MONIKA έξι καινούρια τραγούδια

Το ένα κάποιο hype που προκάλεσε το εξώφυλλο και η συνέντευξη της Monika στο Jazz & Τζαζ (#237, 12/2012) συνέπεσαν με τις συναυλίες της στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών (2-6/1/2013) και βεβαίως με την κυκλοφορία του EP “Primal” [Archangel Music], στο οποίο ακούγονται έξι καινούρια τραγούδια της νεαρής singer-songwriter. Προάγγελοι ενός επερχόμενου τρίτου άλμπουμ, τα έξι καινούρια τραγούδια της Monika δεν αποτελούν, αναγκαστικώς, μιαν ενότητα. Περιγράφουν, κυρίως, έναν κύκλο επιρροών-αναφορών, μία βάση ενδεχομένως πάνω στην οποία θα πατήσει μία πλήρης δισκογραφική εργασία.

Η Monika βρίσκεται σε μια φάση ψαξίματος. Αυτό είναι πολύ λογικό, για έναν νέον άνθρωπο κατ’ αρχάς που ανακαλύπτει συνεχώς καινούρια πράγματα (μέσω των ακουσμάτων του) και που προσπαθεί να ενσωματώσει κάποια απ’ αυτά, σταδιακώς, στο προσωπικό του πλάνο. Δύο τινά (για αρχή). Η Monika γνωρίζει να γράφει στέρεες μελωδίες (κάτι όχι προφανές – το αντίθετο θα έλεγα) και περαιτέρω έχει την ικανότητα να τις αποδίδει ερμηνευτικώς υψώνοντάς τες. Τούτο διαπιστώνεται στο πρώτο κομμάτι του άλμπουμ, το “Birds”, το οποίο διαθέτει μία… θα την αποκαλούσα υποτυπώδη οργανική συνοδεία, αφήνοντας «γυμνές» σχεδόν μελωδία και φωνή. Αυτή η αίσθηση του a cappella, φαίνεται πως δεν ήταν μόνον «αίσθηση». Το επόμενο τραγούδι, το “Hand in hand”, είναι ένα spiritual· θα μπορούσε να ήταν δηλαδή, για να είμαι ακριβής. Τα chorus vocals (πραγματικά ή με overdubs δεν έχει σημασία) και η μελωδική γραμμή παραπέμπουν κατ’ ευθείαν εκεί, και βεβαίως στη soul των sixties (The Temptations, Marvin Gaye, τέτοιες καταστάσεις…). Αλλά και ως εισαγωγή στο επόμενο τραγούδι να το δεις, πάλι μέσα πέφτεις. Το “Make me fly” είναι ένα δυνατό, «μπιτάτο» κομμάτι, με το όργανο να το χαρακτηρίζει απ’ άκρη σ’ άκρη και τη Monika να αποδίδει με αυτοπεποίθηση (πολύ ωραία τα κουπλέ, αν και από το ρεφρέν λείπει το ξεπέταγμα). Το “Moonlight” είναι κάπως παραφορτωμένο ενορχηστρωτικώς και με τα τύμπανα πολύ μπροστά. Έχει, βεβαίως, μία πληθωρικότητα ως «άποψη», το οποίον όμως αποβαίνει εις βάρος της μελωδίας. Απεναντίας το “Forever yours” που ακολουθεί, έτσι όπως ακούγεται στο μεγαλύτερο μέρος του μόνο με πιάνο και φωνή (κάπου μετά τη μέση μπαίνει, για λίγο, ένα πνευστό και προς το τέλος η ορχήστρα) είναι άψογο. Το “Primal” θα κλείσει με το “Dreaming of this year”. Μάλλον το ωραιότερο τραγούδι του 25λεπτου CD. Ωραία, σεμνή η συνοδεία. Μελωδία που σου μένει, και με την Monika να τραγουδά με την πειθώ μεγάλης ερμηνεύτριας. Κρίμα που δεν το ευνοεί ο επικαιρικός στίχος (κυκλοφόρησε κάπου μεταξύ Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς το “Primal” και το “Dreaming of this year” είναι bonus track).

Αναμένοντας το πλήρες άλμπουμ…