Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2020

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΝΑΣΙΟΣ ένα εξαιρετικό αν και όχι γνωστό τραγούδι του με γκέι περιεχόμενο, από το 1975 – το τραγούδησε ο Χρήστος Λεττονός και ακούστηκε στο θεατρικό του Δημήτρη Κολλάτου «Ένας Έλληνας Σήμερα»

Είναι ελάχιστα τα ελληνικά τραγούδια της δεκαετίας του ’70, και των παλαιότερων δεκαετιών εννοείται, που έχουν μία ξεκάθαρη γκέι, λεσβιακή, τρανς ή τραβεστί θεματική.
Πολλά τραγούδια μπορεί να χαρακτηρίζονται εκ των υστέρων queer, ή και queer anthems ακόμη-ακόμη, αλλά ελάχιστα απ’ αυτά, μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού, θα μπορούσε να θεωρηθούν, ξεκάθαρα, πως αναφέρονται σε καταστάσεις που να συνδέονται με μια διαφορετική, πέρα από τις κυρίαρχες, ταυτότητα φύλου.
Από εκείνη την δεκαετία υπάρχει οπωσδήποτε η «Λόλα» [Philips, 1970] των Olympians, δηλαδή η διασκευή τους στο τραγούδι “Lola” των Kinks, που αναφέρεται σε μία σχέση ενός νέου άνδρα με μια τραβεστί (ο Πασχάλης δεν αλλοίωσε το νόημα των πρωτότυπων στίχων, κατά την μεταφορά τους στα ελληνικά και μπράβο του), όπως υπάρχει και το πασίγνωστο «Φίλε αδελφή ψυχή» των Νίκου Ξυδάκη-Μανώλη Ρασούλη, με τον Νίκο Παπάζογλου από το άλμπουμ «Τα Δήθεν» [Lyra, 1979].
Μόνον αυτά τα δύο τραγούδια λοιπόν; Όχι. Υπάρχει σίγουρα τουλάχιστον ένα ακόμη, και γι’ αυτό θα γράψουμε τώρα.
Ορισμένα τραγούδια φαίνεται να έχουν πιο σαφείς ΛΟΑΤΚΙ+ αναφορές, όπως θα τις λέγαμε σήμερα –και όχι κατ’ ανάγκην μια queer αισθητική, γιατί αυτό είναι κάτι εντελώς διαφορετικό–, αλλά θέλει λίγο παραπάνω ψάξιμο προκειμένου να αποφανθεί κάποιος ότι, όντως, είναι έτσι. Και για να γίνω πιο σαφής.
Χρήστος Λεττονός
Το «Με λένε Γιώργο», για παράδειγμα, των Γιώργου Χατζηνάσιου-Γιώργου Κανελλόπουλου, ένα πασίγνωστο τραγούδι που είχε πει ο Μανώλης Μητσιάς το 1973 (οι νεότεροι το έμαθαν από τον Γιώργο Μαζωνάκη), θα μπορούσε ενδεχομένως να «μεταφραστεί» ως τέτοιο, καθώς πρωταγωνιστής είναι ένας
μοναχικός, άτολμος και εσωστρεφής νέος, ο Γιώργος, ο οποίος ξέρει πως τίποτα δεν θα του χαριστεί και πως θα υποφέρει στη ζωή του, και τούτο... γιατί ποτέ δεν έκανε ότι θα ’πρεπε να κάνει (τι άραγε να ήταν αυτό;...) και γιατί ποτέ, σαν άνθρωπος, δεν είχε την πυγμή (όπως ακούμε).
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/articles/music_articles/300499/ena-eksairetiko-tragoydi-toy-giorgoy-xatzinasioy-me-gkei-periexomeno

2 σχόλια:

  1. Θα εβαζα και το "Μονο Αντρες" του Γιωργου Μαρινου στη συγκεκριμενη θεματικη κατηγορια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή