Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2018

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 127

4/11/2018
Το απόγευμα άκουγα ένα άλμπουμ του Keith Tippett, του πολύ σημαντικού αυτού άγγλου πιανίστα της progressive και improv jazz και ανάμεσα στο (διπλό) εξώφυλλο βρήκα μια φωτογραφία του, που θα πρέπει να την είχα βάλει εκεί πριν από καμμιά 15αριά χρόνια – γιατί τόσα πάνω-κάτω είχα ν’ ακούσω το δίσκο. Η φωτογραφία είχε κολλήσει στο εξώφυλλο και με δυσκολία κατόρθωσα να την ξεκολλήσω, ώστε να μην καταστρέψω ή το εξώφυλλο ή τη φωτογραφία. Έχω χώσει κι άλλες φωτογραφίες μέσα σε δίσκους ή και αποκόμματα από περιοδικά κι εφημερίδες και ελπίζω να μην έχει γίνει καμμιά ζημιά – γιατί βαριέμαι τώρα να τα ψάξω.
Η φωτoγραφία τού Tippett που βλέπετε δεν είναι τυχαία. Ανήκει στον φωτογράφο της τζαζ Νίκο Χριστοδουλάκη και είναι τραβηγμένη στα τέλη του ’70 ή στις αρχές του ’80. Το λέω γιατί ο Χριστοδουλάκης σκοτώθηκε πολύ νέος, κάτω από τα 30 του, σε αυτοκινητικό, στο Βερολίνο (αν δεν κάνω κάποιο λάθος), στις αρχές των έιτις. 

3/11/2018
Κακή είδηση. Πολύ κακή. Πέθανε στα 49 του, νέο παιδί, ο άσσος τρομπετίστας της τζαζ Roy Hargrove. Αν είναι δυνατόν... Απολαύστε τον εδώ, στο μέρος του, στο "Summer night city" των ABBA, όταν τον καλεί ο Nils Landgren ν' ανεβεί στη σκηνή, την οποία και πυρπολεί.  

3/11/2013
Πέθανε ο "εγκέφαλος" των Residents από... καρκίνο στον εγκέφαλο. Εγκεφαλικά... γενικώς. [Ποιος το έγραψε;]

1/11/2018
«Αρχές ’70 ήταν της μόδας οι Chicago Transit Authority, το πρώτο και το δεύτερο διπλό άλμπουμ με τα φοβερά μανιφέστα του James Guercio. Μου τηλεφώνησε ο φίλος μου ο Θόδωρος Σαραντής και μου λέει είναι οι Chicago στην Αθήνα, θα τους κάνουμε περιήγηση μ’ ένα λεωφορείο. Πάω πράγματι εκεί και αντιμετωπίζω κάτι τεράστιους Αμερικάνους, ακριβώς όμοιους με τους τουρίστες που λυμαίνονται κάθε χρόνο τις ακτές μας. Ο Παττακός με μακριά μαλλιά. Προφανώς οι άνθρωποι είχαν σπουδάσει σε κάποια μουσική σχολή, τους έκαναν εντύπωση οι τσολιάδες και η μυζήθρα, όσο για επανάσταση –που μας έκαιγε– η μόνη επανάσταση που ξέραμε ήταν αυτή του ‘Σκοπευτηρίου’ (σ.σ. εννοεί τον Τσιτσάνη στο Χάραμα της Καισαριανής, δίπλα στο Σκοπευτήριο). Το επεισόδιο αυτό(…) μας δημιούργησε τη βεβαιότητα ότι εκτός από ορισμένα και δοκιμασμένα δικά μας πράγματα, όλα τα υπόλοιπα (με εξαίρεση δέκα ονόματα) ήταν ένα βιομηχανικό σκουπίδι της Δύσης. Οι πολυεθνικές είχαν επιβάλλει ξανά το ύφος, το στυλ και το ρυθμό τους, όποιος δε γούσταρε διεγράφετο, έτσι κι εμείς σταματήσαμε ν’ ακούμε rock και αρχίσαμε να χασκογελάμε με τα περισσότερα από τα ξένα συγκροτήματα».
TAΣΟΣ ΦΑΛΗΡΕΑΣ
(Ήχος & Hi-Fi τεύχος 287, 2/1997) 

31/10/2018
Ο Τζάρβις δουλεύει σ’ ένα μουσείο σαν ξεναγός και του αρέσει, όταν δεν έχει δουλειά, να κάθεται και να κοιτάει τους αγαπημένους του πίνακες. Ειδικά έναν σκοτεινό, μ’ ένα σπίτι στο βάθος… Κάποια μέρα, ενώ κοιτάζει τον πίνακα, κάθεται δίπλα του ένας παράξενος τύπος και αρχίζει να του λέει κάτι περίεργα λόγια... για ένα φως σ' ένα από τα παράθυρα του πίνακα κ.λπ. Μετά από τα λόγια, όμως, σειρά έχουν τα έργα…
Όποιος / όποια γουστάρει να τρομάξει ελαφρώς, απόψε... λίγο πριν τις 12 τα μεσάνυχτα (ή και πιο μετά), μ’ εκείνον τον παλιό εγγλέζικο τρόπο, ας δει το κλιπ μέχρι το τέλος...

