ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 127

4/11/2018

Το απόγευμα άκουγα ένα άλμπουμ του Keith Tippett, του πολύ σημαντικού αυτού άγγλου πιανίστα της progressive και improv jazz και ανάμεσα στο (διπλό) εξώφυλλο βρήκα μια φωτογραφία του, που θα πρέπει να την είχα βάλει εκεί πριν από καμμιά 15αριά χρόνια – γιατί τόσα πάνω-κάτω είχα ν’ ακούσω το δίσκο. Η φωτογραφία είχε κολλήσει στο εξώφυλλο και με δυσκολία κατόρθωσα να την ξεκολλήσω, ώστε να μην καταστρέψω ή το εξώφυλλο ή τη φωτογραφία. Έχω χώσει κι άλλες φωτογραφίες μέσα σε δίσκους ή και αποκόμματα από περιοδικά κι εφημερίδες και ελπίζω να μην έχει γίνει καμμιά ζημιά – γιατί βαριέμαι τώρα να τα ψάξω.

Η φωτoγραφία τού Tippett που βλέπετε δεν είναι τυχαία. Ανήκει στον φωτογράφο της τζαζ Νίκο Χριστοδουλάκη και είναι τραβηγμένη στα τέλη του ’70 ή στις αρχές του ’80. Το λέω γιατί ο Χριστοδουλάκης σκοτώθηκε πολύ νέος, κάτω από τα 30 του, σε αυτοκινητικό, στο Βερολίνο (αν δεν κάνω κάποιο λάθος), στις αρχές των έιτις. 

3/11/2018

Κακή είδηση. Πολύ κακή. Πέθανε στα 49 του, νέο παιδί, ο άσσος τρομπετίστας της τζαζ Roy Hargrove. Αν είναι δυνατόν... Απολαύστε τον εδώ, στο μέρος του, στο "Summer night city" των ABBA, όταν τον καλεί ο Nils Landgren ν' ανεβεί στη σκηνή, την οποία και πυρπολεί.  

3/11/2013

Πέθανε ο "εγκέφαλος" των Residents από... καρκίνο στον εγκέφαλο. Εγκεφαλικά... γενικώς. [Ποιος το έγραψε;]

1/11/2018

«Αρχές ’70 ήταν της μόδας οι Chicago Transit Authority, το πρώτο και το δεύτερο διπλό άλμπουμ με τα φοβερά μανιφέστα του James Guercio. Μου τηλεφώνησε ο φίλος μου ο Θόδωρος Σαραντής και μου λέει είναι οι Chicago στην Αθήνα, θα τους κάνουμε περιήγηση μ’ ένα λεωφορείο. Πάω πράγματι εκεί και αντιμετωπίζω κάτι τεράστιους Αμερικάνους, ακριβώς όμοιους με τους τουρίστες που λυμαίνονται κάθε χρόνο τις ακτές μας. Ο Παττακός με μακριά μαλλιά. Προφανώς οι άνθρωποι είχαν σπουδάσει σε κάποια μουσική σχολή, τους έκαναν εντύπωση οι τσολιάδες και η μυζήθρα, όσο για επανάσταση –που μας έκαιγε– η μόνη επανάσταση που ξέραμε ήταν αυτή του ‘Σκοπευτηρίου’ (σ.σ. εννοεί τον Τσιτσάνη στο Χάραμα της Καισαριανής, δίπλα στο Σκοπευτήριο). Το επεισόδιο αυτό(…) μας δημιούργησε τη βεβαιότητα ότι εκτός από ορισμένα και δοκιμασμένα δικά μας πράγματα, όλα τα υπόλοιπα (με εξαίρεση δέκα ονόματα) ήταν ένα βιομηχανικό σκουπίδι της Δύσης. Οι πολυεθνικές είχαν επιβάλλει ξανά το ύφος, το στυλ και το ρυθμό τους, όποιος δε γούσταρε διεγράφετο, έτσι κι εμείς σταματήσαμε ν’ ακούμε rock και αρχίσαμε να χασκογελάμε με τα περισσότερα από τα ξένα συγκροτήματα».
TAΣΟΣ ΦΑΛΗΡΕΑΣ
(Ήχος & Hi-Fi τεύχος 287, 2/1997) 

31/10/2018

Ο Τζάρβις δουλεύει σ’ ένα μουσείο σαν ξεναγός και του αρέσει, όταν δεν έχει δουλειά, να κάθεται και να κοιτάει τους αγαπημένους του πίνακες. Ειδικά έναν σκοτεινό, μ’ ένα σπίτι στο βάθος… Κάποια μέρα, ενώ κοιτάζει τον πίνακα, κάθεται δίπλα του ένας παράξενος τύπος και αρχίζει να του λέει κάτι περίεργα λόγια... για ένα φως σ' ένα από τα παράθυρα του πίνακα κ.λπ. Μετά από τα λόγια, όμως, σειρά έχουν τα έργα…
Όποιος / όποια γουστάρει να τρομάξει ελαφρώς, απόψε... λίγο πριν τις 12 τα μεσάνυχτα (ή και πιο μετά), μ’ εκείνον τον παλιό εγγλέζικο τρόπο, ας δει το κλιπ μέχρι το τέλος...