ΑΝΝΑ ΣΤΕΡΕΟΠΟΥΛΟΥ πλάνο

Για την συνθέτρια, κιμπορντίστρια κ.ά. Άννα Στερεοπούλου (Anna Stereopoulou) έχουμε γράψει άλλη μία φορά στο δισκορυχείον – ήταν τον Δεκέμβριο του 2015, όταν είχαμε αναφερθεί, με τα καλύτερα λόγια, στο τότε άλμπουμ της “c_i_r_c_e: the black cut”. Τώρα επανερχόμαστε στην περίπτωσή της, με αφορμή το πιο πρόσφατο CD (και έκτο προσωπικό της), που έχει τίτλο “Plano” [Anna Stereopoulou | AEAƎA Studio, 2019] και το οποίο περικλείεται σε μια πολύ ωραία all-paper συσκευασία. Η Στερεοπούλου φανερώνει και μ’ αυτό το άλμπουμ πως είναι μια συνθέτρια με άποψη (συνολικώς για τη μουσική), με ιδέες σοβαρές (αισθητικής φύσεως ή άλλες), έχοντας παραλλήλως και τη γνώση και τη δύναμη αυτές ακριβώς τις ιδέες να τις επιβάλλει μέσα από το έργο της.

Από την πρωταρχική σκέψη και τη σύλληψη, μέχρι την εκτέλεση και την τελειοποίηση (εκείνου που έχεις κατά νου) μεσολαβεί κενό ή κενά, τα οποία δεν πρέπει να σε οδηγήσουν σε παρεκκλίσεις από τον αρχικό σου στόχο. Εδώ ταιριάζει η λέξη «επιβάλλει», που σχετίζεται βασικά με την μάχη που πρέπει να διεξάγεις με τον εαυτό σου, προκειμένου να καταστήσεις εφικτό το όραμά σου. Να συνθέσεις δηλαδή, μέσα σε 53 λεπτά, μιαν ολόκληρη ηχητική ιστορία, που να έχει αρχή, μέση και τέλος, διαθέτοντας επιπλέον (η ιστορία) την βεβαιότητα ενός ολοκληρωμένου και μοναδικού έργου. Τούτο πράττει η Άννα Στερεοπούλου στο “Plano”, ένα άλμπουμ ενός και μόνον track, που απλώνεται στο χρόνο, διεκδικώντας την αμέριστη προσοχή μας.

Σ’ αυτό το track λοιπόν η συνθέτρια καταθέτει, μέσω μιας δική της προσωπικής μεθόδου, όλες τις «αγωνίες» της γύρω από το πώς θα μπορούσε να λειτουργεί η μουσική τής μεγάλης φόρμας, προτείνοντας έναν τρόπο (ηχητικής) δράσης που καθορίζεται από αρχέτυπα και από φουτουριστικά στοιχεία. Αυτός ο συνδυασμός είναι που κάνει το “Plano” ξεχωριστό, δίνοντάς του στη διαδρομή μεγαλεπήβολες διαστάσεις. Στα αρχέτυπα θα κατέτασσα τις αναφορές στην παράδοση (και όχι μόνο στην ελληνική), κάτι που συμβαίνει και μέσω των επιτόπιων εγγραφών, που τοποθετούνται σε καίρια σημεία της αφήγησης, ενώ όσον αφορά στα φουτουριστικά θα γράφαμε για τις ποικίλες ηλεκτρονικές παρεκβάσεις προς new age, space, avant, ethnic και λοιπά πεδία.

Το άκουσμα του “Plano”, παρ’ όλη τη συνθετότητα και το άπλωμά του στον χρόνο, δεν χαρακτηρίζεται από αστάθειες, «κοιλιές», βαριά φορτώματα ή ανέξοδες αβαντ-γκάρντιες. Διαθέτει ισορροπία και μια χαλαρότητα στην αφήγηση, που το κάνει κάπως… ζεν. Νομίζω πως η Ανατολή, η μουσική και φιλοσοφική Ανατολή, αποτελεί ισχυρή επιρροή της Στερεοπούλου, με τις αναφορές στο ινδικό μέλος π.χ. να είναι σαφείς (χωρίς, όμως, να βγάζουν μάτι). Αυτή η λεπτότητα στη χρήση των διαφόρων αναφορών είναι επίσης χαρακτηριστική στο “Plano”, αλλά και γενικότερα στον τρόπο που δουλεύει η συνθέτρια – αν κρίνουμε και από προηγούμενες δουλειές της. Τούτο μεταφράζεται σε μελέτη προφανώς, βαθιά ενασχόληση και διάθεση να υπερβείς το προφανές, ψάχνοντας το «πιο μέσα».

Σε τούτη την πορεία η Στερεοπούλου, που χειρίζεται πιάνο, keyboards, synths, αυλό, μπεντίρ, field recordings και φωνές, δεν είναι μόνη. Δίπλα της βρίσκονται οι Eva Caballero φλάουτο, φλογέρες, φωνή, Terje Evensen Korg volca, field recordings και Somali Panda ίσο (φωνητικό drone). Όλοι μαζί συνεισφέρουν σ’ ένα έργο, που, πάνω απ’ όλα, έχει τον τρόπο να σε κατακτά με την πνευματικότητα και την ηρεμία του.

Επαφή: www.annastereo.bandcamp.com