JANE DOE επαναστατικά ημερολόγια

Τον περασμένο Νοέμβριο έγραψα για τους Jane Doe, με αφορμή το άλμπουμ τους “The Enormous Head of King Splendid” [Puzzlemusik] και να τώρα, λίγους μήνες αργότερα, ένα καινούριο CD έρχεται να ενδυναμώσει την προηγούμενη εντύπωση... πως, εδώ, έχουμε να κάνουμε με μια μπάντα με ξεκάθαρο δικό της ήχο, με πολύ αξιόλογα τραγούδια και βασικά με πλήρη γνώση τού που ακριβώς βρίσκεται και που πατάει. Μάλιστα το “Revolution Diaries” [Puzzlemusik, 2014], για το οποίο θα γράψω τώρα, είναι το πρώτο από τα δύο νέα άλμπουμ που έδωσαν, ή θα δώσουν, οι Jane Doe μέσα στο 2014, καθότι θ’ ακολουθήσει (ή μήπως έχει ήδη βγει;) και το “Recipes for Refugees” μόνον ως digital release.

Για να είμαι ακριβής οφείλω να πω πως το “Revolution Diaries” βρίσκεται ένα βήμα πιο μπροστά από το “The Enormous Head…” – και τούτο επειδή έχει διαφυλάξει την πάνκικη ορμή τού προηγούμενου CD, δίχως να έχουν υποσταλεί τα μελωδικά ενδιαφέροντα τού γκρουπ. Οι Jane Doe παίζουν, εννοώ, πολύ δυνατά, με τις κιθάρες μπροστά (Antonis Doe, Alkis Doe) και με τα… οργίλα (κατά περίπτωση) φωνητικά να αγκαλιάζουν τα θορυβώδη passages, δίχως να παραβλέπουν πως κάνουν Tέχνη – πως βρίσκονται εδώ για να κριθούν ως καλλιτέχνες δηλαδή και όχι ως… διαδηλωτές. Αλλά και από στιχουργικής πλευράς το συγκρότημα βρίσκεται σ’ ένα επόμενο επίπεδο, καθότι ο λόγος του έχει περισσότερες κοινωνικοπολιτικές αφετηρίες, με τα τραγούδια τους να περιγράφουν, ή μάλλον να δίνουν σήματα μιας πιο «προσωπικής» επανάστασης που παίρνει αφορμή από την καθημερινή σκληρότητα (έναντι του «άλλου») και την καταστολή. Υπάρχει το θυμικό λοιπόν από την μια μεριά, έτοιμο να ανταποκριθεί σε φυσικά ανθρώπινα κελεύσματα που αφορούν στην επιβίωση και την αξιοπρέπεια, αλλά από την άλλη υπάρχουν και στιγμές περισσότερο αποστασιοποιημένες και προσωπικές που σχετίζονται με μιαν εσωτερική πάλη κινούμενη, πάντα, προς την ανάγκη εύρεσης των καταλληλότερων λύσεων.

Από ηχητικής-συνθετικής πλευράς, τώρα, τα τραγούδια των Jane Doe ηχούν στ’ αυτιά μου απολύτως ώριμα και κυρίως πλήρη. Έχουν σκληρά, αλλά όχι μη επεξεργασμένα χαρακτηριστικά, ενώ δονούνται από το σφρίγος και το πάθος ερμηνειών και παιξιμάτων. Αρκεί ν’ ακούσεις κομμάτια όπως τα “The useful majorities”, “I woke up and one of us was crying” και “Beautiful lies” (δίχως να υστερεί κανένα από τα υπόλοιπα) για ν’ αντιληφθείς το που στέκονται και κυρίως το που αποβλέπουν αυτοί οι πέντε (+τρεις) φίλοι. Πολύ απλά… σ’ ένα βαθύ-βαρύ (με την ευρεία έννοια) rock n’ roll που σου… τινάζει τα πρέκια.

Επαφή: www.facebook.com/thejanedoeband,  puzzlemusik@gmail.com