Οι Living Sacrifice Band ήταν, κατά έναν τρόπο, η συνέχεια των Last Call of Shiloh, το μοναδικό άλμπουμ των οποίων είχε επανεκδώσει, πέρυσι, η Anazitisi Records.
Το συγκρότημα ίδρυσαν το 1975 στην Cheney, στην κομητεία Spokane της Washington, δύο πρώην μέλη των Last Call of Shiloh, o κιθαρίστας John Murray και ο ντράμερ John Rosenberry (πέθανε το 2008). Έμειναν εν ζωή μέχρι το 1982 (αν και ξαναφτιάχτηκαν πριν από λίγα χρόνια) ηχογραφώντας τρία LP, με το δεύτερό τους, το “Beauty for Ashes”, τώρα να επανεκδίδεται (σε 300 βαριά αντίτυπα, και πάλι από την Anazitisi). Το άλμπουμ πρωτοβγήκε το 1979 στο λευκό φόντο που τυπώνεται ξανά, αλλά και πάλι το 1980 έχοντας ένα κορίτσι στο εξώφυλλο, όπως και διαφορετικό οπισθόφυλλο. (Αυτό το δεύτερο cover καταλαμβάνει τις δύο από τις έξι σελίδες του LP-sized ενθέτου, που συνοδεύει την ελληνική έκδοση).
(Από αριστερά: Louis Smyth, Doug Houser, Diane Murray, πίσω της ο John Murray, JoAnn Aller, Jim Aller)Το συγκρότημα, έτσι όπως παρουσιάζεται σ’ αυτό το δεύτερο LP του, είναι εξαμελές αποτελούμενο εκ των Louis Smyth ντραμς, κρουστά, Doug Houser φλάουτο, μπάσο, φωνητικά, Diane Murray τραγούδι, John Murray κιθάρα, φυσαρμόνικα, φωνητικά, JoAnn Aller φωνητικά και Jim Aller πλήκτρα. Το άλμπουμ έχει δύο… πλευρές. Στην πρώτη έχουμε απλά, κατανοητά τραγούδια (πάντα χριστιανικού περιεχομένου), στηριγμένα σε ωραία μελωδικά μοτίβο, επεξεργασμένα αρμονικώς, κινούμενα προς ένα ήπιο folk-rock, με τους τίτλους τους – “I love you Lord”, “Come to the Lord”, “Glory to Jesus”… – να προδιαγράφουν, αν θέλετε, και το γενικότερο κλίμα.
Στη δεύτερη, όμως, πλευρά οι Living Sacrifice Band εμφανίζονται πιο ελεύθεροι και εν τέλει πιο απρόβλεπτοι, προτείνοντας τρία κομμάτια μεγαλύτερης διάρκειας, πιάνοντας κορυφή. Οι κιθάρες ζωηρεύουν φαζάροντας ψυχεδελικώ τω τρόπω, τα διπλά φωνητικά (ανδρικά, γυναικεία) προσθέτουν σε δύναμη, οι ρυθμοί ανεβαίνουν, οι αλλαγές είναι εντυπωσιακές, τα soli επίσης, με το χάσιμο, τη… σωτηρία με άλλα λόγια, να είναι προ των πυλών. Και τα τρία δε κομμάτια (Conquered death, The catching away, The great day), συνθέσεις των John Murray και Δημήτρη Τσαπατώρη (ex-The Last Call of Shiloh), είναι εντυπωσιακά, από τα καλύτερα που έχω ποτέ ακούσει στο xian folk-rock ιδίωμα.
Αν, μάλιστα, κυκλοφορούσαν δέκα χρόνια νωρίτερα (νωρίτερα του ’79 εννοώ) θα συναγωνίζονταν, σε ήχο και περιεκτικότητα, την αφρόκρεμα της σκηνής της Δυτικής Ακτής. Top of the top!
Επαφή: www.anazitisirecords.com
Επαφή: www.anazitisirecords.com
o John Ylvisaker einai theos (o idios) - Salaok
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερίπτωση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει και site.
γενικως φωντα το xian rock ειναι αστειρευτο και έχει πολλά διαμάντια.ενας πολύ καλός δίσκος xian psychedelic folk που ακουσα πρόσφατα είναι του dave bixby το ode to quetzalcoatl,ενος τύπου,ο οποίος αφού κάηκε από τα ναρκωτικα,βρηκε τη λύση στον Χριστό.Ωστόσο με μια απλή ακρόαση της μουσικής και των στιχων καταλαβαίνουμε οτι ο τυπος ακόμα υποφέρει.υπαρχουν τραγουδια του στο youtube.Η αυθεντική κόπια πιάνει πάνω από διχίλιαρο αλλά ευτυχως το επανεξέδωσε η guerssen σε μια ωραια εκδοση.Κατα τη γνωμη μου φίλε Φώντα ο δίσκος ειναι και από τους καλύτερους φολκ δίσκους που έχουν βγει.Ένας απίστευτος πόνος και μετάνοια βγαινει από τα αυλάκια του δίσκου που δεν περγράφεται.Στον συστήνω ανεπιφύλακτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά-έστω και με κάποια καθυστέρηση- στο αγαπητο Δισκωρυχειον και να μας έχει ο Θεός καλά και εσένα και εμας να τα λέμε.
Ι.Τζόνσον
Κατηγορία από μόνο του το ‘χριστιανικό rock και folk’ Ι. Τζόνσον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ξέρω το άλμπουμ του Dave Bixby, το έχω αγοράσει κι εγώ στην έκδοση της Guerssen, όπως αγόρασα και τη συνέχειά του (την οποίαν και σου προτείνω) – το “Second Coming” των Harbinger (επίσης επανέκδοση στη Guerssen). Αν κι έχω να το ακούσω κανα δυο χρόνια το “Ode to Quetzalcoatl” θυμάμαι το ύφος του όπως και μερικά τραγούδια που μου άρεσαν ιδιαιτέρως (το “Open doors” ή το “666”).
Ευχαριστώ και για τις ευχές. Να ’μαστε καλά να τα λέμε λοιπόν.