Την Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 1975 το περιοδικό ΦΑΝΤΑΖΙΟ
κυκλοφορεί το 344 τεύχος του με την Ελένη Ερήμου στο εξώφυλλο, μα και με τους
Osibisa! Ο τίτλος
«ΟΣΙΜΠΙΣΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ!» δείχνει κάτι το οποίον πολλοί σύγχρονοι γραφιάδες περί
τα μουσικά (επαγγελματίες ή ερασιτέχνες) ακόμη αγνοούν. Πως ξένα ροκ live στην Ελλάδα γίνονταν και δίνονταν συνεχώς και από… αρχαιοτάτων
χρόνων, αφού ποτέ δεν σταμάτησαν να έρχονται στη χώρα γκρουπ και καλλιτέχνες… και πριν τους
Rolling Stones (17/4/1967), και κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, και στα πρώτα χρόνια της
μεταπολίτευσης, και πριν τους
Police
στο Σπόρτινγκ και όλα τα μετέπειτα χρόνια (όπως όλοι αυτό το γνωρίζουν).
Το 1975, τον Σεπτέμβριο, οι Osibisa, ένα από τα κορυφαία
συγκροτήματα του afro-rock (αν όχι το κορυφαίο)
έρχονται για συναυλίες στην Ελλάδα. Παλαιότερα, σ’ ένα σχόλιο της Πρωτοχρονιάς
του 2013, είχαμε γράψει πως τα live των Osibisa πραγματοποιήθηκαν την 27/9/1974 στη Θεσσαλονίκη και την
28/9/1974 στην Αθήνα (ενώ είχαν παίξει και στην Πάτρα). Δεν ξέρω αν είχαμε
γράψει λάθος, τότε, και αν οι συγκεκριμένες ημερομηνίες αφορούσαν το 1975 και
όχι το 1974. Μπορεί να ήλθαν το 1974 βεβαίως και να ξαναήλθαν και το 1975…
Όποιοι, τέλος πάντων, μπορούν να δώσουν επιπλέον και σίγουρα
στοιχεία για το θέμα ας το κάνουν…
Από το πρώτο
LP των
Osibisa,
με το κλασικό εξώφυλλο του
Roger Dean,
που κυκλοφόρησε το 1971 στη Μεγάλη Βρετανία από την
MCA [
MDKS 8001] σε παραγωγή του
Tony Visconti, επιλέγω ν’ ακούσουμε ένα αγαπημένο
track – το “
Music for gong gong” (
Osei,
Tontoh), μιαν επιτομή του
afro-
rock.
Το συγκρότημα εκείνη την εποχή αποτελείτο από τον Γκανέζο
Teddy Osei τενόρο,
φλάουτο, κρουστά, φωνή, τον Γκανέζο
Sol Amarfio ντραμς, τον επίσης Γκανέζο
Mac Tontoh τρομπέτα,
φλούγκελχορν, καμπάσα, τον
Spartacus R από την Γρενάδα σε μπάσο, κρουστά, τον
Wendell Richardson από την Αντίγκουα
σε
lead κιθάρα, φωνή, τον
Robert
Bailey από το
Τρίνινταντ σε όργανο, πιάνο, τιμπάλες και τον Νιγηριανό
Loughty Lasisi Amao σε τενόρο, βαρύτονο και
κόνγκας. Μεγάλες στιγμές!
ΕΥΤΥΧΕΣ ΤΟ 2016!
Λίγα στοιχεία για την προϊστορία μελών των Osibisa, από παλιές αναρτήσεις μας:
ΑπάντησηΔιαγραφή«…τον Γκανέζο Teddy Osei, ο οποίος πριν το σχηματισμό των Osibisa, το 1969, περιφερόταν στα λονδρέζικα κλαμπ με τους Cat’s Paw»…
12/10/2009 (SUPER EAGLES – IFANG BONDI popsters αφροκράτορες)
«Ποιοι αποτελούσαν τους Spike Anyankor’s Rhythm Aces Band, στην Γκάνα, στα τέλη των fifties δεν είναι ακριβώς γνωστό – αν και είναι πολύ πιθανόν να είχαν ως ντράμερ τον Sol Amarfio, τον οποίον διεκδικούσαν και οι Stargazers of Kumasi (ή απλώς Stargazers) την ίδιαν εποχή. Σχεδόν μια δεκαετία αργότερα, στο Λονδίνο πια, ο Amarfio μαζί με τον σαξοφωνίστα Teddy Osei (κι αυτός με παρουσία στους Stargazers) ήταν εκείνοι που θα έβαζαν μπροστά τους άπιαστους Osibisa...».
6/11/2009 (GHANAIAN HIGHLIFE με αφορμή ένα δισκάκι...)
Δεν ήξερα για αυτές τις συναυλίες. Πολύ ενδιαφέρον. Θα περίμενε κανείς να έχουν περάσει στη σύγχρονη Ελληνική ροκ μυθολογία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο όλο θέμα με τα live ξένων συγκροτημάτων στην Ελλάδα τη περίοδο μεταξύ αυτών των Rolling Stones και Police αξίζει μελέτης. Υποψιάζομαι ότι μπορεί να δώσει νέες οπτικές γωνίες σε ερωτήματα για τη πρόσληψη και παρουσία του ροκ φαινομένου στη χώρα μας.
Σωτήρης
Επί του θέματος, στην Ελλάδα, κυκλοφορούν δύο παπαρομύθοι.
ΔιαγραφήΟ πρώτος λέει πως η χούντα κυνήγαγε το ροκ (άρα δεν γίνονταν συναυλίες) και συνεπώς όποιος άκουγε, ή μετέδιδε ροκ έκανε… αντίσταση.
Ο δεύτερος λέει πως στη μεταπολίτευση ευθυνόταν η Αριστερά (ΚΝΕ, αντάρτικα τραγούδια κ.λπ.) για την μη ύπαρξη ροκ καταστάσεων.
Φυσικά από το 1967 μέχρι το 1980 είχαν γίνει πολλές συναυλίες ξένων καλλιτεχνών και συγκροτημάτων στην Ελλάδα.
>Ο πρώτος λέει πως η χούντα κυνήγαγε το ροκ (άρα δεν γίνονταν συναυλίες) και συνεπώς όποιος άκουγε, ή μετέδιδε ροκ έκανε… αντίσταση. Ο δεύτερος λέει πως στη μεταπολίτευση ευθυνόταν η Αριστερά (ΚΝΕ, αντάρτικα τραγούδια κ.λπ.) για την μη ύπαρξη ροκ καταστάσεων.
ΔιαγραφήΌσοι τα λένε ― και έζησαν το 70 ― δεν ξέρουν τι λένε, και τα ξέρουμε εμείς το 2016, ή απλά τα εννοούν διαφορετικά και το ότι γίνονταν κάτι ψωροσυναυλίες τότε ή υπήρχαν κάτι ψώφια ελληνικά γκρούπ δεν τους καλύπτει;
Πρώτον αριθμητικά: Το ότι ήρθαν οι Osibisa π.χ. δεν σημαίνει ότι ο Έλληνας τότε είδε σε live εδώ καν το 10% των μεγάλων ροκ συγκροτημάτων της εποχής (οι Osibisa ούτε στο Top 1000 δεν είναι). Αντίθετα από τα τέλη του '80 και αργότερα, ειδικά από το πρώτο rockwave και μετά, βλέπει πολύ περισσότερα (τώρα πέσαμε πάλι με την κρίση βέβαια).
Δεύτερο δεν ξέρω αν η Αριστερά ευθύνονταν ή όχι «για την μη ύπαρξη ροκ καταστάσεων» αλλά ξέρω ότι αυτά τα έβλεπε ως δυτικά πράγματα του καπιταλισμού, και έπρεπε να μπεί για τα καλά το 80 για να βάλει νερό στο κρασί της. Το ότι σήμερα ο ΚΝΙτης είναι και ροκας δεν αλλάζει το γεγονός ότι το 75-80 την έβρισκαν με αντάρτικα, Θεοδωράκη και κομματικούς δημιουργούς (και «δημιουργούς»).
Αν ταυτόχρονα σκεφτείς ότι οι μισοί ας πούμε φοιτητές ήταν γραμμένοι στην ΚΝΕ, ορίστε ένα στοιχείο ενάντια στην ανάπτυξη ντόπιας ροκ σκηνής τότε. Και όταν λέω ανάπτυξη δεν εννοώ να υπάρχουν 5 μπάντες με το ζόρι.
Και ρεμπέτες υπήρχαν το '30 άφθονοι, και δισκογραφθήθηκαν και τους άκουγε και κάποιος «καλός κόσμος» αλλά δεν σημαίνει αυτό ότι τους ανέχονταν η κοινωνία και η αστυνομία ή ότι δεν τους κυνήγησε ο Μεταξάς π.χ.
Για να ξαναγυρίσουμε στο ροκ στην εποχή της Χούντας, μπορεί να μην το απαγόρευε άμεσα η ίδια, αλλά συντηρούσε την κατάσταση «δάσκαλος-παπάς-χωροφύλακας» στυλ Νόμος 4000 που εμπόδιζε να υιοθετηθούν σχετικά στυλ και συμπεριφορές, να φτιαχτούν μπάντες, στέκια κλπ.
Το ότι κάποιες εξαιρέσεις έβγαλαν και 10-20 δίσκους ― γιατί τόσοι είναι οι αυθεντικά ροκ, και πολλούς λέμε, όχι το νερομένο νέο κύμα κλπ― δεν λέει πολλά.
Το τι έπαιζε στην κοινωνία δεν το μαθαίνουμε με βάση 5 ταινίες με τη Βλαχοπούλου και το Βουτσά. Αλλιώς με την ίδια λογική η μισή Ελλάδα ήταν φτωχοί ερωτευμένοι με πλούσιους που δεν τους ήθελε η αστή πεθερά, εξορίες κλπ δεν υπήρχαν, κλπ. Ούτε τα «σέηκ» και τα συγκροτήματα που παίζαν στα χορευτάδικα ήταν «ροκ» όπως αυτό έχει εξελιχθεί από το 65 και μετά.
Ωχ καημένε. Τα έχουμε πει χιλιάδες φορές αυτά τα πράγματα. Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας.
ΔιαγραφήΆσε με τώρα, γιατί κάπου θέλω να στοιβάξω μια κούτα με… χουντικούς δίσκους και δεν βρίσκω χώρο. Δίσκους θέλω να πω που «έκοβε» η Columbia στον Περισσό στα late sixties-early seventies, με τις ευλογίες του καθεστώτος… Κάτι Doors, Hendrix, Iron Butterfly, Rolling Stones, Pink Floyd, Frank Zappa, Eric Burdon and The Animals (το “Every One of Us” ελληνικό ρε!), The Who, Blood Sweat & Tears, Colosseum, Atomic Rooster, Jethro Tull… τέτοια πράγματα… Ρε τους χουντικούς, πώς κυνηγάγανε το ροκ… σε χλωρό κλαρί δεν το αφήνανε…
Μια σημαντική ερώτηση για τις συναυλίες των Osibisa είναι αν είχαν διοργανωθεί από το μορφωτικό τμήμα κάποιας πρεσβείας (Βρετανικής?) πιθανά στα πλαίσια κάποιου προγράμματος πολιτιστικών ανταλλαγών ή αν τους έφερε κάποιος/κάποιοι με σκοπό το κέρδος. Αν προκύψει το δεύτερο το πράγμα γίνεται ενδιαφέρον και αξίζει να διερευνηθεί γιατί η προσπάθεια δεν είχε συνέχεια.
ΔιαγραφήΣε κάθε περίπτωση, θα άξιζε να γίνουν και κάποιες συγκρίσεις με χώρες όπως η Πορτογαλία. Μπορεί ούτε και εκεί να παίξανε ποτέ οι Traffic ή οι Led Zeppelin, και αυτό να είχε να κάνει με το τρόπο που οργανώνονταν οι περιοδείες εκείνα τα χρόνια και τίποτε άλλο.
Σωτήρης
Τη συναυλία δεν είχε οργανώσει καμιά πρεσβεία!
Διαγραφήστη Πάτρα είχαν παίξει, απ' ότι θυμάμαι στο "Λυρικόν" στη Βύρωνος. Τους είδα στην Αθήνα όμως στο γήπεδο μπάσκετ του ΠΑΟ καθώς τότε ήμουν φοιτητής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά Φώντα
Νίκος Αλιβιζάτος
Γεια σου Νίκο. Χρόνια πολλά καλή χρονιά ρε φίλε.
ΔιαγραφήΝαι στο Λυρικόν, στο καλοκαιρινό θέατρο, που δεν υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια. Μου το είχε πει ο φίλος μου ο Τζίμης, ο μακαρίτης, ο οποίος είχε πάει κιόλας.
Γεια σου Φώντα και καλή χρονιά. Δεν νομίζω ότι η χούντα ήταν που τους έκανε να μην έρθουν κυρίως κάποια από τα "μεγάλα" ονόματα της εποχής. απλά γκρούπ σαν τους Led Zeppelin επαιζαν σε στάδια και "αρενες". Οι μανατζερ τοους που συνήθως τους κανόνιζαν το πρόγραμμα συναυλιών κοιτούσαν τις πωλήσεις των δίσκων και το μέργεθος της αγοράς και προγραμμάτιζαν τις συναυλίες. Αν στη Γερμανία υπολόγιζαν 6-ψήφια νούμερα πωλήσεων ε εκει το ξεσκιζαν στις συναυλίες. το πηγαιναν πολη-πολη. Τώρα εδώ τι να υπολογιζαν σε πωλήσεις? ασε που τότε οι δίσκοι εδώ κυκλοφορούσαν κανα δυο χρόνια μετά. Σε μερικά γκρούπ κυκλοφορούσε πρώτα ο δεύτερος δίσκος αφου είχαν γίνει γνωστοί και οι εταιρείες μετά κυκλοφορούσαν τα πρώτα τους. αν τα θυμαμαι και καλά αυτά.
ΔιαγραφήΘα ήταν σημαντικό αν μπορούσαν ποτέ να βρεθούν τα στοιχεία πωλήσεων ροκ δίσκων εισαγωγής και τοπικής εκτύπωσης τη περίοδο (ας πούμε) 1968-1979, και να γίνουν οι κατάλληλες συγκρίσεις. Τότε σίγουρα όλα αυτά τα θέματα θα μπορούσαν να συζητηθούν σε μια πιο στέρεα βάση.
ΔιαγραφήΣωτήρης
Γεια σου mak58, επίσης καλή χρονιά.
ΔιαγραφήΚάπως έτσι ήταν τα πράγματα. Ας πούμε πρώτα βγήκε στην Ελλάδα το “L.A. Woman” των Doors το 1971 και μετά τα προηγούμενά τους (αν και κάποιος μου έχει πει πως είχε κυκλοφορήσει σε ελληνική κοπή το πρώτο τους από το 1967 – δεν το έχω δει ποτέ). Και με τους Deep Purple και με τους Jethro Tull το ίδιο συνέβαινε. Π.χ πρώτα βγήκε το “In Rock” και μετά το “The Book of Taliesyn”.
Με τους Deep Purple είχε παιχτεί, τότε, κάτι, για να έλθουν. Υπήρχε πολύ μεγάλη προβολή (εξώφυλλα ας πούμε στο Φαντάζιο και άλλα διάφορα), και το πράγμα είχε προχωρήσει. Κάπου χάλασε την τελευταία στιγμή… Δεν υπήρχαν ιδιώτες (εταιρείες), που θα μπορούσε να καλύψουν οικονομικά τις απαιτήσεις μιας τέτοιας μεγάλης παραγωγής. Κάλυπταν όμως πιο χαμηλά budgets… Να φέρουν τον Mal ας πούμε ή τους Mungo Jerry… Το τότε κράτος, η χούντα να πούμε, πλήρωνε για να έρθουν να παίξουν στην Ελλάδα οι Wallace Collection και οι Marmalade (αμφότερα εξαιρετικά pop-rock γκρουπ), δεν θα τους κατηγορήσουμε, τώρα, γιατί δεν πλήρωσαν να έρθουν οι Deep Purple και οι Jethro Tull!!
"Θα ήταν σημαντικό αν μπορούσαν ποτέ να βρεθούν τα στοιχεία πωλήσεων ροκ δίσκων εισαγωγής και τοπικής εκτύπωσης τη περίοδο (ας πούμε) 1968-1979"
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορούν να βρεθούν, αλλά μόνο από μία εταιρεία και εως ένα βαθμό. άρα θα είναι σχετικά επίφοβα, καθώς θα υπολείπονται σημαντικών στοιχείων. τα αρχεία που λέει ο φίλος παραπάνω είναι πρακτικά αδύνατο να βρεθούνε οπουδήποτε!
Ανώνυμοι να μην επικαλούνται επώνυμους, για να υποστηρίξουν το ένα ή το άλλο, όταν οι επώνυμοι δεν έχουν εκφράσει κάπου, δημοσίως, τις απόψεις τους. Άμα θέλουν οι επώνυμοι να μιλήσουν μόνοι τους, ας το κάνουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Deep Purple είχαν "πλησιάσει" την Ελλάδα το 1975 , στην τελευταία περιοδεία που έκαναν εκείνη τη δεκαετία με τον Blackmore. Είχαν παίξει δυο λάϊβ στη Γιουγκοσλαβία (με support μάλιστα τους SMAK).
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ πάντως σίγουρα να καταλήξω στο γιατί μεγάλες μπάντες δεν κατηφόριζαν προς Ελλάδα τότε. Ας πούμε οι Deep Purple έπαιξαν στη γιουγκοσλαβία στο Σάλα Παιονίρ - την έδρα της μυθικής Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ. Πόσο μεγαλύτερο είναι δηλαδή από το Παλαί ντε Σπορ της Θεσσαλονίκης; Ούτε νομίζω και τα πολιτικά ήταν κανας σοβαρός λόγος: πάλι οι Deep Purple είχαν παίξει στην Πολωνία στις αρχές της δεκαετίας του '70.
Ίσως το μπάτζετ να εκτοξευόταν από μια περέκκλιση μιας περιοδείας προς Αθήνα. ( εδώ που τα λέμε και η γιουγκοσλαβία κατ'εξαίρεση ήταν..). Ίσως οι πωλήσεις των δίσκων να φρέναραν τους μανατζαρέους ( ..αν και πάλι δεν είμαι βέβαιος, αν μη τί άλλο τα περιοδικά κλπ. που αναφέρονται τεκμηριώνουν ότι υπήρχε σχετικά μεγάλο κοινό). Ίσως τα ντράβαλα με τους Stones το ΄67 να είχαν βρωμίσει την υπόθεση για την Ελλάδα.
ΚΜ
Με τίποτα δεν ευθύνονταν τα επεισόδια στη συναυλία των Stones στη Λεωφόρο, το ’67. Συχνά στις συναυλίες των Stones γινόντουσαν παρατράγουδα.
ΔιαγραφήΠ.χ. η αστυνομία διέκοψε συναυλία τους στη Στοκχόλμη την 4/9/1970, επειδή φοβήθηκε εισβολή των θεατών στη σκηνή.
Στην αμερικανική περιοδεία τους, το 1972, έγινε δε της πουτάνας…
“On the first show of the tour, 3 June in Vancouver, British Columbia, 31 policemen were treated for injuries when more than 2,000 fans attempted to crash the Pacific Coliseum. In San Diego on 13 June there were 60 arrests and 15 injured during disturbances. In Tucson, Arizona on 14 June, an attempt by 300 youths to storm the gates led to police using tear gas. Eighty-one people were arrested at the sellout Houston shows, mostly for marijuana possession and other drug offences. There were 61 arrests in the large crowd at RFK Stadium in Washington, D.C. on the Fourth of July”.
(από τη Wiki)
ημουν μεσα και μαλιστα εχω και 2 φωτο απο τοτε....ηταν τοτε η πρωτη ''σοβαρη'' επισκεψη ξενου συγκροτηματος μετα την μεταπολιτευση στην Ελλαδα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν είσαστε μέσα θα λέγατε ότι η συναυλία διακόπηκε από επεισόδια... Ηχολήπτης καί παθών..
ΑπάντησηΔιαγραφή