2 σχόλια:

  1. Σχόλια από το fb για το απόσπασμα με τα λόγια του Τάσου Φαληρέα...

    Vangelis Aragiannis
    Λίγο φουσκωμένα τα είχε πει ο Φαληρέας... Αρχές του '70 δέκα ονόματα;

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Η αλήθεια είναι πως δεν ήξεραν πολλά συγκροτήματα τότε, αλλά πιάνει κάτι σωστό. Το τέλος του ροκ από τη μια μεριά, που πλησίαζε, μαζί με την κρυμμένη αξία του λαϊκού τραγουδιού (για το σινάφι των ροκάδων-κουλτουριάρηδων).

    Vangelis Aragiannis
    Ναι σωστά. Απ' την άλλη βεβαια μεταφέρει εκείνη την επηρμένη ελληνοκεντρική αντίληψη της δεκαετίας του '80.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ο Φαληρέας ήταν πρωτεργάτης σ' αυτό (πριν από τα μέσα των σέβεντις), όταν είχε πει για την Μπέλου, πως εκείνη ήταν το πραγματικό underground.
    Εγώ δεν το δέχομαι αυτό (πως η Μπέλλου ήταν το πραγματικό underground κ.λπ.) - αλλά όταν το ροκ πέθανε μετά το 1973-74 η στροφή στο λαϊκό ήρθε φυσιολογικά. Το πανκ δεν μπορούσε να καλύψει το κενό του ροκ (για όσους είχαν μεγαλώσει με το ροκ των late sixties-early seventies).

    Maria Dille
    Τι να μας πει και η Δύση..δείτε αυτό το απόσπασμα από την ταινία jalsaghar(Μουσικό δωμάτιο)από την αρχή αλλά ειδικά μετά το 7.00 χάνουμε το μυαλό μας-https://www.youtube.com/watch?v=ptjnMUZrdBg&pbjreload=10
    Roshan Kumari - Kathak
    Ταινία ιδιαίτερα αγαπητή στους χίππυδες στα τέλη της δεκαετίας του 60.Ήθελα να ήξερα τι θα αισθάνονταν όταν την έβλεπαν τότε.. https://www.imdb.com/title/tt0051792/
    The Music Room (1958)

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Πολύ καλό.

    Ζουλιάν Μπάλστον
    Λαϊκό τραγούδι. Νεαρός το υποτιμούσα. Όσο γερνάω το επανεκτιμω. Το είδος που με κράτησε στην ανατολή, στον σαματά της δυτικοποιησης των πάντων. Πάντα πιο ταπεινό σε αντίθεση με το ροκ (πανκ, μέταλ, προγκ κτλ). Δεν το έπαιζε επανάστα έστω κι αν άνθρωποι όπως ο Μιχαλόπουλος υπήρξαν αντάρτες. Ψυχαγωγία έδινε, ήθελε χωρίς ντροπή την επιτυχία, μιλώντας για απλά τυπικά πράγματα. Γι'αυτό και ο Καζαντζίδης έγινε βασιλιάς σε Ελλάδα & Τουρκία. Γιατί ήταν απλά απλός. Σίγουρα όχι τέλειος. Μουσικά πάντως. Ότι είχε πει ο Μητροπάνος. https://youtu.be/VLz190euB80
    Στέλιος Καζαντζίδης - Βραδιάζει | Stelios Kazantzidis - Vradiazei -…

    Γιώργος Γιαννόπουλος
    " Ο Παττακός με μακριά μαλλιά." Λολ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σχόλια από το fb περί Keith Tippett...

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    https://www.youtube.com/watch?v=Wg2vuM3jD1U
    The Keith Tippett Group - Green And Orange Night Park [HQ]

    Michalis Matthaiou
    Δισκάρα Φώντα

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Κορυφή.

    Michalis Matthaiou
    Παντρεύτηκε μετά την φωνή,την Julie Driscoll η οποία εγινε κυρία Tippett κι ήρθε κι εδεσε το γλυκό.

    George Tirovolas
    Δυστυχώς, αντιμετωπίζει ενα σημαντικό πρόβλημα υγείας την πολύ τελευταία περίοδο. Ελπίζω να πάνε ολα καλά για τον άνθρωπο και τόσο σπουδαίο μουσικό. Πολύ ωραία η φωτό!

    Chris Stassinopoulos
    KEITH !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή