RICH HALLEY σημαντικός αμερικανός τενορίστας, σ’ ένα καινούριο έξοχο άλμπουμ

Ο τενορίστας Rich Halley είναι γνώριμος στους αναγνώστες του δισκορυχείου, καθώς έχουμε αναφερθεί σε ουκ ολίγες δουλειές του στο παρελθόν (“The Wild”, “The Outlier”, “Eleven”, “Creating Structures”, “The Wisdom of Rocks”, “Requiem of a Pit Viper”, “The Literature”).
Να ξαναπούμε λοιπόν πως ο Halley είναι σημαντική ανεξάρτητη τζαζ προσωπικότητα, καθώς από τη μια μεριά κυκλοφορεί τακτικότατα άλμπουμ στη δική του εταιρεία Pine Eagle (έχει την έδρα της στο Portland του Oregon), ενώ από την άλλη, στο πιο καινούριο CD του, το “Terra Incognita” (2019), συνεργάζεται με τον σπουδαίο πιανίστα Matthew Shipp, τον επίσης σημαντικό κοντραμπασίστα Michael Bisio και ακόμη τον ντράμερ Newman Taylor Baker, που έχει παίξει με τους πάντες (Kenny Barron, McCoy Tyner, James Moody, Ahmad Jamal, Reggie Workman, Dewey Redman κ.ά.). Όταν μουσικοί μιας τέτοιας κλάσης έρχονται να συνδράμουν σ’ ένα δίσκο σου, προφανώς αυτό κάτι σημαίνει.

Το “Terra Incognita” περιλαμβάνει έξι tracks, όλα πρωτότυπα, συντεθιμένα απ’ όλη την ομάδα, όντας ηχογραφημένα, τον Αύγουστο του 2018, στα Park West Studios, στο Brooklyn της Νέας Υόρκης.

Το άλμπουμ είναι εξαιρετικό, δηλαδή εντυπωσιακό και προσφέρεται μόνο για απόλαυση – θα ενθουσιάσει, δε, τους σκληρούς τζαζόφιλους.

Τοποθετημένο πάνω στις ιστορικές τζαζ ράγες, εκείνες που διαμορφώθηκαν κυρίως στη δεκαετία 1955-1965, το “Terra Incognita” έρχεται να προσφέρει εντυπωσιακά παιξίματα, από τον Rich Halley πρώτα-πρώτα, που παίζει ακατάπαυστα σόλι, με διαρκή κινητικότητα, κατ’ ευθείαν πάνω στην παράδοση των masters των sixties, με τον πιανίστα Shipp να τον ακολουθεί από κοντά, διαμορφώνοντας ένα μελωδικό background, σ’ ένα δεύτερο πλάνο – που προσφέρεται για συναρπαστικά δοσίματα «μπροστά». Από κοντά, φυσικά, και το ρυθμικό τμήμα, απολύτως δεμένο και αεικίνητο, με το κοντραμπάσο του Michael Bisio σε διαρκή παικτικό οργασμό και με τους πολυρυθμικούς ρούλους του Newman Taylor Baker να δίνουν και να παίρνουν. Μέσα από ένα τέτοιο σκηνικό δεν μπορεί παρά να εκπηγάζει μια πύρινη τζαζ, με το αυτοσχεδιαστικό στοιχείο να είναι πανταχού παρόν και με τις «εκπλήξεις» από τους τέσσερις μουσικούς να υπογραμμίζουν τη δουλειά που έχει γίνει, στο επίπεδο του δεσίματος (του γκρουπ).

Όλα εδώ μοιάζουν αυθόρμητα, αλλά οι κώδικες επικοινωνίας υπάρχουν, είναι σαφείς και λειτουργούν στην εντέλεια – αν κρίνουμε από τα δύο μεσαία tracks (“Centripetal”, “The elms”), που ενώνουν τα δύο πρώτα (“Opening”, “Forager”), με τα δύο τελευταία (“Terra incognita”, “The journey”). Η αρχιτεκτονική του “Terra Incognita” CD είναι προφανής και με τέτοιο τρόπο οργανωμένη, ώστε να δίνει ακόμη περισσότερες αβάντες στην «ελευθερία».

Εξαιρετικό CD!

Επαφή: pineeagle@richhalley.com