Η (πρόσκαιρη θέλω να
ελπίζω) αναστολή της κυκλοφορίας του Jazz & Τζαζ είναι κάτι που κόστισε σε όλους μας. Στη διεύθυνση του περιοδικού, στην
αρχισυνταξία και τη σύνταξη, στους ανθρώπους που εργάζονταν μαζί μας
(γραφίστες, τυπογράφοι κ.λπ.), στους μουσικούς και τους promoters που ασχολούνταν από κάποια θέση με την jazz στην Ελλάδα και βεβαίως στους αναγνώστες·
κυρίως σ’ αυτούς, που κάθε μήνα προσέφεραν τον όβολόν τους, για να στηρίξουν
μια προσπάθεια μακρόχρονη (20 χρόνια και 3 μήνες ήταν αυτά), σοβαρή και
ανεξάρτητη. (Γιατί το Jazz
& Τζαζ –να μην το ξεχνάμε αυτό– κατόρθωσε να επιβιώσει όλο αυτό το
διάστημα διατηρώντας και τη σοβαρότητα, αλλά και την ανεξαρτησία του).
Δυστυχώς, όμως, τα πράγματα οδηγήθηκαν εδώ όπου οδηγήθηκαν. Και οι αιτίες είναι λίγο-πολύ γνωστές σε όλους. Δεν χρειάζονται εξειδικεύσεις και λεπτομέρειες. Το κόστος, η προσπάθεια να διατηρήσεις εν ζωή ένα έντυπο της συγκεκριμένης ποιοτικής/αισθητικής στάθμης, και μάλιστα σε καιρό ύπατης κρίσης, απεδείχθη, δυστυχώς, «πολυτέλεια». Τα νούμερα, όπως λέμε, δεν έβγαιναν πια. Κατεβλήθη μεγάλη προσπάθεια, το τελευταίο ειδικώς διάστημα, ώστε να υπάρχει ένα τεύχος κάθε μήνα στα περίπτερα. Κάτι το οποίον καταφέραμε (όχι χωρίς κόστος), προσφέροντας περιοδικό και CD, αλλά και το μοναδικό βιβλίο με την ελληνική τζαζ δισκογραφία τον προηγούμενο Απρίλιο, όταν εορτάσαμε τα 20 χρόνια συνεχούς εκδοτικής παρουσίας (δεν ξεχνάμε φυσικά και την άκρως επιτυχημένη συναυλία στο Γκάζι).
Δυστυχώς, όμως, τα πράγματα οδηγήθηκαν εδώ όπου οδηγήθηκαν. Και οι αιτίες είναι λίγο-πολύ γνωστές σε όλους. Δεν χρειάζονται εξειδικεύσεις και λεπτομέρειες. Το κόστος, η προσπάθεια να διατηρήσεις εν ζωή ένα έντυπο της συγκεκριμένης ποιοτικής/αισθητικής στάθμης, και μάλιστα σε καιρό ύπατης κρίσης, απεδείχθη, δυστυχώς, «πολυτέλεια». Τα νούμερα, όπως λέμε, δεν έβγαιναν πια. Κατεβλήθη μεγάλη προσπάθεια, το τελευταίο ειδικώς διάστημα, ώστε να υπάρχει ένα τεύχος κάθε μήνα στα περίπτερα. Κάτι το οποίον καταφέραμε (όχι χωρίς κόστος), προσφέροντας περιοδικό και CD, αλλά και το μοναδικό βιβλίο με την ελληνική τζαζ δισκογραφία τον προηγούμενο Απρίλιο, όταν εορτάσαμε τα 20 χρόνια συνεχούς εκδοτικής παρουσίας (δεν ξεχνάμε φυσικά και την άκρως επιτυχημένη συναυλία στο Γκάζι).
Έτσι, όπως τα γράφω, είναι όλα αυτά
και από καρδιάς άξια επαίνων θα μου πείτε… το ζήτημα είναι τι μέλλει γενέσθαι. Σωστό. Τι γίνεται από εδώ και πέρα – αυτό είναι
το θέμα. Καταβάλλεται, λοιπόν, προσπάθεια ώστε το Jazz & Tζαζ να μην περατώσει τον
κύκλο του οριστικώς και αμετακλήτως. Γι’ αυτό έγραψα και στην αρχή για «πρόσκαιρη αναστολή», για αυτό και στο facebook του περιοδικού αναφέρθηκε το «εν αναμονή καλυτέρων ημερών» και ότι «επί του παρόντος» δεν βγαίνει καινούριο
τεύχος. Και είναι έτσι. Τίποτα δεν έχει τελειώσει. Καμμία οριστική απόφαση δεν
έχει ληφθεί. Είμαστε όλοι εν αναμονή κάποιων εξελίξεων (θετικών θέλουμε να
ελπίζουμε) και σε προσωπικό επίπεδο στηρίζω τη διεύθυνση σε κάθε προσπάθεια που
καταβάλλει προκειμένου να ξαναβγεί το περιοδικό στο φως… Για μια νέα αρχή… Με
όποια μορφή, με όποιο τρόπο…
stagon:
ΑπάντησηΔιαγραφήθέλω να ελπίζω, όπως όλοι μας, οτι θα βρεθεί τρόπος να συνεχιστεί η λειτουργία του περιοδικού. Αν μπροστα στην ανάγκη μείωσης του κόστους έκδοσης είναι αναγκαίο να κοπούν κάποια πράγματα, οπως το cd ή οι πολύχρωμες σελίδες ή ακόμη να γίνει μια μικρή αύξηση στην τιμή, νομίζω πως η πλειοψηφία των αναγνωστών θα το δεχτούμε χωρίς πρόβλημα, κατανοώντας οτι πρωτεύον είναι η επιβίωση του περιοδικού των συντακτών και των συνεργατών του.
Μιλάμε για πετυχημένη συναυλία στο Γκάζι, από την οποία πέρασε η μισή Αθήνα... Και το περιοδικό το παίρναν πόσοι;;; Δλυο χιλιάδες πανελληνίως;; Είμαστε για κλάμματα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κόσμος, μ’ όλα αυτά τα… σπασμένα που πληρώνει τα τελευταία τρία χρόνια, έχει χάσει το μυαλό του. Ορισμένοι έχουν φθάσει στο σημείο να υπολογίζουν ακόμη και το 1 ευρώ, πόσω μάλλον τα 6 (η τιμή του περιοδικού). Δεν γίνεται να ρίξουμε τις ευθύνες στον κόσμο.
ΔιαγραφήΤα ποτάκια του και τα καφεδάκια του όμως τα καλοπίνει στα χιπστερομάγαζα που 'ναι κάθε βράδυ φίσκα στα Χαλάνδρια, Ερυθραίες, Γκάζια και κέντρο Φώντα. Το περιοδικό τσιγκουνεύεται...
ΔιαγραφήΤι να πω ρε Σπύρο… Πάντως για ορισμένους το οικονομικό πρόβλημα είναι υπαρκτό. Το λέω έχοντας στοιχεία, όχι έτσι. Και δεν αναφέρομαι κατ’ ανάγκην στους φοιτητές και τις σχετικές ηλικίες που προτιμούν να φάνε το χαρτζιλίκι τους στα Γκάζια και αλλαχού, αλλά κυρίως στις μεγαλύτερες (που είναι και το target-group ας πούμε των αναγνωστών του περιοδικού). Τριάντα-βάλε ή και σαράντα-βάλε, που έχουν ενδεχομένως και οικογένειες, και που αναγκάζονται να περικόψουν, πλέον, από παντού.
Διαγραφήκριμα για το περιοδικο. ευχομαι το καλυτερο απο δω και περα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ.Κ.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΛΥΠΗΡΗ Η ΕΙΔΗΣΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΑ ΜΟΥΣΙΚΑ ΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΤ ΕΥΧΗΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΠΑΛΙ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΑΡΗΣ ΜΑΝΤΕΛΛΟΣ.
KΑΛΗΣΠΕΡΑ. Εχω ολα τα τευχη του περιοδικου & εχω ακουσει ελαχιστα απο τα cd του.Οχι οτι δεν ειναι καλα , αλλα δεν ακουω cd τωρα πια.Η βυνιλια η mp3.Mπορει παλι ναι ειμαι εξαιρεση δεν ξερω.Μηπωs χωριs cd πεφτει το κοστοs και γινεται τιποτα καλυτερο ; Κατι θα προκυψει πιστευω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΗΣΠΕΡΑ. Συμφωνώ με τον Salaok. Στην σημερινή εποχή τα cd είναι πολυτέλεια. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι Άνθρωποι με άποψη στην μουσική και σε διαστολή στην ζωή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή φώτηση.
Αγαπητέ κύριε Τρούσα, διαβάζω το περιοδικό 14 χρόνια κι επαφίεμαι στην επινοητικότητα -τη δική σας, των συνεργατών σας και τη δική μας, των αναγνωστών - για τη συνέχεια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίκοσι χρόνια και κάτι μήνες μετά ο... γάμος συντακτών κι αναγνωστών καλά κρατεί αλλά ήρθε κι ο καιρός για μια ανανέωση - έστω κι αν αυτή επεβλήθη έξωθεν.
Κρατώ από παλιά ένα σχόλιό σας σε μια παρόμοια κουβέντα εδώ, στο δισκορυχείο:
"Άνεργοι έχουμε υπάρξει, ανενεργοί ποτέ!"
το περιοδικό είναι ακριβό. δεν ξέρω (κ δε με πολυενδιαφέρουν) τα νούμερα αλλά θα έπρεπε να κατέβει η τιμή. συμφωνώ, κόψτε τα cd και δώστε παραπάνω κίνητρα στους υποψήφιους συνδρομητές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυσάρεστα νέα. Εύχομαι να βρεθεί τρόπος με ή χωρίς cd... Τα καλύτερα για το μέλλον!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤάνια Γιαννούλη:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω κι εγώ το Jazz&Tζαζ να επανέλθει σύντομα
Ευχαριστώ όλες και όλους για τα θερμά σχόλια, τις ευχές και τη συμπαράσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφή2.000 άτομα είχε την Παρασκευή και το Σάββατο (11&12/10) το 1ο FUGARO JAZZ FESTIVAL στο Ναύπλιο, πολλοί ήρθαν από την Αθήνα...Είναι μύθος ότι δεν έχουν 6 ευρώ τον μήνα για αγορά ενός τζαζ περιοδικού. Αλλού ψαχτείτε για την αιτία του λουκέτου στο J&Τ.Η κρίση κρατάει 4 χρόνια, δεν έχει σχέση, τα 12 φεστιβάλ τζαζ φέτος το καλοκαίρι σε όλη την Ελλάδα ήταν γεμάτα από κόσμο (Πρέβεζα, Καλαμάτα, Κοζάνη, Χανιά κλπ).Καί εκτός του εισιτηρίου, η κατανάλωση ήταν μεγάλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚώστας Θεοδωρίδης
Αγαπητέ, το ότι τα φεστιβάλ πάνε πρίμα δεν σημαίνει τίποτα ειδικό. Και στο EuroJazz στο Γκάζι (που ήταν τζάμπα) πέρασαν δέκα χιλιάδες άνθρωποι κάνοντας (και) τη βόλτα τους. Μάλιστα, κάποιοι, περνώντας από τον πάγκο με τα τεύχη μας (ενώ άκουγαν και jazz, όπως μας έλεγαν) δεν είχαν πάρει χαμπάρι την ύπαρξη του περιοδικού (μετά από 20 χρόνια συνεχούς κυκλοφορίας)!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα τζαζ φεστιβάλ των επαρχιακών πόλεων (όπου μπορεί να υπάρχει και εισιτήριο) ο κόσμος πάει και για λόγους κοινωνικούς λοιπόν. Ακόμη και από περιέργεια. Δεν σημαίνει πως όλοι είναι φίλοι της jazz και παρακολουθούν τα τεκταινόμενά της. Κι εγώ θα πήγαινα σ’ ένα φεστιβάλ στην Κοζάνη π.χ. (αν ζούσα εκεί), όπου θα ακουγόταν… hip-hop. Να δω κάτι «διαφορετικό» βρε αδελφέ.
Δεν μου αρέσει ο τρόπος που λες: «αλλού ψαχτείτε για την αιτία του λουκέτου στο J&Τ». Αν ξέρεις κάτι εσύ και δεν το ξέρουμε εμείς πες το μας στα ίσια, και άσε τα «αλλού». Αν είσαι λοιπόν αναγνώστης του περιοδικού σίγουρα θα γνωρίζεις –όπως πολλοί άλλοι, ή όλοι οι άλλοι– πως το Jazz & Τζαζ τα τελευταία χρόνια βρισκόταν στην καλύτερή του φάση. Με εξαιρετική συντακτική ομάδα, με πολύ καλά κείμενα, με άψογο lay-out, με δυνατά CD. Αν, τώρα, δεν είσαι αναγνώστης και παρά ταύτα θέλεις να κάνεις κριτική αλλάζει το πράγμα… Είναι σαν να κάνω εγώ κριτική στο Nitro φερ’ ειπείν, όταν ποτέ δεν το αγόρασα. Καταλαβαινόμαστε νομίζω...
Η κρίση και μόνον η κρίση είναι η αιτία του πρόσκαιρου (θέλουμε να ελπίζουμε) γεγονότος. Κρίση που χτύπησε όλους μας ως αγοραστές (εσύ αγοράζεις ό,τι αγόραζες πριν την κρίση; – γιατί εγώ δεν αγοράζω ούτε τα μισά, και από τούδε και στο εξής δεν θ’ αγοράζω τίποτα…), φορτώνοντάς μας ουρανοκατέβατα βάρη, εξαφανίζοντας (σχεδόν) την διαφημιστική αγορά.
Αυτοί που δεν το αγοράζανε γιατί το περιοδικό δεν τους κάλυπτε μουσικά κυρίως και όχι για την τιμή του ή επειδή δεν το γνωρίζανε έχουν δικαίωμα λόγου/κριτικής/άποψης?
Διαγραφήar.haf
Ο καθένας είναι ελεύθερος να λέει και να γράφει ό,τι θέλει. Το ζήτημα είναι πόσο «μετράνε» τα λόγια του καθενός.
ΔιαγραφήΑν ένα περιοδικό έχει βγάλει 200 τεύχη κι εγώ έχω αγοράσει, δανειστεί, μελετήσει, διαβάσει τρία ή πέντε δεν μπορώ να έχω γνώμη, συνολικώς, για το περιοδικό. Μπορώ, φυσικά, να έχω γνώμη για κάποιο συγκεκριμένο τεύχος, για κάποιο συγκεκριμένο κείμενο κ.ο.κ.
Τώρα, κάποιος που δεν αγόραζε το Jazz & Τζαζ επειδή δεν τον κάλυπτε μουσικά (πόσω μάλλον αν δεν το γνώριζε) τι κριτική να κάνει; Και γιατί να ενδιαφέρεται να κάνει κριτική; Έτσι, για να δημιουργούνται εντυπώσεις;
Είναι σαν εγώ να πάω να κάνω κριτική στο Metal Hammer, που το έχω αγοράσει δέκα φορές στη ζωή μου κι άλλες τόσες το έχω ξεφυλλίσει. Είναι δυνατόν; Άλλο είναι να κάνω κριτική για κάποιο συγκεκριμένο κείμενο, σε κάποιο συγκεκριμένο τεύχος. Και απορώ πως δεν το έχω κάνει δηλαδή. (Σ’ ένα περυσινό αφιέρωμα του περιοδικού στο… occult, αναφέρονταν π.χ. οι Paternoster και οι Comus ως χαρακτηριστικά ονόματα και όχι ο Graham Bond, o Angus MacLise, o Bobby Beausoleil, o Wilburn Burchette, οι Devil Doll κι ένα σωρό κι ακόμη…).
Την στιγμή που οι εταιρίες βγάζουν 100, 200 και 300 αντίτυπα βινυλίου και δυσκολεύονται να δώσουν ακόμα και τα μισά, τα πράγματα για τα έντυπα είναι λογικό να είναι ακόμα πιο ζόρικα. Τώρα το που θα επιλέξει ο καθένας να ξοδέψει τα χρήματα του είναι καθαρά προσωπικό θέμα και δεν νομίζω να χρειάζεται να δώσει εξηγήσεις σε κανέναν.
ΔιαγραφήΥΓ. Το Suffering Of Tomorrow των Pete & Royce που σε θεωρητική πάντα βάση κοστίζει μεταξύ 500 με 1000 ευρώ το πρωτότυπο με ζήτηση και από το εξωτερικό, η επανέκδοση των 300 μόλις τεμαχίων (150 μαύρα + 150 πορτοκαλί) βρίσκεται στην αγορά σχετικά άνετα, νομίζω ότι σε άλλους καιρούς θα χτυπούσε sold out επί τη εμφανίσει.
ar.haf
Ar.haf, μας λες αν δικαιούνται να κάνουν κριτική στο Jazz & Τζαζ όσοι δεν το αγοράζουν (επειδή δεν τους καλύπτει μουσικά) ή δεν το ξέρουν, κι ενώ σου απαντώ πως αυτό που λες είναι παντελώς άστοχο μετατοπίζεις, εν συνεχεία, την κουβέντα και μας μιλάς για τους δίσκους και τις εταιρείες.
ΔιαγραφήΠεραιτέρω, λες πράγματα έτσι για να συζητάμε στο βρόντο. Ότι ο καθένας ξοδεύει τα χρήματά του όπου εκείνος γουστάρει κτλ. λες και είπε κανένας το αντίθετο. Λες και παραπονέθηκα εγώ γιατί δεν αγοράζει ο κόσμος το Jazz & Τζαζ, όταν μάλιστα εγώ ήμουν εκείνος που υποστήριξα, παραπάνω, πως, λόγω της κρίσης, ο κόσμος σκέφτεται που θα χαλάσει ακόμη και το 1 ευρώ.
Κι αυτό που λες για τους Pete & Royce πάλι λάθος είναι. Πού έχει πουληθεί αυτός ο δίσκος 500 με 1000 ευρώ; Ποιο μπεκούνι έδωσε τόσα λεφτά; Η πιο πρόσφατη πώληση στο popsike (6/10/2011) πήγε στα 400$, ούτε 300 ευρώ δηλαδή. Σήμερα, αμφιβάλλω αν υπάρχει άτομο που δίνει πάνω από δύο κατοστάρικα για το πρώτο LP των Pete & Royce…
Α, και σε παρακαλώ, μην πιάσουμε κουβέντα για δίσκους και τιμές. Δεν το μπορώ. Εδώ, στη συγκεκριμένη ανάρτηση, συζητάμε για το Jazz & Τζαζ.
Καλά λοιπόν θα μπω κι εγώ στο κλίμα....
ΔιαγραφήΜα, γιατί κλείνετε, δεν μπορεί να το δεχτεί ο οργανισμός μου αυτό, κάντε κάτι, σας παρακαλώ, και τώρα τι θα κάνω εγώ, πως θα την βγάζω?
ΥΓ. Είσαι ευχαριστημένος ρε Τρούσσα τώρα ή θα με μαλώσεις γιατί νομίζεις ότι σε κοροϊδεύω?
ar.haf
Τι να σε μαλώσω μωρέ… Έχεις κάνει τρία σχόλια τώρα, εδώ πέρα, από τα οποία δεν βγαίνει κανένα απολύτως νόημα. Ασ’ το να πάει στο διάολο.
ΔιαγραφήΤι να λέμε τώρα για την κρίση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν φορές που δεν βάζεις 6 ευρώ μονάδες στο καρτοκινητό, και λες άστο για μεθαύριο μωρέ ...
Κακά τα ψέμματα. Και εγώ το περιοδικό, εκεί που το αγόραζα κάθε μήνα, έφτασα να το παίρνω 3-4 φορές τον χρόνο. Δεν ξέρω αν φταίει το cd, και κατ' επέκταση και η τιμή του. Ξέρω πως πλέον σκεφτόμαστε (οι περισσότεροι νομίζω) δύο και τρείς φορές τι θα αγοράζουμε και αν. Και κάθε μήνα πάλι τα ίδια ... Έτσι σήμερα μπορεί να αγοράσω το Jazz & τζαζ, αύριο πάλι όχι, ή να το δανειστώ από κάποιον φίλο.
Είναι πολύ δυσάρεστο.Εύχομαι να είναι προσωρινό. Να διορθώσω μια αναφορά στα σχόλια.Το (3ο) φεστιβάλ τζαζ στην Καλαμάτα φέτος δεν έγινε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα πως δεν έγινε ρε Γιώργο, αφού ο αναγνώστης Θεοδωρίδης παραπάνω λέει όπως ήταν… γεμάτο κόσμο και μάλιστα… με κατανάλωση μεγάλη… Λες να μπέρδεψε το φεστιβάλ τζαζ με το πανηγύρι στο Κοπανάκι;
ΔιαγραφήΤί να πώ?Εγώ εδώ μένω.Μπορεί να μου το κρύβουν.
ΔιαγραφήΟπωσδήποτε το κρύβουν. Ειδικά από ’σένα και από τον φίλο μου τον Σπύρο Φ.
Διαγραφή(Λέμε και κανένα αστείο Γιώργο, για να γλεντήσουμε τη στενοχώρια μας)
Υπάρχει μία φτωχή χώρα κάπου στην Ευρώπη που οι κάτοικοι της "ακούνε" εφημερίδες τις Κυριακές, "σκοτώνουν" μικρά ζωάκια απο φόβο προστάζοντας τα μεγαλύτερα να παίξουν μαζί τους (πού είναι το γατάκι αγόρι μου ? πάρτο), εκπροσωπούνται στη βουλή τους απο θεοσεβούμενους Ναζί, βρίζουν ευγενικά τους έχρωμους (τι δουλειά εχεις εδω ? πάγενε στη χώρα σου) αλλά σταυροκοπιούνται, αγαπάνε το γλέντι, σέβονται τη φιλοξενία και λατρεύουν τη μουσική. Ποιά μουσική ? Αυτη που δεν σου δημιουργεί καμμιά εικόνα φιλομάθειας, κριτική σκέψης και ψαξίματος. Δεν ΄με ενδιαφέρει να ψάξω ρε φίλε τι ακούω να ούμε. άστω να παίζει...Μα δε σε ενδιαφέρει να πάς ένα βήμα παρακάτω ? Να αλλάξεις λίγο ? Όχι δεν μου το έμαθε κανείς αυτο ούτε η οικογένεια , ούτε η κοινωνία. Το καφέ με 700 τρόπους έμαθα να πίνω. Δίνε του!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γνώση ειναι ανεξάντλητη. Το JAΖΖ & ΤΖΑΖΖ ήταν κ είναι μια πηγή γνώσης. Ξαναδιαβάστε τα παλίά τεύχη. Είμαι σίγουρος ότι δεν μένετε σε αυτή τη χώρα.
Καληνύχτα. Φ.Ν.
Γεια σου Φ.Ν. Ωραία τα λες.
ΔιαγραφήΚάτι έχει αφήσει κι αυτό το περιοδικό, 20 χρόνια τώρα…
Άς ελπίσουμε η αναστολή της κυκλοφορίας του JAZZ&ΤΖΑΖ να 'ναι πρόσκαιρη. Το περιοδικό τόσα χρόνια αποτελεί πηγή γνώσης για όλους μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήAντι να κλαψουριζουμε μηπωs να τα βαζαμε κατω να δουμε τι ελειπε απο το περιοδικο και θα θελαμε να μπει στο καινουργιο.Π.χ. ξενα sites , links για download , music moovies
ΑπάντησηΔιαγραφήΞαναγράφω το χτεσινό μου σχόλιο που έφαγε η μαργάγκα, εξαιτίας της παλιάς διεπαφής του μπλογκ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαίρνω ανελλιπώς το περιοδικό από το τεύχος με το πρώτο σιντί, τη Λούλου -βρήκα εκ των υστέρων και αυτό με το πρόμο του Γκάρμπαρεκ. Το δωρεάν σιντί ήταν η αφορμή, όμως οι επιλογές του Χαρωνίτη έφταναν τις περισσότερες φορές και ως αιτία. Και τότε, τα προΙστο(ρι)κά χρόνια, και ιδίως στην επαρχία, το περιοδικό το ξεκοκκαλίζαμε? λιγοστές ήταν οι πηγές μας για ενημέρωση στη τζάζ, και δη την ελληνική.
Με τα χρόνια, μεγαλώσαμε κι εμείς, μεγάλωσε και το περιοδικό, γιγαντώθηκε ο Ιστός. Οι πέντε κι έξι ώρες καθημερινά μπροστά στο στερεοφωνικό, γίνανε μία και καμία. Οι δέκα κι είκοσι συναυλίες το χρόνο, πέσανε στις τρεις, στις τέσσερις. Εκεί που τρέχαμε να ακούσουμε κάτι καινούργιο, έναν Σιγανίδη, ή έναν Truffaz, τώρα μένουμε στα σίγουρα και τα πρωτοκλασάτα. Μας καλόμαθαν και τα λεφτά που υπήρχαν… Η ενημέρωση, η πληροφόρηση, κι η παραπληροφόρηση έχουν γίνει βομβαρδισμός, ανάμεσα εκεί ακούω και το 99% της μουσικής πια στα φτηνά ηχεία του υπολογιστή.
Κι έτσι φτάσαμε να πιάνω τον εαυτό μου, δυο χρόνια κοντά πια, να αγοράζω το περιοδικό, τυλιγμένο με το σελοφάν και το δισκάκι μέσα, να το βάζω στο ράφι δίπλα στα προηγούμενα τεύχη. Ναι, τα δίνω/έδινα συνειδητά ακόμη τα 66 ευρώ το χρόνο -την ίδια ώρα, τέρμα η νόβα (και το μέτζο) των 700, κι άλλα ακόμη- και ναι, εξακολουθώ να ακούω τα σιντί. Μόνο που έφτασε να είναι πιο βολικό να τα κατεβάζω σε mp3 κατευθείαν στο πισί μου. Το ίδιο διάστημα, ζήτημα να αγόρασα 10-15 σιντί, όλα online, όλα απέξω, εκδόσεις περιορισμένης κυκλοφορίας. Τα δε βινύλια από το ημιυπόγειο της Πανεπιστημίου, το Μοναστηράκι και την Ακαδημίας, έχουν να μπουν στο Dual καμιά πενταετία…
Αν έπρεπε, μόνο εμένα θα είχα να κατακρίνω. Μακάρι να συνεχίσει το περιοδικό, μακάρι να μπορώ να το αγοράζω ακόμη, κι ας πηγαίνει στο ράφι, κι ας μας δίνει πού και πού μουσικάρες.
Το εγγλέζικο ερωτηματικό στη δεύτερη παράγραφο ήταν να βγει άνω τελεία· και το τελευταίο «κι ας» στην τελευταία πρόταση έπρεπε να είναι «και να».
ΔιαγραφήΑν πιάσουν οι διορθώσεις, ας καταστραφεί τούτο δω.
Μου αρέσουν αυτές οι προσωπικές ιστορίες. Για εμάς, που εργαζόμασταν για το περιοδικό, έχουν πολύ μεγάλη σημασία (έτσι νομίζω). Κυρίως, γιατί μας βοηθούν να συνειδητοποιήσουμε την ουσία εκείνου που φτιάχναμε. Το λέω γιατί όταν είσαι εντός μιας κατάστασης, κομμάτι μιας μηχανής, μιας παραγωγικής διαδικασίας, δεν αντιλαμβάνεσαι, αναγκαστικώς, τι συμβαίνει «εκτός». Δεν λειτουργείς ως απλός καταναλωτής κι αυτό είναι ένα ζήτημα, ή και πρόβλημα. Μπορεί κι εγώ ν’ αγόραζα το Jazz & Τζαζ μία φορά το χρόνο (τον Αύγουστο από ένα κιόσκι του χωριού μου), δεν έφθανε όμως αυτό για να αντιληφθώ το τι μπορεί να σημαίνει αναγνώστης/ ακροατής. Το συνειδητοποιώ τώρα με κάποια από τα σχόλια, το συνειδητοποιούσα και με κάποια τυχαία περιστατικά μέσα στα χρόνια. Πάθαινα σοκ. Έλεγα στον εαυτό μου… για στάσου, γράψε ό,τι έχεις να γράψεις και μη μιλάς πολύ… δεν είσαι στη θέση…
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρυσι στο τεύχος με το εξώφυλλο της Monika (Δεκέμβριος 2012), για κάποιο λόγο δεν έχει μπει το «κοπτικό» του CD. Tο έγχρωμο εξώφυλλο/ οπισθόφυλλο που υπάρχει στις τελευταίες σελίδες του περιοδικού και το οποίον μπορεί να κόψει ο αναγνώστης, τοποθετώντας το σε μία jewel case, ώστε τα CD του να έχουν «ράχη» και να διαβάζονται εύκολα στη σιντοθήκη του. Εμένα αυτό το «κοπτικό» μού την έσπαγε. Δεν το γούσταρα. Διέκοπτε την ροή των δισκοκριτικών. Έτρωγε χώρο. Αφήνω το ψαλίδισμα του περιοδικού, κάτι «κακουργηματικό» από τη γέννα του (κι εγώ ψαλιδίζω περιοδικά, ας όψεται η έλλειψη χώρου). Εξάλλου, επειδή προσωπικώς έχω πήξει στα CD –κι αυτό είναι ένα «λάθος» σήμα– δεν ένοιωσα ποτέ την ανάγκη να κόβω το περιοδικό, φτιάχνοντας «ράχες». Βρήκα λοιπόν την ευκαιρία να το πανηγυρίσω. Άιντε, είπα, να μην ξαναμπεί το «κοπτικό» – ποιος εξάλλου θα το αναζητήσει; Και αν, ok, βρεθούν 4-5… παράλογοι αναγνώστες και το ζητήσουν, ε, θα τους πούμε ότι δεν θα ξαναμπεί και τελείωσε το πράγμα… Πόσο έξω έπεσα! Πόσο γελάστηκα! Πόσο λάθος εκτίμησα τα δεδομένα, που συσσώρευα διαρκώς.
Σας πληροφορώ λοιπόν πως έσπασαν τα τηλέφωνα. Πρέπει να έπεσαν πάνω από 200(!), μπορεί και 300(!!) τηλεφωνήματα, απελπισμένων, ναι, αναγνωστών (με καμμία διάθεση ειρωνείας η λέξη «απελπισμένων»), που ζητούσαν επιτακτικώς το «κοπτικό». Οι άνθρωποι αυτοί έκοβαν το συγκεκριμένο σημείο του περιοδικού (κάποιοι είμαι σίγουρος πως αγόραζαν και δεύτερο τεύχος, για να το έχουν και άκοπο!), έφτιαχναν το εξώφυλλο/ οπισθόφυλλο, το τοποθετούσαν στην πλαστική θήκη και το καμάρωναν στη σιντοθήκη τους. («Καμάρωναν», τι σωστή λέξη!). Ψάχνω, έκτοτε, να βρω τον λόγο που με οδήγησε να τους υποτιμήσω. Πώς μου συνέβη κάτι τέτοιο; Αφού κι εμένα με… πιάνω καμμιά φορά να καμαρώνω όχι μόνο βλέποντας τις ράχες των βινυλίων στη δισκοθήκη, αλλά ακόμη και των ιαπωνικών CD μου· που τα έχω όλα μαζί και με τα «γιαπωνέζικα» στη ράχη τους να «λάμπουν». Τα κοιτάζω λες και είναι παράσημα ανδραγαθίας…
Φυσικά, το «κοπτικό» επανήλθε στο αμέσως επόμενο τεύχος. Το «λάθος» αποκαταστάθηκε, η κανονικότητα έτριξε τα δόντια της (σ’ εμένα πρώτα-πρώτα). Τίποτα όμως δεν θα είχαμε καταφέρει, αν το χαμένο «κοπτικό» (του τεύχους 237) δεν έμπαινε κι εκείνο, τσόντα, σ’ ένα από τα επόμενα τεύχη… Τότε και μόνον τότε ηρέμησαν τα τηλέφωνα…
Χα, κι εγώ είμαι από αυτούς που τσαντίζονται να κόβουν σελίδες περιοδικών -μου την έσπαγε και με άλλα, το jazziz ήταν, ή το World Rhythm; θαρρώ το δεύτερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔίκιο, έχεις. Οι προσωπικές ιστορίες αναγνωστών δίνουν στοιχεία, καμιά φορά πιο πολύτιμα κι από αυτά μιας έρευνας ερωτηματολογίου.
Πιάνομαι από το target group (tg) που ανέφερες σε προηγούμενο σχόλιό σου. Κοντεύω στο δεξί άκρο του διαστήματος. Θαρρώ πως δεν αποτελώ τώρα κομμάτι του tg του περιοδικού. Ή δεν θα έπρεπε να αποτελώ. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω. Νομίζω το tg πρέπει να είναι στο 20-35. Εκεί που ήμουν κι εγώ πριν 15 χρόνια. Πέστο μεταπιτσιρικάς, χωρίς πολλές βαριές υποχρεώσεις ακόμη (αν υπάρχει πλέον αυτό), σε μετα-ροκ/ποπ/ο,τι-θες αναζητήσεις, με την πολυτέλεια του ατομικού μικρού, ή λίγο πιο μεγάλου, χαρτζιλικιού, ή εν πάση περιπτώσει του «όσα βγάζουμε τα τρώμε» -ξανά με διπλότριπλες επιφυλάξεις για το αν αυτό υπάρχει πια. Στις μέρες μας πλέον, και με το youtube, και με την κουλτούρα του τζάμπα, και με τα «κοινωνικά μέσα», μπορείς σ' αυτόν τον 20κάτι να δείξεις έναν κυριολεκτικά θαυμαστό καινούργιο κόσμο; Σ΄αυτόν που έχει μάθει στα τρακ κι όχι τα άλμπουμ, τα 45 δευτερόλεπτα ακρόαση και πάμε παρακάτω. Του τριανταφεύγα και πάνω, οι πολυτέλειες (τέτοια του μάθανε ότι είναι η τέχνη, κι όχι αναγκαιότητα) στερεύουν. Οικογένεια, εργασία, ανεργία, δάνειο, φόροι, ζωή με αυστηρό προϋπολογισμό πια, είναι οι προτεραιότητες.
Στη συζήτηση αυτή, βέβαια, έχω την αίσθηση ότι τα έσοδα από τις πωλήσεις δεν είναι αυτά που συντηρούν ένα περιοδικό -όσο μικρό κι αν είναι το κόστος του. Θαρρώ ότι ένα έντυπο βγαίνει ή δεν βγαίνει από τη διαφήμιση, κρατική κι ιδιωτική, και όταν παίζει, από επιδοτήσεις προγραμμάτων. Νομίζω ότι σε όλα η κάνουλα έχει σφίξει, κι αναρωτιέμαι αν μόνο οι πωλήσεις φτάσουν ποτέ. Προφανώς, μια άλλη εναλλακτική είναι οι κάθε είδους μαικήνες, όμως τι εμπιστεύεται κανείς πια;
'Ετσι είναι όπως τα λες Stazybo Horn.
ΔιαγραφήΚρίμα. Πολύ Κρίμα. Είναι ζήτημα αν μου λείπουν 3-4 τεύχη από όλη αυτή την ιστορία. Δυστυχώς δεν πρόλαβα (λόγω ηλικίας) τον Μπαράκο. Δυστυχώς (λόγω οικονομικών και πολλής δουλιάς) μόνο 1 φορά πήγα στο Half Note. Πρόλαβα ως φοιτητής το Praxis, τον Hampel, τον Tchicai, τον SUN RA (και άλλες συναυλίες που μου άλλαξαν την ζωή), ΔΕΝ πρόλαβα όμως (λόγω επαρχίας) τονJazz FM του Γιαννουλόπουλου. Τον τελευταίο καιρό το περιοδικό ήταν από τις ελάχιστες "πολυτέλειες" που επέτρεπα στον εαυτό μου. Και ρε γαμώτη μου στεναχωριόμουνα κάθε φορά που το έβρισκα όλο και πιό καθυστερημένα στα περίπτερα. Εχω λίγες εκατοντάδες (μόνο) βινύλια και cd, αλλά ανάμεσά τους πάρα πολλές συλλογές του περιοδικού σας (μας) έχουν ξεχωριστή θέση. Το τελευταίο τεύχος του Σεπτεμβρίου δεν το αγόρασα, γιατί το είχα αγοράσει κανονικά τον Απρίλιο. Περιμένα ο βλάκας τον Οκτώβριο - μέχρι και σήμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρήστος Κ.
Υ.Γ. 1 - Τουλάχιστον πρόλαβα να δω το συγκρότημα που συμμετείχα, να αναφέρεται 3 φορές στο βιβλιαράκι για την Ελληνική Τζαζ Δισκογραφία.
Υ.Γ. 2 - Αν μπορούμε με κάποιον - με τον οποιονδήποτε τρόπο να βοηθήσουμε, μετρήστε με κι΄εμένα μέσα.
Να'σαι καλά Χρήστο Κ. Ευχαριστούμε.
ΔιαγραφήΣε ποιο συγκρότημα συμμετείχες;
Στην "Οπτική Μουσική".
ΔιαγραφήΧθες ενώ παίζαμε στο Jazz Point ήρθε η αστυνομία και συνέλαβε τον Νίκο (Μαργαριτη) ...ήταν ένα από τα πιο δυνατά live μαζί με τον Λάμπρο Φιλίππου...δεν θέλουν να αφήσουν τίποτε διαφορετικό όρθιο...εύχομαι το περιοδικό να ξαναβγεί και θα το στηρίξουμε όλοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι πράγματα είναι αυτά; Θα προσπαθήσω να μάθω τι συνέβη…
ΔιαγραφήΓΚΟΤΣΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ 19/10/2013
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΧΟΜΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΠΙΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΛΠΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΑΛΛΑ ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ .ΠΡΩΣΩΠΙΚΑ ΕΧΩ ΟΛΑ ΤΑ ΤΕΥΧΗ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟ 1 ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΙΑ ΜΑΛΙΣΤΑ ΔΙΠΛΟ.ΑΔΙΑΦΟΡΩ ΕΑΝΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΧΕΙ 6 ΕΥΡΩ Η 8 Η 10 Η 15 Η 20. Η ΑΓΑΠΑΣ ΤΗ JAZZ Η ΟΧΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΦΤΗΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ. ΕΑΝ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΤΕ ΚΟΨΤΕ ΤΟ CD Η ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΕΣΕΙΣ ΚΡΙΝΕΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΑΡΕΣΕΙ ΚΑΙ ΕΑΝ ΛΑΒΕΤΕ 100 Η 200 ΤΗΛ. ΑΔΙΑΦΟΡΗΣΤΕ ΕΣΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΕΧΕΙ ΞΕΧΑΣΤΕΙ. ΑΚΟΥΣΤ Ε ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΑΓΑΠΟΥΝ ΚΑΙ ΣΑΣ ΣΤΗΡΗΖΟΥΝ ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΑ ΚΑΛΥΕΡΑ
Όπως έγραψα και σε σόσιαλ μήντια,εδώ πρέπει ν'...αδράττεις την ώρα κι όχι την ημέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν πήγα ούτε στο Φεστ,ούτε στην ειδική νύχτα του περιοδικού.
Ήξερα ότι θα χάσω,αλλά ήξερα πως θα έχω το περιοδικό...
Το δυστύχημα είναι πως αυτό συμβαίνει με ουκ ολίγα περιοδικά (κι όχι μόνο).
Σκεφτόμουν να είμαι συνδρομητής,μήπως και χρειάζεται το cash.
Αν είναι ένα ημίμετρο αυτό να το κάνουμε.
Ή να γίνει πάλι κάποια συναυλία,με αντίτιμο,να πουληθούν και ότι μπορεί να πουληθεί...Εδώ εγώ ας πούμε έχω κάποια γραμμένα σιντί,πλην της τελευταίας 5ετίας που είχα σταθερό εισόδημα.
Κρίμα.
υ.γ.
και να ψάχνεις να βρεις το δισκάκι και να μην το βρίσκεις...πού πήγε το αναθεματισμένο;(Παλιά σιντί άραγε θα μπορούμε να βρούμε;)
Τα σχόλια είναι συγκινητικά. Το λέω με πάσα ειλικρίνεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια οτιδήποτε ψάχνετε σε σχέση με το περιοδικό (τεύχη, CD, ειδικές εκδόσεις ή ό,τι άλλο) μπορείτε να απευθύνεστε κι εδώ…
https://el-gr.facebook.com/pages/JAZZ-TZAZ-MAGAZINE/120307228065068
Καλησπέρα κ.Τρούσσα !
ΑπάντησηΔιαγραφήμε μεγάλη μου λύπη έμαθα πως το περιοδικό έχει σταματήσει τη λειτουργία του !
μετά το κλείσιμο του knot gallery, του αλάβαστρον έρχεται τώρα κ αυτό, και μπορώ να πω πως με έχει πάρει πολύ από κάτω αυτή η ιστορία αλλά ταυτόχρονα με έχει πεισμώσει !!
ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις που πιθανόν να τις έχετε κάνει ήδη, που σκέφτομαι πως ίσως να μπορούσαν να βοήθησουν στο αδιέξοδο αυτό όσον αφορά το περιοδικό.
Κατ'αρχήν, μια συναυλία από τα τόσα jazz και μη, σχήματα και μουσικούς, που πολλοί είμαι σίγουρος θα δεχόντουσαν να παίξουν δωρεάν με μια μικρή τιμή εισητηρίου που θα πήγαινε προς ενίσχυση του περιοδικού. Το περιοδικό τόσα έχει προσφέρει στην ελληνική αυτή σκηνή, καιρός για το αντίθετο !
Δεν ξέρω τι είδους σχέση έχετε με τον κ.Καρρά από τη στέγη γραμμάτων κ τεχνών, αλλά μήπως θα δεχόταν να παραχωρήσουν μια αίθουσα για την εκδήλωση αυτή ?
Κάποιου είδους ανακοίνωση - παρακίνηση, στον κόσμο να γίνει συνδρομητής ή για απλή χρηματική συνεισφορά, φέρνοντας έτσι κάποια έσοδα στο περιοδικό ? Ή συνδρομή σε μορφή δώρου προς τρίτα άτομα.
Το μουσικό φεστιβάλ Λαβύρινθος (του Ross Daly) πέρισυ κατάφερε να συγκεντρώσει ένα σημαντικό ποσό από συνεισφορά του κόσμου.
Πρόταση σε εταιρείες μουσικών οργάνων για χορηγία με αντάλλαγμα διαφήμιση στο περιοδικό (θα ήμουν κ εγώ διατεθειμμένος όσον αφορά τα JAM pedals).
Τέλος μια πιθανή ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού, με μικρότερο αντίτιμο, και το CD σε μορφή mp3.
Ως παράδειγμα φέρω ένα τέτοιο κιθαριστικό περιοδικό στο οποίο είμαι συνδρομητής : http://www.vintageguitar.com
Πείτε μου αν υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος που θα μπορούσα εγώ ή ο μουσικός κύκλος στον οποίο συναναστρέφομαι είτε ως μουσικός ή ως κατασκευαστής, να βοήθησω, θα ήταν μεγάλη μου χαρά !
Για αρχή μια ανακοίνωση μέσω facebook, θα έκανε γρήγορα ένα κύκλο που πιστεύω πολλοι θα ευαισθητοποιούνταν να βοηθήσουν αν τους δίνονταν οι επιλογές και οι εύκολες λύσεις
πραγματικά ελπίζω να βρεθεί μία λύση, είναι πραγματικά κρίμα, το μοναδικό αξιόλογο μουσικό έντυπο να χαθεί κ αυτό !
Γιάννης Αναστασάκης
Πολύ ωραίες προτάσεις Γιάννη. Eγώ προσωπικά με χαρά θα συμμετέχω σε οποιαδήποτε συναυλία συμπαράστασης/ενίσχυσης του περιοδικού.
ΔιαγραφήΠολύ κακή είδηση. Αλλά και πολύ λογική εξέλιξη με όσα συμβαίνουν στην χώρα γενικά και στα μέσα ειδικά τα τελευταία χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερικά προσωπικά: Το ότι το μαθαίνω από το blog σας και όχι με άλλον τρόπο είναι κι αυτό ενδεικτικό ωστόσο. Σε διάφορες περιόδους της ζωής μου (είμαι 38) αγόραζα το περιοδικό ανελλειπώς, έψαχνα παλιότερα τεύχη από τα γραφεία σας, κλπ. Τα τελευταία χρόνια, δυστυχώς, αγόραζα το περιοδικό αραιά και που. Και αυτό συμβαίνει και με τα άλλα περιοδικά που αγόραζα και διάβαζα (uncut, wire, σινεμά, folk roots, κλπ.), όπως και με τις εφημερίδες. Διαβάζω πολύ online (σε διαλείμματα από τη δουλειά), και στον offline διαθέσιμο χρόνο διαβάζω μόνο βιβλία. Διαθέτω περισσότερα χρήματα από όσα θα έπρεπε για αγορές δίσκων και κατεβάζω περισσότερη μουσική από όση προλαβαίνω να ακούσω, οπότε δεν είναι ότι έχω χάσει το ενδιαφέρον μου...
Ίσως μια λύση για το περιοδικό (και εδώ περνάω από το προσωπικό στο γενικό) θα ήταν κάτι σαν κι αυτό που έγινε με το Σινεμά, δηλαδή τριμηναία κυκλοφορία ενός τεύχους - βιβλίου, μαζί με ένα "δυνατό" cd π.χ. με ακυκλοφόρητες ή δυσεύρετες ηχογραφήσεις και μια τιμή μέχρι 10 Ευρώ. Παράλληλα, λειτουργία ενός site με συχνές ενημερώσεις / αναρτήσεις, ενδεχομένως με μια μικρή συνδρομή που θα "ξεκλείδωνε" τους ανεκτίμητους θησαυρούς σας - π.χ. το αρχείο με τις δισκοκριτικές...
Σε κάθε περίπτωση, το τελευταίο που θα πρέπει να συμβεί είναι να εξαφανιστεί "έτσι απλά" το περιοδικό.
Με ευγνωμοσύνη και αγάπη,
Γιάννης Χ.
Συμγωνώ απολύτως με τη πρόταση του Γιάννη Χ. για περιοδική κυκλοφορία - ενδυνάμωση της ενημέρωσης σε πιο τακτικό επίπεδο μέσωδιαδικτυακού site, στο οποίο μπορεί να αναρτάται για loseless download και το CD (ώστε να μην επιβαρύνεται το έντυπο με περιττά έξοδα). Έναντι minimum αντιτίμου (ας πούμε 1 ευρώ το κατέβασμα). Ως εταιρεία, είμαστε πρόθυμοι να προσφέρουμε στο περιοδικό δωρεάν κομμάτια από τους τίτλους μας σε τέτοια περίπτωση.
ΔιαγραφήΤα πολύ θερμά και επί της ουσίας σχόλια είναι η καλύτερη παρακαταθήκη για το αύριο…
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ, για ακόμη μία φορά, όλους τους φίλους/αναγνώστες του περιοδικού.
εμεις ευχαριστουμε που μεγαλωντας στην επαρχια του '90 δεν καταληξαμε σκυλαδες γενικα.
ΔιαγραφήΚαλησπέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν νέα από το μέτωπο? Ελπίζω ναι είναι πρόσκαιρη η αναστολή.
Ότι και να λέμε/λένε, περιοδικά του ύφους και της ποιότητας του J&Τ δεν βγαίνουν εύκολα.
Δυστυχώς πολλά καλά και ιδιαίτερα μουσικά περιοδικά έχουν αναστείλει (οριστικά ή μόνιμα) την έκδοσή τους (π.x muzine). Προφανώς οι λόγοι είναι κοινοί και χιλιοειπωμένοι.
Πάντως το τεύχος αφιέρωμα στην ελληνική jazz δισκογραφία, όπως και άλλα σας τεύχη (προχειρα θυμάμαι εκείνο με το CD της Lulu, ή όλα εκείνα με τους Ionian Jazz Ensemble) θα κοσμούν τόσο την βιβλιοθήκη όσο και την δισκοθήκη μας.
εις το επανιδείν
Καλή σας ημέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαρίζονται τα εξής περιοδικά:
- Ιούνιος 1998
- Αύγουστος/Σεπτέμβριος 2000
- Ιούλιος / Αύγουστος 2005
- Απρίλιος 2006
- Δεκέμβριος 2008
- Φεβρουάριος 2009
- Δεκέμβριος 2009
Eάν ενδιαφέρεστε, ενημερώστε με
Φιλικά