Τα καλύτερα; Πείτε το κι έτσι. Είναι οι προτάσεις του Δισκορυχείου για το ελληνικό ροκ στα sixties (11 singles και 4 LP). Μετά από κάποια μικρή σκέψη, και
μετά από πολλές-πολλές αφαιρέσεις. Δεν χρειάζεται να πω πως η επιλογή είναι
προσωπική –εξυπακούεται– και πως δεν διεκδικεί τίποτα περισσότερο από αυτό που
είναι (ή δεν είναι). Θ’ ακολουθήσουν και οι επόμενες δεκαετίες σιγά-σιγά
(σίγουρα θα φθάσω μέχρι τα 80s,
μπορεί και πιο μετά). Η σειρές είναι αλφαβητικές…
Στην Ελλάδα
Singles
1. THE BLUE BIRDS – Julie/ Way to heaven – Philips 6056 –
1965
2. THE CHARMS – The count game/ I’m coming back
(To stay) – Music-Box MB 606 – 1966
3. CINQUETTI
– Πάντα κοντά μου/ Το κορίτσι του φίλου μου – Pan-Vox PAN 6102 – 1968
4. THE FORMINX – Love without
love/ Untill the end – Pan-Vox PAN 6055 – 1966
5. THE JUNIORS – Let me in/ Miss Blue
Jeans – Parlophone GDSP 3117 – 1966
6. THE KNACKS – Devil girl/ You can go
– Pan-Vox PAN 6061 – 1966
7. THE LOUBOGG – She is cool/ I need
you – Music Box MB 636 – 1966
8. THE OLYMPIANS – Ο τρόπος/ Συμπόσιο – Philips 6069 – 1966
9. THE PERSONS – Drive my Mustang/ All
the world is mine – Popular AP 6175 – 1966
10. THE SAINTS – Let me know/ Lonely
rider – Philips 6109 – 1966
11. THE STORMIES – Try-try-try/ Drums in
the storm – Pan-Vox PAN 6054 – 1965
LP
1. MIMIS PLESSAS/ THE ORBITERS – Greece Goes
Modern – Pan-Vox X 33 PV 10101 – 1967
2. ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ – In Concert & In the Studio – Zodiac XZP 88006 – 1968
3. ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ – Το Περιβόλι του Τρελλού – Lyra SYLP 3243 – 1969
Στη Γαλλία
LP
1. APHRODITE’S CHILD – End of the World/ Rain &
Tears – Mercury 138 350 MCY – 1968
Η μόνη μου ένσταση είναι για τους Olympians. Αντί για τον "Τρόπο" θα έβαζα το "Hopeless endless way", κι ας έχει χάλια δεύτερα φωνητικά (στο ρεφρέν).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλέξανδρος
Φανταστικό κομμάτι, αλλά νομίζω ότι βγήκε το 1970. Αν κάνω λάθος να στείλει κάποιος τη σωστή χρονολογία κυκλοφορίας του Hopeless endless way.
Διαγραφή“Πάντα σ’ αγαπώ/ Hopeless endless way” [Philips 6125, 1967]
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πρώτη πλευρά δεν λέει τίποτα…
Το άλλο είναι διαμαντάκι...
Ευχαριστώ για τη διόρθωση.
ΔιαγραφήΦώντα, εξαιρετικές επιλογές. Στα LP που αναφέρεις, εγώ θα προσέθετα και το It's Five O' Clock (1969). Το Greece Goes Modern, εκπληκτικό, αλλά δυσεύρετο (έχω κομμάτια σε μια παλιοκασέτα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλήθεια, έχει ποτέ επανακυκλοφορήσει σε οποιαδήποτε μορφή;
ΥΓ. Σε χαίρομαι όταν ασχολείσαι με αυτό που ξέρεις να κάνεις καλά, και όχι με ...οξύτητες.
http://plan59.wordpress.com/2012/12/17/greece-goes-modern/ Σε λίγες μέρες η επανέκδοση του Greece Goes Modern!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για την ενημέρωση. Γνωρίζουμε αν θα κυκλοφορήσει σε βινύλιο ή/και CD; Βρέθηκαν πρωτότυπες ταινίες ή θα μεταφερθεί από βινύλιο;
ΔιαγραφήΑς διευκρινίσω κάτι. Έχω γράψει μέσα στο κείμενο τη φράση «ελληνικό ροκ» με πλάγια γράμματα. Συνεκδοχικώς θεωρώ-θεωρούμε τους Forminx, τους Charms, τους Olympians και όλους τους υπολοίπους «ροκ». Εκείνη την εποχή αποκαλούνταν ρυθμικά συγκροτήματα, μοντέρνα ρυθμικά συγκροτήματα, ορχήστρες (π.χ. οι Charms), απλώς συγκροτήματα, αλλά και ποπ συγκροτήματα δειλά-δειλά μετά τα μέσα του ’67. Η λέξη «ροκ» θ’ αρχίσει να χρησιμοποιείται, επίσης δειλά-δειλά, μετά το 1970-71. Βλέπε και άκου ας πούμε το LP «Rock Σήμερα!» [Minerva, 1970/1971] εκεί όπου ροκ θεωρούνταν οι Πελόμα Μποκιού, ο Εξαδάκτυλος, ο Γιώργος Ρωμανός, αλλά και οι Δάμων και Φιντίας, Διόσκουροι κ.λπ. Την ίδιαν εποχή, όμως, και λίγο αργότερα, στο LP «Ζωντανοί στο Κύτταρο» [Zodiac, 1971], ο Εξαδάκτυλος, οι Δάμων και Φιντίας και όλοι οι υπόλοιποι χαρακτηρίζονταν και πάλι ποπ. Έπρεπε να περάσουν μερικά ακόμη χρόνια, δηλαδή, για ν’ αρχίσει το ροκ να παίρνει ξεκάθαρα κεφάλι…
ΑπάντησηΔιαγραφή__Mια διευκρίνηση Φώντα. Τα σιγκλάκια τα επέλεξες με κριτήριο το Α-side ή κρίνεις ισοβαρώς και τις δύο πλευρές;
ΑπάντησηΔιαγραφή__Gregory από ότι έμαθα, βρέθηκε ένα σχεδόν αχρησιμοποίητο βινύλιο από το οποίο έγινε η μεταφορά. Από αυτό σκαναρίστηκαν οι ετικέτες και τα εξώφυλλα. Το πρόβλημα με το G.g.M. είναι ότι οι μπομπίνες είναι εξαφανισμένες. Ο Μίμης Πλέσσας έχει σπίτι του σχεδόν την εργογραφία του, σε μπομπίνες. Αυτή δε την έχει. Πήγε σπίτι του κόσμος και ψάξανε μαζί αλλά δεν. Θα κυκλοφορήσει μόνο σε βινύλιο.
Οπωσδήποτε έλαβα υπ’ όψιν μου και τις δύο πλευρές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίτα πόσα έπιασε στο "χρηματιστήριο" το Knacks χθες:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.ebay.com/itm/THE-KNACKS-Devil-Girl-on-PAN-VOX-Scarce-Greek-Garage-45-/181044386510?_trksid=p2047675.l2557&ssPageName=STRK:MEWAX:IT&nma=true&si=TdA4GjRAKmbnq2BO8NQYWGXNvBw%3D&orig_cvip=true&rt=nc
Μάλλον πρόκειται πια για το ακριβότερο 45αρι ελληνικού συγκροτήματος. Για την ακρίβεια, με μιά πρόχειρη έρευνα που έκανα, διαπίστωσα ότι είναι το ακριβότερο 45αρι ευρωπαϊκού garage/beat group.
Καλές γιορτές σε όλους!
Egw proswpika to vlepw gia sthmeno....gia na to valei se ligo kairo "kapoios allos" kai na piasei ta misa - kai vevaia o agorasths na nomizei oti to pire se kalh timh...........na pw oti htan kai mint, alla se vg 1600e?
ΔιαγραφήΚοιτάζοντας τα feedbacks των bidders (που λογικώς είναι Έλληνες) διαπιστώνω πως οι πέντε από αυτούς που ανέβασαν την τιμή έχουν από λίγα έως ελάχιστα (feedbacks). Αυτό μάλλον σημαίνει πως είναι νέοι (όχι μόνο στο eBay, αλλά και στην ηλικία) και βεβαίως φραγκάτοι. Για «λαγούς» δεν τους βλέπω, γιατί ο seller φαίνεται να είναι από το Chicago.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως το 45άρι είναι πολύ καλό και σπάνιο. Δεν το έχω ξαναδεί στο eBay.
Επίσης καλές γιορτές!
Εντάξει τώρα... 2.100 ντάλλαρς για VG Pan-Vox. Να το βάζει στο 10.000 ευρώ του turntable και να ψένει αυγά. Πόσο μπέκουνας μπορεί να είναι αυτός που αγόρασε τη συγκεκριμένη παντόφλα;;;
ΔιαγραφήΔηλαδή αν αγόραζε ένα audiophile με τζαμάτο ήχο σε συσκευασία από χοντρό χαρτόνι από ανακυκλωμένο χαρτί με reactive color βαφή με σαβουροτράγουδα θα ήταν καλύτερα;
Διαγραφήar.haf
Τουλάχιστον θα είχε τα υπόλοιπα 2.050 ντάλλαρς...
ΔιαγραφήΚαι ποιός σου είπε ότι θα του λείψουνε; Υπάρχουν συλλέκτες για τους οποίους 2.050 ντάλλαρς είναι σαν εικοσάευρο για εμάς...
