμαι καλά το έμαθα από ένα δισκάδικο στη Διαγώνιο (που έφερνε δίσκους από μια περιέργη εταιρεία ECM και με άγνωστους μουσικούς). Στη θεσσαλονίκη τότε είχε πολύ λίγα πράγματα να κάνεις και πολύ λιγότερα να ακούσεις και να δείς. όμως ο κόσμος είχε δίψα για νέα ακούσματα (όχι όλος...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα βάλετε επιτέλους στήλη αλληλογραφίας στο περιοδικό ή δεν γράφει κανείς πια?
συνεχίζοντας το χάζεμα ταν παλιών τευχών στο αφιέρωμα στον clint δεν γίνεται αναφορά στην ταινία City Heat (story από τον Blake Edwards??) όπου κινηματογραφικά ο Clint μουγκρίζει επί μιάμιση ώρα αλλά μουσικά είναι άξια λόγου λόγω Irene Caras και τηε τελευτσαίας σκηνής όπου ο Clint σταματάει το μούγκρισμα και παίζει πιάνο...
ΑπάντησηΔιαγραφήMak58 θα μεταφέρω όσα λες στον συντάκτη της στήλης “That’s History”, τον Κορνήλιο Διαμαντόπουλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα (ξαν)ανοίξουμε σελίδα αλληλογραφίας στο περιοδικό, γιατί όχι; Αλλά θα πρέπει κι οι αναγνώστες να στέλνουν κάθε μήνα ουσιαστικά γράμματα και e-mail, όχι ένα κάθε… Καθαρή Δευτέρα (και μάλιστα δίσεκτου έτους!).
Δεν υπαινίσσομαι τίποτα για την πρωτοβουλία και την παρατήρησή σου (ίσα-ίσα), απαιτείται όμως ποσότητα γραμμάτων για να δικαιολογηθεί μία σελίδα αλληλογραφίας.
Ευχαριστώ για την επικοινωνία εκ μέρους του περιοδικού.
Διάβασα Buck Clayton και θυμήθηκα τη συναυλία στην αθήνα.Είχε τύχει μεγάλης δημοσιότητας τότε και από την tv.Ψάχνοντας βρήκα αυτό (http://is.gd/HggseC).Αν υποψιαστώ ότι η ξαφνική άνθηση της τζαζ (στους κόλπους του νεαρού ροκ ακροατηρίου) στην ελλάδα των late seventies ήταν μια προσφορά του state department ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΒάσει όσων γράφει ο Κορνήλιος, στο τεύχος 209/210, το live του Buck Clayton στην Αθήνα είχε γίνει στη Φοιτητική Εστία (Πατησίων και Καραβία) περί την Πρωτομαγιά του 1977. Στο περιοδικό δημοσιεύεται και φωτογραφία από το γεγονός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο State Department μέσω συναυλιών εκδόσεων αλλα και ραδιοφώνου (Voice of America) συνέβαλε τα μέγιστα στην εξάπλωση και επικράτηση της αμερικανικής κουλτούρας και τρόπου ζωής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλιστα και ο dizzie Gillespie την πρώτη φορά που ήρθε στην Ελλάδα (από όπου και o δίσκος Dizzie in Greece όπου απεικονίζεται ντυμένος τσολιάς στο εξώφυλλο - αλήθεια τον έχει κανείς?) μέσω SD ήρθε!!!
Την Δεύτερη φορά νομίζω ήταν εκεί κοντα με τον BC στο Hilton για φιλανθρωπική εκδήλωση με το εξωφρενικό εισητήριο των 1000 δραχμών!!!! Μάλιστα η όλη εκδήλωση και η τιμή του εισητήρίου ήταν θέμα στο κεντρικό δελτίο της ΕΡΤ από όπου είχε και βίντεο!
Αγαπητέ φώντα το έπιασα το καρφί με την επικοινωνία μεγαλύτερο και από το πιστόλι του clint στο City Heat. Επικονωνουμε όλο και πιο λίγο ...κρίμα!