Πολύ περίεργο άλμπουμ αυτό. Έχει
κάποιο ενδιαφέρον φυσικά, αλλά από την άλλη εμφανίζει και μια δυσκολία για να
το αποκρυπτογραφήσεις, να «δεθείς» μαζί του και να το αντιληφθείς στην ολότητά
του. Μοιάζει με παιγνίδι αυτό που πράττει στο “Talkshow” [Inner Ear, 2020] ο Kristof – ένας τραγουδοποιός που έχει
μια ιστορία πίσω του, ασχέτως αν εγώ τον ακούω, τώρα, για πρώτη φορά.
Το “Talkshow” περιλαμβάνει
δέκα tracks, τα οποία
υπακούουν σε ένα «θέμα» και που γενικώς ακούγονται... electro (παρότι υπάρχουν, ανάμεσα, και
τραγούδια ενοργανωμένα μόνο με πιάνο).
Η κεντρική ιδέα έχει να κάνει μ’ ένα «τοκσόου» φυσικά, το
οποίο όμως οργανώνεται στο κεφάλι του Kristof, έχοντας ως αποδέκτη τον ίδιον (και εμάς, τους ακροατές
του, κατ’ επέκταση). Όσα λέγονται εμφανίζονται ως αιτίες και αποτελέσματα μαζί,
δίχως συγκεκριμένες προεκτάσεις, παρ’ εκτός, ίσως, της πλέον βασικής. Ο λόγος
μπορεί να είναι και πηγή ασυνεννοησίας, μαζί με ό,τι άλλο, με τις λέξεις να
πετιούνται μπροστά από ένα μικρόφωνο, κάνοντας «θόρυβο» και με τον ήχο τους. Αυτό
δεν σημαίνει, φυσικά, πως το “Talkshow”
στερείται κάποιων προφανών νοημάτων, απλώς τα όποια νοήματα είναι ενταγμένα σε
κάτι που τα υπερβαίνει. Βαβέλ; Και αυτό μπορείς να το ισχυριστείς – και όχι
μόνον γιατί εδώ ακούς δύο τουλάχιστον γλώσσες (αγγλικά, γερμανικά), λέξεις από
άλλες (ελληνικά, ιαπωνικά), ποικίλα λογοπαίγνια και απρόσμενα λεκτικά
ταιριάσματα.
Τα τραγούδια από μουσικής πλευράς μοιάζουν (και είναι) στοιχειώδη,
αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν διαθέτουν «όμορφα» στοιχεία. Κάποιες μελωδίες,
μιαν ατμόσφαιρα (“Castform disaster”,
“Origami”). Περαιτέρω,
ακούγονται λίγα όργανα πέραν του πιάνου και βασικά σύνθια.
Υπάρχουν κομμάτια που έφεραν στη μνήμη μου κάτι από Momus, άλλα... μιαν αίσθηση Brian Eno, άλλα την draggy περσόνα
του Tiny Tim,
ενώ το χιούμορ και το παίγνιο με τις λέξεις με πήγε ακόμη και στον Ivor Cutler – μ’ αυτή την παιδική
φυσικότητα που προβάλλεται. Υπάρχουν κι άλλες αναφορές στο “Talkshow” (εξάλλου οι προηγούμενες είναι
«δικές μου», δεν είναι του τραγουδοποιού), πιο αισθητές και... γερμανικές
(καθότι ο Kristof ζούσε
στο Βερολίνο), που σχετίζονται με την κουλτούρα του cabaret και που
εντάσσονται κι αυτές ωραία στο σύνολο.
Το ξαναλέμε. Ένα περίεργο άλμπουμ, που θέλει το χρόνο του
για να το αποκρυπτογραφήσεις.
Επαφή: www.inner-ear.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου