ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 270

15/6/2020

Για τον Keith Tippett, τον σημαντικό βρετανό τζάζμαν-πιανίστα και αυτοσχεδιαστή, που πέθανε χθες, είχα γράψει κάμποσες φορές στο Jazz & Tζαζ, με διάφορες αφορμές. 

Η πρώτη πάντως ήταν σ’ ένα από τα πιο παλαιά τεύχη, το 26, από τον Μάιο του 1995. Ήταν η εποχή όπου το περιοδικό κυκλοφορούσε χωρίς CD ακόμη και το αγόραζαν μόνον οι φανατικοί. 

Βρήκα αυτό το κείμενο, που δεν το έχω «χτυπημένο» πια, του έριξα μια ματιά και είδα πως στέκεται μια χαρά και σήμερα, σ’ ένα ποσοστό θα έλεγα... 95%. Τότε τα κείμενα τα γράφαμε έχοντας δίπλα μας μόνον έντυπες πηγές (πριν το ίντερνετ) και δίσκους χειροπιαστούς (όχι τα εύκολα mp3 και λοιπά ψηφιακά) και βεβαίως τα τσεκαρίσματα δεν ήταν πάντοτε ό,τι πιο εύκολο. Τώρα έχουμε γίνει όλοι πονηροί...  

Έχοντας λοιπόν δίσκους, και δύο βασικές έντυπες πηγές (και άλλες μικρότερης εμβέλειας), ένα άρθρο για τον Keith Tippett στο γαλλικό περιοδικό Atem (τεύχος 16, Απρίλιος / Μάιος, 1979) κι ένα δεύτερο στο αγγλικό The Wire (τεύχος 2, χειμώνας 1982 / 1983) κι έχοντας μεταφράσει και δικά του λόγια από συνεντεύξεις του κ.λπ., επιχείρησα να δώσω μια πλήρη εικόνα για το έργο τού Tippett (με στόχευση στα πρώτα «άγνωστα» τότε χρόνια του), η οποία θυμάμαι πως είχε εκτιμηθεί εκείνη την εποχή από τους επαΐοντες.
Τέλος πάντων, αυτά δεν έχουν πια και τόση σημασία. Σημασία έχει να ψάξουν οι νεότεροι την δισκογραφία του Keith Tippett και να ανακαλύψουν το έργο του, που θα παραμένει πάντα «πηγή έμπνευσης», για όσους έχουν την όρεξη και τη διάθεση να το γνωρίσουν.

15/6/2020

Πέθανε ο συνθέτης και πιανίστας Keith Tippett, μια μορφή της βρετανικής jazz. Ήταν 73 ετών. Επίσης να πω πως δεν υπάρχει φαν του british rock, που να μην τον γνώριζε. 

Στην Αγγλία ειδικά τον γνώριζαν οι πάντες, και έτρεφαν όλοι για το έργο του μεγάλο σεβασμό.

14/6/2020

Ξεκινάνε αύριο οι Πανελλήνιες. Καλή επιτυχία στα φτωχόπαιδα...

https://www.youtube.com/watch?v=nf855StMcIw

14/6/2020

Υπάρχουν τα παράταιρα ηλιοβασιλέματα στη Σαντορίνη, αλλά υπάρχει και τούτο δω το σωστό ηλιοβασίλεμα...
[Απίστευτος Στέλιος στα 66 του -ούτε ο ίδιος πίστευε πως θα μπορούσε να πει έτσι αυτό το θρυλικό τραγούδι του Γιώργου Λαύκα σε στίχους Κώστα Μάνεση- με φοβερά τσακίσματα, ιδίως στον δεύτερο στίχο κάθε στροφής, όταν η φωνή κατεβαίνει].
Άμα ακούσεις πώς το λένε οι άλλοι αυτό το τραγούδι (τα σέβη μου στον Μανώλη Μητσιά πάντως) αμέσως θα αντιληφθείς γιατί Στέλιος δεν ξαναγεννιέται...

https://www.youtube.com/watch?v=BX95LGv4CtE

13/6/2020

Δεν είχα ποτέ για πέταμα τους Πυξ Λαξ, καθότι έχουν γράψει και 5-6 τραγούδια που μ’ αρέσουν, αλλά ν’ ακούω αυτόν τον Στόκα ρε φίλε να τραγουδάει τον χειρότερο Διονυσίου, αυτόν της δεκαετίας του ’80, μου τη σπάει εντελώς. Δεν αντέχεται ο άνθρωπος. Κι αυτό το ανακάτεμα με γκάιντες, ούτια και ροκ έχει κουράσει πλέον εντελώς. Έχει φθάσει στα όρια τού γελοίου δηλαδή. Εν τω μεταξύ κάτι Αρβανιτάκη και κάτι Μαρίζα Ρίζου δεν ακούγονται με τίποτα. Εντάξει η μία είναι παλιά και η άλλη είναι καινούρια, αλλά ρε φίλε εκπροσωπούν το ίδιο ανούσιο τραγούδι, αυτό το πλαστό της δεκαετίας 1995-2005, το «σημιτικό» όπως το λέω εγώ, που το απορρίπτω εντελώς.

12/6/2020

Από τα πιο σπουδαία συγκροτήματα που έβγαλε η Σουηδία στα σέβεντις. Για τους Älgarnas Trädgård λέμε, που κυκλοφόρησαν ένα επίσημο LP το 1972 κι ένα ακόμη, που βγήκε για πρώτη φορά το 2001. Κάποιοι τους αποκαλούν... Σουηδούς Faust, που δεν είναι άστοχο, αν και οι άνθρωποι αυτοί έχουν το δικό τους στυλ, ανακατεύοντας folk, jazz, avant, progressive rock κ.λπ.
Γύρω στο 2002 είχα γνωρίσει κι έναν έλληνα συγγραφέα (δεν θέλω να πω τώρα το όνομά του – είναι γνωστός, είναι και στο fb, κι είχε χάνει και επιτυχία με τα βιβλία του), ο οποίος στα σέβεντις ήταν στη Σουηδία κι ήταν φίλος με τα μέλη του συγκροτήματος. Μου είχε πει διάφορα για τη σουηδική σκηνή της εποχής, ανάμεσα σε άλλα και το πώς προφερόταν ο... Κήπος των Ταράνδων, στα σουηδικά. Ελγιάνας Τρέγκορντ ή κάπως έτσι τέλος πάντων (στο περίπου το θυμάμαι).
[το κομμάτι είναι από το ανέκδοτο μέχρι το 2001 άλμπουμ τους, που περιείχε εγγραφές από το 1973-74]

https://www.youtube.com/watch?v=Q2pfB8qkdSA

12/6/2020

Σε Σεραφίνο και Ποπάυ δεν διάβαζες τέτοια ελληνικά...
>>Μετατρέπουμε το καλοκαίρι σε καιρό σποράς της φροντίδας, ώστε το φθινόπωρο να γίνει η άνοιξη της ελπίδας και να ανατείλει μέσα στον χειμώνα του 2020 και στην άνοιξη του 2021 ο ζεστός ήλιος της ανάπτυξης.<<
ΠΘ
Σαν να λέμε σπέρνεις φροντίδες, θερίζεις ελπίδες... και τρως τσουκνίδες.