Διαγραφή"Όσο υπάρχει τράπουλα
ΑπάντησηΔιαγραφήθα βγαίνουνε ρηγάδες,
κι όσο υπάρχουν δάσκαλοι
θα βγαίνουν μαθητάδες."
Στην υγειά των "ανθυποσυλλεκτών".
ar.haf
μολις το βρηκα στο youtube και το ακουσα τσάμπα,χα,χα,χα.
ΑπάντησηΔιαγραφήασε τους άλλους να δινουν 2.500 ντόλαρς
Ερώτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν βγουν οι Saints στο eBay, πόσο θα πάνε;
Απάντηση.
Αν τους πουλήσει Αμερικανός μπορεί και να ξεπεράσουν τους Knacks.
Αν τους πουλήσει Έλληνας μπορεί και να πέσουν στα μισά…
Απ’ όσο πιο μακρυά έρχεται το ελληνικό 45άρι ανεβαίνει κι η τιμή του. Μπορεί ν’ ακούγεται «άσχετο» αυτό, αλλά δεν είναι (το έχω παρατηρήσει). Υπάρχουν και εξηγήσεις.
δηλαδη?γιατι?
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν υπάρχει άτομο που να μπορεί να βγάλει, σήμερα, από την τσέπη του 1600 ευρώ (τόσα είναι τα $2137), ώστε ν’ αγοράσει από έναν έλληνα έμπορο τους Knacks. Ούτε οι Spiders, ούτε οι Saints δεν φθάνουν τόσο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ στοιχηματίζω πως αν βάλει κάποιος Έλληνας αυτό το 45άρι, σ’ αυτήν τιμή, στο eBay, στο “buy it now”, δεν πρόκειται να πουληθεί. Είναι εξηγήσιμο αυτό, αλλά δεν ενδιαφέρομαι να πω περισσότερα (για ποιο λόγο συμβαίνει εννοώ).
OK, einai asxeth auth h kouventa sxetika me to periexomeno tou post, alla pws grafeis kati toso aoristo kai pws yparxoun kai ekshghseis xwris na anafereis estw kai mia ekshghsh?
ΔιαγραφήΕίναι κάποιες σκέψεις προσωπικές που αφορούν στη λειτουργία του eBay, στις δημοπρασίες, στα buy it now και σε όλα αυτά. Σχετίζονται με την ψυχολογία του αγοραστή λίγο πριν το πάτημα ή μη πάτημα του τελευταίου κουμπιού. Συμπεράσματα που έχουν βγει από την προσωπική μου εμπειρία και από κουβέντες μεταξύ φίλων eBayers. Δεν είμαι… κλινικός ψυχολόγος για να δημοσιοποιώ ανά πάσα ώρα και στιγμή όσα έχω συμπεράνει. Είναι προσωπικές απόψεις για το καφενείο, όχι για το διαδίκτυο.
ΔιαγραφήΚαλησπέρα παιδιά! Επειδή βρέθηκαν 3-4 παλαβοί και έδωσαν αυτά που έδωσαν, δε σημαίνει ότι αυτομάτως πάει και η τιμή εκεί. Αν δείτε τα bids, το τελευταίο "λογικό" είναι πέριξ των 800$. Και μετά βαράνε οι τελείως παλαβοί (για ψυχιατρείο). Προσωπικά νομίζω ότι δεν είναι Έλληνες. Για άπω ανατολή τους βλέπω, μάλλον Ιαπωνία. Εκεί έχει κάτι τέτοιους δυναμίτες (και ψυχοπαθείς) που έχουν τρελαθεί με τα Ελληνικά 60s τα τελευταία χρόνια. Τελοσπάντων, ανεξάρτητα από που είναι, ας το χαρεί ο άνθρωπος γιατί είναι από τα δύσκολα singles. Προσωπικά θα χαρώ στη χαρά του, ανεξάρτητα αν συμφωνώ ή όχι με την επιλογή του. Επίσης, με αφορμή αυτό και όσον αφορά τις τιμές γενικότερα, νομίζω ότι υπάρχει μεγάλη υπερβολή. Ρε παιδιά μην τρελαθούμε και εντελώς... 500 και 1000 ευρώ για δισκάκια βινυλίου, το 2012, σε έναν παγκοσμιοποιημένο και συνδεδεμένο on-line πλανήτη όπου μπορείς να ακούσεις σχεδόν τα πάντα free...?? Νομίζω ότι είναι αρκετά παλαβό και ίσως δεν έχει νόημα πλέον. Ποιό το νόημα να φτάνουν εκεί οι τιμές?? Εννοώ για εμάς, τους μουσικόφιλους, μουσικοτρελαμένους και συλλέκτες βινυλίου. Για τους εμπόρους βέβαια έχει τεράστιο νόημα να φτάνουν εκεί οι τιμές (και ακόμα ψηλότερα...). Ποιό το νόημα λοιπόν για εμάς? Ποτέ δεν το κατάλαβα. Το θέμα της σπανιότητας το καταλαβαίνω και εγώ που τα γράφω αυτά, και 'γω συλλέκτης είμαι και το 'χω το μικρόβιο για περισσότερο από 25 χρόνια, και σε μεγάλο βαθμό. Και δε νομίζω να φύγει ποτέ (αφού δεν ψόφησε μέχρι τώρα...). Καταλαβαίνω λοιπόν και οφείλω να πω ότι και 'γω έχω πέσει "θύμα". Αλλά όχι να δίνουμε 500 και 1000 ευρώ για ένα δίσκο. Και ξέρετε τι νομίζω τελικά..., νομίζω πως εμείς φταίμε που μας "γδέρνουν" κανονικά και λέμε και ευχαριστώ. Εμείς που πάμε σα βόδια και πληρώνουμε για να ικανοποιήσουμε το εγώ μας και τη μονομανία μας ότι πήραμε κάτι που ελάχιστοι - ή ακόμα καλύτερα κανένας άλλος - δεν έχει. Ας ηρεμήσουμε λοιπόν λίγο με τις τιμές. Εξ' άλλου το θέμα δεν είναι ηχητικό πλέον, αφού σχεδόν υπάρχουν τα πάντα. Είναι καθαρά προσωπικό θέμα οι δίσκοι και το τι χρήματα δίνουμε, αλλά δυστυχώς σα "μικρό χωριό" που είμαστε, παρασύρει και τους υπόλοιπους. Και για να συμφωνήσω με τον Φώντα, δεν νομίζω ότι θα ξαναπουληθεί ποτέ Ελληνικό 45αράκι σε αυτήν την τιμή. Ήταν καθαρά θέμα συγκυρίας και παλαβομάρας του αγοραστή (αν δεν είναι "πονηρό", γιατί παίζουν και αυτά βέβαια, αλλά το συγκεκριμένο δεν φαίνεται όντως για στημένο). Πάντως σε κάθε περίπτωση, οι έμποροι θα 'χουν τώρα να το λένε και μη σας πω ότι θα ανεβάσουν κι άλλο τις τιμές, από καψούρα που έχασαν το τεφαρίκι, τον παλαβό, και που θα βρουν τώρα άλλους παλαβούς.... Και επίσης και από ζήλεια "ακούς εκεί να πουλήσει ο Αμερικάνος τόσο...!! θα τα ξεφτυλίσω και 'γω και κάποιο κορόιδο θα τσιμπήσει... γιατί δηλαδή, είναι πιο μάγκας ο Αμερικάνος...??" Και άλλα τέτοια, παρόμοιας αντίληψης και νοοτροπίας (μετά ας μην αναρρωτιόμαστε γιατί χρεοκωπήσαμε, όχι μόνο οικονομικά ως χώρα, αλλά ως κοινωνία και ως άνθρωποι....). Τέλος παιδιά, έγραψα πολλά και έπιασα πολλά θέματα. Κλείνοντας μια φιλική συμβουλή: προσέχετε τα χρήματά σας και μην "τσιμπάτε". Από την μικρή εμπειρία μου σας λέω ότι τα πάντα είναι θέμα χρόνου να βρεθούν, και κυρίως θα βρεθούν όταν δεν το περιμένει κάποιος. Βεβαίως υπάρχουν σπάνιοι δίσκοι που αν τους βρεις πρέπει να μην τους αφήσεις να φύγουν. Ωστόσο, με σύνεση και σωφροσύνη. Καλές γιορτές και Χρόνια Πολλά σε όλους! Υγεία και χαρά!
ΑπάντησηΔιαγραφήKai m'auto to anekdihghto parallhrhrma, as kleisei to sygkekrimeno post, mias pou to paidi edw, apo thn empeiria tou, mas edwse th symvoulh ths xronias!
ΔιαγραφήΑνώνυμος23 Δεκεμβρίου 2012 2:14 π.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήφίλε δεν μπορείς να φανταστείς τι μπορώ να δώσω για το κουτί Studio Zünd των Magma και τη συλλογή The Essence of Swedish Progressive Music 1967-1979: Pregnant Rainbows for Colourblind Dreamers μαζί με το βιβλίο εννοείται.Αν εχεις κάτι απο αυτά πές το μου.
Λεφτά υπάρχουν για δίσκους.
Φ.Ν.
Γεμίσαμε άπλες...
ΔιαγραφήΝ.Φ.
Χρόνια πολλά παιδιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το φίλο που ψάχνει τους δίσκους, δυστυχώς καλέ μου φίλε, τα συγκεκριμένα δεν τα έχω. Ωστόσο μην απογοητεύεσαι και θα τα βρεις. Απλά θέλει χρόνο.
Τώρα για τον άλλο καλό φίλο που γράφει περί "παραληρήματος", και περί "συμβουλής της χρονιάς", λυπάμαι αν τα εξέλαβε έτσι. Σε κάθε περίπτωση, δε θα ασχοληθώ περισσότερο ούτε και θα μπω σε αντιπαράθεση, διότι ο καθένας μπορεί να πιστεύει ότι θέλει, αλλά και να διαχειρίζεται τα χρήματά του όπως αυτός νομίζει. Να πω μόνο στο συγκεκριμένο φίλο, να γράφει ελληνικά και όχι greekglish...
Χρόνια πολλά σε όλους!
Περί μαλάκα πρόκειται, μη δίνεις σημασία. Θα τραβάει ζόρια στο σπίτι του και τα βγάζει στα σχόλια.
ΔιαγραφήΚαλώς τους δεχτήκαμε
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.ebay.com/itm/MIMIS-PLESSAS-GREECE-GOES-MODERN-POKORA-R6-NEW-2012-RE-279-350-BLACK-VINYL-LP-/170964585466?pt=Music_on_Vinyl&hash=item27ce488bfa
ar.haf
καλησπερα σας. θα ηθελα να μαθω αν υπαρχουν πληροφοριες και αν εχει σωθει καποιο τραγουδι απο τους ελληνες THE LOBSTERS του Μπαμπη Αλεπη. Ευχαριστω
ΑπάντησηΔιαγραφήΌ,τι γράφει ο Σάρρος στο βιβλίο του «Τα Ελληνικά Μουσικά Συγκροτήματα των 60s». Ήταν από τη Νέα Φιλαδέλφεια, σχηματίστηκαν προς τα τέλη του 1966 (ο Αλέπης ήταν ο μπασίστας τους), συμμετείχαν σε μουσικά πρωινά και πάρτυ κτλ, κτλ. Δεν φαντάζομαι να υπάρχουν ηχογραφήσεις τους.
ΔιαγραφήΟ Αλέπης έχει γράψει μερικά πολύ ωραία θέματα σ’ αυτό εδώ το soundtrack, το οποίο δεν υπάρχει σε δίσκο βέβαια…
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2011/06/operation-orient.html
ευχαριστς παρα πολυ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύριε Τρούσα μήπως θα μπορούσατε να μου προτείνετε κάποιες καλές συλλογές σε cd από τα ελληνικά '60s;
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω ήδη υπόψιν μου το Greek Garage Bands Of 60’s (http://www.discogs.com/Various-Greek-Garage-Bands-Of-60s/release/2347342) και το Shakin' In Athens (http://www.discogs.com/Various-Shakin-In-Athens/release/3067011)
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Να μερικές:
ΔιαγραφήΤα CD που συνόδευαν την επανέκδοση των Μοντέρνων Ρυθμών – ήταν καμμιά 45αριά αν θυμάμαι καλά (πολύ πράμα!).
Τα πρώτα πέντε CD (1965-1969) της σειράς «Ελληνική Rock Σκηνή 1965-1975» της Polydor από το 1996.
Τα CD που είχε φτιάξει ο Χρήστος Σταμούλης για την NitroMusic, με γκρουπ από τις μικρές εταιρείες:
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΑ (με Adams Boys, Mariners, Bill & The Psychedelic Band, Charms, Shooting Stars κ.λπ.)
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΑ/ Χρυσή 10ετία/ Μπλουζ ΤΑ ΩΡΑΙΟΤΕΡΑ!!! (The Flayers, The Hippys, Adams Boys, The Spies, The Shooting Stars…)
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΑ/ Χρυσή 10ετία/ Σέικ (Adams Boys, The Hooks, The Flayers, The Hippys, The Spies…)
Το “GREEK BEAT GREATS” της αυστραλέζικης(;) GYRO (με Riddles, Airboys, Appolonians κ.λπ.)
Και φυσικά η περίφημη σειρά βινυλίου της Pan-Vox “Oldies But Goodies” που ξεκίνησε στα seventies και μεγάλωσαν μαζί της… γενιές και γενιές. Νομίζω πως βγήκαν και τα ανάλογα CDs στα 90s…
Είναι κι άλλα, πολλά, αλλά αυτά νομίζω πως φτάνουν… Ας προσθέσει και κανένας άλλος ό,τι νομίζει…
Ευχαριστώ!
ΔιαγραφήTop 10 (singles):
ΑπάντησηΔιαγραφή1. THE ZOO: Go / Six Miles From The Cage (Philips 6072, 1966)
2. THE ZOO: I Cry / Forget Today (Philips 6066, 1966)
3. THE ZOO: Who's Who / Let's Make It Baby (Philips 6102, 1966)
4. THE GIRLS: Hello Beethoven / Rocket For Girls (Music Box MB 638, 1966)
5. THE JUNIORS: Let Me In / Miss Blue Jeans (Parlophone 3117, 1966)
6. THE KNACKS: A LIttle Help From My Friends / The Theme Of The Day (Pan Vox PAN 6087, 1967)
7. THE TEENAGERS - You Don't Love Me / Fallin' Star (Music Box MB 639, 1966)
8. THE PERSONS: Drive My Mustang (Popular AP 6175, 1966)
9. THE STORMIES: Try Try Try / Drums In The Storm (Pan Vox PAN 6054, 1966)
10. ΦΟΙΝΙΚΕΣ: Senz' Amore / Lacrime (Olympic 74001, 1967)
LPs (συλλογές)
VARIOUS - Shakin' In Athens (SOUND STORIES SS 010, 1997)
VARIOUS - Greek Garage Bands Of 60's (MBI 10489, 1991)
Σας έσκισα όλους!
"Πόσο μπέκουνας μπορεί να είναι αυτός "
ΑπάντησηΔιαγραφήWhat is "μπέκουνας";
ΔιαγραφήΜπέκουνας, μπεκούνι. Μάλλον προέρχεται από το «μπικούνι». Μικρός (γ)κασμάς που δουλεύεται με το ένα χέρι… Προφανώς είναι υποτιμητική λέξη όταν λέγεται για κάποιον.
Αν γνωρίζει κάποιος άλλος περισσότερα ας πει…
Στον ελληνικό χώρο των δισκοπωλών έχει άλλη σημασία το μπεκόνι ή μπεκούνι αλλά θα στεναχωρήσω τους συλλέκτες γιατί αναφέρεται σ'ενα μέρος τους καθόλου κολακευτικά....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤη λέξη «μπεκούνι» τη διάβασα για πρώτη φορά σ’ ένα κείμενο του Νίκου Κοντογούρη στο «Ποπ & Ροκ». Έψαξα και βρήκα το τεύχος, ήταν το #77 από τον Ιούλιο του ’84. Ο Κοντογούρης υπογράφει ένα άρθρο με τίτλο “Ψυχεδελική «Απάτη»”. Κάπου λέει:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ο “X” κατάφερνε να μαζέψει τριγύρω του τα μεγαλύτερα κορόιδα της αγοράς και να τους ρουφάει το αίμα (κυριολεκτώ) (σ.σ. αποκλείεται να κυριολεκτούσε φυσικά!). Αλλιώς πώς εξηγείται το γεγονός πως πλάσαρε ένα δίσκο του Αρμένη John Berberian σαν ψυχεδελικό και τον πούλησε (κρατηθείτε) 9000 δραχμές; Αφού έψαξα όλους τους καταλόγους και τα αρχεία μου, τρόμαξα να ανακαλύψω τον John Berberian. Ο δίσκος βρίσκεται cut out (καταργημένος) στις αποθήκες, με τιμή αγοράς το 1 δολλάριο. Φίλε εσύ που τον αγόρασες είσαι το μεγαλύτερο ΜΠΕΚΟΥΝΙ της γης. Δεν φαντάζομαι να σε ξεπεράσει κανένας».
Ετσι :-)
ΔιαγραφήΧαχαχα, το θυμάμαι αυτό το άρθρο και κάπου το έχω κρατημένο...πωπω....χιλιάδες χρόνια πίσω με γύρισες Φωντα
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίκος Καρ.
Εκείνη την εποχή Νίκο, μεταξύ των άλλων, ψάχναμε να δούμε ποιοι ήταν οι δισκοπώλες Φ, Χ, Ψ, Ω, και ποιος είχε πουλήσει τους Human Zoo 42 χιλιάρικα…
ΔιαγραφήΓια το άρθρο αυτό, ο αγαπητός Νίκος κόντεψε να αρπάξει χοντρές σφαλιάρες από τον "Φ", που είχε και κάποιο εκτόπισμα...
ΔιαγραφήΠάντως ο δίσκος του John Berberian-Middle Eastern Rock 1968 είναι καλός κι ιδιαίτερα το κομμάτι "Τhe Oud and the Fuzz" αλλά για 9.000 δρχ το 1984 που καθόταν στις αμερικάνικές αποθήκες σφραγισμένος για 49 σεντς μέγας μπέκουρας το πλήρωσε εν Ελλάδι. Όχι όμως κι ο μεγαλύτερος! Υπάρχουν ιστορίες να σου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο τι πληρώναν ορισμένοι λόγω άγνοιας σε δισκοπώλες "μάγους-μύστες" την εποχή εκείνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια χαρά ήταν οι δίσκοι του Berberian, αν και κανείς τους δεν φθάνει –έτσι νομίζω– στο ύψος των καλύτερων του Gus Vali (“Greek Soul”, “Chimera”), που είναι ασυναγώνιστοι σ' αυτό το στυλ.
ΔιαγραφήΈχω δε την αίσθηση πως ο δίσκος του Berberian, για τον οποίον είχε κάνει λόγο τότε ο Κοντογούρης, πρέπει να ήταν κάποιο από τα άλμπουμ του στην Mainstream και όχι το “Middle Eastern Rock” που είχε βγει σε Verve Forecast (που τέλος πάντων είχε και το “rock” στον τίτλο). Το λέω αυτό επειδή η Mainstream ήταν η «ψυχεδελική» εταιρεία που πουλιόταν τότε στην Ελλάδα με τα μπούνια. Άρα μιλάμε για το “Expressions East” ή για το “Oud Artistry”. Αλλά μπορεί και να μαντεύω λάθος…
Μάλλον τώρα που το λες Φώντα για αυτά της Mainstream θα πρόκειται. Όλο το '80 στην Ελλάδα η εταιρεία έτυχε μεγίστης αταβιστικής λατρείας λόγω κάποιων φοβερών τίτλων όπως πχ το lp των Stone Circus ή των Bohemian Vendetta,και οτιδήποτε είχε το label της αυτομάτως θεωρείτο ως μεγίστης,όχι μόνο μουσικής,αλλά και χρηματικής αξίας. Ο προαναφερόμενος "Φ" ήταν ο κυρίως υπεύθυνος υποδαυλιστής αυτού του μύθου,να βλέπεις πχ το πρώτο των Big Brother and the Holding Company με την Joplin να χτυπάει πεντοχίλιαρα επειδή ήταν στην Mainstream ενώ δεν μπορούσε να θεωρηθεί σπάνιο με κανένα τρόπο. Στην Αμερική ήταν πάντα στο δολάριο λανική. Εποχές προ ίντερνετ τότε,ο χοντρός (και άλλοι πολλοί) ήταν ο μάγος της φυλής των μπεκονίων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧα χα! Μεγάλη cult φιγούρα της Ελληνικής δεκαετίας του 80 ο Χοντρός. Είχε δαγκώσει ουκ ολίγους φίλους και γνωστούς εκείνα τα χρόνια.
ΔιαγραφήΕγώ λόγω έλλειψης χρημάτων βολευόμουν με τις Ελληνικές Ψυχεδελικές επανεκδόσεις της εποχής (με το Underground των Electric Prunes και το Little Games των Yardbyrds να είναι οι αγαπημένες μου).
Βόλεψαν πολύ κόσμο οι επανεκδόσεις αυτές εκείνα τα χρόνια.
Σωτήρης
ποιος ήταν,ποιο μαγαζι ειχε?το εχει ακομα?
ΔιαγραφήΔεν υπάρχει το μαγαζί εδώ και χρόνια. Άλλες πληροφορίες δεν έχει για την ώρα.
ΔιαγραφήY.Γ. Το lp του Gus Vali "Greek Soul" εννοείται ότι "φυσάει" κι είναι πολύ καλύτερο απο του Αρμένιου. Μόνο την "Vatikiottisa" ν'ακούσεις έφυγες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαραθέτω λινκ: https://www.youtube.com/watch?v=v1Wv8kuKr1U
Και το "Chimera" είναι φοβερό Μιχάλη.
ΔιαγραφήΕδώ ένα link για όποιον φίλο δεν το ξέρει και θέλει κάτι ν' ακούσει...
https://www.youtube.com/watch?v=hiLfwKHmpMc
Συμφωνώ Φώντα. το Τely απο το Chimera είναι κοματάρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως είναι καλή ιδέα να κάνουμε καμμιά λίστα, κάποια φορά, με τα best oriental psych…
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα περιέχει και Kaleidoscope και Devil's Anvil του Pappalardi,θα'ναι μια πολύ ενδιαφέρουσα λίστα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλει λίγο προσοχή, για να μην μας ξεφύγει κανα καλό. Αλλά, no problem, αφού θα συμπληρώσουν και οι σχολιαστές τα δικά τους. Θα το φτιάξουμε...
ΔιαγραφήΤο "Chimera" είναι αριστούργημα παίδες. Τι Berberian λέμε τώρα, ο άνθρωπος στριμώχνει jazz, κλαρίνα... Κόλαση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, καλό είναι, αλλά δεν είναι και Κολλεκτίβα Χάλκης!! Με πιάνεις έτσι;
ΔιαγραφήTom
Ρε Τομ-πώς-σε-λένε... ρε τρεισήμισι η ώρα το πρωί ρε αφήνεις τέτοια βλακώδη σχόλια;
ΔιαγραφήΕντάξει Τρούσα, τον υπερασπίστηκες τον φιλαράκο σου; Τι σε πείραξε ακριβώς, η ώρα ή η σπόντα;
ΔιαγραφήΠροσωπικά το θεωρώ πιο ουσιώδες σχόλιο (η αναφορά δηλαδή στο "ιδιώτη" που μας λέει ευθαρσώς ότι μοσχοπούλησε - βλ. cbox - λες και θα έπρεπε να τον επιβραβεύσουμε) απ΄το ανούσιο σχόλιο "Τι Berberian λέμε τώρα, ο άνθρωπος στριμώχνει jazz, κλαρίνα... Κόλαση"
Κατά τ' άλλα, άσχετο αυτό με την ώρα..........
