το Σαββατόβραδο… που θα ’ρθει

Πάνε κάμποσα χρόνια από τότε που έγραψα για το πρώτο “Working Man’s Soul” [Licorice Soul LSD014CD, 2006]. Τώρα, έχω μπροστά μου το “Working Man’s Soul 2”, που κυκλοφορεί, κι αυτό, από την Licorice Soul [LSD015CD, 2009], ένα… ερασιτεχνικό σιντάκι, φτιαγμένο με πάρα πολύ κέφι. Μόνο, δε, τις σημειώσεις να διαβάσει κάποιος, στο ένθετο, αντιλαμβάνεται αμέσως τον τρόπο με τον οποίον σκύβουν οι Εγγλέζοι στην… παλιοποιότητα και, κυρίως, πώς την αναδεικνύουν. Τι έχουμε λοπόν εδώ; Ας το υπενθυμίσω. Μια σειρά συγκροτημάτων και, φυσικά, ηχογραφήσεων, οι οποίες προέρχονται, γενικώς, από τα seventies και ειδικώς από τα… εργαζόμενα συγκροτήματα. Από ’κείνες δηλαδή τις ερασιτεχνικές μπάντες, οι οποίες δούλευαν σε επαρχιακά βρετανικά clubs, διασκεδάζοντας εργάτες και αγρότες της αγγλικής περιφέρειας. Κλαμπάκι, γκρουπάκι και συχνότατα… δισκάκι, καθότι το κοινό το οποίο θα στήριζε την προσπάθεια ήταν δεδομένο (οι πελάτες των μαγαζιών). Αφήνω το «όπλο» στα χέρια της ιδιοκτησίας· το να έχει στη διάθεσή της ένα long-play, ώστε να διαφημίζει την ατραξιόν του μαγαζιού. Τα ονόματα που ανθολογούνται εδώ (Fantasy, Heads Together, ABC Hit Band, Vince Earl Attraction, Mythology, New Jersey Turnpike…) σίγουρα δε λένε τίποτα σε κανέναν. Το ρεπερτόριο, όμως, που ερμηνεύεται είναι κλασικό (Deep Purple, Kool and the Gang, Deodato, Barry White, Uriah Heep, Stevie Wonder, A.C. Jobim, Fifth Dimension και βεβαίως Beatles), καθότι οι άνθρωποι που θα πήγαιναν σ’ ένα τέτοιο club ένα Σαββατόβραδο θα ήθελαν ν’ ακούσουν «γνωστά πράγματα» για να διασκεδάσουν και όχι… δημιουργίες. Παρά ταύτα «χώθηκαν» ανάμεσα και 2-3 πρωτότυπα (ωραιότατο το “Sundance” των Frazer Mak), για να μην έχουμε να λέμε.
Major label, η Sony Music, ανθολογεί major κομμάτια του jazz-funk από την περίοδο 1975-1981. Αναφέρομαι στη συλλογή “Jazz Funk” [Music On Vinyl, 2010], στην οποίαν παρατάσσονται 13 tracks σε δύο βινύλια, τα οποία περιέχουν γνωστά έως πολύ γνωστά κομμάτια της περιόδου· από ’κείνα που διέπρεψαν όχι μόνο στις… πίστες, αλλά και στα σχετικά charts. Η αναφορά και μόνο των συνθέσεων, όπως και των καλλιτεχνών μοιάζει να είναι αρκετή: “Expansions” με τον Lonnie Liston Smith, “Till you take my love” με τον Harvey Mason, “Doctor Jackyll and Mister Funk” με τον Jackie McLean, “More hot fun” με τον Stanley Clarke, “The groove” με τον Rodney Franklin, “Spring high” με τον Ramsey Lewis, “To prove my love” με τον Ned Doheny, “Could heaven ever be like this” με τον Idris Muhammad, “Roller jubilee” με τον Al DiMeola, “Brazilian love affair” με τον George Duke, “Saturday night” με τον Herbie Hancock, “Always there” με τον Willie Bobo, “El Bobo” με τον Webster Lewis. Αρκετές φορές κοντά στα όρια της «καρέκλας», το “Jazz Funk” είναι μια συλλογή με ultra fat beats, που έχει μικρή σχέση με την jazz και τεράστια με το disco-funk.
Δεν είμαι απολύτως σίγουρος αν ό,τι αποκαλούμε northern soul – η soul, οι δίσκοι βασικά που ακούγονταν στα clubs της Βόρειας Αγγλίας – ξεκίνησε από το Twisted Wheel του Manchester (το club έμεινε ανοικτό από το 1963 μέχρι το 1971), αυτό όμως που γνωρίζω είναι πως η συλλογή “The Northern Soul Story Vol.1: The Twisted Wheel” [Sony Music/ Music On Vinyl, 2010] στέκει πολύ καλά, προσφέροντάς μας 25 soul αδάμαντες (χωρισμένους σε δύο LP) της περιόδου 1962-1969· κομμάτια, 45άρια, τα οποία (όχι υποτίθεται) έστριβαν τα βράδυα στα πλατώ του Twisted Wheel. Oscar Toney Jr, Lee Dorsey, Little Richard, Major Lance, Larry Williams, Al Greene, Peaches & Herb, Billy Butler, Shirley & The Shirelles, Clifford Curry, James & Bobby Purify κ.ά. σε γνωστούς και λιγότερο γνωστούς 2λεπτους και 3λεπτους δυναμίτες. Όταν το Twisted Wheel έκλεισε – και βάσει των αναμνήσεων και των εμπειριών του DJ Ian Dewhirst, που επιμελείται τις παρούσες northern soul συλλογές – η κίνηση μεταφέρθηκε στο Stoke-on-Trent του Staffordshire, στο club Golden Torch, ή απλώς Torch. Ο νέος ναός, που ήταν ανοικτός ήδη από το ’65, φιλοξένησε στη σκηνή και τα πλατώ του σημαντικά ονόματα της soul εποχής. Στη συλλογή “The Northern Soul Story Vol.2: The Golden Torch” άλλα 25 tracks της περιόδου 1966-1972 παρατάσσονται με… αθεράπευτη dance λογική, τα οποία αποδίδουν οι Lou Johnson, Roy Hamilton, The Ovations, Robert Knight, The Nite-Liters και πάλι οι Major Lance, Larry Williams, Little Richard. Το τραγούδι του τελευταίου είναι το “I don’t want to discuss it”, που τραγουδούσαν και οι MGC εκείνα τα χρόνια στην Ελλάδα.
Στην ίδια σειρά κυκλοφορούν, πάντα από τη Music On Vinyl και τα “The Northern Soul Story Vol.3: Blackpool Mecca” και “The Northern Soul Story Vol.4: Wigan Casino”.