EMPHASIS λέγονται και είναι Ελβετοί…

Στα μέσα του ’70 – στην κεντρική Ευρώπη – ο ήχος των libraries επηρέαζε σφόδρα ακόμη και κανονικές παραγωγές. Υπήρχε, δηλαδή, μία γενικότερη ανάγκη εύρεσης σύντομων στο χρόνο tracks, εντός των οποίων θα έπρεπε να στριμωχτούν funky και soul breaks (όχι κατ’ ανάγκην σκληροπυρηνικά), latin flavors, κάποια οριοθετημένα improv στοιχεία – αυτά τα βασικά –, όλα ιδωμένα μέσα από μια τζαζ-ροκική αντίληψη. Εννοούμε, ήχος ηλεκτρικός, φαζαρισμένες κιθάρες, βαθύ rhythm-section, πληκτρονικό τεστάρτισμα και διάφορα τέτοια... Σ’ αυτό, ακριβώς, το μοτίβο κινούνται οι Ελβετοί Emphasis (θυμηθείται παραδείγματος χάριν, ως κάτι κοντινό και ίσως πιο γνωστό, τους Βέλγους Placebo). Το φερώνυμο, και κατά πάσα πιθανότητα, μοναδικό τους άλμπουμ πρωτοκυκλοφόρησε το 1975 σε ετικέτα Pick, για να επανεκδοθεί μόλις πριν από λίγο καιρό από τη Sonorama Records.Κουιντέτο ήταν οι Emphasis, αποτελούμενοι εκ των Pierre Cavalli μπάσο, κιθάρες, Renato Anselmi πιάνο, synths, Fernando Vicencio φλάουτο, σαξόφωνα, Nick Liebmann ντραμς και Curt Treier κρουστά. Αρκετά γνωστοί οι δύο πρώτοι (ιδίως ο Cavalli, που έχει σταθεί δίπλα στους Daniel Humair, Ingfried Hoffmann, Friedrich Gulda κ.ά. κι έχει να επιδείξει ιδιαίτερη... βραζιλιάνικη δισκογραφία), λιγότερο οι τρεις επόμενοι, εξασκούνται εδώ σε μια σειρά συνθέσεων (τρεις εκδοχές, εννέα πρωτότυπα), οι οποίες ρυθμο-ποικίλουν. Το εισαγωγικό “Rainmaker” (του Cavalli) είναι ένα up-tempo instro με πολύ ωραία σύνθια και ακόμη ωραιότερη ηλεκτρική κιθάρα, το “Very lights” (του Anselmi) οδεύει προς Eleventh House μεριά, ενώ η “Vera Cruz” (του Milton Nascimento) ξεφεύγει από τις versions (τώρα μού’ρθε – λες ο Σταύρος Λογαρίδης το ίδιο κομμάτι να είχε υπ’ όψιν του στο πολύ δυνατό δικό του «Βέρα Κρουζ Εξπρές»;). Στη side 2, τώρα, το “Bad omen” είναι σκέτο… Head Hunters· αν και ουκ ολίγα θέματα, από ’δω, βγάζουν έναν lounge αέρα.
Σε κάθε περίπτωση, κλασικός mid-seventies ήχος…