Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2020

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 293

1/10/2020
Πάνε τώρα οι γιάνκηδες, τα αμερικανάκια να πούμε, να φτιάξουνε λίστες με τα 100, 200, 500 καλύτερα όλων των εποχών και δεν έχουν ακούσει την τύφλα τους. Οι θρασύτατοι!
Να ρε δισκάρα για τα 500. Εγώ τέτοια θα έβαζα μέσα. Ένα αριστούργημα του γαλλικού φολκ, από τους Tri Yann (Τρεις Γιάννηδες). Φοβερό άλμπουμ αυτό και πάμφθηνο σε original βινύλιο. Γιατί τα αριστουργήματα είναι για τις δισκοθήκες όλου του κόσμου...
https://www.youtube.com/watch?v=M4ZBwWxT_u8

1/10/2020
Είδα λίγο τη λίστα του Rolling Stone με τα 500 Greatest Album of All Time. Και όταν λέω «λίγο» το εννοώ, γιατί είδα μόνο τα 50 πρώτα – δεν μ’ ενδιαφέρουν τα υπόλοιπα, βαριέμαι...
Κατ’ αρχάς τι σημαίνει Greatest; Τα καλύτερα, τα επιδραστικότερα, τα εμπορικότερα-επιδραστικότερα; Κάθε ένα είναι και διαφορετικό.
Τα καλύτερα, πάντως, δεν είναι με τίποτα. Τα επιδραστικότερα μπορεί. Τα εμπορικότερα-επιδραστικότερα ίσως – ισχύει για κάποια οπωσδήποτε. Όπως για το “Rumours” των Fleetwood Mac π.χ., που φιγουράρει στη θέση 7 και που εγώ δεν θα το έβαζα ούτε μέσα στα... 5000 δικά μου «καλύτερα». Άσε που για μένα δεν έχει νόημα το 1,2,3, αλλά μόνο η αλφαβητική σειρά. (Ίσως –συζητείται κι αυτό– με 4-5 εξαιρέσεις, να ξεχωρίσεις ένα άλμπουμ π.χ. από κάθε δεκαετία).
Για μένα αυτές οι λίστες που καταρτίζονται από άσχετους με τη μουσική, αλλά πολύ σχετικούς με τη μουσική βιομηχανία, δεν έχουν απολύτως κανένα νόημα. Νόημα έχει, και μάλιστα μεγάλο, η προσωπική λίστα του φαν. Του κάθε φαν.
Μ’ αρέσει να διαβάζω, πάντα διάβαζα, λίστες ανθρώπων που ξέρουν καλά ένα είδος π.χ. και που καταρτίζουν τα 50 τους. Τα 50 για ’κείνους. Έχει ενδιαφέρον. Γουστάρω να διαβάσω λίστα και από ανθρώπους που ξέρω ότι μπανίζουν από μουσική γενικότερα, και που τους εκτιμώ, ως γραφιάδες πρώτα. Έλληνες ή ξένους. Αλλά τώρα να διαβάζω λίστες ανώνυμες, στις οποίες συμμετέχει κάθε καρυδιάς καρύδι, και που έχουν μέσα και τζαζ, για να μην τους πούνε ασόβαρους... τους αρχοντοχωριάτες που διαλέγουν –από δεκάδες αριστουργήματα της τζαζ, βρήκαν θέση στην 50άδα μόνο για το “Kind of Blue” και μάλιστα στη θέση 31, όταν κάτι αηδίες σαν το “Kid A” των Radiohead είναι στη θέση 20– το θεωρώ σκέτο χάσιμο χρόνου.
Τζαζ λοιπόν δεν έπρεπε να υπάρχει. Άλλο πράμα η τζαζ, δεν λέω καλύτερο ή χειρότερο, λέω άλλο. Μην την ανακατεύετε με την Beyoncé και τον Bob Marley. Και πού είναι το world ρε άχρηστοι στην 50άδα; Αφού βάλατε τζαζ, ρίξτε κι ένα world. Δεν έπρεπε να υπάρχει ένας Ravi Shankar π.χ., που έκανε επανάσταση στα σίξτις, ανοίγοντας τεράστιους δρόμους στις επικοινωνίες των ήχων (από τότε και μέχρι σήμερα);
Τέλος πάντων, δεν είναι να συζητάς πολύ γι’ αυτά. Και ούτε θα συζητήσω στα σχόλια (αρκεί να μην προκληθώ). Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.
Α, ναι, ξέχασα το σημαντικότερο. Αμερική-Αγγλία παίζει μόνο στην 50άδα (αν εξαιρέσεις την Τζαμάικα). Όλος ο άλλος κόσμος είναι ανύπαρκτος.

30/9/2020
Αρκετά συγκροτήματα στο prog rock μοιάζουνε με άλλα, όμως είναι λίγα εκείνα που δεν μοιάζουν με κανένα...
https://www.youtube.com/watch?v=WDmhP6YiN6s

30/9/2020
Ήχος και Φως στην Ακρόπολη του 1959. Ο Καραμανλής τα είχε βρει με τους Γάλλους, που είχαν την πατέντα, και κάπως έτσι, την 28η Μαΐου εκείνης της χρονιάς, το «πολυθέαμα» αναπτύχθηκε στον Ιερό Βράχο.
Υπήρχε θεατρικό κείμενο (Jean Baelen) με αναφορές στην αρχαιότητα φυσικά, που υποστήριξε 12μελής ομάδα ηθοποιών υπό τον Andre Castelot, πρωτότυπη... εθνικόφρων μουσική από τον συνθέτη της Εθνικής Σχολής Πέτρο Πετρίδη, τεχνική κάλυψη από την Philips και οργάνωση γενικότερα από τον Pierre Arnaud (που συνεργάστηκε και πιο μετά με τον ΕΟΤ, για την προβολή των σπηλαίων του Διρού), με το event να αποτυπώνεται και σε δίσκο (LP) λίγα χρόνια αργότερα (προς το 1963-64), ο οποίος στην πρώτη έκδοσή του συνοδευόταν από LP-sized θήκη με slides και έξτρα booklet.
Το πακέτο το πουλάνε σήμερα διάφορα σάιτ πάνω από 25 ευρώ (ο δίσκος δεν υπάρχει στο discogs). Εγώ κάποτε είχα αγοράσει πολύ φθηνά (γιατί δεν νομίζω ότι αξίζει κανείς να δώσει πολλά γι’ αυτό το άλμπουμ) μια επανέκδοση από το 1971 ή ’72 (το λέω, γιατί παρότι πουθενά δεν αναγράφεται χρονιά, στο back cover διαφημίζεται το άλμπουμ «Μια Βραδυά με την Μαρινέλλα», που είχε τυπωθεί από την Philips το 1971), μια επανέκδοση που δεν είχε τα slides, αλλά είχε το booklet με τις φωτογραφίες και το γαλλικό κείμενο.
Λογικά το άλμπουμ θα έχει βγει κι άλλες φορές, μέσα στα χρόνια, με διαφορετικά back covers, αφού το Ήχος και Φως (Son et Lumiere) δεν έγινε μόνο μια χρονιά (το 1959), και ούτε έγινε μόνο στην Αθήνα. Φωτίστηκε και η Ρόδος, η Κέρκυρα, το Ναύπλιο μάλλον κ.λπ.
[αφορμή πήρα από τον αποψινό φωτισμό της Ακρόπολης]

29/9/2020
Όταν ο Ian Dury είχε έρθει στα μέρη μας για να παίξει στην ταινία «Ο Παράδεισος Ανοίγει με Αντικλείδι» (1987) του Βασίλη Μπουντούρη, είχε δώσει μια συνέντευξη –την οποία δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι την έχω κάπου φυλαγμένη– στην οποία εκθείαζε Τα Παιδιά απ’ την Πάτρα... ότι είναι ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα, που είχε ποτέ ακούσει live και τέτοια. Τον είχαν πάει στην Αχαρνών 77... (Σίγουρα πάντως έχω φωτό του Dury με την αγαπημένη Λυδία Λένωση, που έπαιζε στην ταινία).
Τώρα, βέβαια, στη ρεμαλοΕλλάδα, άμα άκουγες Ian Dury και έλεγες ταυτόχρονα ότι σου αρέσουν και τα Παιδιά απ’ την Πάτρα, οι άσχετοι εϊτάδες και δεν ξέρω ποιοι άλλοι ακόμη θα σ’ έπαιρναν με τις πέτρες. Δείτε εδώ τι λέει ο άνθρωπος...
[Μάγκες μου αυτά αρέσουν στους ξένους, δεν τους αρέσουν τα δικά μας, που μοιάζουν -όντας χειρότερα- με τα δικά τους]
https://www.youtube.com/watch?v=HCkCWEG3oU0

29/9/2020
Το βρήκα σήμερα, στην ευρύτερη γειτονιά, με 1 ευρώ. Μόλις το πρωτοείδα μου φάνηκε για μουσική έκδοση της πλάκας, σαν κάποιες του Χρονά, κι είπα να το αφήσω, αλλά μετά είδα πως είναι ιταλικό βιβλίο, με αυθεντικό τίτλο στα αγγλικά όμως... Jim Morrison: An American Rebel... ο οποίος στα ελληνικά γίνεται «Ένας Θρυλικός Αντιαμερικανός»! Του έριξα ένα ξεφύλλισμα στο μάνι-μάνι και όταν κάπου πήρε το μάτι μου το Living Theatre, γραμμένο σωστά (όχι Living Theater δηλαδή, όπως το γράφουν «όλοι» στην Ελλάδα), πέρασε τον ποιοτικό έλεγχο και το αγόρασα...

27/9/2020
Συγκλονιστικό τραγούδι, σχετικό με τα δικαιώματα της γυναίκας. Εκπληκτική Peggy Seeger. Τι ν' ακούσεις μετά απ' αυτό; Τίποτα.
Reclaim the night and win the day
We want the right that should be our own
A freedom women have seldom known
The right to live, the right to walk alone without fear
A husband has his lawful rights
Can take his wife whene'er he likes
And courts uphold time after time
That rape in marriage is no crime
The choice is hers and hers alone
Submit or lose your kids and home
When love becomes a legal claim
Call it duty, but rape's the name
https://www.youtube.com/watch?v=qe6TqapzX3k

8 σχόλια:

  1. Σχόλια από το fb για το τραγούδι της Peggy Seeger...

    Vassilis Serafimakis
    Αυτή η τρομερή Smithsonian Folkways - και μόνο με το όνομα ανατριχιάζω. Γεμάτη θησαυρούς.

    Irini Pitsoli
    Συγκλονιστική ! Ίσως η μόνη περίπτωση στον κόσμο που μπορεί κάποιος να ανατριχιάσει ως τα μύχια της ψυχής του ακούγοντας ένα τραγούδι που δεν συνοδεύεται ούτε από μία νότα.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Για να είμαστε ακριβείς νότες υπάρχουνε, απλώς αυτές αποδίδονται μόνον από φωνές (a cappella όπως λέμε).

    Irini Pitsoli
    Ναι έχουμε ακούσει πολλές φορές συναρπαστικές a capella ερμηνείες, αλλά τουλάχιστον εγώ δεν έχω συγκινηθεί καμία , όσο όταν άκουσα αυτό το τραγούδι.

    Vassilis Serafimakis
    Επειδή μιλάτε γιά νότες/χωρίς νότες, θυμήθηκα με το συμπάθειο εκείνο το σκετσάκι στην Αγγλική τηλεόραση με τον μαέστρο André Previn και τον κωμικό που παίζει στο πιάνο ένα κλασσικό κομμάτι. "Τι κάνεις εκεί;" φωνάζει ο μαέστρος. "Παίζεις όλες τις λάθος νότες!!"
    "Παίζω όλες τις σωστές νότες", απαντάει ο άλλος. "Απλώς όχι στη σωστή σειρά!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σχόλια από το fb για το βιβλίο του Jim Morrison...

    Jim Dylan
    Απο τις ιδιες εκδόσεις εχω το ''Keith Richards,Mια καταραμένη ιδιοφυία''

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Υπάρχει κι ένα με Yoko Ono λέει, Η Γυναίκα που Σκότωσε τους Μπητλς.

    Stam Ekmek
    Μην το γελας!....υπαρχουν καποιοι που λενε yoko killed john

    Ilias Papavlopoulos
    Πάντως theater γράφεται στα αμερικάνικα αγγλικά και theatre στα εγγλέζικα αγγλικά.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Σημασία έχει πώς γράφεται το Living Theatre απ' αυτούς που το ίδρυσαν. Δεν μπορεί ο καθένας να το γράφει όπως θέλει. Το Living Theater είναι λάθος.

    Ilias Papavlopoulos
    σωστόν!

    Spiros Boikos
    Μεγάλη τιμή για το λαό μας που ο εκδότης έκρινε ότι το "ένας θρυλικός αντιαμερικάνος" θα πουλήσει περισσότερο από το "ένας επαναστατημένος αμερικάνος", "ένας αμερικάνος ρέμπελος" και τα αντίστοιχα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σχόλια από το fb περί Ian Dury και Παιδιών απ' την Πάτρα...

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    https://www.youtube.com/watch?v=TYzwq_WKNv4
    ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΩ - ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΔΕΛΗΚΟΥΡΑΣ

    Giannis Papaioannou
    Δεν θα ξεχάσω ποτέ το τι ροχάλα είχε φάει στο Σπόρτινγκ αυτός ο άνθρωπος. Βέβαια, εκείνος απτόητος, με μια πετσέτα στο χέρι, συνέχιζε και συνέχιζε και συνέχιζε, μέχρι κάπου δεν άντεξε και γύρισε και τους είπε (οι περισσότεροι που τον έφτυναν νεο-σκινάδες ήταν) «αν νομίζετε ότι είστε καλοί πανκηδες φτύνοντας με, τότε θα σας κάνω καλύτερους και θα σας τα ζαλίσω λίγο ακόμα». Δυστυχώς, αυτό το συμβάν "χάλασε" όχι μόνον εκείνον, αλλά και μια από τις πιο φοβερές μπάντες που πέρασαν ποτέ από τον τόπο μας και που πάρα την κρύα υποδοχή, μπορεί να εδωσαν τα μισά από αυτά που είχαν να δώσουν αλλά και πάλι στάθηκαν στο ύψος τους και έκαψαν πολλά στενόμυαλα κεφάλια.

    Γιώργος Γιαννόπουλος
    Ήμουν σε αυτή τη συναυλία. Το κοινό ήταν διχασμένο. Δεν ήταν συνολικά "κρύα" η υποδοχή.

    Giannis Papaioannou
    Όχι, δεν είπα ότι ήταν συνολικά κρύα η υποδοχή, αλλά ναι απαράδεκτη η στάση κάποιων που χάλασε το mood όλης βραδιάς και ειδικά του Dury και των Blockheads.

    Γιώργος Γιαννόπουλος
    Στο τέλος του spasticus autisticus σώπασε όλο το σπόρτινγκ.

    Giannis Papaioannou
    Ε, μα ναι, γιατί από ένα σημείο και μετά τη μέση, τα δικά μας ζόρικα παιδιά κατάλαβαν ότι δεν τους παίρνει άλλο.

    Δημητρης Σαλτος
    Όταν φτύνεις έναν τέτοιο καλλιτέχνη, που ειδικά στην περίπτωση του κατάφερε τόσα πολλά με μια τέτοια σοβαρή αναπηρία, το μόνο που σου άξιζε ήταν ένα αγκωνιδι στη μάπα. Κρίμα που δεν ήταν κανονικά μαγαζί να είχε μπράβους, και να τους στελναν για αφτερ στο κατ.

    Giorgos Tselonis
    Η αλήθεια είναι ότι οι ξένοι καλλιτέχνες δεν δείχνουν προτίμηση μόνο στα "εξωτικά" (γι' αυτούς) ελληνικά ηχοχρώματα: Μπορεί, π.χ., ο Robert Plant να επέλεξε έναν Έλληνα μπουζουξή για να παίξουν μαζί ζωντανά το "Thank you" στο Ρόδον, το 2000 (με θαυμαστά αποτελέσματα), αλλά και κάποιοι άλλοι, όπως οι Peter Zaremba, Paul B. Cutler και Dead Moon, υπήρξαν αμοιβαίοι θαυμαστές, στενοί συνεργάτες (και φίλοι) των Last Drive. Κι ας μην ξεχνάμε τα περίφημα (αγγλόφωνα) "Haiku" των Sigmatropic (και η ελληνική εκδοχή ήταν εξαιρετική), ενός καρπού αμοιβαίας εκτίμησης μεταξύ των Μπογιατζή/Λιβιεράτου κ.λπ. και φυσιογνωμιών όπως οι Wyatt, Wynn, Torgerson, Sadier, Ranaldo κ.ά.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Τους αντιμετωπίζουν σαν ξένους, γι' αυτό, όχι σαν Έλληνες. Μπορεί να έχουν παίξει και σε σκηνές του εξωτερικού μαζί κ.λπ. Το πραγματικό ενδιαφέρον είναι όταν βλέπεις την original κουλτούρα του άλλου. Όταν ο Ginsberg ήρθε στην Ελλάδα ενθουσιάστηκε από τον Τσιτσάνη, όχι από κάποιον που μπορεί να έπαιζε τζαζ ας πούμε (σαν τον Πλέσσα π.χ.).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kwstas Agas στον Giorgos Tselonis
      αν θυμάμαι καλά το τραγούδι που παρουσίασε ο Robert plant με συνοδεία μόνο ένα μπουζούκι σε εκείνο το λάιβ ήταν το rain song . Επίσης ο μπουζουξής που τον συνόδευσε ήταν ο Σπύρος Γκούμας (αν δεν θυμάμαι καλά με διορθώνει οποίος γνωρίζει με σιγουριά)

      Giorgos Tselonis στον Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Ok, συμφωνώ και με αυτή την οπτική! Τότε, μάλλον θα έπρεπε ν' αναφερθούμε σε Έλληνες καλλιτέχνες όπως η Σαββίνα & οι Primavera, η Κρίστη & ο Καλυβιώτης ή οι Mode Plagal οι οποίοι έχουν εντυπωσιάσει τους ξένους παίζοντας "δικούς" μας ήχους...

      Giorgos Tselonis στον Kwstas Agas
      Κώστα, το θυμάμαι πεντακάθαρα ότι ήταν το "Thank you", γιατί είμαι θεοπάλαβος φαν των Zep! Ο Plant εκείνη την περίοδο περιόδευε με το σχήμα "The Priory of Brion". Όσο για το όνομα του ανθρώπου που έπαιξε μπουζούκι, δυστυχώς δεν το γνωρίζω.

      George Floudas
      Η μουσική είναι μια. Και ο ήχος ωκεανός. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τα «αδούλωτα αδικαίωτα» Εγώ που μας περιτριγυρίζουν.
      Hit them with your rhythm stick!

      George Katsampas
      Μεγάλος καλλιτέχνης! Το Sweet Gene Vincent, το αγαπημένο μου. Σε αυτή την ταινία ήμουνα παιδί, η πρώτη μου συμμετοχή, κομπάρσος. Ευχαριστούμε για την ανάρτηση1

      John Tseros
      Σπουδαία προσωπικότητα ο Ian Dury, και ειλικρινής όπως πάντα. Τα παιδιά από τη Πάτρα σπουδαίοι σε αυτό που κάνουν...είτε αρέσει προσωπικά σε κάποιον, είτε όχι. Εμένα προσωπικά μου αρέσουν αν και δε τους έχω ακούσει πολύ..Ο Παπακωνσταντίνου, όσο κι αν θέλουν κάποιοι να τον θεωρούν γραφικό...είναι Παπακωνσταντίνου. Για τον Σαλέα τι να πει κανείς...

      Nick Chalntoupis
      και ο Παπαδόπουλος πολύ καλός μουσικός
      και η εκπομπή του τότε,που δεν είχαμε ίντερνετ ήταν κάτι το διαφορετικό

      Vasilis Kordatos
      Το συγκεκριμένο απόσπασμα είναι από το "Ζήτω το ελληνικό τραγούδι" την εκπομπή τότε του Σαββόπουλου. Φαίνεται κι ο Γιώργος Κοντογιάννης στην αρχή του αποσπάσματος.

      Xenofon Rarakos
      Μεγάλη αλήθεια αυτό που λες...για το τι αρέσει στους αγαπημένους μας ξένους καλλιτέχνες από την Ελλάδα.
      Φώντα, αυτό που κάνει ξεχωριστά, εκτός των άλλων, τα κείμενα σου, είναι η αγάπη που δείχνεις για πρόσωπα όπως η Λυδία Λένωση !

      Kwstas Agas
      Τον ian dury δεν τον γνωρίζα ( ξέρω, έχω πολλά... κενά μουσικών γνώσεων, Χε χε). Όμως ... Στο βίντεο που είδα με εντυπωσίασε!! Ένας πραγματικός τζέντλεμαν!! Πόσο όμορφα πράγματα είπε για το ελληνικό τραγούδι των 80ς! Και είναι προς τιμήν του ότι βρέθηκε στην Ελλάδα = ευκαιρία να γνωρίσω τι κινείται από μουσικής απόψεως στη χώρα!! Αυτό πόσοι θα το έκαναν ???

      Διαγραφή
    2. Nikos Papas
      ως ευγενικος ανθρωπος ο dury τι θελατε να πει οταν τον ρωτησαν για τους ελληνες μουσικους? οτι ηταν χαλια? γιατι αποκλειεται το γεγονος οτι μπορει να εκανε λαθος??επειδη ηταν διασημος? με μιαμιση εβδομαδα στην ελλαδα και εκρινε ως φοβερους και τρομερους ατομα οπως ο παπακωνσταντινου και τα παιδια απο τη πατρα? σιγα ρε παιδια. και η παολα εχει φοβερη φωνη αλλα....

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Μια χαρά τα λέει. Κι εμείς, που είμαστε 600 χρόνια στο Ελλάντα και όχι μια βδομάδα, τα ίδια λέμε. Και ό,τι είδε και άκουσε είπε. Και ο Βασ. φωνάρα και ο άλλος Βασ. παικταράς και τα Παιδιά γκρουπάρα. Δεν τον υποχρέωσε κανένας. Δεν μίλησε με το πιστόλι στον κρόταφο... Και για ποιους να έλεγε δηλαδή; Για τους Anti Troppaou Council; Τέτοια γκρουπ είχε χιλιάδες στην πατρίδα του.

      Nikos Papas
      Ευγενικός αλλά πάντα ειλικρινής ήταν ο Ian Dury, ίσως και γι αυτόν το λόγο να μην πήρε την αναγνώριση που του άξιζε. Δε χάιδευε τα αυτιά κανενός. Όλα τα άλλα είναι, κατά τη γνώμη μου, θέμα προσωπικής αισθητικής και γούστου. Και η Πάολα βεβαίως έχει φωνάρα. Δε θα τη βάλω στο αμάξι να την ακούσω αλλά κάποιον άλλον μπορεί να τον ευχαριστεί να την ακούει. Μπορεί να μην ήταν "ότι καλύτερο" εκείνη την εποχή ο Παπακωνσταντίνου και τα Παιδιά απ' τη Πάτρα, αλλά του Ian Dury...κάτι του έκαναν. Για τον Σαλέα δε χρειάζεται καν να μιλήσω...ο τύπος παικτικά...είναι βουνό!

      Nicola Di Rossi στον Nikos Papas
      δεν νομίζω η φράουλα να έχει φοβερή φωνή, εγώ ζωντανά θεωρώ ότι γκαρίζει, τώρα, στο cd εκεί φτιάχνετε. Και τα παιδιά από την Πάτρα μέτριο συγκρότημα,

      Giorgos Stamatelos
      Εισαγωγάρα!

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Με Παιδιά, Ian Dury και σιτάρ!
      Α λες γι' αυτό που έβαλες εσύ, οκ.

      Giorgos Stamatelos
      https://youtu.be/4GQ83L4VoHM
      ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ-ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΞΕΝΥΧΤΑΝ

      Zois Chalkiopoulos
      Christos Sotiropouloς ε Ναι!

      Γιώργος Γιαννόπουλος
      Και τα είχε προσέξει όλα. Δεν έλεγε γενικότητες.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Αφού είπε μέχρι και το όνομα του Παπακωνσταντίνου, σκέψου... Είχε πάθει πλάκα.

      Διαγραφή
  4. Σχόλια από το fb σχετικά με την λίστα του Rolling Stone...

    Γιάννης Κοσπεντάρης
    Αγαπητέ, με αφορμή αυτό το ποστ, να πω ότι ο λαός αναμένει αφιέρωμα από Δισκορυχείο με τα 50+5 καλύτερα τραγούδια του ελληνικού ροκ από το 1965 μέχρι σήμερα (δεν είμαι σίγουρος αν βγήκε κάτι το 1965, αλλά ταιριάζει με τα χρόνια :)). Σα να το βλέπω: 5 συνέχειες στη Lifo Mag, μία κάθε βδομάδα, γραμμένο με το γνωστό μεράκι.

    Ferris Costas
    Τόπαμε και παλιά. Δεν υπάρζουν μόνο 1, ή 10, ή 100 ή και 1000 Αριστουργήματα. Και μάλιστα φύρδην μύγδην. Κάθε ολοκληρωμένο έργο είναι ένα μικρό ή μεγάλο "αριστούργημα", στον τομέα, στο είδος και στον καιρό του. Διαχρονικά ίσως, και με απόσταση από το σήμερα, θα μπορούσαν να βρεθούν από 100 most influential σε κάθε κατηγορία ξεχωριστά. Μια ιδέα λέω. Αλλά και πάλι, με έντονο το προσωπικό γούστο.

    Konstantinos Diamantopoulos
    Το είδα και εγώ και σκέφτηκα το ίδιο. Εάν στην 50αδα δεν έχεις 1 Coltrane (και συγκεκριμένα το Giant Steps ή το Love Supreme) δεν έχεις μάθει τη ζωή λέμε...

    Chris Pinturicchio
    Φτάνει να έχει Bob Dylan..

    Andreas Gomozias
    o Miles o Bob Marley o John Lee Hooker και οι Rolling Stones ειναι το ιδιο δεν μπορεις να τα διαχωρισεις

    Giorgos Doukas
    To rolling stones 500 itan voted by the readers along with the writers of the magazine, ihan enan algorithmo giati ipirkse piotiki diafora metaksi ton dio alla apo oti katalava o kosmos ta psifise mainly

    Thodoris Antonopoulos
    btw ούτε στα 10.000 μη σου πω (οι Mac)

    Γιώργος Γιαννόπουλος
    Για γέλια, πραγματικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σχόλια από το fb σχετικά με τους Γάλλους Tri Yann...

    Miltiadis Kordas
    Φωντα...εισαι θεος ρε....

    Spyros Diastimikos
    Σπουδαίοι!

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Αυτό ειδικά το LP είναι αριστούργημα. Το τέταρτό τους από το 1976. Mint 7 ευρώ στο discogs ρε φίλε.

    Spyros Diastimikos
    και εγώ, μιας τυρόπιτας τιμή το ΄χα πάρει όταν έμενα στο Βέλγιο... Πάρα πολύ μου αρέσει και το προηγούμενο, το Suite Gallaise. Γενικά πάντως και μέχρι το δυοχιλιάδεςφεύγα έβγαζαν πάρα πολύ καλά albums. 50 χρόνια συγκροτηματάρα και ακόμα αγνοημένοι έξω από τη Γαλλία, ακόμα και από αυτούς της "world"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εμένα πάντως πολύ μου άρεσαν οι Αnti Τroppau Council και στις συναυλίες και στη δισκογραφία, και ακόμα τους ακούω που και που και θυμάμαι...

    Χρήστος Δ. Τσατσαρώνης
    www.badsadstories.blogspot.gr
    www.badsadstreetphotos.blogspot.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή