Αυτή η ιστορία με την απεργία των δημοσιογράφων – δεν εννοώ τη σημερινή στάση εργασίας – κρίνεται ως απαράδεκτη. Δεν είναι δυνατόν να οργανώνεται ένα ογκωδέστατο συλλαλητήριο, επ’ αφορμής των κυβερνητικών φασιστικών αυθαιρεσιών (στο όνομα της «διάσωσης» της χώρας) και οι δημοσιογράφοι να μην βρίσκονται εκεί, στην πρώτη γραμμή, για να καταγράψουν τον παλμό του γεγονότος. Να μεταφέρουν το μήνυμά του σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, σε κάθε γωνιά του κόσμου.
Και αντ’ αυτού τι έπραξαν οι… αλειτούργητοι; Προτίμησαν την απόλυτη σιωπή, την οποίαν αποφάσισαν να σπάσουν μόνο μετά τα γεγονότα της Marfin, δείχνοντας ξεκάθαρα ποιο είναι το ποιόν τους και για ποιους δουλεύουν. Αίσχος. Αλλά τι νόημα έχει να τα λέω εγώ, όταν τα λέει ο… Γιώργος Κύρτσος – μάλιστα! – στην Free Sunday (9/5/2010).
«Σε κάθε μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση αναπτύσσεται παράλληλα η δράση των κουκουλοφόρων, με ιδιαίτερα αρνητικά αποτελέσματα για τους πολίτες. Μεθοδεύεται επίσης ο επικοινωνιακός αποπροσανατολισμός, με τις σκηνές βίας και το αίμα να να κυριαρχούν στην ειδησεογραφία σε βάρος των διεκδικητικών αγώνων. Κατά την άποψή μας, δεν είναι τυχαίο ότι το κύκλωμα της ενημέρωσης εξαφάνισε από την επικαιρότητα – μέσω μιας αμφιλεγόμενης απεργιακής κινητοποίησης των δημοσιογράφων – τη μεγάλη λαϊκή διαμαρτυρία και πως θυμήθηκαν τις υποχρεώσεις του λειτουργήματος μόνο όταν μπορούσαν να διαμορφώσουν την επικαιρότητα στη βάση της δολοφονίας τριών εργαζομένων της Marfin Egnatia Bank».
Δεν ξέρω αν ο Κύρτσος θυμήθηκε το αριστερό του παρελθόν, ούτε μ’ ενδιαφέρει - έγραψε αυτό που συνέβη. Σημασία έχει ποια είναι η αλήθεια και ποια η αθλιότητα.
(Στο κείμενό του οι εμφάσεις είναι δικές μου - ζητώ συγγνώμη)
Ο κόσμος να κατεβαίνει στους δρόμους για να ενημερώνεται για το τι πραγματικά συμβαίνει. Και αν μη τι άλλο, ευτυχώς, πλέον το κίνημα κατέχει τα μέσα ώστε να μεταφέρει σε ολόκληρο το κόσμο τα τεκταινόμενα, αδιαμεσολάβητα από τους πραίτωρες της ενημέρωσης... Τέλος οι μπλοκάκηδες και οι επισφαλώς εργαζόμενοι στα ΜΜΕ είναι πάνω απ' όλα εργάτες και όχι απλά "λειτουργοί" της ενημέρωσης. Και το δικαίωμά τους στην απεργία αδιαπραγμάτευτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοτέ απεργοσπάστης, πάντα απεργός και σπάστης!
Η επιτυχία του "κινήματος", όπως το λες, θα είναι η μεγίστη, όταν ακόμη και τα καθεστωτικά ΜΜΕ δεν θα είναι δυνατόν να το αγνοήσουν (το "κίνημα"). Μέχρι λοιπόν να δημιουργηθεί κάποιο αυτοδιαχειριζόμενο κανάλι από τους ίδιους τους δημοσιογράφους (τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό κυρίως, γιατί sites και blogs υπάρχουν, αλλά οι μισοί Έλληνες, και σχεδόν όλοι από μια ηλικία και πάνω δεν μπορούν να τα διαχειριστούν), ο δημοσιογράφος – ο τελευταίος εργαζόμενος λειτουργός, που μας έχει απομείνει και ο οποίος, δυνητικά, μπορεί να κάνει την ανατροπή – θα πρέπει να βρίσκεται εκεί, μπροστά, για να δώσει εικόνα και ήχο· να καταγράφει ο ίδιος, και όχι ν’ αφήνει ποικίλους «αντ’ αυτού» να αλωνίζουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ θα πω πως, ευτυχώς, η ΕΣΗΕΑ κατάλαβε το προηγούμενο σφάλμα της και ΔΕΝ θα συμμετάσχει, αύριο, στην απεργία, μεταθέτοντάς την για την ημέρα ψήφισης του «ασφαλιστικού».
Ειλικρινά πάντως σου λέω πως καταλαβαίνω την τοποθέτησή σου. Όμως σ’ αυτές τις μαζικότατες εκδηλώσεις κρίνονται όλα για όλους (και όχι μόνο για τους «μπλοκάκηδες»). Θα βοηθήσετε (με τα μέσα σας) σε real time ν’ ασκηθεί η μεγίστη δυνατή πίεση στην κυβέρνηση και σε όσους την κατευθύνουν; Ναι ή όχι; Έτσι μπαίνει το ερώτημα.