Στο δισκορυχείον θα υπερασπίζομαι πάντα τον επώνυμο έναντι του ανωνύμου.
ΔιαγραφήΤο σχόλιο «Τι Berberian λέμε τώρα, ο άνθρωπος στριμώχνει jazz, κλαρίνα... Κόλαση» είναι μια χαρά και είναι και ουσιαστικό. Λέει τη γνώμη του ένας άνθρωπος για ένα δίσκο.
Για τα υπόλοιπα περί Κολεκτίβα Χάλκης κ.λπ. ίσως να γίνεται και λίγο πλάκα. Ας μας πει και ο spacefreak δηλαδή…
Εσύ πάντως έχεις τη μύγα... και κάτι θες να πεις, κάποιον να θίξεις, όντας κρυπτόμενος. Αυτό δεν το γουστάρω με τίποτα.
Επειδή πολλή εμπάθεια πλάκωσε, γαρνιρισμένη με μπόλικη ελληναράδικη προπέτεια και τη γνωστή hit & run εμπάθεια του ιντερνετοτρόλ, ξεκαθαρίζω για την ιστορία του σχολίου και περισσότερο προς τα σένα Φώντα που ενεπλάκης άθελά σου, ότι αγόρασα τις 20 "ξεχασμένες" σε γνωστό 80s δισκάδικο του κέντρου κόπιες, όχι όμως για να τις πουλήσω, αλλά προς ίδιον ώφελος. Δηλαδή, επειδή ήταν δισκάρας και δεν θα γινόμουν και ρόμπα στους ξένους, να τις τραμπάρω με mail orderάδες avant καταλόγων της εποχής -και όχι υποχρεωτικά με κάτι σπάνιο άλλα με ό,τι με ενδιέφερε να μπει στη δισκοθήκη μου, αφού ούτε πεηπάλια ούτε πιστωτικές έπαιζαν τότε, παρά καρμπόν και μετρητό στο φάκελλο όπως γνωρίζεις. Για όσους λοιπόν παρακολουθούσαν τέτοιους καταλόγους και πιθανόν να θυμούνται, οι περισσότερες από τις 20 εκείνες κόπιες κατέληξαν, το 1993, στη No Man's Land (τη γερμανική Recommended), σε λιανική τιμή ίδια με τις καινούριες κυκλοφορίες της εποχής (θυμάμαι όσο είχαν σε μάρκα τα albums των ZGA και των Reportaz). Με τον ίδιο δίσκο ακολούθησε και αποστολή μιας δεύτερης φουρνιάς (μετά από μερικά χρόνια), από κοινό γνωστό μας, ο οποίος πήρε ένα μεγάλο μέρος από τις υπόλοιπες απούλητες κόπιες και σχεδόν τις μισές τις χάρισε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτον κο Tom φυσικά και έκανα πλάκα στο cbox (και μάλιστα με ανοιχτό το προσωπικό μου e-mail), ως ανταπόδοση της κακεντρέχειας του προς κάποιον που προφανώς δεν γνωρίζει προσωπικά. Αν τραβάει λοιπόν κάποιο ζόρι, δεν είχε παρά να κλικάρει και να μου πει τον καημό του προσωπικά και να μην ζαλίζει το χώρο των αναρτήσεων με παπαρολογίες. Τους εμπόρους ας τους ψάξει εκεί που πιθανόν να τα έχει χώσει και τον πονάει (αλλοιώς δεν θα έμπαινε καν στο κόπο να σχολιάζει «άνευ ουσίας, άνευ σημασίας»).
Κατάλαβα Σπύρο. Κάτι τέτοιο υπέθεσα κι εγώ. Συνηθισμένη πρακτική στα nineties κυρίως. Πριν το internet δηλαδή, στην καλύτερη δεκαετία των mail-orders.
ΔιαγραφήΚατά τα λοιπά ο… Τόμης είναι άσχετος μ’ αυτά τα θέματα… δεν τρέχει τίποτα…
Εννοείται πως είναι άσχετος με αυτά τα θέματα. Αν νομίζει ότι ήταν δυνατόν να υπάρχει "επενδυτής" με τέτοια ...ενόραση ώστε να αγοράσει 50 δρχ ένα ελληνικό free jazz LP στα τέλη των 80s για να το πουλήσει 100 γιούρια 30 χρόνια μετά! Ούτε ο Soros να 'ταν, μιλάμε για τρελλό low risk/high return. Στα αζήτητα τα 'χαν τα πειραματικά τότε. Θυμάσαι πόσα χρόνια έκαναν να πουληθούν οι 1000 κόπιες του πρώτου Οπτική Μουσική; 15 - 20 χρόνια, κούτσα-κούτσα; Τι να επιχειρηματολογούμε τώρα...
ΑπάντησηΔιαγραφή