LAWRENCE FERLINGHETTI σκόρπια συμβάντα από τη ζωή και το έργο τού σημαντικού αμερικανού ποιητή, που πέθανε 101 ετών – οι πολιτικές απόψεις του, η σχέση του με την Ελλάδα, το έργο του στη χώρα μας

Πριν από λίγες μέρες (22 Φεβρουαρίου) έγινε γνωστός ο θάνατος του αμερικανού ποιητή, λογοτέχνη, ζωγράφου, κοινωνικού ακτιβιστή και άλλα πολλά Lawrence Ferlinghetti. Ο Ferlinghetti είχε γεννηθεί τον Μάρτιο του 1919, στην Yonkers της Νέας Υόρκης και πέθανε στο Σαν Φρανσίσκο (στην πόλη που ήταν ορμητήριό του από το 1951), σχεδόν 102 χρόνια αργότερα!
Δύο βασικές χρονολογίες για τον Ferlinghetti είναι το 1953 και το 1955. Την πρώτη ανοίγει το βιβλιοπωλείο City Lights, στην North Beach, μαζί με τον φίλο του Peter Martin (η ονομασία ήταν επηρεασμένη από την ταινία Τα Φώτα της Πόλης του Τσάρλι Τσάπλιν), ενώ την δεύτερη, μόνος του πια, ιδρύει και τις εκδόσεις City Lights, κατορθώνοντας να δημιουργήσει τεράστια αίσθηση μέσα από τις The Pocket Poets Series, εκδίδοντας με τη σειρά (τα πρώτα τέσσερα βιβλία) το δικό του ποιητικό Pictures of the Gone World (1955), το Thirty Spanish Poems of Love and Exile (με μεταφρασμένα ισπανικά ποιήματα από τον Kenneth Rexroth), το Poems of Humor and Protest του Kenneth Patchen και –τέταρτο στη σειρά– το Howl and Other Poems (1956) του Allen Ginsberg, το γνωστό τοις πάσι «Ουρλιαχτό», βιβλίο με το οποίο θα μετασχηματιζόταν για πάντα ο ποιητικός χάρτης στην Αμερική (και όχι μόνο), δίνοντας σχήμα σ’ εκείνο που θα ονομαζόταν αργότερα beat generation. 

Θα πρέπει να τονίσουμε από την αρχή πως ο Lawrence Ferlinghetti υπήρξε από τους πρώτους που συνέδεσαν την τζαζ με την ποίηση. Το “Autobiography” για παράδειγμα από τη συλλογή Α Coney Island of the Mind [New Direction, 1958[, ίσως είναι το πρώτο ποίημα στην ιστορία που γράφτηκε με στόχο να διαβαστεί, ενώ την ίδια ώρα θα το συνόδευε, έστω και στα κενά ανάμεσα στις στροφές του, τζαζ μουσική. Συνέβη, στο άλμπουμ “Poetry Readings in The Cellar with The Cellar Jazz Quintet” [Fantasy, 1957], εκεί όπου ο Lawrence Ferlinghetti μαζί με τον Kenneth Rexroth διάβασαν ποιήματά τους υπό τους ήχους ενός πλήρους τζαζ κουιντέτου. Τα ποιήματα του Ferlinghetti ήταν τα “Autobiography”, “The statue of St. Francis” και “Junkman’s Obbligato”.

Στον τόμο Ποιήματα, που κυκλοφόρησε το 2008, μαζί με το περιοδικό Νέα Συντέλεια, ο Αντρέας Παγουλάτος επισημαίνει την επίδραση της τζαζ στο έργο τού Lawrence Ferlinghetti «σε μια σειρά από επτά ποιήματα, που δημοσιεύτηκαν στην τόσο δημοφιλή δεύτερη ποιητική του συλλογή Το Λούνα Παρκ του Μυαλού (A Coney Island of the Mind) με τον κοινό τίτλο Προφορικά Μηνύματα (Oral Messages), με τη νευρική σύνταξη, τις κοφτές φράσεις, την προφορικότητα και την αυτοσχεδιαστική τους ευλυγισία». 
Ακούγοντας, τώρα, την ηχογράφηση μπορεί να διαπιστώσεις, περαιτέρω, και αυτήν την κάπως «χύμα» κατάσταση ενός κλαμπ, αλλά αυτό δεν ήταν εκ των προτέρων κακό, απεναντίας! Κάτι η δύναμη τού live (στο Cellar του Σαν Φρανσίσκο), κάτι η ορχήστρα, υπό τη διεύθυνση του τενορίστα Bruce Lippincott, η οποία στο “Autobiography” παίζει μόνον όταν σωπαίνει ο ποιητής (όπως αναφέραμε πιο πάνω), κάτι ο ίδιος ο Ferlinghetti με τον εντελώς εξωστρεφή τρόπο που απαγγέλλει, όλα συνηγορούν προς την άποψη πως η βραδιά είχε διοργανωθεί για θαμώνες που... δεν είχαν αναγκαστικά την καλύτερη σχέση με το βιβλίο και οι οποίοι σ’ ένα café, με ποτό, τσιγάρο, παρέα και κάποια μουσική συνοδεία, θα μπορούσε να δεχθούν με μεγαλύτερη άνεση τον ποιητικό λόγο. Και αυτό ήταν θεμιτό.
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/vivlio/lorens-ferlingketi-oi-politikes-apopseis-toy-ergo-kai-i-shesi-toy-me-tin-ellada