DIRTY OL’ DOGS / RIDE THE GHOST νέα ελληνικά συγκροτήματα

DIRTY OL’ DOGS: S/T [Fish Ladder, 2019]

Όπως διαβάζουμε από το bandcamp… «οι Dirty Ol' Dogs σχηματίστηκαν το 2017 από τρεις φίλους με μεγάλη εμπειρία στον χώρο της ανεξάρτητης rock / garage / punk αθηναϊκής σκηνής. Ο Geo Beo (πρώην Cartoons, No Mind κ.λπ.), ο Panos BBL (πρώην Penny Dreadful, Διαφυγόν Κέρδος κ.λπ.) και ο V.Perou των Στούκας, δημιούργησαν ένα power trio που ιδρώνει τη φανέλα από το πρώτο λεπτό, είτε πρόκειται για πρόβα είτε για live».

Αλήθεια λένε οι Dirty Ol’ Dogs. Μπορεί σε live να μην τους έχω δει, ούτε και σε πρόβα φυσικά, αλλά το ότι… ιδρώνουν τη φανέλα από το πρώτο κιόλας λεπτό φαίνεται, είναι αλήθεια! Γιατί αυτά που παρουσιάζουν σε τούτο το παρθενικό CD τους… ιδρώνουν πρώτα-πρώτα τον ακροατή, ακόμη κι αν εκείνος ακούει μέσα σε παγωμένο δωμάτιο, οπότε; Οπότε οι Dirty Ol’ Dogs, που είναι μια κλασική (ελληνική) αμερικανοτραφής μπάντα, που γνωρίζει να κινείται με την χαρακτηριστικότερη των ανέσεων, ανάμεσα σ’ εκείνα τα στυλ τα οποία αναφέρθηκαν πιο πάνω, ξέρει πολύ καλά τι λέει.

Βασικά αυτό που κυριαρχεί εδώ είναι ο σκληρός, αδυσώπητος ήχος, που ξεκινά από τους Stooges, και που μέσα από τους δαιδάλους των seventies και των eighties φθάνει μέχρι το σήμερα.

Κι εντάξει με τον ήχο – είναι αυτός που είναι. Αλλά τι θα μπορούσε να σου κάνει σκέτος ο ήχος, άνευ των συνθέσεων, άνευ των συγκεκριμένων τραγουδιών με τις συγκεκριμένες μουσικές, στιχουργικές, παικτικές και ερμηνευτικές αξίες; Γιατί αυτό είναι το ζήτημα – το υλικό. Άνευ υλικού, άνευ πρωτότυπου υλικού, ό,τι και να παίξεις θα ’σαι μία από τα ίδια, αφού μόνον άμα έχεις να προτάξεις άξιο δικό σου «πράμα», θ’ αρχίσεις να παίρνεις αληθινά τα πάνω σου. Οι Dirty Ol’ Dogs το ξέρουν προφανώς, και γι’ αυτόν το λόγο, εδώ, τα δίνουν όλα. Γράφουν εξαιρετικά τραγούδια θέλω να πω (στίχους έχουν οι Panos BBL, Panos Toutoudakis, Alex K. και Ilias Pavlopoulos), που κινούνται σε γρήγορα τέμπο, καθώς μόνο ένα κομμάτι από τα οκτώ που καταγράφονται στο “Dirty Ol’ Dogs” είναι «ατμοσφαιρικό» (το γκαραζοψυχεδελικό “Sailor Quentin”, στο οποίο συμμετέχει ο Alex K.).

Άπιαστα τα “Blindin’ city lights” (το πρώτο του άλμπουμ) και “Pistol” (το τελευταίο), καθώς και ό,τι κινείται ενδιαμέσως.

Επαφή: https://dirtyoldogs.bandcamp.com/releases

RIDE THE GHOST: Reckless [Ride the Ghost, 2019]

Έχουν ένα κοινό –ίσως και περισσότερα– οι Ride the Ghost, με τους Dirty Ol’ Dogs. Και στα δύο σχήματα μπασίστας είναι ο Πάνος Μπόμπολας (Panos BBL). Άλλα μέλη των Ride the Ghost είναι ο Diamond Pr φωνή, κιθάρες, ντραμς, κρουστά και ο Nick Tzelepis κιθάρες (συν τις guests Μαρία Βασιλοπούλου φωνητικά και Νίκη Καραγεώργου πλήκτρα). Έτσι, ως τρεις+δύο, οι Ride the Ghost μπήκαν στο στούντιο τον προηγούμενο χειμώνα προκειμένου να γράψουν τέσσερα κομμάτια, τα παρθενικά τους, κυκλοφορώντας τα σ’ ένα EP (CD). Τρία απ’ αυτά τα tracks είναι δικά τους, ενώ παρουσιάζουν και μια διασκευή στο κλασικό (παραδοσιακό) “Wayfarin’ stranger”.

Το συγκρότημα κινείται στους δρόμους της κλασικής americana, του ηλεκτρικού folk-rock (πιο πολύ rock και λιγότερο folk), παίζοντας με δύναμη, με πάθος, με όρεξη. Και τα τρία δικά τους τραγούδια είναι πολύ καλά, ηχώντας μ’ έναν σημερινό τρόπο και όχι ως «φωτοτυπίες» των sixties-seventies κλασικών.

Είναι το καταστάλαγμα θέλω να πω και η εξοικείωση με τον ήχο των Byrds πρωτίστως, και τον πιο country-rock του “Sweetheart of the Rodeo” και τον πιο rock του “(Untitled)”, και βεβαίως οι ικανότητές τους, σαν παίκτες, να αντιμετωπίζουν τόσο δημιουργικά αυτό το φοβερό “Wayfarin’ stranger”, που τόσες (μεγάλες) εκτελέσεις έχει γνωρίσει στο παρελθόν.

Αναμένουμε κάτι ευρύτερο…

Επαφή: https://ridetheghost.bandcamp.com/releases