ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 41

4/9/2017

Με ενοχλεί κάπως η λέξη «ρετρό», όταν απευθύνεται και σ’ εμάς που μελετάμε κριτικά το παρελθόν – παράλληλα με τ’ αγκίστρια μας που ρίχνουμε στο τώρα. Είναι κάπως σαν να θέλουν να μας ξεφορτωθούν, σαν να μας πετάνε στο λάκκο με τις ναφθαλίνες.

Το να μελετάς το παρελθόν, και όχι να εκστασιάζεσαι σα χάνος μπροστά σε μια φωτογραφία με παλιόσπιτα του ’60, σε βοηθάει να ’χεις ένα μέτρο σύγκρισης και με καθαρό μυαλό να μπορείς να κάνεις τις σχετικές τακτοποιήσεις. Να μην παραμυθιάζεσαι, δηλαδή, από τον πρώτο τυχόντα και τον κάθε σύγχρονο τυχάρπαστο. Μόνον η καλή γνώση όσων συνέβησαν κάποτε μπορεί να σε οπλίσει με τη σιγουριά της «γνώμης» και της «άποψης». Αλλιώς γίνεσαι ένα μ’ εκείνους τους βλαμμένους κάποιων ραδιοσταθμών π.χ., που λένε ότι δεν μεταδίδουν παλιά τραγούδια – εννοώντας όλα εκείνα που γράφτηκαν πριν το 2014!!

4/9/2017

Υπάρχουν χαμοί και χαμοί, ok, αλλά ένας μουσικός παραγωγός και δη στο κρατικό ραδιόφωνο δεν πρέπει να κάνει διακρίσεις. Ή να κάνει εκείνες τις διακρίσεις που πρέπει. Θεμιτό, λοιπόν, να γίνεται αφιέρωμα στο Kosmos 93,6 στους Steely Dan από τον Προκόπη Δούκα, αλλά εγώ θα έβγαζα το καπέλο σ' εκείνον που θα έκανε αφιέρωμα στον μέγα Mick Softley. Στα δύσκολα κρίνεται κάποιος, όχι στα προφανή. Συγκλονιστικό τραγούδι!

4/9/2017 

Υπάρχει ένα τραγούδι του Φοίβου Δεληβοριά, το «Αυτή που περνάει», που είναι πηγμένο στα πραγματολογικά στοιχεία. Μετράω… «Ελευθερουδάκης», «Σταδίου», «Σίνα», «Αθήνα», «Κοραή», «Ζώναρς», «Μπενάκη», «Σκουφά». Αυτό είναι ένα κόλπο του Δεληβοριά, καθώς το επαναλαμβάνει συχνά (έτσι νομίζω), προκειμένου να προβάλλει μιαν ατμόσφαιρα οικειότητας με τα τραγούδια του, να βάλει δυνητικά σ’ αυτά πρωταγωνιστές εμάς, τον καθένα μας δηλαδή. Δεν μου αρέσει αυτή η τακτική. Τη βρίσκω εύκολη και εν τέλει ανούσια. Ο τραγουδοποιός τού άστεως πρέπει να σκάβει πιο βαθιά, για να δημιουργήσει τους μύθους του. Αλλιώς μένει στην επιφάνεια. Η πληθώρα πραγματολογικών φανερώνει αδυναμία να πεις κάτι βαθύτερο. Αλλά σπανίως λέει κάτι βαθύτερο ο Δεληβοριάς με τα τραγούδια του. Είναι έξυπνος στιχοπλόκος οπωσδήποτε, αλλά συχνά εμφανίζεται ως δούλος του ταλέντου του καταντώντας απλοϊκός.

Απορώ πώς, κάποιοι, τον συσχετίζουν με το Σαββόπουλο. Φταίει και ο Σαββόπουλος, βέβαια, γι’ αυτό… 

3/9/2017 

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ WALTER BECKER, TOY ΗΜΙΣΕΩΣ ΤΩΝ STEELY DAN

Δεν είναι εύκολο να κατηγοριοποιήσεις τους Steely Dan, ένα από τα σημαντικότερα αμερικάνικα γκρουπ των σέβεντις. Δύσκολο να πεις τι έπαιζαν, αφού στους δίσκους του συναντούσες πολλές επιρροές, και βασικά δανεισμένες από την τζαζ. Αλλά τζαζ δεν ήταν με τίποτα. Ούτε ροκ. Ούτε σόουλ. Ούτε ποπ. Ούτε progressive. Αν και ως… αμερικάνικο progressive (που δεν είχε ουδεμία σχέση βέβαια με το βρετανικό) θα μπορούσες να τους χαρακτηρίσεις – παρότι κανένα άλλο γκρουπ της εποχής τους δεν ήχησε όπως εκείνοι. (H γνώμη μου είναι πως επιχείρησαν κάπως να τους αντιγράψουν οι Dire Straits στην Αγγλία με μέτρια, γενικώς, αποτελέσματα). Σπουδαίο συγκρότημα, με φοβερά τραγούδια, μελωδίες και μοναδικές φωνές (ο Becker συνέθετε, μαζί με τον Donald Fagen, παίζοντας μπάσο, κιθάρες και κάνοντας φωνητικά), με το άλμπουμ τους “Pretzel Logic” (1974) να παραμένει στα τοπ και διαχρονικά αγαπημένα μου. 

3/9/2017

Δεν είναι μόνον όσοι πεθαίνουν κάθε μέρα –σήμερα φερ’ ειπείν πέθανε ο Walter Becker των Steely Dan (RIP)– είναι και οι επέτειοι των θανάτων (π.χ. σαν σήμερα πριν 34 χρόνια πέθανε η Έλλη Λαμπέτη).

Τελικά είναι αλήθεια πως, και για εμάς τους γραφιάδες, οι νεκροί πληρώνουν το νοίκι μας…

3/9/2017 

Δεν μου αρέσει η λαϊκίστικη φιλελέδικη κοροϊδία που κατευθύνεται, σήμερα, προς το ΠΑΣΟΚ του Αντρέα. Αυτό είναι το πιο εύκολο και το πιο αχρείαστο. Εκτός, αν κάποιοι θέλουν να μας κάνουν όλη μέρα να γελάμε, σαν ηλίθιοι, με τα κρυόκωλα αστεία τους.

Εγώ σε πρώτη φάση προτιμώ να θυμάμαι τη διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη και σε μια δεύτερη να τονίσω πως ο τόπος έχει ανάγκη τα λαϊκά κινήματα του 40 και του 48%, που, όμως, Ο,ΤΙ ΛΕΝΕ ΝΑ ΤΟ ΕΝΝΟΟΥΝ.

«Βασικός κυριαρχικός στόχος του Κινήματος είναι η δημιουργία πολιτείας απαλλαγμένης από ξένο έλεγχο ή επεμβάσεις, πολιτείας απαλλαγμένης από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας, πολιτείας ταγμένης στην προστασία του έθνους και στην υπηρεσία του λαού. Η εθνική ανεξαρτησία είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη λαϊκή κυριαρχία, με τη δημοκρατία σε κάθε φάση της ζωής του τόπου, με την ενεργό συμμετοχή του πολίτη σ’ όλες τις αποφάσεις που τον αφορούν. Μα είναι ταυτόχρονα συνυφασμένη με την απαλλαγή της οικονομίας μας από τον έλεγχο του ξένου μονοπωλιακού κεφαλαίου που διαμορφώνει την οικονομική, την κοινωνική, την πολιτική και την πολιτιστική μας πορεία σύμφωνα με τα συμφέροντα όχι του λαού, αλλά της οικονομικής ολιγαρχίας».

[Από τη διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη] 

3/9/2017 

Ο Βασίλης Καρράς είναι συμπαθητικός ως άνθρωπος –το λέω από κάτι λίγες φορές που τον έχω δει στην TV, παλιότερα, ή από κάποια πράγματα, που κατά καιρούς έχω διαβάσει– αλλά εμένα, προσωπικά, δεν μπορώ να πω πως με αγγίζει με το τραγούδι και τις ερμηνείες του. Παρότι είμαι φαν του λαϊκού… εκ γενετής, δεν υπήρξα ποτέ φαν του Καρρά, ενώ κατά βάση απορούσα, και απορώ ακόμη δηλαδή, με το εύρος της καριέρας του (να είναι καλά ο άνθρωπος και πάντα τέτοια – ειλικρινά το λέω).

Τώρα το ότι γίνεται θέμα στα media το δάκρυ του (σε συναυλία στην Πέτρα, για τα 40 χρόνια του) είναι αποδεικτικό δύο πραγμάτων. Πρώτον πως ο ίδιος παραμένει ένας απλός και αγνός άνθρωπος, που δεν έχει αλλοτριωθεί από τη δημοσιότητα, τα φράγκα κ.λπ., και δεύτερον πως τα media μπουκώνουν για άλλη μια φορά ένα θέμα, που από τη φύση του πουλάει, ακυρώνοντάς το στη βάση του.

2/9/2017 

Πριν κάτι μέρες πέθανε μια μορφή του παλιού λαϊκού, ο Λεονάρδος Μπουρνέλης. Ήταν από τους θανάτους που δεν έκαναν «εισιτήρια», αφού ακόμη και τα ελληνικά… μελωδικά ραδιόφωνα τον είχαν προ πολλού ξεγραμμένο. Ο Μπουρνέλης έγινε διάσημος στα σέβεντις, και πριν απ’ αυτά, βασικά για τα τσιφτετέλια του, αλλά έγραψε και δυνατά ζεϊμπέκικα…

2/9/2017

Πέθανε χθες στα 78 του ο Mick Softley, ένας από τους πιο μεγάλους του βρετανικού φολκ. Είχα γράψει κάτι γι' αυτόν παλιότερα στο δισκορυχείον... Όποιος δεν έχει ακούσει τη "Χρονομηχανή" του, ας το κάνει τώρα. Εδώ… http://diskoryxeion.blogspot.gr/2010/09/mick-softley.html

1/9/2017

Εγώ τραγούδι για το Σεπτέμβρη δε θα βάλω, παρότι υπάρχουν εκατοντάδες (ελληνικά και ξένα). Θα ρίξω όμως ένα Γιαννάκη… «Ηλιοβασίλεμα, συνοικισμός/ βουνό στα στήθια μου ο χωρισμός /κι ένα γραμμόφωνο από μακριά/ του Καζαντζίδη το παράπονο ΓΡΟΘΙΑ». Σπανός / Πυθαγόρας… θεοί! Κι αυτές οι μάντρες και τα άδεια χωλ του Δαμιανού...

31/8/2017

Πάει και ο ντράμερ Janne Carlsson από το φοβερό σουηδικό ντούο Hansson & Carlsson (ο οργανίστας Hansson είναι ο Bo Hansson, που έκανε μεγάλη προσωπική καριέρα στα σέβεντις - στον "άλλο κόσμο" κι αυτός). Το δικό τους “Tax free” είχε διασκευάσει και ο Hendrix, ενώ υπάρχουν και ηχογραφήσεις τους με τον Jimi.