5/2/2021
Και το μνημόσυνο της Τζένης Βάνου σήμερα...
Φίλοι ρίχνουν τραγούδια, τα λάιξ πάνε σύννεφο, λίγο πριν, σε άλλο ποστ, λέγαμε και για το ελαφρολαϊκό, κι έλεγα ’γω πόσο αδικημένη και παραγνωρισμένη υπήρξε αυτή η αισθητική επιμειξία... λαού και αστικής τάξης, που κάποιοι τη συνδέουν μόνο με τη χούντα, σβήνοντάς τη από το χάρτη και που βάλλεται συνεχώς και ακαταπαύστως από αφελείς καθαρολόγους, παλιακούς αριστερούς και ψευτοκουλτουριάρηδες ευρωδεξιούς.
Ελαφρύ το χώμα, λαϊκό το ντέρτι...
https://www.youtube.com/watch?v=ugW1hjU6_Uk
Και το μνημόσυνο της Τζένης Βάνου σήμερα...
Φίλοι ρίχνουν τραγούδια, τα λάιξ πάνε σύννεφο, λίγο πριν, σε άλλο ποστ, λέγαμε και για το ελαφρολαϊκό, κι έλεγα ’γω πόσο αδικημένη και παραγνωρισμένη υπήρξε αυτή η αισθητική επιμειξία... λαού και αστικής τάξης, που κάποιοι τη συνδέουν μόνο με τη χούντα, σβήνοντάς τη από το χάρτη και που βάλλεται συνεχώς και ακαταπαύστως από αφελείς καθαρολόγους, παλιακούς αριστερούς και ψευτοκουλτουριάρηδες ευρωδεξιούς.
Ελαφρύ το χώμα, λαϊκό το ντέρτι...
https://www.youtube.com/watch?v=ugW1hjU6_Uk
5/2/2021
Ο σημαντικός Christopher Plummer, που πέθανε στα 91 του, ως Οιδίπους το 1968...
(για την ταινία δείτε στα σχόλια)
Ο σημαντικός Christopher Plummer, που πέθανε στα 91 του, ως Οιδίπους το 1968...
(για την ταινία δείτε στα σχόλια)
5/5/2021
Τι να τις κάνεις τις απαγορεύσεις από τις 6 η ώρα, χωρίς πρωκτικά τεστ; Όλα μισά...
Τι να τις κάνεις τις απαγορεύσεις από τις 6 η ώρα, χωρίς πρωκτικά τεστ; Όλα μισά...
5/2/2021
Το ποπ-λαϊκό, αυτό που έσκασε επί «σημιτισμού», στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90 και κρατάει μέχρι σήμερα, είναι το πιο γελοίο είδος στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Απ’ όλες τις πλευρές. Στίχοι ψευτοκαψούρικοι, ερωτικοί και-καλά, κίβδηλοι, δήθεν, μουσικές της πλάκας, λίγο Ανατολή, λίγο Δύση και πολύ Κέντρο, δηλαδή ένα άχρωμο και άγευστο «τίποτα» και τραγουδιστές και τραγουδίστριες άφωνοι και άφωνες (μόνο με τουπέ και ύφος – δηλαδή μόνο εικόνα και ουσία μηδέν). Όλη η αισθητική σάρα και μάρα, συμπιεσμένη σε 180 δευτερόλεπτα. Ο κανόνας είναι αυτός. Κάποια τραγούδια-εξαιρέσεις, λίγα, ελάχιστα, που έχουν κάτι να πούνε, είναι ακόμη κι αυτά, απείρως κατώτερα από τα λαϊκά καψουροτράγουδα της Ομονοίας, της δεκαετίας 1975-1985.
[τα γράφω αυτά, με αφορμή το νέο τραγούδι τής μονίμως μπουκωμένης Νατάσας Θεοδωρίδου, που αποκαλείται και «μεγάλη τραγουδίστρια», αν είναι δυνατόν(!), σε ψευτοσοβαρούς, δηλαδή για γέλια στίχους κάποιου ατηγάνιστου γαύρου ονόματι... Βαγγέλης Μαρινάκης!]
Το ποπ-λαϊκό, αυτό που έσκασε επί «σημιτισμού», στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90 και κρατάει μέχρι σήμερα, είναι το πιο γελοίο είδος στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Απ’ όλες τις πλευρές. Στίχοι ψευτοκαψούρικοι, ερωτικοί και-καλά, κίβδηλοι, δήθεν, μουσικές της πλάκας, λίγο Ανατολή, λίγο Δύση και πολύ Κέντρο, δηλαδή ένα άχρωμο και άγευστο «τίποτα» και τραγουδιστές και τραγουδίστριες άφωνοι και άφωνες (μόνο με τουπέ και ύφος – δηλαδή μόνο εικόνα και ουσία μηδέν). Όλη η αισθητική σάρα και μάρα, συμπιεσμένη σε 180 δευτερόλεπτα. Ο κανόνας είναι αυτός. Κάποια τραγούδια-εξαιρέσεις, λίγα, ελάχιστα, που έχουν κάτι να πούνε, είναι ακόμη κι αυτά, απείρως κατώτερα από τα λαϊκά καψουροτράγουδα της Ομονοίας, της δεκαετίας 1975-1985.
[τα γράφω αυτά, με αφορμή το νέο τραγούδι τής μονίμως μπουκωμένης Νατάσας Θεοδωρίδου, που αποκαλείται και «μεγάλη τραγουδίστρια», αν είναι δυνατόν(!), σε ψευτοσοβαρούς, δηλαδή για γέλια στίχους κάποιου ατηγάνιστου γαύρου ονόματι... Βαγγέλης Μαρινάκης!]
5/2/2021
>>Πελετίδης: Τα νέα μέτρα στην Πάτρα είναι αποτέλεσμα της επικίνδυνης κυβερνητικής πολιτικής<<
>>Καμιά “ατομική ευθύνη” και κανένας αποπροσανατολισμός δεν τη σώζει. Γιατί με δική της ευθύνη, άνοιξαν τα σχολεία μέσα στο καταχείμωνο, χωρίς να εξασφαλίσει την ασφαλή λειτουργία τους για μαθητές και εκπαιδευτικούς, με δική της ευθύνη συνεχίζεται ο συνωστισμός στα μαζικά μέσα μεταφοράς και στους χώρους δουλειάς. Κι ενώ ενοχοποιεί τις ουρές που σχηματίστηκαν έξω από τα πολυκαταστήματα, είναι η ίδια υπεύθυνη, που μαζί με τα μικρομάγαζα, άνοιξε και τις μεγάλες αλυσίδες των πολυεθνικών καταστημάτων, όπου και παρατηρήθηκε ο συνωστισμός.<<
>>Πελετίδης: Τα νέα μέτρα στην Πάτρα είναι αποτέλεσμα της επικίνδυνης κυβερνητικής πολιτικής<<
>>Καμιά “ατομική ευθύνη” και κανένας αποπροσανατολισμός δεν τη σώζει. Γιατί με δική της ευθύνη, άνοιξαν τα σχολεία μέσα στο καταχείμωνο, χωρίς να εξασφαλίσει την ασφαλή λειτουργία τους για μαθητές και εκπαιδευτικούς, με δική της ευθύνη συνεχίζεται ο συνωστισμός στα μαζικά μέσα μεταφοράς και στους χώρους δουλειάς. Κι ενώ ενοχοποιεί τις ουρές που σχηματίστηκαν έξω από τα πολυκαταστήματα, είναι η ίδια υπεύθυνη, που μαζί με τα μικρομάγαζα, άνοιξε και τις μεγάλες αλυσίδες των πολυεθνικών καταστημάτων, όπου και παρατηρήθηκε ο συνωστισμός.<<
4/2/2021
>>Στη δεκαετία του ’50 γίνονται επίσης οι πρώτες προσπάθειες διασύνδεσης της μουσικής με τα μαθηματικά. Η πρώτη περίπτωση αφορά τον Ιάνη Ξενάκη και η δεύτερη τον Αμερικανό θεωρητικό και συνθέτη Λιτζάρεν Χίλερ. Δεν θα ασχοληθώ εδώ με τις θεωρίες αυτές, υπάρχει εκτενής βιβλιογραφία. Ούτε θα τις αντικρούσω θεωρητικά. Ακόμα και αν –όπως στην περίπτωση του Ξενάκη– δεν είναι αυθαίρετες οι αναλογίες σε συναρτήσεις και μουσικά στοιχεία, το να μεταθέτεις την παραγωγή ενός μουσικού έργου από την τέχνη της μουσικής στο πεδίο της επιστήμης και να φτάνεις στο μουσικό αποτέλεσμα μέσω της λύσης κάποιων εξισώσεων, αυτό είναι για μένα άνευ νοήματος.(…) Αυτό που γράφεις στο χαρτί πρέπει να μπορείς να το ελέγχεις απολύτως και να το ακούς ηχητικά πριν εκτελεστεί. Κι όχι όταν εκτελείται να μην ξέρεις αν είναι αυτό που έγραψες. Περιπτώσεις σαν του Ξενάκη δεν ελέγχουν τίποτα από το υλικό τους.<<
[Θάνος Μικρούτσικος, 7/12/2018 στην Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία]
Το κείμενο για τον Ιάννη Ξενάκη, που δημοσιεύτηκε σήμερα στο LiFO.gr, μπορεί να το μοντάρισα μέσα σε λίγες ώρες, αλλά το ετοίμαζα πολύ καιρό. Και φυσικά πολλά πράγματα δεν μπήκαν στο άρθρο, επειδή από 5.500 λέξεις, αυτό, θα έφθανε στις 10.000 ή και παραπάνω. Ολόκληρα κεφάλαια τα αφαίρεσα λοιπόν, για να προσαρμοστούν σε άλλα κείμενα, όποτε, στο μέλλον...
Ο αείμνηστος Θάνος Μικρούτσικος, παλιά, στην δεκαετία του ’80, γούσταρε, να το πούμε έτσι απλά, την περίπτωση Ξενάκη και τον τρόπο που σκεπτόταν μουσικά. Τον ξεχώριζε δε από την ελληνική «σοβαρή» πλευρά της μουσικής, μαζί με τον Γιάννη Χρήστου. Αργότερα, όμως, φαίνεται πως άλλαξε άποψη, όπως είδαμε πιο πάνω, σ’ ένα κείμενό του από το 2018...
Την μοναδική φορά που είχα δει τον Ιάννη Ξενάκη «ζωντανά» ήταν τον Ιούλη του ’87, στην Πάτρα, στο πλαίσιο του 2ου Διεθνούς Φεστιβάλ, όταν καλλιτεχνικός διευθυντής ήταν ο Θάνος Μικρούτσικος. Υπήρχαν τρεις εκδηλώσεις για τον Ξενάκη στην διοργάνωση, ένα συνέδριο ηλεκτρονικής μουσικής, με την παρουσία τού ιδίου τού Ιάννη Ξενάκη φυσικά, όπως και συναυλίες με έργα του (άλλες μέρες), στο Αρχαίο Ωδείο της πόλης και στο Φρούριο, από το Xenakis Ensemble.
Η φωτογραφία, που βλέπετε πιο κάτω, είναι από εκείνη την εποχή (1987).
>>Στη δεκαετία του ’50 γίνονται επίσης οι πρώτες προσπάθειες διασύνδεσης της μουσικής με τα μαθηματικά. Η πρώτη περίπτωση αφορά τον Ιάνη Ξενάκη και η δεύτερη τον Αμερικανό θεωρητικό και συνθέτη Λιτζάρεν Χίλερ. Δεν θα ασχοληθώ εδώ με τις θεωρίες αυτές, υπάρχει εκτενής βιβλιογραφία. Ούτε θα τις αντικρούσω θεωρητικά. Ακόμα και αν –όπως στην περίπτωση του Ξενάκη– δεν είναι αυθαίρετες οι αναλογίες σε συναρτήσεις και μουσικά στοιχεία, το να μεταθέτεις την παραγωγή ενός μουσικού έργου από την τέχνη της μουσικής στο πεδίο της επιστήμης και να φτάνεις στο μουσικό αποτέλεσμα μέσω της λύσης κάποιων εξισώσεων, αυτό είναι για μένα άνευ νοήματος.(…) Αυτό που γράφεις στο χαρτί πρέπει να μπορείς να το ελέγχεις απολύτως και να το ακούς ηχητικά πριν εκτελεστεί. Κι όχι όταν εκτελείται να μην ξέρεις αν είναι αυτό που έγραψες. Περιπτώσεις σαν του Ξενάκη δεν ελέγχουν τίποτα από το υλικό τους.<<
[Θάνος Μικρούτσικος, 7/12/2018 στην Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία]
Το κείμενο για τον Ιάννη Ξενάκη, που δημοσιεύτηκε σήμερα στο LiFO.gr, μπορεί να το μοντάρισα μέσα σε λίγες ώρες, αλλά το ετοίμαζα πολύ καιρό. Και φυσικά πολλά πράγματα δεν μπήκαν στο άρθρο, επειδή από 5.500 λέξεις, αυτό, θα έφθανε στις 10.000 ή και παραπάνω. Ολόκληρα κεφάλαια τα αφαίρεσα λοιπόν, για να προσαρμοστούν σε άλλα κείμενα, όποτε, στο μέλλον...
Ο αείμνηστος Θάνος Μικρούτσικος, παλιά, στην δεκαετία του ’80, γούσταρε, να το πούμε έτσι απλά, την περίπτωση Ξενάκη και τον τρόπο που σκεπτόταν μουσικά. Τον ξεχώριζε δε από την ελληνική «σοβαρή» πλευρά της μουσικής, μαζί με τον Γιάννη Χρήστου. Αργότερα, όμως, φαίνεται πως άλλαξε άποψη, όπως είδαμε πιο πάνω, σ’ ένα κείμενό του από το 2018...
Την μοναδική φορά που είχα δει τον Ιάννη Ξενάκη «ζωντανά» ήταν τον Ιούλη του ’87, στην Πάτρα, στο πλαίσιο του 2ου Διεθνούς Φεστιβάλ, όταν καλλιτεχνικός διευθυντής ήταν ο Θάνος Μικρούτσικος. Υπήρχαν τρεις εκδηλώσεις για τον Ξενάκη στην διοργάνωση, ένα συνέδριο ηλεκτρονικής μουσικής, με την παρουσία τού ιδίου τού Ιάννη Ξενάκη φυσικά, όπως και συναυλίες με έργα του (άλλες μέρες), στο Αρχαίο Ωδείο της πόλης και στο Φρούριο, από το Xenakis Ensemble.
Η φωτογραφία, που βλέπετε πιο κάτω, είναι από εκείνη την εποχή (1987).
3/2/2021
Σ' ένα λεπτό... ο Άκης Πάνου μιλάει για την τζαζ.
https://www.youtube.com/watch?v=ybdlEF1snuY
Σ' ένα λεπτό... ο Άκης Πάνου μιλάει για την τζαζ.
https://www.youtube.com/watch?v=ybdlEF1snuY
Σχόλιο από το fb στο ποστ "Σ' ένα λεπτό... ο Άκης Πάνου μιλάει για την τζαζ."
ΑπάντησηΔιαγραφήAndreas Gomozias
Φωντα στο εκλεψα !......τι ειπε ο ανθρωπος
Σχόλια από το fb στο ποστ "Δεν έχουν γραφεί ύμνοι για τον Τάκη Μηλιάδη..."...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργος Γιαννόπουλος
Ωραίος δίσκος ήταν αυτός.
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Ναι, είχε πολλά καλά στιχάκια από τον Λογό. Οι μελωδίες ήταν από δω κι από κει...
Γιώργος Γιαννόπουλος
Ήταν γνωστά ελαφρα άσματα που άκουγε η μικροαστική τάξη.
"Δεν την ξέρω, δεν με ξέρει, ούτε και με ενδιαφέρει, ούτε έχω σοβαρό σκοπό" https://www.youtube.com/watch?v=AiJdgh9qxT8
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΩΝΑΚΗΣ-ΑΝΑ,ΚΑΤΑ,ΔΙΑ
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
του Καρακατσάνη ήταν πολύ καλά
Zwkrates Alexo
Μεγάλος καλλιτέχνης!
Vana Iacovidou στον Γιώργος Γιαννόπουλος
πωωωωω! το θυμάμαι καλά,το τραγουδούσα πολύ, δίνοντας φανερά στα νεύρα της μαμάς μου!
Ilias Papavlopoulos
Το σύμβολο του Sopor Aeternus στην αρχή τι φάση;
Patritsopoulos Nikos
σερ
Σχόλια από το fb στο ποστ περί Ιάννη Ξενάκη και Θάνου Μικρούτσικου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαντελής Λαλεδάκης
Kανατε φοβερη δουλεια στο αφιερωμα!
Lefteris Papadimitriou
Ο Ξενακης προφανως και ήξερε ακριβώς τι ακούγετε στα εργα του και αυτό τον ξεχωρίζει από την υπόλοιπη πρωτοπορία της εποχής θα έλεγα. Το οτι δεν μπορουσε να το καταλαβει ο Μικρουτσικος ειναι άλλο θέμα.
Γιώργος Χαρωνίτης
Ο Θάνος Μικρούτσικος είχε πολλές γνώσεις και ενδιαφέρουσες απόψεις για πολλές από τις πτυχές της σύγχρονης (μετά τον Σαίνμπεργκ) μουσικής. Κάποιες από αυτές μάλιστα είχαν παρεισφρήσει σε κουβέντες και συνεντεύξεις που κάναμε. Μάλιστα είχε την ιδέα να κάνουμε μια σειρά συζητήσεων για την σύγχρονη μουσική - πράγμα που, τελικά, λόγω αναβλητικότητας (όχι δικής μου) και προτεραιοποίησης (τι λέξη!) αναγκών, δεν έγινε. Το είχε πάντως κατά νου να καλυφθεί και αυτός ο τομέας. Ως την τελευταία συνάντησή μας, έξι μήνες πριν φύγει, ήθελε να βρούμε πέντε έξι μέρες που να νιώθει καλά και να μιλήσουμε για σύγχρονη μουσική. [Παλαιότερα, ο Θάνος μου είχε ζητήσει να βάλουμε στο Jazz & Τζαζ μια σελίδα για τη σύγχρονη μουσική - πέρα από αυτά που κάλυπτε ο Θωμάς].
Kosmas Vassiliou
Τον είχα πετύχει στη Θεσσαλονίκη, την ίδια περίοδο. Είχα πάρει ένα μάθημα "Φυσική της Μουσικής" και μέσω του Λέκτορα είχα την τύχη να πω δυό κουβέντες μαζί του.
Εννοείται είχε απόλυτο έλεγχο του υλικού του, απλά ο τρόπος που το έκανε δεν ήταν ο συμβατικός με παρτιτούρες κλπ.
Reevka Andrious
από τη βικιπαίδεια:
"Στην προσπάθειά του να ξεφύγει από αυτό που έβλεπε ως αδιέξοδο της σειραϊκής μουσικής στη δεκαετία του 1950, ο Ξενάκης στράφηκε στα μαθηματικά και στην αρχιτεκτονική. Προσπάθησε, δηλαδή, να εφαρμόσει στη μουσική τους φυσικούς νόμους που διέπουν διάφορα φαινόμενα, όπως π.χ. το θρόισμα των φύλλων ενός δέντρου, την οχλοβοή μιας διαδήλωσης, το τερέτισμα των τζιτζικιών κ.ά., δημιουργώντας μια μουσική «ηχητικών μαζών», «συμπάντων» ή «γαλαξιών».. Το πρώτο έργο που σηματοδοτεί την πρωτοποριακή αυτή κατεύθυνση, που θα ονομάσει αργότερα «στοχαστική μουσική», είναι οι Μεταστάσεις (1954) για 61 όργανα. Το έργο αυτό, με το οποίο έγινε ευρύτερα γνωστός, χρησιμοποιεί μαζικά glissandi,[29] δημιουργώντας την αίσθηση κινούμενων ηχητικών μαζών και είναι βασισμένο σε μια γραφική παράσταση παραβολοειδών υπερβολών που αντιστοιχεί στα glissandi των εγχόρδων με άξονα χ τον χρόνο (sec) και άξονα ψ τις συχνότητες των φθόγγων (Hz).[30] Ως αποτέλεσμα, η μελωδία εξαφανίζεται μέσα σε ένα σύνολο από κινούμενες ηχητικές επιφάνειες και οι επιμέρους φωνές των οργάνων δεν έχουν καμία σχέση με τις αντιστικτικές διαδικασίες που χρησιμοποιεί η τονική, η ατονική ή και δωδεκαφθογγική/σειραϊκή μουσική. Στο ίδιο ηχητικό αποτέλεσμα μιας μουσικής ηχητικών μαζών έφτασαν πάντως, με εντελώς διαφορετική αφετηρία και φιλοσοφία, δύο σύγχρονοι συνθέτες του Ξενάκη λίγα χρόνια αργότερα, ο Γκιέργκι Λίγκετι, με το έργο του Ατμόσφαιρες (1961), καθώς και ο Κρζιστόφ Πεντερέτσκι, με το έργο του Θρηνωδία για τα θύματα της Χιροσίμα (1960). Τα συγκεκριμένα έργα, μαζί με τις Μεταστάσεις του Ξενάκη, που προηγήθηκε χρονολογικά (1954), είναι τα πρώτα αυτού του νέου μουσικού ακούσματος των «ηχητικών μαζών», αποτελώντας ταυτόχρονα τα έργα που έκαναν και τους τρεις συγκεκριμένους συνθέτες ευρύτερα γνωστούς.
Τα Πιθοπρακτά που ακολούθησαν ήταν η πρώτη απόπειρα του Ξενάκη να τυποποιήσει τη συνθετική τεχνική που είχε αρχίσει να εφαρμόζει με μαθηματικές θεωρίες, δημιουργώντας τη «στοχαστική μουσική». Στο έργο αυτό εφάρμοσε νόμους της θερμοδυναμικής που περιγράφουν τη συμπεριφορά ενός αερίου κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες (κατανομή Maxwell-Boltzmann), αντιστοιχώντας παραμέτρους της μουσικής με τη συμπεριφορά των μορίων ενός αερίου."
Γιώργος Γιαννόπουλος
ΔιαγραφήΣτην πραγματικότητα όλοι οι κανόνες της τονικής μουσικής είναι κι αυτοί αλγόριθμοι. Η κριτική αυτή είναι άδικη. Ο ξενάκης δημιουργούσε "μηχανές" παραγωγής μουσικής (και όχι μόνο). Αλλά δεν ήταν τυχαίο αυτό που δημιουργούσε. Αναζητούσε να αναπαράγει συγκεκριμένα θεμελιώδη στοιχεία της μουσικής. Μια γενικευμένη εκδοχή του χρόνου, της πολυφωνίας, της μελωδικής γραμμής.
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Το να λέει ότι δεν ελέγχει τίποτα από το υλικό του είναι τελείως αφελές, και απορώ με τη διατύπωση. Υπάρχει πολύ περισσότερος έλεγχος σ’ αυτά που εκπηγάζουν απ’ ευθείας από μαθηματικές συναρτήσεις, παρά στο free-improv ας πούμε.
Christos Tzoumanekas
Η μουσική και οι ήχοι που παράγονται 'στοχαστικά', δλδ μέσω παραγωγής τυχαίων αριθμών απο μια κατανομή πιθανοτήτων, όπως η Maxwell-Boltzmann που αναφέρθηκε παραπάνω, και μετά με αντιστοίχιση των τυχαίων αριθμών με συχνότητες, νότες, μουσικά και χρονικά διαστήματα, κλπ, είναι ενός είδους improvisation και σίγουρα δεν υπάρχει απόλυτος έλεγχος. Και νομίζω οτι αυτός είναι ένας από τους στόχους σε τέτοια έργα.
Βέβαια, ο Ξενάκης δεν έγραψε αποκλειστικά 'στοχαστική μουσική', αλλά από τα λίγα που έχω διαβάσει η τυχαιότητα και το πως θα εφαρμοστεί/προσαρμοσθει σε ηχητικές δημιουργίες είναι κάτι που τον απασχόλησε έντονα. Χωρίς να είμαι σίγουρος ότι το έκανε, φαντάζομαι οτι όταν κάποια σύνθεση του παραγόταν με βάση μαθηματικές ακολουθίες/εξισώσεις/συμμετρίες (ντετερμινιστικά δλδ), και όχι απευθείας από κατανομές πιθανότητας, η προσθήκη κάποιας τυχαιότητας ήταν αναγκαία για τη δημιουργια μουσικότητας, ροής και ρυθμού στο χώρο και το χρόνο των συχνοτήτων. Η δική μου ερμηνεία είναι οτι ο Μικρούτσικος σε αυτό αναφέρεται. Στην αναγκαία προσθήκη κάποιας τυχαιότητας η οποία έτσι κι αλλιώς είναι παρούσα στα στοχαστικά του έργα. Πρώτη φορά σου γράφω, είμαι παλιος αναγνώστης και συνδρομητής του Jazz & Tzaz, το οποίο μου λείπει πολύ. Συγχαρητήρια για τη μουσική έρευνα που κάνεις και τη στήλη σου γενικότερα.
Dionisis Bilalis
Η μουσική είναι μαθηματικά. Μας χαλάει ίσως τον ρομαντισμό του θέματος αλλά η αλήθεια είναι αυτή
Νίκος Σωτηρέλης
Υποκλίνομαι Φώντα, ευχαριστούμε.
