Κατεβάζω την ανάρτηση για την «Χρυσαλλίδα» του Κ.Βήτα (θα την ανεβάσω αύριο ή κάποια άλλη στιγμή) λόγω της συγκυρίας. Κι επειδή τώρα μαζεύτηκα στο σπίτι, κι επειδή δεν έχω χρόνο να γράψω κείμενο επιθυμώ να σημειώσω μόνον τούτο…
Πολιτικές πράξεις όπως η σημερινή θυσία του ανθρώπου στο Σύνταγμα συντελούνται μόνο σε απολυταρχίες. Το γεγονός, έχω την αίσθηση πως δεν μπορεί να είναι μικρότερης σημασίας από την αυτοπυρπόληση του 22χρονου Κερκυραίου Κώστα Γεωργάκη στην πλατεία Matteotti της Γένοβα τον Σεπτέμβριο του 1970. Τότε, ο λόγος ήταν η χούντα του Παπαδόπουλου. Τώρα…
Γιατί θυσία Φώντα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει μεγαλύτερη εγωιστική δειλία από την αυτοχειρία; "Θυσία" την ήθελε ο αυτόχειρας, "θυσία" την θέλουν τα ΜΜΕ, "θυσία" την θέλει το γιαλαντζί "κίνημα" των "αγανακτισμένων", αλλά "θυσία" δεν είναι. Ούτε ηρωισμός, ούτε τίποτα σχετικό. Μόνο δειλία και εγκλωβισμός κάτω από ένα τεράστιο υπερΕΓΩ. Η σύνδεση της λυπηρής αυτής κατάστασης με την μνημονιακή χούντα που ζούμε, τόσο από τον δύστυχο αυτόχειρα, όσο και από τον οποιοδήποτε άλλον είναι θλιβερά άστοχη.
Έμαθα για το γεγονός το απόγευμα. Και μέχρι πριν από λίγη ώρα δεν είχα πρόσβαση ούτε σε PC, ούτε σε τηλεόραση, για να πληροφορηθώ τι ειπώθηκε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕν πάση περιπτώσει. Στέφανε Σαμπαζιώτη λυπάμαι πολύ για το σχόλιό σου. Δεν θέλω να πω τίποτ’ άλλο.
ντροπη σου stefane,αίσχος
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας αναγνώστης εξέφρασε μιαν άποψη. Διαφωνώ με την άποψή του εντελώς. Παρακαλώ όσους διαφωνούν ας πουν ό,τι θέλουν να πουν, δίχως να προβαίνουν σε προσωπικούς, υβριστικούς χαρακτηρισμούς. Στην αντίθετη περίπτωση θ’ αναγκαστώ να μην δημοσιεύσω τα σχόλια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα πάρω πίσω τον χαρακτηρισμό "γιαλαντζί" για το κίνημα των αγανακτισμένων. Ήταν τραβηγμένος και λίγο εκτός θέματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τα άλλα, όσα είπα αναφέρονται πρώτον, στην πράξη και δεύτερον, στην αντιμετώπισή της. Δεν είχα καμία διάθεση προσβολής του ανθρώπου.
Εγώ δεν έχω δει να αυτοκτονεί κάποιος με αυτόν τον τρόπο σε καιρό… δημοκρατίας. Κάποιος που πατάει τη σκανδάλη μπροστά από τη Βουλή, έχοντας ένα σημείωμα στην τσέπη (που γράφει αυτά που γράφει). Η πράξη αυτή καθ’ αυτή, με ό,τι συμπαραδηλώνει, είναι τόσο σημαντική και μοναδική, ώστε κάθε παράλληλη κουβέντα όχι απλώς να μην έχει την παραμικρή αξία, αλλά ν’ ακούγεται στ’ αυτιά μου εντελώς γελοία (ήταν συνταξιούχος, άρρωστος, χρώσταγε, άλλοι παίρνουν 300 ευρώ και δεν αυτοκτονούν, και άλλα τέτοια επαίσχυντα που ακούγονται και γράφονται).
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή για τον Γεωργάκη που αυτοπυρπολήθηκε στη Γένοβα –γιατί εγώ εκεί θέλω να επανέλθω– τι θα διαδιδόταν σήμερα; Ότι είχε φράγκα, αφού οι γονείς του τον έστειλαν να σπουδάσει στην Ιταλία, ότι είχε κακές παρέες και παρασύρθηκε, ότι είχε ψυχολογικά προβλήματα; Δεν ξέρω αν ακόμη κι οι μηχανισμοί προπαγάνδας της χούντας έφθαναν σε τέτοια ελεεινά σημεία, υποστηρίζοντας, ας πούμε, όσα είπε χθες ο Μπεγλίτης.
Η πράξη για μένα είναι τόσο ξεκάθαρη και ο συμβολισμός της τόσο προφανής, ώστε κάθε ανάλυση και συζήτηση επί τούτων –ειδικώς αυτή τη στιγμή– να έχει μόνον πονηρή (ή ηλίθια) αφετηρία.
Προφανώς, η επιλογή της αυτοκτονίας μπροστά στην Βουλή με το συγκεκριμένο σημείωμα στην τσέπη έχει πολιτικό χαρακτήρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο θεωρείς συνειδητή, ξεκάθαρη και συμβολική την πράξη αυτή, εξίσου την θεωρώ και εγώ (όντως, όντας μακριά από όλες αυτές τις παράλληλες κουβέντες που έγραψες). Εδώ συμφωνώ τελείως. Όμως μόνο με την έννοια ότι "ο αυτόχειρας έστειλε το μήνυμα που ήθελε να στείλει". Όχι με την έννοια ότι είναι καλοδεχούμενη η αυτοκτονία του ως πολιτική διαμαρτυρία.
Εκεί που θέλω να σταθώ είναι μακριά από κάθε πολιτική αντιμετώπιση της αυτοκτονίας αυτής. Προσπάθησα να εκφράσω την διαφωνία μου με την αναγωγή της πράξης σε αμιγώς πολιτική. Προσπάθησα να εκφράσω πόσο λυπηρό βλέπω να αντιμετωπίζει έτσι την ζωή που του δόθηκε ο οιοσδήποτε. Η αυτοκτονία είναι ο πιο ολοκληρωτικός, απόλυτος και ανελεύθερος τρόπος απάντησης-στάσης απέναντι στην ζωή και στον σκοπό που βρισκόμαστε σε αυτή. Συνεπώς, μόνο να λυπηθώ μπορώ για την επιλογή αυτή του ανθρώπου. Το ζήτημα είναι υπαρξιακής φύσεως για μένα, όχι πολιτικής στάσης.
Ούτε στις προπαγάνδες των τότε και των τωρινών δικτατόρων θέλω να σταθώ, ούτε θέλω να αποκλείσω κάθε μη πολιτική αντιμετώπιση της πράξης για την οποία μιλάμε, θεωρώντας την με πονηρή ή ηλίθια αφετηρία. Ίσως να μην ήταν ο χώρος αυτός κατάλληλος για να δώσω μια διαφορετική άποψη πάνω στην αντιμετώπιση αυτής της αυτοκτονίας, αλλά εν πάσει περιπτώσει, θα ευχαριστήσω για την φιλοξενία και την ανοχή στα σχόλιά μου.
Stefanos Sampaziotis:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αυτοκτονία μπορεί να είναι πολιτική, φιλοσοφική και ναι, υπαρξιακής φύσης αλλά κυρίως ζήτημα αξιοπρέπειας και στάσης ζωής.Δεν ξέρω τι γνωρίζετε σχετικά κύριε,αλλά εγώ επειδή έχω περιστατικό αυτοχειρίας στην οικογένειά μου,επιτρέψτε μου να γνωρίζω κάτι παραπάνω.Ο κοινός νους εύκολα λέει ότι η αυτοχειρία είναι "η εύκολη λύση" και "παραίτηση από τη ζωή" και άλλα τέτοια ανόητα και μικροαστικά, όμως είναι προτιμότερος ένας αξιοπρεπής θάνατος από μία συνέχεια στην ευτέλεια,αν το άτομο αυτό έχει πορευτεί με αυτήν την ποιότητα, με ελευθερία και συνέπεια και έχει αρνηθεί να ξεπουληθεί σε οποιαδήποτε φάση της ζωής του. Ναι,πρέπει να είναι δύσκολη στιγμή,μόνο εκείνος το ξέρει και δεν θα το μάθουμε ποτέ και όλα τα άλλα είναι βερεσέ.Δεν θέλω να κουράσω με αναλύσεις,αυτά με συντομία.
πες τα ρε Στεφο,εγω πιστευω οτι ουτε οι Σουλιωτισες επρεπε να αυτοκτονησουν,σιγα επειδη θα τις βιαζαν οι Τουρκοι και μπορει να τους επαιρναν τα παιδια?ε ,και τι εγινε? ελα μωρε ειναι γλυκια η ζωη ,αρκει να ζησεις και δε πα να'ναι και Κολαση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλικα,Γενναιος Εν Ζωη Ιντερνετικος Αγωνιστης
Καλά ρε γενναίε εν ζωή ιντερνετικέ αγωνιστή, μη μας πεις τώρα πως προπαγανδίζουμε και την αυτοκτονία σαν τον Τζέησον Ξενάκη…
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσεγγίζουμε ένα τέτοιο γεγονός απλά με το πως -εμείς- το αντιλαμβανόμαστε. Και σ' αυτήν την περίπτωση (όπως συμβαίνει συνήθως) καταφεύγουμε σε ακρότητες. Αν και η άποψη μου για την κίνηση του Δημήτρη Χριστούλα είναι ξεκάθαρη, ο μόνος "ορθός" κατά τη γνώμη μου τρόπος για να κατανοήσει κάνεις (όσο φυσικά αυτό είναι ευφικτό) τους λόγους και την απόφαση του, είναι να "βρεθεί" για λίγο στη θέση του. Να καταλάβει ποιος ήταν, πως έζησε όλα αυτά τα 77 χρόνια, τι πίστευε...και άλλα πολλά. Οι άνθρωποι είναι σύνολα πραγμάτων. Δεν είναι οι στιγμές τους. Και μόνο ως αυτό το σύνολο των πραγμάτων μπορούν να "ειδωθούν". Χαρακτηρισμοί και επίθετα περί δειλίας, εύκολης κίνησης κτλ προσωπικά με παραπέμπουν στην ασφαλή κριτική του τηλεθεατή (που τουλάχιστον
ΑπάντησηΔιαγραφή-οφείλει - να έχει δει «όλο το έργο» και οχι απλά το τέλος μιας ταινίας για να εξαγάγει τα συμπεράσματά του).
Αλλα για να μην κουράζω άλλο.
Μπορεί η ανθρωπότητα να έχει γενικά αποκοπεί από το ζωικό βασίλειο και το φυσικό της περιβάλλον και θα μπορούσα να θεωρήσω/κουβεντιάσω/διαπραγματευτώ ότι η αυτοχειρία είναι ένα ακόμα «φαλτσάρισμα» σ’ αυτήν την εκτός του φυσικού περιβάλλοντος πορεία του ανθρώπου. Είναι όμως και εκείνες οι γαμημένες οι φάλαινες που για τους δίκους τους «άγνωστους λόγους» ξαφνικά ξωκείλουν σε κάποια ακτή, και μου χαλάνε λίγο την «συνταγή της απόλυτης άποψης» απέναντι σε μία τέτοια κίνηση.
Φιλικά
Radiodada
Κύριο μέλημά μου είναι να μην ολισθήσω σε καμία συναισθηματική πρόταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω μόνο να σκεφτώ περί της ποιότητας της πολιτικής πράξης που επιτέλεσε ο Δ. Χ.
Θα σκεφτώ μία μόνο πτυχή της.
Αυτή του χώρου κι μάλιστα πολύ στενά.
Ξαφνικά μου ήρθε μια χωρική ανάλυση από το παρελθόν.
Η κάτω και η πάνω πλατεία Συντάγματος.
Ο Δ. Χ. επέλεξε να επιτελέσει την πράξη του στην κάτω πλατεία.
Ο χώρος αυτός είναι συνυφασμένος με την οριζόντια επικοινωνία όσων βρέθηκαν εκεί όλο αυτό το διάστημα. Πομπός και δέκτης είμαστε εμείς.
Στην πάνω πλατεία η απεύθυνση ήταν προς τη βουλή και τους πολιτικούς.
Άπειρα βέλη που δε διασταυρώνονταν.
Η πολιτική πράξη δεν απευθύνεται στην εξουσία.
Απευθύνεται σε μας.
Η πολιτική πράξη επιτελέστηκε στο χώρο των συνελεύσεων.
Στο χώρο που βρισκόμαστε όλοι εμείς.
Η πολιτική πράξη δεν εκχώρησε δικαιώματα χρησικτησίας στον άγνωστο στρατιώτη.
Από εδώ: http://arxediamedia.blogspot.com/2012/04/blog-post.html
Δεν νομίζω πως είχε κάτι τέτοιο στο νου του ο άνθρωπος… αλλά δεν ήμουν και στο μυαλό του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καθείς μπορεί να δώσει την ερμηνεία που θέλει, η ουσία όμως είναι μία.