η ηλιθιότητα του ΠΑΠΑΤΖΗ… είναι θεώρημα και άρα έχει απόδειξη

(Δεν μπορεί να λείψει κάποιος για λίγο από το σπίτι του, βγαίνουν διάφοροι βλαμμένοι και αναρτούν, άλλοι ηλίθιοι σχολιάζουν κ.ο.κ. – τώρα, όμως, είναι η ώρα του κρυφτού…)

Ο Μανώλης Νταλούκας έχει κόψει κάθε επαφή με τη λογική εδώ και χρόνια. Τυφλωμένος από την έχθρα και το μίσος του για μένα λέει ό,τι του κατέβει με μοναδικό σκοπό να με μειώσει και να με συκοφαντήσει. Βεβαίως, ως βλάκας που είναι, πετυχαίνει πάντα τα αντίθετα αποτελέσματα! Είναι οπωσδήποτε βλάκας –αποδεδειγμένο αυτό–, αλλά είμαι κι εγώ διάολος και ξέρω να φυλάγομαι... για να έχω πάντα τον καλύτερο και τελευταίο λόγο. Είναι σαν να του σκάβω παγίδες –ναι, άλλη όρεξη δεν είχα– κι εκείνος, χαζός ων, να πέφτει μέσα… Και πέφτει! Όχι στις δικές μου παγίδες (είπα «σαν»), αλλά σ’ εκείνες που σκάβει μόνος του! Μ’ αυτόν τον τρόπο η ηλιθιότητά του, απλώς, διπλασιάζεται!! Σπάει τα… μανόμετρα!!

Το τρομερό με την περίπτωση τού παπατζή είναι πως δεν τον νοιάζει να ξεφτιλίζεται. Και αυτό είναι απίστευτο! Οι ξεφτίλες του από το δισκορυχείον είναι τόσες πολλές που, πλέον, έχω χάσει κι εγώ τον μπούσουλα. Μόλις βρω χρόνο θα τις μαζέψω και θα του κάνω τη χάρη να φτιάξω μια «ετικέτα», ώστε ο κόσμος να μπορεί να τις δει όλες μαζί (τις ξεφτίλες) για να γελάει, αλλά και για ν’ αποκτήσει ένα μέτρο σύγκρισης. Η επιστήμη πρέπει, πλέον, αυτό να του το αναγνωρίσει. Να καθιερώσει επιτέλους το «νταλούκιον» ως μονάδα μέτρησης της ηλιθιότητας.

Έρχεται λοιπόν ο παπατζής να μας πει πως για το θέμα των Beatles στην Ελλάδα δεν έχω ιδέα! Από πού το συνάγει αυτό; Έλα ντε; Μάλλον από το γεγονός πως δεν έχω γράψει κάτι σχετικό στο δισκορυχείον. Και γιατί να έχω γράψει; Υποχρεούμαι; Δηλαδή, με βάση αυτή τη λογική, εγώ ξέρω μόνο αυτά που έχω γράψει; Δεν ξέρω τίποτ’ άλλο; Ε ρε κάτι βόδια...
Απλώς, θεωρώ πως τα πάντα για τους Beatles είναι γνωστά και πως ό,τι σχετικό δεν θα έχει πρόδηλο ενδιαφέρον. Χωρίς αυτό να σημαίνει, πως, όταν κρίνω, δεν θ’ ασχοληθώ στο μέλλον. Beatles είναι αυτοί! Παρά ταύτα υπάρχουν πολλές αναφορές για τα Σκαθάρια στο blog, ενώ και σε σχέση με την παρουσία τους στην Ελλάδα, το πρώτο καλοκαίρι της χούντας, τον Ιούλιο του ’67, υπάρχει μια σχετική αναφορά στην ανάρτηση της 5/10/2014 «π. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ Δ. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ οι Beatles ως… σκοτεινές δυνάμεις (καθώς μας βλέπει και ο Lennon από δίπλα...)», όταν κάπου σημειώνω… «Mην ξεχνάμε π.χ. πως στο πρώτο καλοκαίρι της χούντας, το “βρωμοκαλόκαιρο της αγάπης” του 1967, οι Beatles αλώνιζαν στην Ελλάδα, σίγουρα με την ανοχή, αν όχι με τις κρυφές ευλογίες του καθεστώτος».

Ο παπατζής έχει την εντύπωση πως εγώ δεν έχω ψάξει το θέμα των Beatles στην Ελλάδα και πως μόλις προχθές (19/5/2016) το πήρα μυρωδιά! Ε είναι εντελώς για τα σίδερα!

Κατ’ αρχάς να (ξανα)πώ πως την προχθεσινή ανάρτηση την έκανα για έναν και μόνο λόγο. Όχι για να κάνω γνωστή την παρουσία των Beatles στη χώρα μας το 1967 (αν είναι δυνατόν – αυτά τα ξέρουν πλέον και οι κότες!), αλλά για να δείξω πως η χούντα τους περιέλαβε με ενδιαφέρον και αγάπη, ξεναγώντας τους στις ομορφιές της πατρίδας. Πως δεν απαγόρευσε την είσοδό τους στην Ελλάδα (υπάρχουν ηλίθιοι, οι οποίοι μπορεί ακόμη να διερωτώνται γιατί δεν συνέβη), και πως εν πάση περιπτώσει δεν αδιαφόρησε για την παρουσία τους εδώ, αφού μέσω του ΕΟΤ επέδειξε την πρέπουσα… εγρήγορση. Χούντα και ροκ, όπως έχουμε ξαναπεί, ήταν… κώλος και βρακί.

Έρχεται λοιπόν ο παπα(ρα)τζής να μας πει για τους γέρους οργανοπαίκτες, με τους οποίους φωτογραφήθηκαν οι Beatles στην Αράχωβα (το 1967), εν έτει 2016! Αυτός ο χαζός μπορεί σήμερα να ανακάλυψε τη φωτογραφία, αλλά εγώ την ξέρω εδώ και 15+ χρόνια, όταν την είχα πρωτοδεί σε αθηναϊκή εφημερίδα. Δεν θα πω σε ποια, επειδή το κομμάτι εκείνο της εφημερίδας το έκοψα και το έχω στα τσουβάλια μου… και κάποια στιγμή, όταν το βρω μπροστά μου, θα το ανασύρω. Δεν θα κάνω τη χάρη του Νταλούκα να ψάξω τώρα…Έχω σπουδαιότερα πράγματα, για ν’ ασχοληθώ.

Η συγκεκριμένη φωτογραφία του Αριστοτέλη Σαρρηκώστα είναι πλέον πασίγνωστη κι έχει αναδημοσιευτεί κι άλλες φορές σε περιοδικά κι εφημερίδες. Και όποιος ασχολείται κάπως περισσότερο μ’ αυτά τα πράγματα σίγουρα την έχει δει και ξαναδεί. Για τον παπατζή μόνο δεν ξέρω… και αυτό θα πρέπει να μας το αποδείξει. Θα πρέπει να μας αποδείξει δηλαδή άμεσα πως τη φωτογραφία αυτή την γνώριζε από χρόνια (από έντυπα) και πως δεν την ανακάλυψε απόψε «χτυπώντας» στο google… «Beatles – Ελλάδα» (τόσο δύσκολο ήταν!). Γιατί μόλις «χτυπήσεις» βλέπεις τη φωτογραφία δημοσιευμένη κάμποσες φορές. (Ο παπατζής φαίνεται πως την αντέγραψε από το mixgrill.gr και από άρθρο της 13ης Ιουνίου 2012 12:27).

Η μαγκιά λοιπόν του χαζού θα ήταν να δώσει την ίδια φωτογραφία δημοσιευμένη από έντυπο, και όχι από το internet. Τότε θα απεδείκνυε πως τη φωτογραφία την γνώριζε, ενώ θα μπορούσε και να με στριμώξει κιόλας… Όμως ο Τρούσας δεν στριμώχνεται εύκολα. Θέλει πολλά καρβέλια να φάει ο παπατζής, για να διανοηθεί πως μπορεί να με κοντράρει σ’ αυτά τα θέματα. Που τα επιλέγει εκείνος, σαν χαζός, για κόντρα, και όχι εγώ!

Πηγή: 60’s το ροκ του μέλλοντός μας/ Διονύσης Σαββόπουλος του ’60 οι εκδρομείς [Sui Generis Publications, 12/2009]. Κάνετε κλικ πάνω στη φωτογραφία για να την δείτε σε μεγαλύτερο μέγεθος.

Δημοσιεύω, λοιπόν, τώρα τη γνωστή φωτογραφία του Σαρρηκώστα από έντυπο. (Το όνομα τού φωτογράφου αναφέρεται αριστερά της πόζας και καθέτως, αλλά δεν φαίνεται στο σκανάρισμα επειδή πέφτει πάνω στο άνοιγμα. Φυσικά, από την δεξιά μεριά φαίνεται η λάθος χρονιά... 1969 αντί για 1967). Είναι το βιβλίο… 60’s το ροκ του μέλλοντός μας/ Διονύσης Σαββόπουλος του ’60 οι εκδρομείς [Sui Generis Publications], που εκδόθηκε τον Δεκέμβριο του 2009. 

Το βιβλίο αυτό δεν μου το έδωσε κάποιος φίλος μου απόψε (για να με βγάλει, τάχα, από τη δύσκολη θέση), καθότι έχω γράψει γι’ αυτό στο δισκορυχείον σε ανάρτηση της 14/1/2010, σκανάροντας μάλιστα και το εξώφυλλό του. Δείτε εδώ… http://diskoryxeion.blogspot.gr/2010/01/blog-post_14.html. Άρα, αποδεδειγμένα, τουλάχιστον από την 14/1/2010 γνωρίζω τη συγκεκριμένη φωτογραφία (φυσικά την εντόπισα αμέσως, γιατί απλώς τη θυμόμουν), καιρό πριν την ανεβάσουν στα διάφορα sites, ενώ όταν βρω την ίδια πόζα και από την εφημερίδα, που είναι πολύ πιο παλαιά, θα την τρίψω κι εκείνη στη μούρη του Νταλούκα.

Έχουν, τώρα, πού να κρυφτούν ο παπατζής μας και όλοι οι υπόλοιποι μπουρδοσχολιαστές; Τι λέτε, έχουν;