Thanasis Panou
Ως μαθητής του στις αρχές του 1980 μπορώ να πώ μόνο αυτό.Η Πολυαγωγία του ήταν μια σοβαρή προσπάθεια στο πνεύμα της πολυεδρικής αρχαιοελληνικής παιδείας.. βάζω κάτι...συνεχισέ το
https://m.facebook.com/groups/348077202197133/permalink/1394528897551953/
Miltos Marathon
Συμφωνώ αγαπητέ Φώντα. Η δυτική μουσική με τον τρόπο που είναι δομημένη επιτρέπει άνετα την προσθήκη των μαθηματικών στον τρόπο χρήσης της αλλά το τελικό ακουστικό αποτέλεσμα πάντα δεν θα είναι" προς τέρψη της ψυχής "
Όπως και να το κάνουμε τα ...μόρια της ανατολής πάντα θα θριαμβεύουν!... Βέβαια η πρακτική εφαρμογή της διασύνδεσης των μαθηματικών με την μουσική βρίσκει πάντα πρόσφορο έδαφος στην τεχνολογία προσομοίωσης μουσικών οργάνων και τεχνικών εφαρμογών που χρησιμοποιούνται ευρέως στην παραγωγή της μουσικής μέσω ηλ. υπολογιστών κτλ.... Προσωπικά θεωρώ ότι η επιστήμη των ψυχόακουστικών φαινομένων υπερτερεί σε σχέση με την επιστήμη των μαθηματικών σε ότι αφορά την μουσική τουλάχιστον!
Patritsopoulos Nikos
στο ηρωδειο με τον μουσικολογο Γ.Παπαιωαννου ,ενα χρονο μετα το θανατο του Ξενακη,μουσικη για μαγνητοταινια,ενα γεματο ηρωδειο κι ενα μπομπινοφωνο
οι συνθετες παντως πρεπει να ειναι καλοι γνωστες μαθηματικων για να κανουν αρμονια και αντιστιξη
Σχόλια από το fb στο ποστ "Τι να τις κάνεις τις απαγορεύσεις από τις 6 η ώρα, χωρίς πρωκτικά τεστ; Όλα μισά..."...
ΑπάντησηΔιαγραφήDimi Dimitrakoudes
Όσα μέτρα και αν παρθούν, το κύριο είναι η ατομική ευθύνη. Για τους κυρίους του ΚΚ βέβαια, στους αγώνες όλοι να 'μαστε ενωμένοι και στις τσέπες χώρια...
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Τρίχες γράφεις. Και διάλογο δεν έχω όρεξη να κάνω, γι' αυτό και δεν θα δεχθώ άλλο σχόλιο. Ένα σου και ένα μου.
Michalis Matthaiou
ενω η ΝΔ μοιραζεται τις τσεπες της,είναι γνωστή κολλεχτίβα.
Andreas Bikouvarakis
Μοιράζεται απλόχερα με τον εαυτό της τις τσέπες των άλλων και κυρίως του Δημοσίου!
Σχόλια από το fb στο ποστ "Το ποπ-λαϊκό, αυτό που έσκασε επί «σημιτισμού», στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90"...
ΑπάντησηΔιαγραφήStylianos Tziritas
Η Θεοδωρίδου είναι μία ερμηνεύτρια που όσο και αν έχω προσπαθήσει μήτε μισό τραγούδι της δεν γουστάρω. Αναγνωρίσιμη η χροιά της αλλά τίποτε άλλο. Την διακατέχει μία έπαρση (και μιλάω για την ερμηνεία) και μου είναι αντιπαθής αυτή η προσέγγιση από τον/την οποιονδήποτε.
Patritsopoulos Nikos
ετσι
Nikos Giousef
Πες τααα!!!!!
Παναγιωτης Πανταζιδης
Αραβομπαλκαν ανθυπομελωδίες(!?) με δυτικοφθηνοποπ μπλιμπλικια του σωρού.Φτηνιαρικοι ερωτικοί(?!) στίχοι της γενιάς των μονίμως μέσα σε όλα τα χαζοτρεντ και της one night stand "φασουλας"αλα Κωστόπουλος κλικ και λοιπών χαρτοσκουπιδιων.Οι τρεις τελευταίες δεκαετίες του λαϊκού τραγουδιού είναι ο τάφος του λαϊκού τραγουδιού.
Kostas Karabetsos
η θεοδωριδου....ερμηνευει...μιλωντας..με μουσικη ψυγειου....
Dimitris Fazio
μπραβο Φωντα, ετσι ακριβως,ωραια τα ειπες, εξαλλου το λεει και το τραγουδι,,,απ το 90 και μετα μας εχουν πνιξει τα σκατα......
Vagelis Papageorgiou
Η ελληνίδα Céline Dion, δεν μοιάζουν οι φωνές τους πάντως η μία μου θυμίζει την άλλη, ίσως και οι δύο υπερτιμημένες και με ανάλογο ακροατήριο(από θέμα αισθητικής και κουλτούρας).
Giorgos Tselonis
Ωστόσο, Φώντα, από κάποιους άλλους ξεκίνησε αυτό το χάλι - πολύ πριν τα μέσα της δεκαετίας του '90. Ας μην αναφερθούμε σε σημερινά ονόματα γιατί είναι ανάξια λόγου. Οι αρχετυπικοί φλώροι δηλαδή πριν τους Πλούταρχο, Σφακιανάκη και Ρέμο ήταν στα '80s κάτι ονόματα όπως ο Πανταζής και ο Αντύπας, αλλά και στα '70s κάποιοι που παρότι χαίρουν μεγαλύτερης εκτίμησης ουσιαστικά αυτοί ξεκίνησαν την κιτς φάση...
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Δεν πολυσυμφωνώ με αυτό, αλλά ok. Είναι θέμα άρθρου.
Giorgos Tselonis
Ουσιαστικά πιστεύω ότι πήρε την κάτω βόλτα όταν προέκυψε ο νερωμένος ή... ξενέρωτος όρος "ελαφρολαϊκό" (υπάρχουν φυσικά και κάποιες καλές εξαιρέσεις στο είδος). Μια "ολίγη" απ' όλα, δηλαδή. Σαν να λέμε "κεντρώος" στην πολιτική (κατά τη γνώμη μου μια πανέξυπνη επινόηση του συστήματος προκειμένου η δεξιά να φοράει την προβιά του σοσιαλισμού). Οποία πλάνη
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Το ελαφρολαϊκό ήταν σπουδαίο τραγούδι και τελείως παρεξηγημένο. Δεν είχε σχέσει μ' αυτές τις φαιδρότητες. Ελαφρολαϊκά είχε γράψει και ο Άκης Πάνου.
Giorgos Tselonis
Συγκριτικά με τα σημερινά λαϊκοποπ σκουπίδια, το ελαφρολαϊκό είναι σαφώς ανώτερο (δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης)! Πράγματι, έχω υπ' όψιν μου αρκετά τραγούδια που έχουν αντέξει στον χρόνο. Όμως δεν είναι εξίσου σπουδαίο και διαχρονικό με το λαϊκό. Και ο μέγιστος Άκης Πάνου ήταν 100% λαϊκός!
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
ΔιαγραφήΕίπαμε, ήταν λαϊκός ο Πάνου, αλλά είχε γράψει φοβερά ελαφρολαϊκά... https://www.youtube.com/watch?v=ELOggnL9F4I
Ήπια τα χείλη σου και χάνομαι _ Γιώργος Μαρίνος
Και το κορυφαίο για μένα, ίσως, τραγούδι του Πάνου είναι ελαφρολαϊκό... https://www.youtube.com/watch?v=zexTRg992Xs
Χωρίς αυτήν _ Τόλης Βοσκόπουλος
Giorgos Tselonis
Σπουδαίος ερμηνευτής ο Μαρίνος. Και γλυκύτατος, αξιαγάπητος άνθρωπος! Όμορφο κομμάτι.
Κλασικό κομμάτι - αλλά ένα από τα ελάχιστα τραγούδια του Πάνου που δεν είναι του στυλ μου (ίσως επειδή είναι κάπως ελαφρύ). Γενικά, ερμηνευτές όπως ο Βοσκόπουλος και ο Νταλάρας (άσσος στις δημόσιες σχέσεις) στάθηκαν πολύ κωλόφαρδοι που ο Πάνου τους χάρισε τραγούδια του. Ανέβηκαν επίπεδο, έγιναν βεντέτες κι έχτισαν ολόκληρη καριέρα πάνω σε αυτά. Αξιόλογοι ως ερμηνευτές αλλά όχι αναντικατάστατοι (όπως π.χ. ο Μητροπάνος και ο Μητσιάς). Θα μπορούσαν να έχουν επιλεγεί και άλλοι στη θέση τους.
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
E όχι και έχτισαν καριέρα ο Βοσκόπουλος και ο Νταλάρας πάνω στον Πάνου. Είναι λάθος αυτό. Έχουν πάμπολλα εξαιρετικά τραγούδια. Η συμβολή του Πάνου είναι από μικρή έως και μηδαμινή στο ρεπερτόριό τους. Απλά το ότι ο Πάνου τους έδωσε τραγούδια σημαίνει ότι μετράγανε σαν ερμηνευτές-μουσικοί (τους εκτιμούσε), ασχέτως αν με τον Νταλάρα τσακώθηκε, ενώ με τον Τόλη όχι. Τίποτα δεν γινόταν τότε μόνο με δημόσιες σχέσεις. Μην κοιτάς τώρα...
Giorgos Tselonis
Εν κατακλείδι, μεταξύ Βοσκόπουλου και Νταλάρα προτιμώ σαφώς τον δεύτερο γιατί τουλάχιστον τραγούδησε παλιά ρεμπέτικα αλλά και διαμάντια από Πάνου, Καλδάρα, Κουγιουμτζή, Λοΐζο, Λάγιο κ.ά
Nikos Fotakis στον Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
ω ναι - και τι μπασογραμμή! Εφάμιλλη αυτών του Τζέιμι Τζέιμερσον
Spyros Zoupanos
" κίβδηδλοι " ΣΒΗΝΩ ΧΑΝΟΜΑΙ
Paris Gravouniotis
Επιτέλους, το πιο σιχαμένο και για μένα μουσικό είδος κάποιος το περιέγραψε στον απόλυτο βαθμό, εύγε!
Giorgos Stamatelos
Ραφαηλιδίζεις επικίνδυνα Φώντα, τηρουμένων αναλογιών και αποστάσεων, αλλά (ίσως γι' αυτό) μ' αρέσεις πολύ και σε πάω!
Giorgos Ftakas
".. ατηγάνιστου γαύρου ", χα,χα,ωραίο!!
Δημητρης Σαλτος
Μαζωνακης, Σφακιανάκης, Πλούταρχος, τερζής, Ρέμος στα πρώτα, και λίγο η θεοδωριδου, είχαν ποιότητα στα 90ς, ερλι 00ς. Όσοι και όσο γλίτωσαν από τη σαβούρα του Φοίβου.
Eleni Kokkinomagoulou
Αχ,κύριε Φώντα,σας ευχαριστώ ΤΟΣΟ πολύ για την τοποθέτηση!ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!Δεν είμαι μόνη(όχι μόνο σε σχέση με τη Νατάσα αλλά με το λαϊκό-ποπ γενικότερα)!!!!!
Nikos Fotakis
είμαστε πάρα πολλοί
George Avgeris
Θεωρούσα πάντα πολύ παράξενο που δεν έχει επισημανθεί σχεδόν καθόλου εκείνο το boom, γιατί για boom επρόκειτο, αυτού του είδους μη-τραγουδιού που ενέσκηψε από τις αρχές του 90 στην Ελλάδα. Αυτή εδώ η καταχώρηση είναι ίσως η μόνη που το προσέχει και βέβαια δεν είναι αρκετή. Θα χρειαζόταν μελέτη με εύρος για να δειχθεί πως και γιατί έπιασε αυτό το χωρίς παρελθόν είδος ανούσιου τραγουδιού με "καλλιτέχνες" που λίγο προηγούμενα θα περνούσαν εντελώς αδιάφορα. Για μένα η συνταγή είναι Εταιρείες/διαφήμιση+ανάπτυξη του gossip τύπου και τηλεόρασης. Όσο για αντιστάσεις του κοινού είναι το πιο θλιβερό από όλα το πως επιβλήθηκε άμεσα, κυριάρχησε και έγινε δημοφιλές αντικαθιστώντας σε μια νύχτα σχεδόν μια συμπαθητική ως τότε παράδοση.
Nikos Fotakis
Είχα συνδέσει την επικράτηση του είδους με την έλευση της ιδιωτικής τηλεόρασης και την ανάγκη για προϊόν προς κατανάλωση, αλλά έχεις δίκιο - οι σταθμοί που κυρίως φιλοξένησαν και διέδιδαν αυτά τα τραγούδια (lampsi και sfera) κατά σατανική σύμπτωση ξεκίνησαν το 1996, μαζί με τον «εκσυγχρονισμό»
Σχόλια από το fb στο ποστ για την Τζένη Βάνου...
ΑπάντησηΔιαγραφήSpyros Zoupanos
ΜΑ ΤΙ ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΟΜΜΑΤΙ ΡΕ ΦΩΝΤΑΑΑΑΑΑΑ, ΑΛΗΤΗΗΗΗΗΗΗ!!!!!
Aris Karampeazis
Πυθαγόρας πολύ προχωρημένος και απελευθερωμένος στίχος και εδώ μεταξύ όλων των άλλων. Σήμερα θα τον έκοβαν ως πολιτικά και φεμινιστικά μη ορθό.
Σπυρίδων Παπαδημητρίου
Φωναρα , ολα ταλλα καπνος.
Aggelos Bizelopoulos
Τεράστιο
Γεώργιος Ζγούρας
* Η...φωνάρα!!!
Υ.Γ.: Αυτό πια με την επαναστατημένη 7ετία - (για το ποιοι κάναν καριέρα, εννοώ) έχει καταντήσει κουραστικό και ξορκίζει όλα τα δεινά τών πριν και τών μετά!!!
Ntinos Dimatatis
Σπουδαία φωνή ! Την έχω πετύχει μια φορά να κλαίει πάνω στο πάλκο ,όταν είδε να μπαίνει στο μαγαζί ο άντρας ,ένας Σαλονικιός πανέμορφος ,που ήταν ερωτευμένη μαζί του ...!!!
Makis Kontizas
Ακριβως ετσι Φωντα.Μολις τα μαθουν δε μετα απο μισο αιωνα τα κανουν σαν τα μουτρα τους.Εγω ακομη αποκαλω "χουντικα" τραγουδια λογω εποχης .Και με αρεσει να βλεπω στα μουτρα τους συτο το μουδιασμα αυτη την χρονοκαθυστερηση του εγκεφαλου τωνε.Απο Γιακοβλεφ μεχρι Λαβρανο απο Πλεσσα μεχρι SOVER GROUP μονο μπιζουδακια ανωτερα των Ευρωπαικων γιατι ειναι και τα λογια. "Μαρμαρωσε η θαλασσα" τωρα ? Κατσε καλα
Stathis Nikokavouras
και κλαμα στο καζινο της παρνηθας εκει που αφησε οτι εβγαλε..........
George Floudas
άνθρωπος χωρίς πάθη είναι σκέτη από γιουβέτσι.
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Μαγκιά της ρε φίλε. Τα δικά μας έπαιζε; Δικά της ήτανε...
Panos Michail
Εεετσι
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
https://www.lifo.gr/.../lifo-to-ena-kai-monadiko...
Το ένα και μοναδικό σάουντρακ του Γιάννη Χρήστου - Ο Orson Welles στη Δωδώνη
Ntinos Dimatatis
Σπουδαίος ηθοποιός .
Stylianos Tziritas
Δηλαδή back door men πριν απο τις έξη? Σκληρό, αντικειμενικά
Giannis Lytras
Εμείς δεν κάνουμε πρωκτικά τεστ, παίρνουμε απλά πρωκτικά τα μέτρα.
Giorgos Tsilly
Κράτος analγητο
Amaso Ulman
Καλύτερα 40 χρόνια τεστ πρωκτικό, παρά μια ώρα Χαρδαλιά μπροστά στον φακό.
Stathis Nikokavouras
καλε εφυγα για πεκινο..,,
Takis Psaltis
κάτι σαν ανάποδο υπόθετο μου θυμίζει ,,,,,,,
Ανδρέας Ζησόπουλος
Είναι άλλα τα πρω(κ)τόκΩλα εκεί.