Πολύ παράξενο συγκρότημα το Portico Quartet (που έχει
εμφανισθεί τουλάχιστον δυο φορές στην Αθήνα) και γι’ αυτό δύσκολο να το
κατατάξεις κάπου – αν και δεν είναι τούτο το σημαντικότερο. Το πιο σημαντικό
είναι πως εδώ έχουμε ένα ακόμη μοναδικό άλμπουμ τους, ξεχωριστό και με…
αυστηρό, όσο και με ολοφάνερο «προσωπικό» στυλ, που φιλοδοξεί, και το
επιτυγχάνει, να κάνει τη διαφορά. Τη μεγάλη διαφορά.
Τυπωμένο για την Gondwana Records [ΑN Music], ένα βρετανικό label που υφίσταται από το
2008 έχοντας κυκλοφορήσει δυνατά ονόματα (Dwight Trible, John Ellis,
Matthew Halsall,
Nat Birchall κ.ά.), το “Art in the Age of Automation” έχει τον τρόπο να σε κερδίζει με τον τζαζ(;)
εκλεκτισμό του – μια τάση βασικά μέσα στις άλλες, όλες τις άλλες, που
στριμώχνονται κάτω από μια συνεχή και απέραντη ηλεκτρονική ομπρέλα.
Με έντεκα συνθέσεις των Duncan Bellamy και Jack Wyllie,
συν τη βοήθεια εγχόρδων σε πέντε tracks και επιπρόσθετου μπάσου σε άλλα δύο, το Portico Quartet δίνει ένα μοναδικής
αισθητικής ορχηστρικό, ηλεκτρονικό άλμπουμ (2LP και CD), που θα ταίριαζε πιθανώς στην romance μιας 4AD – αν σ’ αυτή θα μπορούσε
να παρεισφρήσουν τα εντυπωσιακά σαξόφωνα και ακόμη μια κάποια ρυθμική δυναμική,
ικανή να τεντώνει τα vibes προς μια κοσμική κατεύθυνση.
Δεν βρίσκω λόγια, εν ολίγοις, για να περιγράψω κομμάτια σαν
τα “A luminous beam”, “Lines glow”, “Beyond dialogue” καθώς και όλα τα
υπόλοιπα –ένα προς ένα– που έχουν τον τρόπο να σε αφήνουν άναυδο με τον τρόπο
που ενορχηστρώνονται και αναπτύσσονται.
Είναι φοβεροί οι τύποι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου