ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 342

3/2/2021
Την Σίτσα Καραϊσκάκη (1897-1983;) την ήξερα, ως όνομα, από διαβάσματα φυσικά, αλλά πριν από δυο-τρία χρόνια ο φίλτατος Στέφανος μού ενεχείρισε ένα παλαιό βιβλίο από την βιβλιοθήκη τού αείμνηστου Μάριου (τα ονόματα οφείλω να τα αναφέρω, για μένα), στο οποίο περιλαμβανόταν ένα πολύ ωραίο διήγημά της (λαϊκής και κάπως «παπαδιαμαντικής» φύσεως).
Το βιβλίο επιγραφόταν «Διαγωνισμός Διηγημάτων / Οχτώ Διηγήματα, βραβευμένα στον διαγωνισμό του 1925» [Εκδοτικός Οίκος Ζηκάκη, 1926], περιλάμβανε τα οκτώ καλύτερα διηγήματα του διαγωνισμού, από τα 128 συνολικά που είχαν σταλεί, ανάμεσα στα οποία έλαμπε το μόλις οκτώμισι σελίδων «Ο θαλασσινός που έγινε μεταλλωρύχος» τής Σίτσας Καραϊσκάκη (η μικρή ιστορία ενός θαλασσινού, που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη θάλασσα, για να βρει δουλειά στα μεταλλεία και η ψυχολογική μετάπτωσή του). Μεταξύ των οκτώ και διηγήματα των Στρατή Μυριβήλη (σχετικά άγνωστος ακόμη τότε), Βελισσάριου Φρέρη και Γεράσιμου Άννινου, όμως το διήγημα τής Καραϊσκάκη ξεχώριζε και απ’ αυτά.

Η Σίτσα Καραϊσκάκη ήταν κομμουνίστρια (με δημοσιεύσεις ποιημάτων της στον Ριζοσπάστη και αλλού), αλλά σταδιακά και μετά την εγκατάστασή της στην Γερμανία, για σπουδές αρχικά, άρχισε να υιοθετεί εθνικιστικές ιδέες, με αποτέλεσμα, μετά το 1930, να προσχωρήσει στον εθνικοσοσιαλισμό!
Θα γίνει δεξί χέρι του Γκαίμπελς, θα γράψει, μαζί με κάποιον Χέρμαν Φεστ το «Εβραίοι και Κομμουνισμός» [Νέα Γενεά, 1934], θα εμπλακεί στην 4η Αυγούστου, ενώ επί Κατοχής είχε θέση στην Γερμανική Πρεσβεία στην Αθήνα.
Πρόλαβε να φύγει, για την Γερμανία, πριν από την κατάρρευση του Άξονα, ενώ το τέλος του πολέμου την βρίσκει εγκλωβισμένη στο σοβιετικό κομμάτι, εκείνο που λίγο αργότερα θα αποτελούσε την Ανατολική Γερμανία.
Στην Ελλάδα δικάζεται και καταδικάζεται, ερήμην, εις θάνατον λόγω δωσιλογισμού, αλλά αργότερα θα παραγραφούν τα αδικήματα για τα οποία είχε καταδικαστεί, με την ίδια να αμνηστεύεται και να επιστρέφει στη χώρα το 1963. Θα συνεχίσει να βγάζει βιβλία (ποιητικά, ιστορικά, μυθιστορήματα, διηγήματα κ.λπ.) και επί χούντας και στην μεταπολίτευση, για να πεθάνει ξεχασμένη (και ηλικιωμένη) κάπου μέσα στην δεκαετία του ’80, χωρίς να αλλαξοπιστήσει.
Τα τελευταία χρόνια την Σίτσα Καραϊσκάκη (ξανα)ανακάλυψαν ακροδεξιοί, φασιστικοί και ναζιστικοί εκδοτικοί οίκοι και ξανακυκλοφόρησαν τα βιβλία της.

3/2/2021
Έχουν περάσει και σε πεθαμένους...
Κάρολος Κουν, Λευτέρης Βογιατζής, Θόδωρος Αγγελόπουλος...
Απορώ πώς έχει γλιτώσει από τον στόμα τους ο αρχαίος Περικλής, ο Ιουστινιανός και ο Γεώργιος Καραϊσκάκης...
«Δουλειά δεν είχε ο διάολος, γ@μούσε τα παιδιά του»...

3/2/2021
Ανέβηκε στην A.V. μια αφήγηση του Τζώνυ Βαβούρα σε μια φωτογράφο, άσχετη προφανώς με τη μουσική. Η αφήγηση θα πέρασε προφανώς από τον αρχισυντάκτη και δεν ξέρω ’γω από ποιον άλλον, αλλά κανείς τους φυσικά δεν μυρίστηκε τα «μαργαριτάρια» τής φωτογράφου, καθώς όλα σε όλους φάνηκαν φυσιολογικά.
Το να γράφεις στην εποχή μας τον Χατζιδάκι με δύο «ήτα» είναι ένα σοβαρό λάθος, που φανερώνει και αυτό ασχετοσύνη, αλλά είναι το λιγότερο. Το να γράφεις, όμως, τον Peter Hammill… Peter Hamilton, το να γράφεις την Cadillac… Candillac (το συγκρότημα είναι Johnny & The Cadillacs) και το να ακούς Chuck Berry κι εσύ να γράφεις… John Barry είναι άνω ποταμών. Φυσικά, παντελώς λάθος είναι κι εκείνο το... John Mccarty, αλλά δεν είμαι σίγουρος ποιος... φουκαράς μπορεί να κρύβεται από πίσω. 

Το αστείο είναι πως το κείμενο έχει και copyright, για να μας αποθαρρύνει να κλέψουμε τον... Peter Hamilton (γέλιο).

1/2/2021
ΣΕΝΑΡΙΟ
Είχε το παιδάκι σου κοβίντ, σε κολλάει κι εσένα και ανεβάζεις δέκατα, και πυρετούλη, φίλοι σου σε τρομοκρατούν, γιατί είναι κι εκείνοι τρομοκρατημένοι και σου λένε... τι κάθεσαι; ... πεθαίνεις... πήγαινε στο νοσοκομείο... κι εσύ, αντί να δεχτείς νοσηλεία στο σπίτι σου, πας... σου κάνουν «εισαγωγή»... και πάνω κει που δείχνει ότι νικάς την κοβίντ, τσιμπάς κάτι άλλο από κει μέσα, το πράγμα μπερδεύεται, απλώνεται, χάνεται και τελικά... δεύτε τελευταίον ασπασμόν.

Οι εφημερίδες και τα σάιτ την άλλη μέρα σε αθροίζουνε με τους κοβιντ-ο-νεκρούς και-καλά, αλλά εσένα, που είσαι ήδη στον άλλο κόσμο, είναι το τελευταίο που σε νοιάζει...

30/1/2021
Αλέξης Τραϊανός (1944-1980)