AVISHAI COHEN BIG VICIOUS ένα από τα ωραιότερα ECM-άλμπουμ του τελευταίου καιρού

Για τον ισραηλινό τρομπετίστα Avishai Cohen (γιατί υπάρχει και πιανίστας-μπασίστας με το ίδιο ονοματεπώνυμο) έχουμε γράψει κι άλλες φορές στο blog. Ο Cohen έχει συνεχείς δίσκους στην ECM τα τελευταία χρόνια – δίσκους που μοιράζεται με τον συμπατριώτη του πιανίστα Yonathan Avishai ή αυστηρώς προσωπικούς, οι οποίοι είναι ο ένας καλύτερος από τον άλλον. Να τρεις τίτλοι: “Into the Silence” (2016), “Cross my Palm with Silver” (2017) και “Playing the Room” (2019). Συνεχίζοντας σ’ αυτό το μοτίβο ο άσσος ισραηλινός μουσικός έχει έτοιμο έναν καινούριο δίσκο, που δεν έχει τίτλο. Τίτλος του είναι το ονοματεπώνυμό του και η ονομασία της μπάντας του, της Big Vicious [ECM / AN Music, 2020].
Ποιοι αποτελούν αυτό το σχήμα; Σημειώστε: Avishai Cohen τρομπέτα, εφφέ, σύνθια, Uzi Ramirez κιθάρα, Yonatan Albalak κιθάρες, μπάσο, Aviv Cohen ντραμς και Ziv Ravitz ντραμς, live sampling. Άρα έχουμε μια μπάντα με δύο κιθαρίστες και με δύο ντράμερ – κάτι όχι συνηθισμένο ούτε για την ECM εννοείται, αλλά ούτε και γενικότερα. Αυτό το γεγονός από μόνο του κάτι σηματοδοτεί. Και... ναι, σωστά μαντέψατε, το άλμπουμ αυτό είναι fusion, είναι rock, είναι και-rock μάλλον, διαθέτοντας και ηλεκτρονικά στοιχεία, όπως και αυτοσχεδιαστικά και τζαζ (εννοείται) ή ακόμη και ψυχεδελικά (καθώς κάποια tracks μπορεί να φέρνουν στη μνήμη ακόμη και Terje Rypdal). Ένα εντελώς δημιουργικό ανακάτεμα όλων αυτών μάς δίνει την συνισταμένη που ακούμε στο “Avishai Cohen / Big Vicious”, ένα CD (και LP) από τα ωραιότερα της ECM αυτού του τελευταίου καιρού.

Κατ’ αρχάς το “Avishai Cohen / Big Vicious” είναι ένα άλμπουμ συνθέσεων. Έντεκα στον αριθμό – εννέα πρωτότυπες και δύο διασκευές, μία σε Ludwig van Beethoven και μία σε Massive Attack. Παράξενα πράγματα, αντίθετα, αντιδιαμετρικά, αλλά έτσι είναι. Όταν υπάρχει ταλέντο, πολύ ταλέντο (όπως εδώ) όλα μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους – και όχι μόνον αυτό, αλλά και να ξανοιχθούν καινούριοι δρόμοι, να οριοθετηθούν νέες διακλαδώσεις, να δοθεί το σύνθημα για νέα ξεκινήματα. Συμβαίνει.

Ξεκινώντας από τα πρωτότυπα tracks θα λέγαμε πως αυτά, ένα-προς-ένα, διαπρέπουν. Συνθέσεις τέλειες, ολοκληρωμένες, με θαυμάσιες μελωδίες, εξάρσεις, σόλι, ομαδικά παιξίματα, αυτοσχεδιασμούς, κόλπα... τα πάντα. Πουθενά δεν σταματούν οι πέντε Ισραηλινοί, τίποτα δεν τους εμποδίζει να δείξουν και το ταλέντο τους ως συνθέτες και την δύναμή τους ως οργανοπαίκτες. Συνθέσεις μέσης προς μικρής διάρκειας, μερικές θα μπορούσε να ήταν ακόμη και τραγούδια (μόνον η φωνή λείπει), τρίλεπτες και τετράλεπτες οι πιο πολλές (υπάρχει πάντως και μία 7λεπτη, όπως και μία 6λεπτη), που κινούνται άνετα... παντού. Θα έλεγα, μάλιστα, και όσον αφορά στην ECM, πως όχι και τόσο συχνά συναντάς τόσο φωτεινές μουσικές, τόσο κεντραρισμένες μελωδικές καταδείξεις, ναι, πείτε τες και «μεσογειακού λυρισμού», τέτοιαν απλότητα και ευφράδεια, που να μετατρέπει το φαινομενικώς εύκολο σε ζητούμενο και σε αξία.

Θαυμάσια, λοιπόν, tracks, σαν το 6λεπτο “Teno Neno”, το 5λεπτο “Hidden chamber” ή το 4λεπτο “King Kutner”, είναι πλήρως ενδεικτικά της ιδιοφυΐας του Avishai Cohen και των Big Vicious. Συνθέσεις, που δείχνουν πόσο προχωρημένοι μπορεί να γίνουν οι σημερινοί μουσικοί, από τη στιγμή που διαθέτουν ένα πρωταρχικό, ένα κινητήριο ταλέντο. Δεν τους πιάνεις! Τα πάντα μετέρχονται, όλα τα γνωρίζουν και όλα τα μετασχηματίζουν σε κάτι δικό τους, σε κάτι «προσωπικό» τους, που νοιώθεις να το ακούς κάθε φορά για πρώτη φορά.

Μιαν ιδιότητα που την ανιχνεύεις όχι μόνον στα δικά τους κομμάτια, μα και στις εντελώς αντιθετικές και γι’ αυτό απρόσμενες διασκευές (Beethoven και Massive Attack –το ξαναλέμε– τα “Moonlight sonata” και “Teardrop” αντιστοίχως), που και αυτές υποκύπτουν στις ορέξεις τους.

Εξαιρετικό άλμπουμ, μαγικό σχεδόν!