THE INVISIBLE SURFERS… για να σε παίρνουνε τα κύματα

Όταν είναι να γράψεις για συγκροτήματα όπως οι Invisible Surfers (Άλεξ Μπερέκος κιθάρα και μαζί του οι Δημήτρης Κολλίγρης μπάσο, Αλέξης Γεωργόπουλος ντραμς) φτάνεις, σαν γραφιάς, στα… όριά σου. Εννοώ πως δεν έχεις τίποτα ξεχωριστό να πεις. Τα έχει πει όλα το γκρουπ. Είναι όλα τόσο σαφή, τόσο απλά και κατανοητά και γι’ αυτό απολύτως ουσιαστικά, ώστε κάθε περαιτέρω αναμόχλευση να είναι σχεδόν μάταιος κόπος.

Στο “Desert King” [Lost in Tyme Records, 2018], που σηματοδοτεί την, μετά από τρία χρόνια, δισκογραφική επανεμφάνιση των Invisible Surfers (με την υπερ-εικοσαετή πια ιστορία), ακούγονται έντεκα tracks, έντεκα συνθέσεις του Μπερέκου, που κινούνται στα γνωστά πλαίσια που ορίζουν το rock n’ roll και το surf (τα twang instrumentals).

Τα κομμάτια, που είναι όλα ορχηστρικά, διαθέτουν –κάτι που είναι αναμενόμενο, αφού για surf μιλάμε– ουκ ολίγες ελληνικές αναφορές, οι οποίες και χτυπάνε κόκκινο στο τελευταίο σχεδόν 6λεπτο φερώνυμο track του CD.

Το “Desert king” είναι ένα καταπληκτικό κομμάτι, που θα μπορούσε άνετα να φιγουράρει στο ρεπερτόριο του… Χάρη Λεμονόπουλου και το οποίο σηκώνεται ακόμη πιο ψηλά από την τρομπέτα του Γιάννη Καραγιαννάκη, όπως και από τα άλτο & βαρύτονο σαξόφωνα του Κωστή Βαζούρα.

Δυναμίτες, όμως, είναι και όλα τα υπόλοιπα instros του CD, σαν το “Nice try”, το… fast-forward “Mucho perico”, το εξωφρενικό “Lonewolf”, το… tijuana “No comprendo nada”, που διαθέτει και μέλοτρον (το οποίο βοηθάει περαιτέρω στους απαραίτητους «μορικονε-ισμούς») και, για να μην  τα πολυλογούμε, όλα τα υπόλοιπα.

Καθαρή ροκεντρολάδικη απόλαυση υπάρχει εδώ… και οι περισσότερες κουβέντες είναι φτώχεια.

Επαφή: https://www.facebook.com/peris.mihos