ΕΜΒΟΕΣ νέο τεύχος

Πολύ τα ευχαριστιέμαι τα φάνζιν του Νικόλα Μαλεβίτση. Για διαφόρους λόγους. Πρώτον, γιατί έχουν ωραία αισθητική, και μάλιστα, αν μιλάμε για τις ΕΜΒΟΕΣ, δίχως το ένα τεύχος να μοιάζει με το άλλο! Δεύτερον, γιατί έχουν ενδιαφέρουσα ύλη, κινούμενη, χοντρικά, στο χώρο του πειραματισμού/ αυτοσχεδιασμού και της πρωτοπορίας και τρίτον για τον πιο σπουδαίο, ίσως, λόγο – που είναι και κάπως γενικότερος. Επιμένουν, ως φάνζιν που είναι, στην αξία και τη δύναμη του τυπώματος. Έτσι, όταν όλα αυτά μαζί συμπίπτουν –να πιάνεις, δηλαδή, στα χέρια σου ένα άψογο και ιδιαίτερο τεύχος με ενδιαφέρον υλικό γι’ αυτού τού τύπου τις μουσικές– η απόλαυση που παίρνεις είναι η μεγίστη. Για εμάς τους… περιοδικάκηδες λέμε πρώτα-πρώτα, που μπορεί να διαβάζουμε ταυτόχρονα ένα έντυπο τού Χρηστάκη τού ’70, μαζί μ’ ένα σημερινό και να τα γουστάρουμε ταυτοχρόνως.

Στις καινούριες ΕΜΒΟΕΣ, που μάλλον είναι οι τέταρτες (και να μην είναι δεν πειράζει), τις οποίες ο Μαλεβίτσης τις γράφει μόνος του ή σχεδόν μόνος του, διαβάζουμε διάφορα ωραία. Να, ας πούμε, το κείμενο για την οπτική ποίηση τής Λίτσας Σπαθή (παλαιότερα αυτού τού είδους την ποίηση τη λέγαμε «συγκεκριμένη», κι είχαν ασχοληθεί και διάφοροι Έλληνες ήδη από τα sixties-seventies) ή ακόμη το σχετικό άρθρο για τον ιάπωνα βιολιστή/ πειραματιστή/ αυτοσχεδιαστή Hideaki Shimada (Agencement κ.λπ.).

Το συγκεκριμένο τεύχος, που κλίνει προς το improv, εμφανίζει κι άλλα πρόσωπα με γνωστό και καταξιωμένο έργο στο χώρο, όπως τους Voice Crack των Andy Guhl και Norbert Möslang (οι Guhl και Möslang είχαν βγάλει ένα δυνατό improv/ electronic/ exprerimental LP στην FMP το 1978 και άλλα πολλά), τους θρυλικούς Paul Lytton και Paul Lovens, που μαζί και χώρια διαπρέπουν στην improv σκηνή από τα late sixties-early seventies με άπειρους σχηματισμούς (να υπενθυμίσουμε πως και οι δύο έχουν παίξει –όχι μαζί– σε άλμπουμ του Φλώρου Φλωρίδη, έχοντας εμφανιστεί ζωντανά και στην Ελλάδα), τον σημαντικό τρομπετίστα του free-improv Nate Wooley (έχουμε δει και το άλμπουμ του “Third” σε συνεργασία με τον κιθαρίστα Chris Forsyth στην ελληνική REKEM το 2014) και άλλα διάφορα... όλα επιμελημένα και εμπεριστατωμένα σε μιαν άψογη αισθητικώς έκδοση.

Μπράβο στον Νικόλα Μαλεβίτση λοιπόν, που το παλεύει μόνος του με τόσο ωραία αποτελέσματα. 

Επαφή: www.facebook.com/emvoes/