DEJAN TERZIC MELANOIA λαβύρινθος

Γεννημένος στην Banja Luka της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης πριν 46 χρόνια, ο ντράμερ της jazz Dejan Terzic έχει, να το πούμε, γερμανική κουλτούρα. Κι έτσι, ως μέλος της γερμανικής σκηνής, νοούνται και οι συνεργασίες του ή οι συμμετοχές του σε projects των Dusko Goykovich, Johannes Enders, Nils Wogram κ.ά. Προσωπική, ή καλύτερα… πιο προσωπική δισκογραφία ο Terzic εμφανίζει την τελευταία 15ετία είτε συνεργαζόμενος με τον ιταλό πιανίστα Antonio Faraò και τον κοντραμπασίστα Martin Gjakonovski, είτε υποστηρίζοντας τα δικά του γκρουπ, τους Underground και εσχάτως τους Melanoia. Το “Labyrinth” (2015) είναι μάλιστα το δεύτερο CD των Melanoia στην Enja/Α&Ν (το 2013 είχε προηγηθεί το φερώνυμό τους), ενός σχήματος που αποτελείται εκ των Hayden Chisholm άλτο, φωνή, Ronny Graupe 7χορδη κιθάρα, Achim Kaufmann πιάνο, fender rhodes και Dejan Terzic ντραμς, κρουστά.

Η εννέα από τις δέκα συνθέσεις του άλμπουμ ανήκουν στον Terzic και αυτό οπωσδήποτε συμβάλλει στην «πυκνότητα» τού “Labyrinth”. Δεν ξέρω που μπορεί να κολλάει ο «λαβύρινθος», όμως, και σε κάθε περίπτωση, η jazz του σερβοβόσνιου συνθέτη δεν είναι… πολυδαίδαλη, δεν χάνεται σε αναφορές και σχήματα, έχοντας να επιδείξει σαφή και κάπως αναμενόμενα χαρακτηριστικά – τουλάχιστον στα περισσότερα από τα tracks. Υπάρχουν θέματα δηλαδή, ιδίως τα μεγαλύτερα σε διάρκεια, που αγγίζουν τα δέκα λεπτά και τα οποία εμφανίζουν μια κάποια αυτοσχεδιαστική διάθεση (την προβάλλουν τα lead όργανα, το πιάνο, η κιθάρα και το άλτο), όμως τα περισσότερα (tracks) είναι πιο κοντά σε ό,τι θα αποκαλούσαμε… κεντροευρωπαϊκή τζαζ – κάτι ενδιάμεσο, θέλω να πω, του μεσογειακού λυρισμού από τη μια μεριά και του nordic κλίματος από την άλλη. Ο Terzic γράφει ωραίες μελωδίες, είναι αλήθεια αυτό, πάνω στις οποίες αναπτύσσονται και διαμορφώνονται οι αυτοσχεδιασμοί, με τους μουσικούς του να παρουσιάζονται την ίδιαν ώρα μεστοί και απέριττοι. Γενικώς, τα... τραντάγματα είναι χαμηλής ή μέσης στάθμης, όμως υπάρχουν κι ένα-δυο tracks, όπως το “Parasomnia” προς το τέλος για παράδειγμα, που ροκάρουν – δηλαδή… τζαζροκάρουν, μ’ έναν μάλλον απρόσμενο τρόπο. Υπάρχει επίσης ένα track, το “A dream within a dream”, όπου ο αλτίστας Chisholm διαβάζει το φερώνυμο ποίημα του Poe, με το γκρουπ να δημιουργεί ένα συμβατό… κυλιόμενο background.

Αν και σε γενικές γραμμές το “Labyrinth” φαίνεται ως κάτι… αναμενόμενο, στην πράξη είναι η συνοχή και η εσωτερική δύναμη των συνθέσεων που περιλαμβάνει, οι οποίες το τοποθετούν πολύ πιο πέρα…