ERIC McPHERSON DOUBLE BASS QUARTET ντραμς, δύο μπάσα και πιάνο

Ο Eric McPherson είναι ένας από τους πιο δημιουργικούς ντράμερ της σύγχρονης τζαζ σκηνής. Η πορεία του, βασικά, ως μέλος του κλασικού πιάνο-τρίο του Fred  Hersch (για διάφορα άλμπουμ του εν λόγω σχήματος θα βρείτε reviews στο blog), αλλά και η υπόλοιπη παρουσία του εν γένει (παλαιότερα είχαμε γράψει για το  CD του “The Summit Rock Session at Seneca Village”, στην GiantStepArts, από το 2022, με το Burton / McPherson Trio) συνηγορούν προς αυτό τον χαρακτηρισμό (του δημιουργικού).

Στο πιο νέο άλμπουμ του, που αποκαλείται απλώς “Live” [GiantStepArts, 2025], καθότι είναι ηχογραφημένο ζωντανά στο Ida K. Lang Hall της Νέας Υόρκης, στις 9 Ιουλίου 2022, ο McPherson παρουσιάζεται με το «ιδιότροπο» σχήμα του Double Bass Quartet, μέλη του οποίου είναι οι: David Virelles πιάνο, John Hébert μπάσο, Ben Street μπάσο και Eric McPherson ντραμς.
Με δύο μπασίστες, στην ιστορία της jazz, έχουν ηχογραφήσει πολλοί leaders – και κυρίως στη φάση του new thing, στα sixties. Και ο John Coltrane το έχει επιχειρήσει (σε εναλλακτικές εγγραφές του άλμπουμ του “A Love Supreme”, μα και σε άλλες περιπτώσεις), και ο Albert Ayler στο “Spirits Rejoice”, και ο Pharoah Sanders στο “Karma” και αλλού, και άλλοι διάφοροι. Όπως λέει ο ίδιος ο McPherson:
«Τα δύο μπάσα είναι ένα σέτιν που μου αρέσει, ειδικά όταν οι μουσικοί παίζουν μαζί μ’ αυτόν τον τρόπο κι εγώ παίζω με τον καθέναν απ’ αυτούς. Δημιουργείται μια ωραία τονική παλέτα, και από ρυθμικής άποψης ανοίγονται κάποιες επιλογές, όσον αφορά το πώς θέλεις να μετατοπιστείς μέσα στο χρόνο».
Όλα αυτά και άλλα ακόμη βρίσκουν εφαρμογή στο “Live” του Eric McPherson Double Bass Quartet, ενός άλμπουμ, που προτείνει κυρίως versions (καθώς από τα εννέα tracks του CD τα τρία είναι πρωτότυπα και τα έξι διασκευές). Ακούμε λοιπόν εδώ εκδοχές στα “Ode to Von” (Andrew Hill), “Illusion suite” (Stanley Cowell), “Darn that dream” (Jimmy Van Heusen), “Ashes” (Andrew Hill), “Skippy” (Thelonious Monk) και “Cinco y quarto” (Jaki Byard), μαζί με τρία πρωτότυπα κάθε ένα συντεθειμένο από τους Hébert, McPherson και Virelles, τα οποία εναλλάσσονται με έναν τρόπο, που δεν αφήνει περιθώρια για εύκολες αμφισβητήσεις. Και σε σχέση με τα κομμάτια, που επιλέγονται και αποτυπώνονται στον δίσκο, και σε σχέση με την ατομική δεξιοτεχνία και την ομαδική ενότητα του γκρουπ, και βεβαίως σε σχέση με το mood και το feeling της εγγραφής, που έχει τον τρόπο να σε κρατάει «δεμένο», σαν ακροατή, καθ’ όλη την εξέλιξή της.
Επαφή: www.giantsteparts.org