ROSEY BLUE το πρώτο προσωπικό άλμπουμ της ελληνίδας τραγουδοποιού

Το “Swans” [Inner Ear, 2021] είναι το πρώτο προσωπικό άλμπουμ της τραγουδοποιού Rosey Blue, που έχει κάποια παρουσία στη σκηνή τα τελευταία χρόνια, και που τώρα εμφανίζεται μ’ ένα παράξενο κάπως long-play, κάπως δισυπόστατο, με americana (διάβαζε country-rock), indie και psych-folk αναφορές, που άλλοτε συνδυάζονται «σωστά» και που άλλοτε σε αφήνουν κάπως μετέωρο... Και λέμε πάντα για την ταυτότητα που μπορεί να κομίζει ένα άλμπουμ, συνολικώς, και όχι γι’ αυτά καθ’ αυτά τα tracks, που μπορεί να είναι «μια χαρά», άμα τ’ ακούσεις και τα εξετάσεις κατά μόνας.
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, συνήθως, εμείς που γράφουμε τις δισκοκριτικές, λέμε πως ο καλλιτέχνης «βιάστηκε», πως θα έπρεπε να επιμείνει περισσότερο στο να βρει το «σωστό» και το «πλήρες» υλικό, χωρίς να προχωρήσει σε... γεμίσματα με κομμάτια που να μην «κολλάνε» μεταξύ τους.

Η πρώτη, λοιπόν, πλευρά του άλμπουμ τής Rosey Blue είναι πολύ καλή, εξαιρετική θα την λέγαμε, με τα πέντε tracks να ακούγονται το ένα καλύτερο του άλλου.
Λέμε για την εισαγωγή “Interlude” («βαρύ» οργανικό, με έγχορδα και με folk-neo classical χαρακτηριστικά), το “The emperor” (πολύ καλό τραγούδι, κάπως μυστικιστικό, αργό και τελετουργικό, με folk-rock προεκτάσεις), το “The fool” (που είναι στηριγμένο σε μιαν απλή μελωδία, έχοντας ήπια συνοδεία, μ’ ένα ξεπέταγμα στο ρεφρέν και ωραίο σόλο από ηλεκτρική κιθάρα), το “The lovers” (με την ακουστική εισαγωγή, την country-rock κατεύθυνση και την στιβαρή ερμηνεία) και τέλος το “The hanged man” (ft. Moa Bones), μια πολύ ωραία μπαλάντα με τις κιθάρες να πρωταγωνιστούν και με τα έγχορδα να προσθέτουν σε συναίσθημα. Αυτό το τελευταίο τραγούδι, που είναι, ίσως, το ωραιότερο του δίσκου, είναι σύνθεση-στίχοι του Jef Maarawi, ενώ όλα τα υπόλοιπα ανήκαν στην Rosey Blue.
H δεύτερη πλευρά έχει καταγραμμένα τέσσερα tracks, με το πρώτο να τιτλοφορείται “The moon” ft. Panos Birbas (μουσική-στίχοι: Sotiris Pepelas & Rosey Blue). Το ροκ όργανο, τα έγχορδα, η τρομπέτα, το αργό τέμπο, η βαλς μελωδία και η ωραία ερμηνεία χαρακτηρίζουν αυτό το τραγούδι, που επίσης είναι ένα από τα ωραιότερα του LP.
Τώρα, από ’κει κάτω, στα υπόλοιπα τρία κομμάτια το “Swans” χάνει, εμείς θα υποστηρίξουμε, τον προσανατολισμό του.
Το επόμενο και φερώνυμο track (μουσική Βασίλης Νησσόπουλος, λόγια Rosey Blue) είναι ελληνόφωνο, αλλά δεν είναι τραγούδι – είναι απαγγελία. Θυμηθείτε το «Μωρό μου», από τον γνωστό δίσκο του Δ. Πουλικάκου. Περίεργη επιλογή, που «κόβει» την ενότητα του δίσκου στη μέση. Όπως άλλου τύπου, indie-rock, είναι και το “The tower”, που ακολουθεί και που δεν έχει ούτε folk, ούτε americana στοιχεία, διαφοροποιούμενο σφόδρα από τα tracks της πρώτης πλευράς (και από το B1).
Τέλος, το κλείσιμο με το εξάλεπτο “The world” επίσης είναι κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό, που δεν συνάδει με κανένα από τα προηγούμενα tracks. Σαν κομμάτι μπορεί να έχει ενδιαφέρον και μάλιστα αρκετό (δεν πρόκειται για τραγούδι, αλλά για instro κατά βάση, με κάπως haunted vocals, λογικής... ψυχεδελικής), αλλά θα το βλέπαμε να «δουλεύει» καλύτερα σε LP άλλου προσανατολισμού, πιο πειραματικού κ.λπ.
Έχουμε, άρα, κάποιες ενστάσεις για το “Swans” ως σύνολο, παρότι στο άλμπουμ δεν υπάρχει ούτε ένα αδιάφορο κομμάτι (αν τα δεις μεμονωμένα).
Η Rosey Blue είναι στο τραγούδι, ερμηνεύοντας πολύ καλά, ο Αλέξανδρος Δανδουλάκης παίζει κιθάρες, ο Βασίλης Νησσόπουλος μπάσο, ο Ορέστης Μπενέκας πλήκτρα και ο Ashley Hallinan ντραμς. Από ’κει κάτω υπάρχουν guests σε φωνητικά, βιολί, τσέλο, βιόλα, κοντραμπάσο, τρομπέτα, ακουστική κιθάρα και strings, που δίνουν στο “Swans” τα πιο ειδικά, ανά περίπτωση, ηχοχρώματά του.
Επαφή: www.inner-ear.gr