DANIEL HERSOG JAZZ ORCHESTRA στην παράδοση του Gil Evans

Ο Daniel Hersog είναι ένας σχετικά νέος ακόμη καναδός συνθέτης, τρομπετίστας και ενορχηστρωτής. Γεννημένος το 1985 στο Βανκούβερ εφοδιάστηκε σιγά-σιγά με τέτοια προσόντα, ώστε να φθάσει κάποια στιγμή να διευθύνει ευρύτερα ensembles, στα οποία συμμετείχαν μουσικοί τής κλάσης των Terry Clarke (ο ντράμερ, όχι ο Clark Terry ο τρομπετίστας), Kevin Turcotte, Jason Palmer κ.ά. Ένα τέτοιο μεγάλο σχήμα, την 16μελή Daniel Hersog Jazz Orchestra, έρχεται τώρα να μας παρουσιάσει ο Hersog, μια μπάντα την οποίαν αποτελούν εξαιρετικοί μουσικοί (φυσικά), ανάμεσα στους οποίους διακρίνουμε τον τενόρο σαξοφωνίστα Noah Preminger και τον πιανίστα Frank Carlberg (για τους οποίους έχουμε γράψει, για διάφορες φάσεις τους, στο blog). Το άλμπουμ τής Daniel Hersog Jazz Orchestra αποκαλείται “Night Devoid of Stars” [Cellar Music, 2020] (o τίτλος είναι παρμένος από μία φράση του Martin Luther King Jr.: “Returning violence for violence multiplies violence, adding deeper darkness to a night already devoid of stars”) και περιλαμβάνει επτά tracks, έξι πρωτότυπα και μια διασκευή στο στάνταρντ “Smoke gets in your eyes” του Jerome Kern.

Αυτό που κάνει εντύπωση εδώ δεν είναι μόνον η αισθητική πληρότητα, που αποπνέουν οι συνθέσεις του Hersog, αλλά και ο ευφάνταστος τρόπος που τις ενορχηστρώνει. Σίγουρα ο Καναδός έχει μελετήσει τους μεγάλους δασκάλους τού παρελθόντος, και εν προκειμένω τον Gil Evans, τα διδάγματα τού οποίου κατανοεί και εφαρμόζει στα δικά του, πλέον, κομμάτια.

Ένα από τα πλέον βασικά τέτοια διδάγματα, μια πρακτική τέλος πάντων που εφάρμοζε ο Evans στις ενορχηστρώσεις του, ήταν να δίνει την δυνατότητα σε συγκεκριμένους σολίστες να ξεχωρίσουν, μέσα από την μπάντα του, παίζοντας σόλι. Έγραφε δηλαδή παρτιτούρες, πέραν από την ορχήστρα (τους μουσικούς του), ειδικά για τους σολίστες του, ένα γεγονός που έδινε στις εγγραφές του έναν «μυστήριο» συνδυασμό μεγάλης ορχήστρας και μικρού γκρουπ.

Αυτή την «αρχή» εφαρμόζει κατά κόρον στο “Night Devoid Stars” ο Hersog, δίνοντας την ευκαιρία στους Noah Preminger και Frank Carlberg να (ξανα)αποδείξουν την αξία τους και σαν «άτομα», μα και σαν μέλη ενός ευρύτερου συνόλου. Είναι οι συνθέσεις, βεβαίως, εκείνες που αναδεικνύουν εν τέλει τα προσόντα τού καθενός ξεχωριστά (σαν την 8λεπτη “Motion” ή σαν την 10λεπτη “Makeshift memorial”), αλλά χωρίς τις ενορχηστρώσεις, που είναι πραγματικά εξαιρετικές, τίποτα δεν θα ηχούσε όπως τώρα ηχεία στο “Night Devoid Stars”.

Φυσικά, δεν υπάρχουν μόνον δύο σολίστες στο “Night Devoid Stars” – απλώς αναφερθήκαμε ειδικότερα στους Preminger και Carlberg και γιατί αναγράφονται τα ονόματά τους στο cover, και γιατί έχουν αμφότεροι ξεχωριστές προσωπικές διαδρομές. Έτσι λοιπόν, στο εναρκτήριο “Cloud break” μπορούμε να απολαύσουμε σ’ έναν σύνθετο ρόλο τον τρομπετίστα Brad Turner για παράδειγμα, ενώ ειδική μνεία αξίζει να γίνει και για τον ντράμερ Michael Sarin, ο οποίος κρατάει μόνος του σχεδόν όλη την ανάπτυξη της τελευταίας σύνθεσης του άλμπουμ (“Song for Henrique”). Όσον αφορά, τέλος, στην μοναδική διασκευή του άλμπουμ, το “Smoke gets in your eyes” του Jerome Kern, όπως προείπαμε; Σ’ αυτήν, ανάμεσα στα πολλά που κάνουν εντύπωση (και που σχετίζονται με τα επίπεδα της ενορχήστρωσης), δεν μπορεί παρά να ξεχωρίζει το «μονκικό» σόλο του Frank Carlberg στο πιάνο.

Επαφή: www.danielhersog.com, www.cellarlive.com