ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24 μέρες αργίας

Τα λέγαμε πριν λίγο καιρό (2/12/2013), στην ανάρτηση για τους Γκομπιντίμπου, για την τάση (ας την αποκαλέσω έτσι), να μετατρέπονται εσχάτως ηχογραφήσεις κασετών του ’80 σε LP. Σ’ εκείνη την ίδιαν ανάρτηση είχα αναφέρει, μάλιστα, και την γιαννιώτικη κασέτα «0651» [Βάρκα 08, 2/1985] στην οποίαν ακούγονταν τα γκρουπ Επιπτώσεις, Κεφάλαιο 24, Φυσιολατρικός Σύλλογος κ.ά., ως μία καλή περίπτωση δυνητικής μετατροπής MC σε LP, αγνοώντας πως ήδη αυτό είχε συμβεί λίγο νωρίτερα, όταν η εταιρεία ειρκτή, εξέδιδε σε 321 κόπιες βινυλίου ένα άλμπουμ των Κεφάλαιο 24 («Μέρες Αργίας»), με εγγραφές των ετών 1984-85. Μάλιστα, όπως διαπίστωσα μόλις πριν λίγο, άλλο ένα γκρουπ από εκείνη την κασέτα, οι Μεταλλακτικοί Επικίνδυνοι, είδε, κι αυτό, ένα βινύλιο με εγγραφές του να κυκλοφορεί μετά από 30 χρόνια (Geheimnis Records). Αντιλαμβάνεστε λοιπόν πως γίνεται χαμός…

Για τους Κεφάλαιο 24 γενικώς δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, καθότι πρόκειται για ένα γκρουπ που το γνωρίζει και το σέβεται ο κόσμος, αφού όλες οι δουλειές του είναι από εξαιρετικές και πάνω (το «Ευρετήριο των Συμπτώσεων» π.χ. από το 1995, όπως και το “Tin Invaders” από το 1988 είναι άλμπουμ στα οποία δύσκολα εντοπίζεις ψεγάδι – δισκάρες!). Αφήνοντας λοιπόν τις ήδη γνωστές (τέσσερις) κυκλοφορίες, εκείνο που πρέπει εξ αρχής να σημειώσω είναι πως σ’ αυτές τις πρώιμες εγγραφές διαφαίνονται πολλά από τα στοιχεία που θα έκαναν το γκρουπ ξεχωριστό τα αμέσως επόμενα χρόνια, δημιουργώντας τον δικό του «μύθο». Έτσι λοιπόν το LP της ειρκτής, που ως έκδοση στέκει πολύ καλά έχοντας δυνατή εγγραφή, περιλαμβάνει κομματάρες, τις οποίες υποστηρίζουν με αξιοζήλευτη επάρκεια δύο μόλις άτομα, ο Αντώνης Λιβιεράτος keyboards, φωνή, κιθάρα, φυσαρμόνικα, ταινίες, drum machine και o Βαγγέλης Μπουλουχτσής μπάσο, πιάνο, κιθάρα, ταινίες, drum machine.

Πλευρά Α. Τρία κομμάτια από την κασέτα «0651» (2/1985) κι ένα ανέκδοτο. Ας τ’ ακούσουμε… «Στη σήραγγα». Αν και στην αρχή το κομμάτι μου θύμισε κάτι από το θρυλικό electro σήμα τού «Μεθοριακού Σταθμού» (ELO και τα ρέστα, οι παλαιοί γνωρίζουν…), προσαρμοσμένο φυσικά στις 80s απαιτήσεις (με το drum machine και τη συνολικότερη διαχείριση), στην πορεία τούτο ξεφεύγει προς αδιόρατες electro-psych κατευθύνσεις. Πολύ καλό… και «μπροστά» απ’ οτιδήποτε άλλο (σχετικό) είχε ηχογραφήσει μέχρι εκείνη την εποχή οποιοδήποτε ελληνικό συγκρότημα. «Μια μάζα». Υπάρχουν στίχοι, ελληνικοί, αλλά όχι τραγούδι. Υποτυπώδης οργανική συνοδεία… ελεκτρο-πάνκικης αισθητικής. Η προετοιμασμένη ηλεκτρική κιθάρα του Νίκου Κύρου προσθέτει σε… χάος. «Η μυστηριώδης εξαφάνιση του Ερμή». Απλό, αργό, electro, με ωραία breaks από το όργανο. (Στο βάθος αφόρητη sixties οργανική προσαρμογή, μπροστά eighties εφηρμοσμένη ρυθμική). «Ο Μάης δεν θα ’ρθει…». Ένα από τα high-lights του LP. Εξαιρετικό ελληνόφωνο electro, με τα breaks του μπάσου να «σκοτώνουν» και τα πλήκτρα να φτιάχνουν, ως συνήθως, όλο το παιγνίδι. Το κομμάτι έχει μια «παγερή» μελωδική γραμμή (από κουπλέ σε κουπλέ – ας το πω έτσι) που σε οδηγεί σ’ ένα νωχελικό intermezzo πριν το αναμενόμενο κλείσιμο.

Πλευρά Β. Τρία κομμάτια από την κασέτα «Κεφάλαιο 24» [Βάρκα 09, 6/1985] κι ένα ανέκδοτο.  Το «Μέρες αργίας» είναι ένα παράξενο τραγούδι (δεν κρίνω από τους στίχους). Θα μπορούσε να το αποκαλέσει κάποιος ακόμη και rock, παρότι αυτό δεν είναι προφανές. Είναι η δομή, δηλαδή, του τραγουδιού που το πάει αλλού. Ο Peter Hammill είναι οπωσδήποτε μιαν αναφορά (πάντα ήταν για το Κεφάλαιο 24), όμως όλη αυτή η πρακτική με τις αλλαγές των ρυθμών, τα απότομα κοψίματα, τα μελωδικά σπαράγματα, τα απρόβλεπτα breaks, τα «πιεσμένα» φωνητικά φαίνεται πως είναι κάτι που είχε δουλευθεί από τους γιαννιώτες(;) μουσικούς από πολύ νωρίς· πριν φθάσουμε δηλαδή στο “Tin Ιnvaders” (ένα από τα κορυφαία LP της δεκαετίας κατά το δισκορυχείον... αν θυμόσαστε). Σε κάθε περίπτωση το «Μέρες αργίας» είναι ένα εξαιρετικό κομμάτι. «Η άποψη του καθρέφτη». Πάνω σε μια ρυθμική λούπα (ή κάτι σαν λούπα), ο Λιβιεράτος... εναποθέτει λίγους στίχους. Ασφυκτικό track (από τους στίχους, απ’ όλα), με μεγαλύτερη λειτουργικότητα ίσως τότε, απ’ ό,τι τώρα. «Περιορισμένη ορατότητα». Χωρίς λόγια. Περισσότερο prog πειραματική σύνθεση, με το μπάσο του Μπουλουχτσή σε συνεχή breaks και με τα keyboards σε έναν κάπως σχολιαστικό ρόλο. «Φυτώριο κεραιών». Μικρής διάρκειας αλλά εμπνευσμένο electro, που θα μπορούσε να απλώνεται στο χρόνο. Παρότι σύντομο δονεί και θέλγει.

Εν ολίγοις; Το «Μέρες Αργίας» είναι ένα πολύ ενδιαφέρον LP· και σε κάθε περίπτωση αντάξιο της φήμης, που έχουν διαχρονικώς στ’ αυτιά μου οι μουσικές των Κεφάλαιο 24.

Επαφή: www.eirkti.com