AUDREY LAURO / GIOTIS DAMIANIDIS: Dark Ballads
[Silent Water & Mr. Nakayasi, 2020]
Δίσκος βινυλίου, συμπαραγωγή τής Silent Water τού ιταλού πιανίστα Giovanni Di Domenico και της γνωστής μας Mr. Nakayasi, το “Dark Ballads” είναι ένα σκληρό improv άλμπουμ, το οποίον υπογράφουν η άλτο σαξοφωνίστρια (της βελγικής σκηνής) Audrey Lauro και ο κιθαρίστας Γιώτης Δαμιανίδης (από The Miracle, Punk Kong, Sakata / Yermenoglou / Di Domenico / Damianidis, Don Kapot κ.λπ.). Στο άλμπουμ καταγράφονται έξι tracks, τρία ανά πλευρά, ηχογραφημένα στις Βρυξέλλες, τον Ιούνιο του 2019.
Το άλμπουμ ξεκινάει με το “Obsidienne”, διάρκειας τεσσάρων λεπτών.
Εδώ η κιθάρα προβοκάρει με drones,
το σαξόφωνο συμμετέχει επί ίσοις όροις, παράγοντας «πνιχτούς» ήχους, υπάρχουν
κάθετες, σύντομες κιθαριστικές παρεμβάσεις, σαν «γεμίσματα», ενώ προς το τέλος
εξελίσσεται και μια «συνομιλία» σε παράλληλα επίπεδα, ανάμεσα στα δύο όργανα.
Το “Dark ballad I” (9:23) ξεκινά σε χαμηλό volume στην αρχή, με το κιθαριστικό background να ακούγεται κάπως... space, αλλά υπάρχουν «σκληρά» φυσήματα κι εδώ, με την ανάπτυξη να είναι αργή, θυμίζοντας ένα κάπως... αποδιαρθρωμένο blues.
Η πλευρά θα κλείσει με το περίπου 5λεπτο “Almandin”. Εδώ η κιθάρα του Δαμιανίδη κάνει την εισαγωγή, με το άλτο της Lauro συμμετέχει στην εξέλιξη – μιαν εξέλιξη που είναι καταιγιστική, με παραγωγή θορύβων από την κιθάρα σ’ ένα «πίσω» επίπεδο και με το άλτο να συνεχίζει, προς το τέλος, με μικρά, μελωδικά μοτίβα (σε «κανονικά» timbre).
Η δεύτερη πλευρά ανοίγει με το 9λεπτο “Dark ballad II”. Blues ballad είναι αυτό που ακούμε, σε έντονο volume, με κάπως φυσιολογική εξέλιξη στην αρχή, σε αργό τέμπο, που, όμως, στην διαδρομή αποκτά πιο πειραματικά χαρακτηριστικά, με... διακεκομμένα παιξίματα, clusters θορύβων, συνομιλίες και ηχητικά νέφη.
Το 3λεπτο “Béryl rouge”, που ακολουθεί, ξεκινά με... χτυπήματα σαν σε κρουστά και από τα δύο όργανα, για να ακολουθήσουν εγκάρσιες, βίαιες, παρεμβάσεις από την κιθάρα, με παιξίματα... σαν με δοξάρι ή με μπαγκέτες, με το track να διαλύεται μέσα σ’ ένα noisy, προς το τέλος, περιβάλλον.
Το τελευταίο track του άλμπουμ, που δεν είναι άλλο από το τρίτο μέρος τής “Dark ballad”, έχει μια μάλλον φυσιολογική εξέλιξη, καθώς το άλτο, μπροστά, μελωδεί, με την κιθάρα, πίσω, να έχει μια πιο διακριτική, αλλά ουσιαστική παρουσία.
Γενικώς, το “Dark Ballads” επιβάλλεται δια της αργής εξέλιξής του, ενώ χαρακτηρίζεται από τα ποικίλα και περιπετειώδη κιθαριστικά παιξίματα, με το σαξόφωνο να επιχειρεί συχνά και σε πιο «φυσιολογικές» περιοχές. Ασυζητητί για τους fans του free-improv και του πειραματικού ήχου.
Επαφή: www.mrnakayasi.bandcamp.com/album/dark-ballads
GIOVANNI DI DOMENICO & AUFHEBEN: Reflection
is Circular [Silent Water & Mr. Nakayasi, 2020]
Ο Giovanni Di Domenico είναι ένας ιταλός πιανίστας και κιμπορντίστας, με σταθερή παρουσία τα τελευταία χρόνια στο improv και πειραματικό κύκλωμα. Στο δισκορυχείον τον γνωρίζουμε από τις συμμετοχές του (μαζί με τον Γιώτη Δαμιανίδη και άλλους) στα σχήματα The Miracle και Sakata / Yermenoglou / Di Domenico / Damianidis, όμως, στην πράξη, η δισκογραφία και οι παρουσίες του σε διάφορα projects είναι ήδη πάρα πολλές – αν ρίξει κάποιος μια ματιά στο discogs βλέπεις 41(!) άλμπουμ (μαζί και τα ψηφιακά) με το όνομά του στα εξώφυλλα των δίσκων, ξέχωρα από εκείνα που εμφανίζεται ως «συμμετοχή».
Οι Aufheben είναι ένα σχετικώς πρόσφατο γκρουπ τού Di Domenico, το οποίον εμφανίζεται τώρα και στην δισκογραφία με το LP “Reflection is Circular” (2020), που είναι, και αυτό, συμπαραγωγή των Silent Water & Mr. Nakayasi. Στο άλμπουμ παίρνουν μέρος βασικά έξι μουσικοί, δηλαδή οι Γιώτης Δαμιανίδης ηλεκτρική κιθάρα (αριστερό κανάλι), Manuel Mota ηλεκτρική κιθάρα (δεξί κανάλι), Laurens Smet ηλεκτρικό μπάσο (freak), Axel Gilain ηλεκτρικό μπάσο (groove), Mathieu Calleja ντραμς και Giovanni Di Domenico fender rhodes, synths, electronics, με τον Κώστα Μπένη να κάνει φωνητικά σ’ ένα track (“Aphasia”).
Το “Reflection is Circular” δεν έχει ουδεμία σχέση, ως άκουσμα, με το προηγούμενο “Dark Ballads”, και τούτο δεν οφείλεται στο γεγονός πως εδώ έχουμε ένα πλήρες γκρουπ κι όχι ένα ντούο, αλλά στο ότι οι μουσικές που αποδίδονται είναι διαφορετικές. Στο εν λόγω LP λοιπόν αυτό που κυριαρχεί είναι το progressive-avant-rock. Ένα rock που στηρίζεται στις κιθάρες και τα πλήκτρα, με το μπάσο-ντραμς να ασκεί άψογα το ρόλο του, «φορτώνοντας» τις συνθέσεις με βαριά συστατικά. Βασικά, τα δύο μπάσα... βομβαρδίζουν, με τις κιθάρες και τα πλήκτρα να κινούνται σε ανακατωμένους fusion, space και πειραματικούς δρόμους.
Φυσικά, τέτοιες μουσικές έγραφαν οι Pink Floyd από την εποχή του “Ummagumma” για παράδειγμα, από τόσο παλιά, ενώ και στα χρόνια του ’70 αυτοί οι ήχοι πάντοτε εύρισκαν τρόπο να εισβάλλουν στο ευρύτερο ροκ πλαίσιο, μέσα από τα επιμέρους ιδιώματα του Canterbury rock, του Rock In Opposition, του πειραματικού γερμανικού rock, του zeuhl rock, ακόμη και του πιο ψαγμένου fusion.
Σε όλα αυτά τα επιμέρους rock genres μπορεί να αναζητηθούν οι επιρροές των Giovanni Di Domenico & Aufheben, μιας παρέας, που παίζει ένα... ελεύθερο ροκ, με χαρακτήρα μεγάλης μπάντας.
Επαφή: www.mrnakayasi.bandcamp.com/album/reflection-is-circular
Δίσκος βινυλίου, συμπαραγωγή τής Silent Water τού ιταλού πιανίστα Giovanni Di Domenico και της γνωστής μας Mr. Nakayasi, το “Dark Ballads” είναι ένα σκληρό improv άλμπουμ, το οποίον υπογράφουν η άλτο σαξοφωνίστρια (της βελγικής σκηνής) Audrey Lauro και ο κιθαρίστας Γιώτης Δαμιανίδης (από The Miracle, Punk Kong, Sakata / Yermenoglou / Di Domenico / Damianidis, Don Kapot κ.λπ.). Στο άλμπουμ καταγράφονται έξι tracks, τρία ανά πλευρά, ηχογραφημένα στις Βρυξέλλες, τον Ιούνιο του 2019.
Το “Dark ballad I” (9:23) ξεκινά σε χαμηλό volume στην αρχή, με το κιθαριστικό background να ακούγεται κάπως... space, αλλά υπάρχουν «σκληρά» φυσήματα κι εδώ, με την ανάπτυξη να είναι αργή, θυμίζοντας ένα κάπως... αποδιαρθρωμένο blues.
Η πλευρά θα κλείσει με το περίπου 5λεπτο “Almandin”. Εδώ η κιθάρα του Δαμιανίδη κάνει την εισαγωγή, με το άλτο της Lauro συμμετέχει στην εξέλιξη – μιαν εξέλιξη που είναι καταιγιστική, με παραγωγή θορύβων από την κιθάρα σ’ ένα «πίσω» επίπεδο και με το άλτο να συνεχίζει, προς το τέλος, με μικρά, μελωδικά μοτίβα (σε «κανονικά» timbre).
Η δεύτερη πλευρά ανοίγει με το 9λεπτο “Dark ballad II”. Blues ballad είναι αυτό που ακούμε, σε έντονο volume, με κάπως φυσιολογική εξέλιξη στην αρχή, σε αργό τέμπο, που, όμως, στην διαδρομή αποκτά πιο πειραματικά χαρακτηριστικά, με... διακεκομμένα παιξίματα, clusters θορύβων, συνομιλίες και ηχητικά νέφη.
Το 3λεπτο “Béryl rouge”, που ακολουθεί, ξεκινά με... χτυπήματα σαν σε κρουστά και από τα δύο όργανα, για να ακολουθήσουν εγκάρσιες, βίαιες, παρεμβάσεις από την κιθάρα, με παιξίματα... σαν με δοξάρι ή με μπαγκέτες, με το track να διαλύεται μέσα σ’ ένα noisy, προς το τέλος, περιβάλλον.
Το τελευταίο track του άλμπουμ, που δεν είναι άλλο από το τρίτο μέρος τής “Dark ballad”, έχει μια μάλλον φυσιολογική εξέλιξη, καθώς το άλτο, μπροστά, μελωδεί, με την κιθάρα, πίσω, να έχει μια πιο διακριτική, αλλά ουσιαστική παρουσία.
Γενικώς, το “Dark Ballads” επιβάλλεται δια της αργής εξέλιξής του, ενώ χαρακτηρίζεται από τα ποικίλα και περιπετειώδη κιθαριστικά παιξίματα, με το σαξόφωνο να επιχειρεί συχνά και σε πιο «φυσιολογικές» περιοχές. Ασυζητητί για τους fans του free-improv και του πειραματικού ήχου.
Επαφή: www.mrnakayasi.bandcamp.com/album/dark-ballads
Ο Giovanni Di Domenico είναι ένας ιταλός πιανίστας και κιμπορντίστας, με σταθερή παρουσία τα τελευταία χρόνια στο improv και πειραματικό κύκλωμα. Στο δισκορυχείον τον γνωρίζουμε από τις συμμετοχές του (μαζί με τον Γιώτη Δαμιανίδη και άλλους) στα σχήματα The Miracle και Sakata / Yermenoglou / Di Domenico / Damianidis, όμως, στην πράξη, η δισκογραφία και οι παρουσίες του σε διάφορα projects είναι ήδη πάρα πολλές – αν ρίξει κάποιος μια ματιά στο discogs βλέπεις 41(!) άλμπουμ (μαζί και τα ψηφιακά) με το όνομά του στα εξώφυλλα των δίσκων, ξέχωρα από εκείνα που εμφανίζεται ως «συμμετοχή».
Οι Aufheben είναι ένα σχετικώς πρόσφατο γκρουπ τού Di Domenico, το οποίον εμφανίζεται τώρα και στην δισκογραφία με το LP “Reflection is Circular” (2020), που είναι, και αυτό, συμπαραγωγή των Silent Water & Mr. Nakayasi. Στο άλμπουμ παίρνουν μέρος βασικά έξι μουσικοί, δηλαδή οι Γιώτης Δαμιανίδης ηλεκτρική κιθάρα (αριστερό κανάλι), Manuel Mota ηλεκτρική κιθάρα (δεξί κανάλι), Laurens Smet ηλεκτρικό μπάσο (freak), Axel Gilain ηλεκτρικό μπάσο (groove), Mathieu Calleja ντραμς και Giovanni Di Domenico fender rhodes, synths, electronics, με τον Κώστα Μπένη να κάνει φωνητικά σ’ ένα track (“Aphasia”).
Το “Reflection is Circular” δεν έχει ουδεμία σχέση, ως άκουσμα, με το προηγούμενο “Dark Ballads”, και τούτο δεν οφείλεται στο γεγονός πως εδώ έχουμε ένα πλήρες γκρουπ κι όχι ένα ντούο, αλλά στο ότι οι μουσικές που αποδίδονται είναι διαφορετικές. Στο εν λόγω LP λοιπόν αυτό που κυριαρχεί είναι το progressive-avant-rock. Ένα rock που στηρίζεται στις κιθάρες και τα πλήκτρα, με το μπάσο-ντραμς να ασκεί άψογα το ρόλο του, «φορτώνοντας» τις συνθέσεις με βαριά συστατικά. Βασικά, τα δύο μπάσα... βομβαρδίζουν, με τις κιθάρες και τα πλήκτρα να κινούνται σε ανακατωμένους fusion, space και πειραματικούς δρόμους.
Φυσικά, τέτοιες μουσικές έγραφαν οι Pink Floyd από την εποχή του “Ummagumma” για παράδειγμα, από τόσο παλιά, ενώ και στα χρόνια του ’70 αυτοί οι ήχοι πάντοτε εύρισκαν τρόπο να εισβάλλουν στο ευρύτερο ροκ πλαίσιο, μέσα από τα επιμέρους ιδιώματα του Canterbury rock, του Rock In Opposition, του πειραματικού γερμανικού rock, του zeuhl rock, ακόμη και του πιο ψαγμένου fusion.
Σε όλα αυτά τα επιμέρους rock genres μπορεί να αναζητηθούν οι επιρροές των Giovanni Di Domenico & Aufheben, μιας παρέας, που παίζει ένα... ελεύθερο ροκ, με χαρακτήρα μεγάλης μπάντας.
Επαφή: www.mrnakayasi.bandcamp.com/album/reflection-is-circular
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου