Έχω ξαναγράψει για
άλμπουμ αυτών των δύο γερμανών αυτοσχεδιαστών, του κλαρινίστα Theo Jörgensmann και
του χειριστή της βιόλας Albrecht Maurer.
Ήταν το “Melencolia” [NEMU, 2011] και είναι τώρα το «Ύμνοι στη Νύχτα»,
επίσης στην NEMU και πάντα
με τους ίδιους να αυτοσχεδιάζουν στα όργανά τους κάτω από ένα concept ή όραμα – πείτε το όπως θέλετε. Αν στο “Melencolia” την αφορμή την έδιναν ένα ιστορικό έργο-κόσμημα της γερμανικής
Αναγέννησης, η γκραβούρα Melencolia I (1514) του Albrecht
Dürer (1471-1528) και ακόμη ένα γλυπτό
ενός νεότερου γερμανού καλλιτέχνη, τού Anselm Kiefer (γενν. το 1944), που έχει
τον ίδιο τίτλο (Melencholia I), τώρα
αφορμή είναι ο ρομαντικός ποιητής Novalis (1772 - 1801) και το ποίημά του (ο κύκλος ποίησής του
καλύτερα) Hymnen an die Nacht. Περίεργες οι αναφορές και τις δυο φορές, αλλά
κάτι παραπάνω θα ξέρουν οι Γερμανοί…
Θέλω να πω πως,
ιδίως στην τωρινή περίπτωση, στο “Hymnen an die Nacht” [NEMU, 2017], θα ταίριαζε ενδεχομένως κάποια άλλου τύπου μουσική, απ’ αυτήν που
τέλος πάντων παράγουν εδώ τούτοι οι καταξιωμένοι improvisers. Ίσως πιο συμβατή (με την ποίηση του Novalis) ου μην αλλά και συμβατική – όμως ο στόχος
των Jörgensmann
και Maurer είναι
διαφορετικός. Αυτό, που, πρωτίστως, τους ενδιαφέρει στο παρόν δισκάκι είναι να καταδείξουν και να
αποδείξουν πώς από μια απλή-αφηγηματική αρχή μπορείς να εμπνευστείς κάτι περισσότερο
«ελεύθερο», δίχως τις αγκυλώσεις μιας-κάποιας γραμμικότητας. Φυσικά, σε καμμία
περίπτωση δεν θα χαρακτηρίζαμε τις μουσικές των Γερμανών εικονοκλαστικές, αλλά
ούτε, φυσικά, και… τυπικές. Βεβαίως στους αυτοσχεδιασμούς τους η κλασική και
ρομαντισμός έχουν θέση, όμως συχνά υπάρχουν παρεμβάσεις και απρόσμενες
εκκινήσεις ή καταλήξεις, που μας φέρνουν πιο κοντά σε μια σύγχρονη αυτοσχεδιαστική
μουσική τύπου-δωματίου (ας την πούμε έτσι) παρά σ’ ένα νεο-ρομαντικό
κατασκεύασμα με κάποιες, έστω, διαβρωτικές πινελιές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου