Με τις δύο πιο πρόσφατες κυκλοφορίες της η ελληνική more mars φθάνει τις 17…
δείχνοντας, για ακόμη μια φορά, χαρακτήρα. Πειραματικές, noisy και ηλεκτρονικές εγγραφές, σκληρές
ή λιγότερο, που δείχνουν συγχρόνως και τις διαθέσεις της νέας σχετικής σκηνής.
Οι Mob
είναι Έλληνες και
είναι δύο, όπως διαβάζουμε στο site της more mars, o Γιώργος και ο Δημήτρης. Το ντούο
παράγει και ηχογραφεί θόρυβο υψηλού volume, άγριο και απροσπέλαστο περαιτέρω, εξερευνώντας ηχητικά
ακρότατα, δοκιμάζοντας ταυτοχρόνως και τις… αντοχές των ακροατών του. Αυτή η «προχωρημένη»
διαδικασία εξέλιξης, που ουσιαστικώς υποδηλώνει τη στασιμότητα του ηχητικού
γεγονότος, με τα αραιά σκαμπανεβάσματα
και τις απολύτως απαραίτητες μέσα στο χρόνο προσθήκες, είναι ένα πείραμα – με
αποδέκτες, κατ’ αρχάς, τους ίδιους τους δημιουργούς του.
Και
τα τέσσερα tracks, που έχουν μεγάλες διάρκειες (από εννέα έως δεκαπέντε
λεπτά) καλύπτουν μία ειδική και πολύ συγκεκριμένη noisy διάσταση, που προέρχεται,
όπως διαβάζουμε, από αναλογικά και χειροποίητα μηχανήματα. Όλα όσα ακούγονται
εδώ έχουν οπωσδήποτε το νόημα τους, αλλά εμένα ως πιο ενδιαφέρον μού
φαντάζει το τελευταίο από τα τέσσερα tracks, από το οποίο αναπηδά και μια κάποια αλληλουχία αιτίου και
αιτιατού (μια λογική εξέλιξη τέλος πάντων) – ή έτσι τουλάχιστον εγώ νομίζω.
Η
έκδοση είναι πολύ περιορισμένη (CD-R 80 αριθμημένων αντιτύπων) κλεισμένη σ’ ένα ωραία
σχεδιασμένο 12σέλιδο booklet, διανθισμένο από ασπρόμαυρα
πορτρέτα, που φέρνουν κάπως στη μνήμη την τεχνοτροπία του Enki
Bilal.
Στον
πειραματιστή Σάββα Μεταξά έχουμε αναφερθεί κι άλλες φορές στο δισκορυχείον,
είτε γράφοντας για ένα LP των Good Luck Mr. Gorsky, στους οποίους είναι/υπήρξε μέλος,
είτε λέγοντας λίγα λόγια για μια split κασέτα με τους Σπύρο
Εμμανουηλίδη-Σάββα Μεταξά στη μια πλευρά και με τους Turbo Teeth στην άλλη. (Υπάρχουν τα
ανάλογα κείμενα στο blog
και όποιος ενδιαφέρεται τα βρίσκει).
Ό,τι χρησιμοποιεί ο Μεταξάς στο “Scenes” από πλευράς οργάνων αναγράφεται
στο back cover
(Modular Synthesizer,
Korg MS-20, Zoom H-2, Contact Mics) και αυτό σου δίνει, από
την αρχή, μιαν αίσθηση προσανατολισμού και εν συνεχεία σιγουριάς. Μαντεύεις
μερικά πράγματα… Αρχίζεις, δε, να μαντεύεις ακόμη περισσότερα καθώς διαβάζεις
εκείνο το… “this album was created
under strong influence of the Solaris ocean” στο μέσα μέρος του
cover. Από το βιβλίο του Στάνισλαβ Λεμ ή από την
ταινία του Ταρκόφσκι, ή από μιαν ανάμνηση του ενός ή του άλλου, ο Μεταξάς
κατορθώνει να φτιάξει ένα… μετα-σάουντρακ, ας το πούμε έτσι, που έχει τον τρόπο
να σε κρατάει. Και να σε κρατάει εντυπωσιακά! Η μουσική του έλληνα πειραματιστή παραμένει
διαρκώς δημιουργική, καθ’ όλη τη διάρκεια της εγγραφής, καθώς μέσα από τα
τέσσερα tracks του “Scenes” (διάρκειας από 6:30
έως 10:50) κατορθώνει να μεταφέρει όλην εκείνη την ηχητική προοπτική μιας…
ταινίας φαντασίας. Είτε χρησιμοποιώντας τον θόρυβο (βασικά στο τελευταίο
κομμάτι), είτε εκμεταλλευόμενος τις εκάστοτε και συνεχείς παρεμβολές στο κυρίως
ηχητικό σώμα (στα υπόλοιπα θέματα), ο Μεταξάς δεν
χάνει ποτέ το στόχο, προσφέροντας μια πλήρη και άκρως ενδιαφέρουσα καταγραφή.
60 μόλις αριθμημένα αντίτυπα σε ωραία σχεδιασμένο CD-R.
Επαφή: http://www.moremars.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου