AYAKO SHIRASAKI τζαζ τραγούδια… χωρίς φωνή

Για την πιανίστα Ayako Shirasaki έχω γράψει και παλαιότερα. Τότε (15/9/2011) αφορμή μάς είχε δώσει το “Falling Leaves, Live in Hamburg” [Jan Matthies Records, 2010] με τις ωραίες εκδοχές της σε κομμάτια των Charlie Parker, Duke Ellington, Sonny Rollins, Chick Corea, Paul Desmond, Rodgers & Hart κ.ά., ενώ τώρα ένα νέο CD με διασκευές και πρωτότυπο υλικό υπό τον τίτλο “Some Other Time” [Jan Matthies Records, 2013], έρχεται να ενδυναμώσει την πεποίθηση για την σημαντικότητα τής Ιαπωνίδας στο σημερινό jazz circuit.

Η Shirasaki μπήκε στην jazz ερχόμενη από την κλασική μουσική (σπουδές στο Tokyo National University of Fine Arts and Music), παρότι, όπως διαβάζω στο βιογραφικό της, είχε εξοικειωθεί με τα τζαζ ακούσματα ήδη από την παιδική ηλικία της. Το 1995 λαμβάνει δεύτερο βραβείο στο First Annual Heineken Jazz Competition και λίγο αργότερα, με την μετακίνησή της στην Νέα Υόρκη (και σπουδάζοντας με τον Kenny Barron), αρχίζει να αποκτά άλλο status ως πιανίστα-ερμηνεύτρια.

Και στο “Some Other Time” η Shirasaki πράττει εκείνο που γνωρίζει καλύτερα απ’ όλα. Διαμορφώνει ένα popular τζαζ ρεπερτόριο, μέσα από το οποίο φέγγουν προσωπικές συνθέσεις της, διασκευές γνωστών κομματιών της jazz history (το “Oleo” του Sonny Rollins, το “Sophisticated lady” του Duke Ellington…) και ιαπωνικά παραδοσιακά ή μη, τα οποία και κερδίζουν μονομιάς τις εντυπώσεις. Κατ’ αρχάς το “Yosaku”, που είχε κάνει επιτυχία ο Saburō Kitajima το 1978 –ένα ας το πω παραδοσιακό ιαπωνικό εργατικό τραγούδι (οι Ιάπωνες αυτού του τύπου τα κομμάτια τα αποκαλούν enka και μπορεί να μην είναι τυπικώς παραδοσιακά, αλλά και επωνύμων)– και εν συνεχεία το “Andagata dokosa” ένα παιδικό τραγούδι, το οποίο η Shirasaki το εναρμονίζει με τον δικό της τρόπο, προσφέροντάς του μία ξεχωριστή bop χροιά. Αλλά και για ένα άλλο hard bop standard, το “Oleo” του Sonny Rollins, η Shirasaki επιφυλλάσσει τον καλύτερο εαυτό της, παίζοντας με τις ρυθμικές… ανακολουθίες του, την ώρα κατά την οποίαν στο “Some other time” του Leonard Bernstein εμμένει στα μελωδικά γνωρίσματα του κομματιού, αναδημιουργώντας μία αξέχαστη romance. Και όχι δεν πρόκειται για ένα solo-piano άλμπουμ, αν άφησα αυτό να εννοηθεί. Η Shirasaki διαθέτει στο “Some Other Time” ένα επαρκέστατο rhythm section (Noriko Ueda μπάσο, Quincy Davis ντραμς), το οποίο την βοηθά να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του ρεπερτορίου, δίνοντάς την άλλον αέρα προκειμένου ν’ αναπτύξει τον μελωδικό της κόσμο.
Τι, ίσως, λείπει από το πιο πρόσφατο CD της; Η φωνή των τραγουδιών – αν και ποιος μπορεί να το ισχυριστεί, σοβαρά, αυτό;

Επαφή: www.janmatthies.com