MATHILDE GROOSS VIDDAL: Notre Dame –
Meditations and Prayers [Losen Records, 2020]
Η Mathilde Grooss Viddal είναι μια νορβηγίδα σαξοφωνίστρια-κλαρινίστρια, που μας έχει απασχολήσει κι άλλες φορές στο δισκορυχείον – καθώς, παλαιότερα, είχαμε γράψει για το ethnic-fusion άλμπουμ της “Out of Silence” (2017), όπως και για το θρησκευτικής φύσεως “Stabat Mater” (2019) τού συγκροτήματος Meditations & Prayers, του οποίου ήταν μέλος. Μέλη των Meditations & Prayers ήταν μάλιστα και οι Børge-Are Halvorsen τενόρο, Øyvind Brække τρομπόνι και Per Willy Aaserud τρομπέτα & ηλεκτρονικά, οι οποίοι, μαζί με τον επίσης τρομπετίστα Hayden Powell, συμμετέχουν και στο πιο νέο, προσωπικό CD τής Viddal, που έχει τίτλο “Notre Dame – Meditations and Prayers”, εμφανίζοντας και αυτό θρησκευτικό-πνευματικό περιεχόμενο. Άρα έχουμε να κάνουμε με μια μουσικό με κάποιες συγκεκριμένες αισθητικές κατευθύνσεις στη δουλειά της, η οποίες μας αποκαλύπτονται από άλμπουμ σε άλμπουμ.
Το “Notre Dame
– Meditations and Prayers”
είναι ένας δίσκος δεκατριών tracks,
τα πιο πολλά εκ των οποίων είναι είτε παραδοσιακά, είτε (επώνυμοι) θρησκευτικοί
ύμνοι. Τα δύο μόλις πρωτότυπα, το “Meditation” και το “Prayer” είναι συνθέσεις της Viddal και των Viddal / Aaserud αντιστοίχως
και είναι τοποθετημένα στη μέση και το τέλος του άλμπουμ.
Ένα πρώτο που κάνει εντύπωση είναι πως στο “Notre Dame – Meditations and Prayers” ακούγονται, βασικά, μόνο πνευστά – καθώς τα ηλεκτρονικά τού Aaserud βοηθούν μόλις σε τρία tracks. Βεβαίως τα πνευστά είναι έτσι επιλεγμένα και «ρυθμισμένα», ώστε να κρατούν και μια ρυθμική συνοχή (τα μπάσα όργανα) και φυσικά τη μελωδική. Το τέμπο είναι αργό βεβαίως, τελετουργικό, ο ήχος φυσικός και βαθύς (οι εγγραφές έχουν γίνει στο διάστημα 2013-16 στο περίφημο Rainbow Studio του Όσλο, από τον μάστορα Jan Erik Kongshaug), ενώ τρία κομμάτια, αυτά με τα ηλεκτρονικά, είναι γραμμένα σε εκκλησία.
Γενικώς, το άκουσμα έχει ενδιαφέρον έως και πολύ ενδιαφέρον, παρουσιάζοντας μια μουσική με στιβαρά «εσωτερικά» χαρακτηριστικά, κάπως θρηνητική, που ταιριάζει απολύτως και στο διαλογιστικό «σενάριο» και σ’ εκείνο της προσευχής.
Παράξενο άλμπουμ λοιπόν. Όχι κάτι απίθανο –όχι κάτι απίθανο, αν θέλετε, για την nordic ιδιοσυγκρασία–, όμως όχι και κάτι που το συναντάς συχνά, και το οποίον, σε κάθε περίπτωση, έχει τον τρόπο να σε «κρατήσει».
JOHNSEN / SAHLANDER / MOEN: Second Time’s the
Charm [Losen Records, 2020]
Johnsen / Sahlander / Moen σημαίνει Geir Åge Johnsen ντραμς, Fredrik Sahlander μπάσο και Bernt Moen πιάνο. Και τους τρεις μαζί, έτσι ως πιάνο-τρίο, τους είχαμε συναντήσει και στο θαυμάσιο “1+1=3” του 2019, ενώ τώρα τους έχουμε και πάλι στ’ αυτιά μας σ’ ένα άλμπουμ όχι και τόσο διαφορετικότερο από το προηγούμενο, αν και σε κάθε περίπτωση «εσωτερικότερο».
Το ωραίο με τους Johnsen / Sahlander / Moen (δύο Νορβηγοί, ο ντράμερ και ο πιανίστας, κι ένας Σουηδός, ο μπασίστας) είναι πως παρά το αμερικανικό, εν πολλοίς ρεπερτόριό τους, το ηχητικό στίγμα τους είναι πιο πολύ ευρωπαϊκό – και δεν ευθύνονται γι’ αυτό ούτε το πασίγνωστο “Autumn leaves” του Joseph Kosma, ούτε οι τρεις στις οκτώ πρωτότυπες συνθέσεις τού Moen. Είναι ο τρόπος που ενσωματώνουν τα κλασικά tracks –“Solar” (του Chuck Wayne, από το fifties ρεπερτόριο του Miles Davis), “A foggy day” (George Gershwin), “Bemsha swing” (Thelonious Monk), “Giant steps” (John Coltrane)– οι τρεις Σκανδιναυοί στο σετ τους, ο τρόπος που αρθρώνουν τις μελωδίες των, η μέθοδος της αυτοσχεδιαστικής προσέγγισής τους, που είναι πιο «στρογγυλή», πιο ρομαντική, πιο εσωστρεφής, δίχως από την άλλη να χάνεται η δύναμη και το πάθος των πρωτότυπων συνθέσεων. Εξαιρετικοί παίκτες και οι τρείς, φοβερός ο ντράμερ Johnsen, με την πολυποίκιλη χρήση τού σετ του, θαυμάσιος στο bass guitar, o Sahlander με τις καταιγιστικές μπασογραμμές του, πάνω στις οποίες θα μπορούσε να πατήσει ακόμη και ροκ σχηματισμός, και εντυπωσιακός στις μελωδικές αναπτύξεις και τους αυτοσχεδιασμούς του ο Moen, που κοντολογίς σε αφήνει άναυδο, με αυτά που «κατεβάζει»... τόσο, ώστε να σε κάνει να λησμονείς, άλλες διακεκριμένες εγγραφές των κλασικών σκοπών (πρέπει να τον ακούσεις πώς γκρουβάρει πάνω στο “Bemsha swing” και πως διαπλέκει την εισαγωγή στο “Giant steps”, για να αντιληφθείς το πιανιστικό μέγεθός του).
Δίπλα λοιπόν σ’ αυτά τα απείρως αγαπημένα θέματα, που αποτελούν και «ιερό δισκοπότηρο» για την jazz, έρχονται να τοποθετηθούν τρία μεγάλης κλάσης original tracks, που σε εκπλήσσουν με την ουσιώδη γλαφυρότητά τους – αρκεί το έσχατο 7λεπτο “The ballad”, για να κερδίσει με μιας τις εντυπώσεις, αφήνοντας μιαν... επίγευση που διαρκεί για ώρες.
Απλό, αλλά σπουδαίο άλμπουμ, φτιαγμένο από μεγάλους παίκτες!
Επαφή: www.losenrecords.no
Η Mathilde Grooss Viddal είναι μια νορβηγίδα σαξοφωνίστρια-κλαρινίστρια, που μας έχει απασχολήσει κι άλλες φορές στο δισκορυχείον – καθώς, παλαιότερα, είχαμε γράψει για το ethnic-fusion άλμπουμ της “Out of Silence” (2017), όπως και για το θρησκευτικής φύσεως “Stabat Mater” (2019) τού συγκροτήματος Meditations & Prayers, του οποίου ήταν μέλος. Μέλη των Meditations & Prayers ήταν μάλιστα και οι Børge-Are Halvorsen τενόρο, Øyvind Brække τρομπόνι και Per Willy Aaserud τρομπέτα & ηλεκτρονικά, οι οποίοι, μαζί με τον επίσης τρομπετίστα Hayden Powell, συμμετέχουν και στο πιο νέο, προσωπικό CD τής Viddal, που έχει τίτλο “Notre Dame – Meditations and Prayers”, εμφανίζοντας και αυτό θρησκευτικό-πνευματικό περιεχόμενο. Άρα έχουμε να κάνουμε με μια μουσικό με κάποιες συγκεκριμένες αισθητικές κατευθύνσεις στη δουλειά της, η οποίες μας αποκαλύπτονται από άλμπουμ σε άλμπουμ.
Ένα πρώτο που κάνει εντύπωση είναι πως στο “Notre Dame – Meditations and Prayers” ακούγονται, βασικά, μόνο πνευστά – καθώς τα ηλεκτρονικά τού Aaserud βοηθούν μόλις σε τρία tracks. Βεβαίως τα πνευστά είναι έτσι επιλεγμένα και «ρυθμισμένα», ώστε να κρατούν και μια ρυθμική συνοχή (τα μπάσα όργανα) και φυσικά τη μελωδική. Το τέμπο είναι αργό βεβαίως, τελετουργικό, ο ήχος φυσικός και βαθύς (οι εγγραφές έχουν γίνει στο διάστημα 2013-16 στο περίφημο Rainbow Studio του Όσλο, από τον μάστορα Jan Erik Kongshaug), ενώ τρία κομμάτια, αυτά με τα ηλεκτρονικά, είναι γραμμένα σε εκκλησία.
Γενικώς, το άκουσμα έχει ενδιαφέρον έως και πολύ ενδιαφέρον, παρουσιάζοντας μια μουσική με στιβαρά «εσωτερικά» χαρακτηριστικά, κάπως θρηνητική, που ταιριάζει απολύτως και στο διαλογιστικό «σενάριο» και σ’ εκείνο της προσευχής.
Παράξενο άλμπουμ λοιπόν. Όχι κάτι απίθανο –όχι κάτι απίθανο, αν θέλετε, για την nordic ιδιοσυγκρασία–, όμως όχι και κάτι που το συναντάς συχνά, και το οποίον, σε κάθε περίπτωση, έχει τον τρόπο να σε «κρατήσει».
Johnsen / Sahlander / Moen σημαίνει Geir Åge Johnsen ντραμς, Fredrik Sahlander μπάσο και Bernt Moen πιάνο. Και τους τρεις μαζί, έτσι ως πιάνο-τρίο, τους είχαμε συναντήσει και στο θαυμάσιο “1+1=3” του 2019, ενώ τώρα τους έχουμε και πάλι στ’ αυτιά μας σ’ ένα άλμπουμ όχι και τόσο διαφορετικότερο από το προηγούμενο, αν και σε κάθε περίπτωση «εσωτερικότερο».
Το ωραίο με τους Johnsen / Sahlander / Moen (δύο Νορβηγοί, ο ντράμερ και ο πιανίστας, κι ένας Σουηδός, ο μπασίστας) είναι πως παρά το αμερικανικό, εν πολλοίς ρεπερτόριό τους, το ηχητικό στίγμα τους είναι πιο πολύ ευρωπαϊκό – και δεν ευθύνονται γι’ αυτό ούτε το πασίγνωστο “Autumn leaves” του Joseph Kosma, ούτε οι τρεις στις οκτώ πρωτότυπες συνθέσεις τού Moen. Είναι ο τρόπος που ενσωματώνουν τα κλασικά tracks –“Solar” (του Chuck Wayne, από το fifties ρεπερτόριο του Miles Davis), “A foggy day” (George Gershwin), “Bemsha swing” (Thelonious Monk), “Giant steps” (John Coltrane)– οι τρεις Σκανδιναυοί στο σετ τους, ο τρόπος που αρθρώνουν τις μελωδίες των, η μέθοδος της αυτοσχεδιαστικής προσέγγισής τους, που είναι πιο «στρογγυλή», πιο ρομαντική, πιο εσωστρεφής, δίχως από την άλλη να χάνεται η δύναμη και το πάθος των πρωτότυπων συνθέσεων. Εξαιρετικοί παίκτες και οι τρείς, φοβερός ο ντράμερ Johnsen, με την πολυποίκιλη χρήση τού σετ του, θαυμάσιος στο bass guitar, o Sahlander με τις καταιγιστικές μπασογραμμές του, πάνω στις οποίες θα μπορούσε να πατήσει ακόμη και ροκ σχηματισμός, και εντυπωσιακός στις μελωδικές αναπτύξεις και τους αυτοσχεδιασμούς του ο Moen, που κοντολογίς σε αφήνει άναυδο, με αυτά που «κατεβάζει»... τόσο, ώστε να σε κάνει να λησμονείς, άλλες διακεκριμένες εγγραφές των κλασικών σκοπών (πρέπει να τον ακούσεις πώς γκρουβάρει πάνω στο “Bemsha swing” και πως διαπλέκει την εισαγωγή στο “Giant steps”, για να αντιληφθείς το πιανιστικό μέγεθός του).
Δίπλα λοιπόν σ’ αυτά τα απείρως αγαπημένα θέματα, που αποτελούν και «ιερό δισκοπότηρο» για την jazz, έρχονται να τοποθετηθούν τρία μεγάλης κλάσης original tracks, που σε εκπλήσσουν με την ουσιώδη γλαφυρότητά τους – αρκεί το έσχατο 7λεπτο “The ballad”, για να κερδίσει με μιας τις εντυπώσεις, αφήνοντας μιαν... επίγευση που διαρκεί για ώρες.
Απλό, αλλά σπουδαίο άλμπουμ, φτιαγμένο από μεγάλους παίκτες!
Επαφή: www.losenrecords.no
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου