Το πιο πρόσφατο άλμπουμ τού C.W. Stoneking είναι τέσσερα χρόνια παλαιό, έχει τίτλο “Jungle Blues” [King Hokum, 2008] και αποτελεί ένα τυπικό –όσο και απολαυστικό– δείγμα της νέας παραδοσιακότητας· που δεν είναι και τόσο νέα, μεταξύ μας, όταν υπάρχουν οι δίσκοι του Roy Book Binder, του Bob Brozman και άλλων διαφόρων. Με στίχους που διακρίνονται τόσο για την περιπετειώδη αφρικανικότητά τους, όσο και για την καραϊβική μεταφυσική τους, με φωνή ενίοτε καπνισμένη –όχι όπως εκείνη του Tom Waits, αλλά κάπως κοντά σ’ εκείνη του Dave Van Ronk και τούτο όταν, τέλος πάντων, δεν αναπαριστά τον Jimmie Rodgers–, και βεβαίως με συνθέσεις σχεδόν αποκλειστικές δικές του (η μοναδική διασκευή στο “Brave son of America” του Wilmoth Houdini είναι top), από τις οποίες δεν απολείπει το μελωδικό χάρισμα, ο C.W. Stoneking φτιάχνει ένα άλμπουμ, το οποίο δύσκολα παραλληλίζεται με ό,τι άλλο σήμερα. Και δεν εννοώ πως δεν υπάρχουν νέα ακουστικά CD, που να επιστρέφουν στην παράδοση μέσω ενός… φιλικού προς το χρήστη τρόπου, μακριά δηλαδή από τις μεγαλόσχημες παραγωγές και τα κούφια λέγε-λέγε, αλλά, να, δεν πρέπει να υπάρχουν πολλά που να κλείνουν εντός τους τη μαγεία των τραγουδιών “I heard the marchin of the drum” και “The love me or die” (“I studied evil, I can’t deny/ was a hoodoo charm called a Love me or Die…”). Εξαιρετικά! 
Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2021
C.W. STONEKING διαβολοσκορπίσματα
Γεννημένος το 1974 στην Katherine της βορειο-κεντρικής Αυστραλίας, από αμερικανούς γονείς, ο C.W. Stoneking είναι ένας σύγχρονος bluesman εντελώς, όμως, παλαιάς κοπής. Εννοώ δηλαδή πως οι δίσκοι του, τα τραγούδια του, ακουστικά τω όντι, θυμίζουν τα blues της pre-war era, με τις όποιες ενδεχομένως μετατοπίσεις προς country, novelty ή τύπου New Orleans καταστάσεις.
Το πιο πρόσφατο άλμπουμ τού C.W. Stoneking είναι τέσσερα χρόνια παλαιό, έχει τίτλο “Jungle Blues” [King Hokum, 2008] και αποτελεί ένα τυπικό –όσο και απολαυστικό– δείγμα της νέας παραδοσιακότητας· που δεν είναι και τόσο νέα, μεταξύ μας, όταν υπάρχουν οι δίσκοι του Roy Book Binder, του Bob Brozman και άλλων διαφόρων. Με στίχους που διακρίνονται τόσο για την περιπετειώδη αφρικανικότητά τους, όσο και για την καραϊβική μεταφυσική τους, με φωνή ενίοτε καπνισμένη –όχι όπως εκείνη του Tom Waits, αλλά κάπως κοντά σ’ εκείνη του Dave Van Ronk και τούτο όταν, τέλος πάντων, δεν αναπαριστά τον Jimmie Rodgers–, και βεβαίως με συνθέσεις σχεδόν αποκλειστικές δικές του (η μοναδική διασκευή στο “Brave son of America” του Wilmoth Houdini είναι top), από τις οποίες δεν απολείπει το μελωδικό χάρισμα, ο C.W. Stoneking φτιάχνει ένα άλμπουμ, το οποίο δύσκολα παραλληλίζεται με ό,τι άλλο σήμερα. Και δεν εννοώ πως δεν υπάρχουν νέα ακουστικά CD, που να επιστρέφουν στην παράδοση μέσω ενός… φιλικού προς το χρήστη τρόπου, μακριά δηλαδή από τις μεγαλόσχημες παραγωγές και τα κούφια λέγε-λέγε, αλλά, να, δεν πρέπει να υπάρχουν πολλά που να κλείνουν εντός τους τη μαγεία των τραγουδιών “I heard the marchin of the drum” και “The love me or die” (“I studied evil, I can’t deny/ was a hoodoo charm called a Love me or Die…”). Εξαιρετικά!
Το πιο πρόσφατο άλμπουμ τού C.W. Stoneking είναι τέσσερα χρόνια παλαιό, έχει τίτλο “Jungle Blues” [King Hokum, 2008] και αποτελεί ένα τυπικό –όσο και απολαυστικό– δείγμα της νέας παραδοσιακότητας· που δεν είναι και τόσο νέα, μεταξύ μας, όταν υπάρχουν οι δίσκοι του Roy Book Binder, του Bob Brozman και άλλων διαφόρων. Με στίχους που διακρίνονται τόσο για την περιπετειώδη αφρικανικότητά τους, όσο και για την καραϊβική μεταφυσική τους, με φωνή ενίοτε καπνισμένη –όχι όπως εκείνη του Tom Waits, αλλά κάπως κοντά σ’ εκείνη του Dave Van Ronk και τούτο όταν, τέλος πάντων, δεν αναπαριστά τον Jimmie Rodgers–, και βεβαίως με συνθέσεις σχεδόν αποκλειστικές δικές του (η μοναδική διασκευή στο “Brave son of America” του Wilmoth Houdini είναι top), από τις οποίες δεν απολείπει το μελωδικό χάρισμα, ο C.W. Stoneking φτιάχνει ένα άλμπουμ, το οποίο δύσκολα παραλληλίζεται με ό,τι άλλο σήμερα. Και δεν εννοώ πως δεν υπάρχουν νέα ακουστικά CD, που να επιστρέφουν στην παράδοση μέσω ενός… φιλικού προς το χρήστη τρόπου, μακριά δηλαδή από τις μεγαλόσχημες παραγωγές και τα κούφια λέγε-λέγε, αλλά, να, δεν πρέπει να υπάρχουν πολλά που να κλείνουν εντός τους τη μαγεία των τραγουδιών “I heard the marchin of the drum” και “The love me or die” (“I studied evil, I can’t deny/ was a hoodoo charm called a Love me or Die…”). Εξαιρετικά! 
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου