ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 269

12/6/2020

Σ' αυτή την ταινία, την Οργισμένη Γενιά του 1972 του Μεμά Παπαδάτου (με την Μαρία Αλιφέρη και τον Φάνη Κερανίδη), εμφανίζονται και οι Morka (ένα από τα καλύτερα, folk-rock, γκρουπ της εποχής), αλλά ακούγεται και αυτό το ωραίο τραγούδι του Γιάννη Σπανού, σε στίχους Κώστα Κωτούλα...
 

11/6/2020

Ψηφίστηκε και η «διαγωγή κοσμιωτάτη» από τους... γυμνασιάρχες της Βουλής. Καλό είναι πάντως να προσέχουν όλοι αυτά που τραγουδάει εδώ ο θείος...

https://www.youtube.com/watch?v=7DgWcPZwo3s

10/6/2020

>>5 χρόνια πριν δεν υπήρχε ένα άλμπουμ ελληνικής υπογραφής που να έδειχνε τόσο έτοιμο να υπερβεί τη δική μας εκδοχή του «κλειστού jazz κύκλου» όσο το Teegarden. To ντεμπούτο των Αθηναίων Kepler is Free, μόλις τέταρτο νούμερο στον κατάλογο της Veego Records από την Πάτρα.<<
Ενώ είναι άσχετος με την τζαζ, αυτός ο Μένεγος στο ποπαγάνδα, έχει το θράσος να κάνει και κρίσεις σαν την παραπάνω.
Εντάξει, συμπαθητικό είναι το LP των Kepler is Free (έχω ήδη γράψει κείμενο και θα το ανεβάσω προσεχώς), αλλά όταν γράφονται τέτοιες υπερβολές το μόνο που κάποιος καταφέρνει είναι να γίνεται γραφικός.
Και πριν από 5 και πριν από 10 και πριν από 20 και 30 και 40 και 50 χρόνια έβγαιναν τζαζ δισκάρες στην Ελλάδα ή από Έλληνες...
[εφάμιλλο ή και καλύτερο από το “Seven” των Soft Machine, που βγήκε την ίδιαν εποχή]

https://www.youtube.com/watch?v=RDocbdgC7Fw

10/6/2020

Απίστευτο τραγούδι για την ποπ της εποχής, μα και γενικότερα. Μουσική Βαγγέλης Πιτσιλαδής, λόγια Λευτέρης Παπαδόπουλος, τραγουδά ο Πασχάλης και παίζουν οι Olympians. Παίζουν όντως οι Olympians; Όλοι οι Olympians;
Παλιά κάπου είχα διαβάσει ή είχα ακούσει, δεν θυμάμαι τώρα λεπτομέρειες, πως σαξοφωνίστας εδώ ήταν ο Ρήγας Σαριτζιώτης και όχι ο Βαγγέλης Κουτσοτόλης (ο κανονικός σαξοφωνίστας των Olympians). Τα συγκροτήματα όταν έμπαιναν στο στούντιο για να γράψουν είχαν «απώλειες», κυρίως λόγω Στρατού, ή και για άλλους λόγους, κι έτσι, συχνά, πλαισιώνονταν από σεσιονάδες. Πολλά τα παραδείγματα.
Το κομμάτι, που είναι γενικά εκπληκτικό (φοβερό drive και παιξίματα για σεμινάριο, προσέξτε το rhythm section) το βάζω βασικά για το break του Σαριτζιώτη στο 1:38 και κυρίως για το απίστευτο κλείσιμό του (τα τελευταία 15 δευτερόλεπτα), που το «τρώει» το fade-out.
Αν οι... χασάπηδες του στούντιο αφήνανε το κομμάτι να εξελισσόταν για κανα λεπτό ακόμη, θα μιλάγαμε για εξωφρενικές τζαζ καταστάσεις.
Ο Σαριτζιώτης είναι σε μεγάλο οίστρο, ενώ και ο πιανίστας φαίνεται να τον ακολουθεί κατά πόδας. Μόνο από Eero Koivistoinen έχω ακούσει τέτοιο σόλο σε σαξ, σε ποπ τραγούδι, εκείνη την εποχή (1967-68).

https://www.youtube.com/watch?v=dU1W16-M6zk

10/6/2020

Για μένα αυτός είναι με διαφορά ο καλύτερος δίσκος των Genesis, ένα αριστούργημα του βρετανικού art-rock. Έπιασε τα 70 εν τω μεταξύ και ο Peter Gabriel...

https://www.youtube.com/watch?v=r0Spl1cOf-o

9/6/2020

Περισσότερα από 20 χρόνια πριν ένας φίλος από τη Θαραγόθα μού είχε στείλει ν’ ακούσω αυτό το άλμπουμ – το ένα και μοναδικό των Fragua από το 1979. Μόλις είδα το εξώφυλλο θυμάμαι είχα πει... ρε τι αστοιχείωτοι είναι αυτοί, πώς είναι έτσι ντυμένοι με τα «τραπεζομάντηλα»; Και όμως το άλμπουμ των Fragua ήταν πολύ καλό – θα το έβαζα σίγουρα μέσα στα δέκα καλύτερα του flamenco-rock. Εντελώς άγνωστη μπάντα στην Ελλάδα εννοείται...

https://www.youtube.com/watch?v=Okvg-CNsRRE