Τζαζ τραγουδίστρια με περγαμηνές, καθώς έχει βρεθεί στη σκηνή
ή το στούντιο με «ονόματα» όπως εκείνα των Roy Hargrove, Ira Sullivan,
Nicholas Peyton,
Paul Wertico κ.ά.,
η Erin
McDougald έχει καινούριο άλμπουμ, που τιτλοφορείται “Outside the Soirée” [Miles High Records,
2017]. Μάλιστα σ’ αυτό το άλμπουμ τη
συνοδεύουν μερικά πολύ μεγάλα ονόματα, ανάμεσα στα οποία διακρίνουμε τον Dave Liebman σοπράνο & τενόρο σαξόφωνα, τον Tom Harrell τρομπέτα & φλούγκελχορν, τους Rob Block (πιάνο, κιθάρες) και Dan Block (άλτο, φλάουτο, κλαρινέτο) κ.ά.
Το υλικό που
καλείται εδώ να αποδώσει η McDougald είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου στάνταρντ, καθώς υπάρχει ένα μόνο πρωτότυπο
και από ’κει και κάτω τραγούδια των Cole Porter (“Begin the beguine”) και Johnny Mercer, “Brother, can you spare a dime?”, “The masquerade is over”, επιλογές από το ρεπερτόριο της Shirley Horn και της Ella Fitzgerald και άλλα διάφορα – ακόμη και το παραδοσιακό “The parting glass” ακούγεται εδώ, που το έχουν πει πολλοί και
διάφοροι, από τους Clancy Brothers και τους Dubliners, μέχρι τους Pogues και την Sinéad O'Connor.
Η McDougald έχει πραγματικά
καλή φωνή, γεμάτη, με ωραίους χρωματισμούς, χωρίς ν’ ανεβαίνει πάντως ψηλά,
ούτε να κατεβαίνει χαμηλά. Σε μεσαίες περιοχές κινείται, και με την ευλυγισία
που διαθέτει, ξέρει να ανταποκρίνεται σωστά προς όλες τις διευθύνσεις. Πέραν,
όμως, της φωνής, η McDougald
φαίνεται πως έχει λόγο και για τις ενορχηστρώσεις των κομματιών και ίσως-ίσως
και για τις επεμβάσεις στη δομή τους. Έτσι κάπως η μπαλάντα “Don’t wait up for me”, που είχε πει η Chris Connor το 1955, μετατρέπεται σ’ ένα τελείως διαφορετικό track με επέμβαση στο μέτρο
(και με φλογερά soli
στο σοπράνο και την τρομπέτα από τους Liebman και Harrell
αντιστοίχως), ενώ ακόμη και το συγκλονιστικό “Brother, can you spare a dime?” (από τα χρόνια της Μεγάλης Ύφεσης)
αντιμετωπίζεται τελείως μοναδικά, καθώς… εξοκείλει προς το cuban.
Ωραίο άλμπουμ, από
ανθρώπους που ξέρουν πού πατάνε και πού βρίσκονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου