INGI BJARNI / MARSTRANDER TRIO jazz από την Ισλανδία και την Νορβηγία

INGI BJARNI: Tenging [Losen, 2019]

Ο Ingi Bjarni Skúlason είναι ένας ισλανδός πιανίστας της jazz, βεβαίως συνθέτης και ακόμη επικεφαλής του σχήματος Ingi Bjarni, που μας απασχολεί εδώ με το άλμπουμ του “Tenging” (μια λέξη, η οποία στα ισλανδικά σημαίνει «σύνδεση»). Σ’ αυτή τη «Σύνδεση» τον Skúlason πλαισιώνουν ο Νορβηγός Jakob Eri Myhre τρομπέτα, η Εσθονή Merje Kägu κιθάρα, ο Σουηδός Daniel Andersson μπάσο και ο Νορβηγός Tore Ljøkelsøy ντραμς. Η λέξη «σύνδεση» μπορεί να αναφέρεται στον τρόπο που δρα συνθετικώς ο Ισλανδός, μέσα από την επικοινωνία διαφόρων παραμέτρων αισθητικών ή άλλων, όπως και από το γεγονός πως συνδέει σ’ ένα σώμα μουσικούς από διάφορα μέρη της βόρειας Ευρώπης. Τέλος πάντων αυτό το κράμα, και στην μία και στην άλλη περίπτωση, μας αποκαλύπτεται στο εν λόγω CD του, ένα άλμπουμ οκτώ κομματιών... ιμπρεσιονιστικού τζαζικού κύρους.

Φυσικά, ο Bill Evans είναι «παρών» εδώ, σε ποικίλα tracks, όπως στο τελείως Evans-ικό έσχατο του άλμπουμ, το “Ekki þjóðlag, ekki jazz” (Ούτε φολκ, ούτε τζαζ), αλλά και γενικότερα ο τρόπος ανάπτυξης των μελωδιών τού Skúlason σε κάθε κομμάτι φανερώνει την αγάπη και την αφοσίωσή του προς το έργο του θρύλου-πιανίστα και συνθέτη.

Μια άλλη βασική παράμετρος στο “Tenging” αποτελεί το παραδοσιακό σκανδιναυικό ρεπερτόριο, οι λαϊκές πόλκες, που δίνουν συχνά αφορμές στον Skúlason, ώστε να αναπτύξει τα δικά του θέματα (“Já í dag”, “Falin laglína”), ακόμη και όταν φαντάζει υπέρ το δέον... Αμερικανός (“Kannski blús”). Σ’ αυτή την προσπάθειά του έχει δίπλα του, ως στηρίγματα, τους υπόλοιπους μουσικούς τού κουνιντέτου του, τον τρομπετίστα Myhre και την κιθαρίστρια Kägu στους κυρίαρχους σολιστικούς ρόλους, αλλά και τους Andersson και Ljøkelsøy στο ρυθμικό τμήμα, που κάνουν έξοχη δουλειά σε όλα τα κομμάτια – στο “Falin laglína”, που αναφέραμε και πιο πάνω, ο μπασίστας με τον ντράμερ κρατούν όλο το track με το δεινό, σαν κατολίσθηση, παίξιμό τους.

Άξιοι μουσικοί που παράγουν και προάγουν τα γνωστά σκιώδη ηχοχρώματα της σκανδιναυικής γης, με απόλυτη αυταπάρνηση και δίχως υποσημειώσεις. 

MARSTRANDER TRIO: Old Times, Beautiful Boy [Losen, 2019] 

Σύγχρονο νορβηγικό τζαζ τρίο, που αποτελείται από νεαρούς μουσικούς, είναι το Marstrander Trio. Μέλη του δε είναι οι Mathias Marstrander κιθάρα, Arne Toivo Fjose Sandberg μπάσο και Sigurd Steinkopf ντραμς, τρεις πολύ καλοί μουσικοί, που αποδίδουν εννέα πρωτότυπα θέματα (όλα συντεθιμένα από τον κιθαρίστα Marstrander).

Το τρίο δεν είναι ένα τυπικό τζαζ σχήμα. Φυσικά, η jazz αποτελεί βασική επιρροή, αλλά βασική επιρροή είναι και το rock κάποιες φορές, τουλάχιστον σ’ εκείνη την πιο... space τζαζ-ροκική μορφή του (Terje Rypdal ας πούμε), καθώς τα εφφέ που χρησιμοποιεί ο Marstrander (delay, echo) ανοίγουν τέτοιους δρόμους.

Οι Marstrander Trio έχουν τον τρόπο να ακούγονται σε κάθε κομμάτι τους με ενδιαφέρον, δίχως να επαναλαμβάνονται και αυτό θα πρέπει να το πούμε ευφραδώς. Αυτό σημαίνει πως είναι διαβασμένοι και πειθαρχημένοι μουσικοί και πως δεν στερούνται ιδεών, ικανών να δημιουργούν σοβαρές συνθέσεις.

Κορυφαίο το 7λεπτο “Inside a head”, που κινείται σε space-psych κατευθύνσεις (είπαμε ποιος είναι εδώ ο «ήρωάς» τους), το γλαφυρό “Perspectives” και ακόμη το ήπιο, χαμηλών τόνων “Old times, beautiful boy”, που φανερώνει και τις ικανότητες του Marstrander τόσο σαν παίκτης, όσο και σαν συνθέτης.

Η μεγάλη και μακρόχρονη παράδοση τής Νορβηγίας στην jazz, και σε όλα τα παρακλάδια της, είναι εκείνη που δίνει την ώθηση σε τούτους τους νεαρούς παίκτες, ώστε να βαδίσουν από τόσο νωρίς στο δικό τους ξεχωριστό δρόμο. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα...

Επαφή: www.losenrecords.no