Κυριακή 21 Ιουνίου 2020

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 272

21/6/2020
Επί χούντας κυκλοφορούσαν πολλά αντιχουντικά ανέκδοτα μέσα στην κοινωνία, που, πέρα από το γέλιο που βγάζανε, οργάνωναν κι ένα είδος αντιστασιακού, χλευαστικού λόγου «από τα κάτω», που έως και σήμερα δεν έχει μελετηθεί όσο και όπως πρέπει. Το θυμήθηκα, το παρακάτω, λόγω... Μωυσή.
Μάθημα στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου. Ο δάσκαλος ρωτάει τα παιδιά: 
– Σε ποια χώρα ο άνθρωπος είναι πιο ευτυχισμένος; 
Και τα παιδιά απαντούν εν χορώ:
– Στην Ελλάδα Ελλήνων Χριστιανών.
Ξαναρωτάει ο δάσκαλος:
– Σε ποια χώρα οι άνθρωποι είναι πιο γελαστοί και χαρούμενοι;
Και τα παιδιά εν χορώ:
– Στην Ελλάδα Ελλήνων Χριστιανών.
Ο δάσκαλος:
– Ποια χώρα είναι πιο όμορφη και από τον παράδεισο;
Τα παιδιά:
– Η Ελλάδα Ελλήνων Χριστιανών.
Ο δάσκαλος:
– Σε ποια χώρα οι άνθρωποι ζουν πιο ελεύθεροι και ευτυχισμένοι;
Τα παιδιά:
– Στην Ελλάδα Ελλήνων Χριστιανών.
Όπου ξαφνικά ένα παιδάκι βάζει τα κλάματα.
– Γιατί κλαις; ρωτάει ο δάσκαλος.
Και τότε το παιδάκι με λυγμούς απαντά:
– Θέλω να με πάτε στην Ελλάδα Ελλήνων Χριστιανών...

21/6/2020 
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν τα φράγκα δεν μου έτρεχαν από τα μπατζάκια, αγόραζα τακτικά κασέτες, επειδή ήταν φτηνότερες από τους δίσκους (ήταν ένα κατοστάρικο φτηνότερες ή και παραπάνω). Αγόραζα εννοείται και δίσκους, αλλά ορισμένες φορές, όταν ήταν να επιλέξω ανάμεσα σε δίσκο και κασέτα, αποφάσιζα ν’ αγοράσω την κασέτα (τα λεφτά τα θέλαμε και για άλλα πράματα). Και το άλμπουμ της Σπυριδούλας, το «Νάυλον Ντέφια και Ψόφια Κέφια» και το άλμπουμ του Σιδηρόπουλου, από το 1982, το «Εν Λευκώ», τα είχα αγοράσει και τα δύο σε κασέτες. Αργότερα βέβαια τα αγόρασα και σε LP, όταν τα πέτυχα στις «προσφορές», και θυμάμαι πως με το LP της Σπυριδούλας ειδικά είχα ευχαριστηθεί πολύ, επειδή στον φάκελο υπήρχε και ένθετο με στίχους. (Υπήρχαν σημεία στο άλμπουμ, όπου τα λόγια δεν ακούγονταν καθαρά και αυτό μου την έσπαγε. Έπρεπε λοιπόν να δω γραμμένο εκείνο το «κάποιο βράδυ μεσ’ στη σχολή / είπες είμαι γιάγκης ατζέντης», για να καταλάβω τι έλεγε ο δεύτερος στίχος). 
 Κασέτες εν τω μεταξύ ποτέ δεν σταμάτησα να αγοράζω –και δεν αναφέρομαι σε νεοκασέτες, αλλά σε παλιό υλικό–, αν και από την τελευταία φορά που το έκανα έχουν περάσει 5-6 χρόνια.
[στη μνήμη του Νίκου Σπυρόπουλου και αυτό το ποστ]

21/6/2020
Η ωραιότερη σκηνή του ελληνικού κινηματογράφου με πατέρα και γιο.
Ωραίος ο Τσάκωνας, αλλά και εκπληκτικός ο Διαμαντόπουλος (σαν ηθοποιία λέμε).
Για δε τις αλήθειες που εκστομίζονται σ’ αυτό το κλιπάκι δεν χρειάζεται να πούμε κάτι.
Ανεπανάληπτη ατάκα από τον Τσάκωνα αυτό το... «και πότε ήτανε;».

21/6/2020
Σίγουρα δεν τα μαγκώνουν όλοι οι δημοσιογράφοι, καθώς υπάρχουν και κάποιοι που αγωνίζονται απέναντι στα άνομα συμφέροντα, με ορατές συνέπειες τόσο στην ψυχή όσο και στο σώμα τους... στη ζούγκλα των πόλεων. 😉

20/6/2020
Στην εξαιρετική ταινία Θέμα Συνειδήσεως (σε σενάριο Σταύρου Τσιώλη) από το 1973 το παρακράτος (δια του εκπροσώπου του Μηνά Χρηστίδη) επεμβαίνει στεγνά σε διευθυντή μεγάλης εφημερίδας, για να μην προχωρήσει το ρεπορτάζ, που είναι ήδη στημένο και τυπωμένο και που αποκαλύπτει δολοπλοκίες που περιστρέφονται γύρω από έναν τίμιο κρατικό αξιωματούχο.
Ακολουθεί ο εξής μονόλογος από τον εξαιρετικό ηθοποιό Χρηστίδη, μπροστά στον αμίλητο διευθυντή της εφημερίδας:
«Γνωρίζετε ότι σας θαυμάζω και σας τιμώ όλως ιδιαιτέρως. Επιτρέψτε μου όμως να επισημάνω ότι η προσπάθεια πολιτικής εκμεταλλεύσεως της υποθέσεως(...) είναι ατόπημα. Η διορατικότητά σας έπρεπε να σας βοηθήσει να δείτε ότι η παγίδα που στήνεται στην κυβέρνηση μπορεί να παγιδεύσει και τα συμφέροντα που εκπροσωπείτε. Τα επόμενα στάδια οικονομικών διεκδικήσεων θα αποτελέσουν κεντρικό θέμα της εθνικής ζωής. Κατά συνέπεια χρειαζόμεθα επαγρύπνηση και στελέχωση. Για να είμαι σαφής... αποβλέπουμε σ’ εσάς».  
Το ρεπορτάζ αποσύρεται φυσικά και οι εφημερίδες ξεφορτώνονται από τα καμιόνια. Η διαφθορά έχει σκεπάσει τα πάντα εκτός από έναν άγρυπνο ανακριτή, κι έναν αδέκαστο εισαγγελέα (ο οποίος αποκρούει ακόμη και παρέμβαση υπουργού), στηρίζοντας αμφότεροι τις καταγγελίες ενός γιατρού, που προσπαθεί να βρει τον εξαφανισμένο ασθενή του.

20/6/2020
Για τον Νίκο Σπυρόπουλο. Μεγαλώσαμε και μ’ αυτό το άλμπουμ, μ' αυτά τα τραγούδια...
«Η νύχτα πέφτει και σχεδόν σ' έχω ξεχάσει
Ο χρόνος σβήνει απ' το μυαλό μου τη σκιά σου
μα κάπου-κάπου με ξυπνάν οι αναμνήσεις
και λυπάμαι που δεν νοιώσαμε κοντά...»

19/6/2020
Διάβασα πως πέθανε η καλή και κούκλα ηθοποιός Άννυ Πασπάτη. Τη θυμάμαι από την τηλεόραση στα σέβεντις, όπως και από τις λίγες ταινίες της (στο θέατρο δεν την είχα δει). Όποιος θέλει να την απολαύσει, σ’ έναν πολύ ωραίο και παράξενο ρόλο, ας δει στο YouTube την ξεχωριστή ταινία Χωρίς Μάρτυρες από το 1983... 
[η φωτό είναι από την συγκεκριμένη ταινία]

19/6/2020
Mike και Kate Westbrook, τι καλλιτεχνικό ζευγάρι! Οι δίσκοι του Mike, με ή χωρίς την Kate, είναι κοσμήματα, για κάθε δισκοθήκη, σε όλες τις φάσεις της πολύχρονης διαδρομής του.
(εδώ τραγουδούν Θεοδωράκη - και Σεφέρη φυσικά)

5 σχόλια:

  1. Σχόλια από το fb στο ποστ για την Άννυ Πασπάτη...

    Vassilis Papastergiou
    Όλη η Ελλάδα την έμαθε από τον Μεθοριακό Σταθμό. Εγώ την θυμάμαι και από το "Γιάννης και Μαρία"

    Spyros Diastimikos
    Στις σκηνές με το "γυμνό" είχαν χρησιμοποιήσει χρησιμοποιησαν stunt ηθοποιό στη συγκεκριμένη ταινία.

    Anastassios Anastassiou
    Πολύ καλή στο "Ενυδρείο" τού Κώστα Μουρσελά, στη Νέα Σκηνή τού Εθνικού Θεάτρου.

    Χριστίνα Δουρούκου
    πολυ καλη

    Άρης Κοψιδάς
    πολυ ευγενικη και ωραια ! την εβλεπα συχνα που ψωνιζε στον Σκλαβενιτη στην Πλατεια Αμερικης!

    Noni Stamatelou
    ��

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σχόλια από το fb στο ποστ περί Νίκου Σπυρόπουλου και Σπυριδούλας...

    Takis Patramanis
    R.I.P !

    Giorgos Tselonis
    Είχε τύχει να παραβρεθώ σε live των Σπυριδούλα έχοντας μαζί μου δυο τρεις φυσαρμόνικες. Μου έκανε εντύπωση ο ενθουσιασμός και η προθυμία με την οποία ο Βασίλης και ο Νίκος με κάλεσαν στη "σκηνή" για τζαμάρισμα όταν με είδαν να τους συνοδεύω διακριτικά -από "κάτω"- σε κάποιο μπλουζ. Καμία πόζα, κανένα σταριλίκι...

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Το έκαναν αυτό από τα έιτις ήδη ή και από πιο πριν. Το είχα δει κι εγώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σχόλια από το fb στο ποστ "Στην εξαιρετική ταινία Θέμα Συνειδήσεως..."...

    Salvo Coleman
    Διάλογος μεταξύ Ζ.Τσάπελη (καθηγητής) και Μ.Χρηστίδη:
    ΖΤ: εκπροσωπείτε την κυβέρνηση ή τις εταιρίες?
    Μ.Χ. Εκπροσωπώ την "τάξη" κ. καθηγητά.

    Dionysis Tsaglis
    Καταπληκτικό σενάριο όντως!

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Επίσης να πω, όπως με είχε πληροφορήσει η Κατερίνα Τσιώλη, κόρη του αείμνηστου Σταύρου Τσιώλη, στο τέλος της ταινίας, στο πρωτότυπο σενάριο σκοτωνόταν ο ίδιος ο γιατρός Κούρκουλος και όχι το παιδί του. Ο Φίνος το άλλαξε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σχόλια από το fb στο ποστ "Η ωραιότερη σκηνή του ελληνικού κινηματογράφου με πατέρα και γιο."...

    Dionysis Tsaglis
    Ο Διαμαντόπουλος μαγικός...αυτή η βιασύνη και το απότομο φρενάρισμα στο λόγο του, καταπληκτικός σε ότι έπαιζε

    Nikos Tzelepis
    Αγαπημένη ταινία και αγαπημένοι ηθοποιοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σχόλια από το fb στο ποστ "Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν τα φράγκα δεν μου έτρεχαν από τα μπατζάκια,..."...

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    https://www.youtube.com/watch?v=Jfmq_1CxnP8
    ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ - Νάυλον Ντέφια και Ψόφια Κέφια

    Pantelis Tsalouchidis
    Όλοι υποφέραμε με το γιάγκης ατζέντης
    Διάλογος με κόρη
    - Καλά, δε μάζευες λεφτά ποτέ σου;
    - Πώς, ψιλοέκλεβα και από λογαρισμούς, έκοβα από τσιγάρα και ταβέρνες...
    - Και τι αγόραζες;
    - Βιβλία και κασέτες
    - Μια ζωή σπασίκλας

    Εύα Αθανασοπούλου
    Πού τα ξεθαψες!

    Panagiotis Koutakis
    Κι εγώ όταν το είδα γραμμένο κατάλαβα τι έλεγε...

    Harry Gordon
    phre xronia gia na katalavw oti elege "meletises ton mpaglama" kai oxi "meletises ton palama" :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή