Σάββατο 27 Ιουνίου 2020

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 274

27/6/2020
Κι ένα δεύτερο έιτις ποστ μάνι-μάνι.
Υπάρχει μια μεγάλη ελληνική ταινία από την δεκαετία του ’80, που λέγεται Προσοχή Κίνδυνος, σε σενάριο και σκηνοθεσία Γιώργου Σταμπουλόπουλου. Την ταινία αυτή την είχα δει στην εποχή της (1983-84), όταν είχε βγει στις αίθουσες, σ’ ένα σινεμά, όπου μέσα ήμουν εγώ και 5-6 άλλοι. Υπήρχε μεγάλη καχυποψία τότε για τον ελληνικό κινηματογράφο και ελάχιστες, σοβαρές, ταινίες έκαναν κάποια εισιτήρια της προκοπής. Θυμάμαι δε να βγαίνω από την αίθουσα με ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μια μεριά με δυσφορία και μιαν αίσθηση αναγούλας για την ιστορία που είχα μόλις παρακολουθήσει και από την άλλη με περηφάνια και θαυμασμό, επειδή είχα δει επιτέλους μια ελληνική ταινία, με τεράστιο νόημα για μένα τότε, που μου θύμιζε αγαπημένο σέβεντις αμερικάνικο b-movie (Tobe Hooper, Wes Craven και τέτοια).
Για μένα η ταινία αυτή του Σταμπουλόπουλου είναι ίσως η πιο βίαιη ταινία του ελληνικού κινηματογράφου – επειδή είναι απίστευτα ρεαλιστική, νοιώθεις να συμβαίνουν δίπλα σου όσα παρακολουθείς, εν αντιθέσει με τις ταινίες του Οικονομίδη φερ’ ειπείν, που μπορεί να είναι «ωραίες», αλλά νοιώθεις πως αυτό που βλέπεις είναι μια καρικατούρα, ένα περιποιημένο φλιμικό κατασκεύασμα. Αντιθέτως η ταινία του Σταμπουλόπουλου σε κάνει να κομπλάρεις μέσα στην αίθουσα, να αποστρέφεις τα μάτια σου, να δυσανασχετείς και φυσικά πουθενά να μην γελάς – όπως γελάς με τις ταινίες του Οικονομίδη και κατά κάποιο τρόπο αυτοκαθαρίζεσαι. Στο Προσοχή Κίνδυνος δεν υπάρχει κάθαρση, ούτε στο τέλος. Εκείνο που υπάρχει είναι μια επιμέρους άδικη τιμωρία, που σε αναστατώνει ακόμη πιο πολύ.
Συγκριτικά, το Προσοχή Κίνδυνος, είναι ο Φόβος της δεκαετίας του ’80 - καθώς με το αριστούργημα του Κώστα Μανουσάκη υπάρχουν πολλά κοινά. Υπάρχει ο ίδιος σχεδόν πατέρας-αφέντης (εκπληκτικός ο Τίτος Βανδής), πιο βίαιος βέβαια, αλλά εξ ίσου ρεμάλι της δεξιάς, που τα έχει καλά με την εξουσία και τους θεσμούς και δεν τον αγγίζει κανείς και τίποτα, υπάρχει ο ψυχικά διαταραγμένος γιος, η κόρη που γίνεται έρμαιο των διαθέσεων του πατέρα της (αιμομιξία), ο μηχανικός που έρχεται απ’ έξω και που προσπαθεί να δώσει μιαν άλλη τροπή στην εγκληματική ιστορία, χωρίς να το καταφέρνει, ενώ και ο χώρος είναι ο ίδιος, η... αθάνατη ελληνική επαρχία. Υπάρχουν και διαφορές βεβαίως, πολλές και σημαντικές, και τεχνικές και σεναριακές κ.λπ., όμως υπάρχει και η ίδια εκπληκτική χρήση της μουσικής (στο Φόβο ο Γιάννης Μαρκόπουλος, στο Προσοχή Κίνδυνος ο Χριστόδουλος Χάλαρης).
Μπορώ να γράψω πολλά για το Προσοχή Κίνδυνος, αλλά κάπου άλλου και κάποια άλλη στιγμή (εδώ δεν γίνεται).  
Δείτε αυτή την πολύ μεγάλη ταινία, όσο υπάρχει ακόμη στο YouTube…

27/6/2020
Υπήρξαν άξιοι τραγουδοποιοί στο ελληνικό τραγούδι, που σήμερα είναι παντελώς ξεχασμένοι. Μπορεί στα χρόνια τους να έγινε ένας μικρός ντόρος, αλλά σήμερα, 30 ή 40 χρόνια μετά (ή και παραπάνω καμμιά φορά), κανείς δεν ασχολείται μαζί τους. Μεγάλωσα με Σαββόπουλο και Χατζή (ν’ αναφέρουμε τους δύο κατ’ εξοχήν έλληνες τραγουδοποιούς), αλλά δεν έμεινα κολλημένος σ’ αυτούς. Πάντα μ’ ενδιέφερε το είδος αυτό του τραγουδιού (κι ακόμη μ’ ενδιαφέρει) και πάντα έψαχνα να βρω τον «άλλο λόγο». Τον τραγουδοποιό, το άλμπουμ, που κάτι θα είχε να προτείνει, πέραν του κοινότοπου και του αναμενόμενου.
Λέω λοιπόν πως το LP «Πράσινο Αεράκι» του Νίκου Λαρυγγάκη, από το 1985, είναι ένα από τα καλύτερα, διαχρονικά, ελληνικά LP αυτού του… singing-songwriting. Στην εποχή του δεν ακούστηκε πολύ –ήταν ανεξάρτητη παραγωγή και όχι Lyra, όπως γράφει το discogs, με διανομή από την Πανδώρα– ενώ σήμερα κανείς δεν φαίνεται να το θυμάται.
Ο Λαρυγγάκης συνδύαζε ροκ, λαϊκά, δημοτικά και μπαλαντικά στοιχεία, έχοντας δυνατό προσωπικό στίχο και πολύ καλές μελωδίες. Βεβαίως ο δίσκος του είχε φτηνή παραγωγή, μέτρια δηλαδή, αλλά το καλό τραγούδι φαίνεται... δεν κρύβεται.
Δυστυχώς μερικά από τα ωραιότερα κομμάτια του LP του δεν υπάρχουν στο YouTube, όπως ήταν το «Λεωφόρος Συγγρού» («Περιπολικά στην άσφαλτο μας ζώνουν / αραχνοΰφαντα ερπετά / (...) Πόρνες και κούκλες, τραβεστί κοντοζυγώνουν / μας κάνουν αέρα με φτερά / στην άλλη όχθη οι καμικάζι την πληρώνουν / κι αυτοί γελούν μέσα από χρώματα εθνικά») ή το «Φονικό» («Σε βρίσκω στις εφημερίδες / μέσα στις βόμβες, πίσω από συνταγές / χλωμό το πρόσωπο στημένο / πάνω σε πρόβα, μπροστά στο φακό»), αλλά υπάρχει ευτυχώς αυτό το περίεργο ροκ-χασικλίδικο, το «Μαύρο μου καπέλο», ώστε να αντιληφθούν όσοι δεν γνωρίζουν περί τίνος επρόκειτο...
Ψάξτε, ανακαλύψτε, μάθετε, ακούστε. Μην επαναπαύεστε στα προφανή. Υπάρχει πολύ υλικό, προς πάσα κατεύθυνση, που σίγουρα θα σας ξαφνιάσει.

26/6/2020
Έκανα μια βόλτα το απόγευμα στην Πανεπιστημίου. Το χάλι είναι απερίγραπτο. Έξι η ώρα και ενώ η πόλη ήταν σχετικώς άδεια στην αρχή της Πανεπιστημίου επικρατούσε μποτιλιάρισμα! Στον περίφημο πεζόδρομο του Μπακογιάννη περπατούσαν μετρημένοι στα δάχτυλα –φυσικά πολλοί περισσότεροι περπατούσαν στα κανονικά πεζοδρόμια–, ενώ ο ποδηλατόδρομος ήταν κι αυτός άδειος.
Τη στιγμή που ήμουν στο ύψος της Σίνα, δύο πιτσιρικάδες με ποδήλατα, κατεβαίνοντας τη Σίνα, έκαναν αμέσως δεξιά στον πεζόδρομο και σχεδόν πάτησαν μια γυναίκα που προσπαθούσε να τον διασχίσει για να πιάσει πεζοδρόμιο. Μάλλον πρέπει να τους διαλόστειλε, γιατί την είδα να γυρίζει και κάτι να τους λέει.
Α ναι, και οι ζαρντινιέρες με τις μολόχες, που μπήκαν ως φυσικά εμπόδια, ανάμεσα στον δρόμο και τον πεζόδρομο είναι για γέλια. Τελείως ακαλαίσθητες, και με τη μοίρα τους μαθηματικώς προδιαγεγραμμένη. Και ο νοών νοείτω.
Μπορεί να το γελάμε, αλλά η μεγαλύτερη τεχνική-δομική παρέμβαση στο κέντρο της Αθήνας, τα τελευταία 25 χρόνια, ήταν τα κάγκελα του Αβραμόπουλου. Μόνο έτσι απελευθερώθηκαν και προστατεύθηκαν τα πεζοδρόμια.
Τώρα οι νέοι φωστήρες, στην Πανεπιστημίου κατ’ αρχάς, τα έχουν και αυτά πρακτικώς αχρηστέψει.

26/6/2020
Η ουσία..
>>Προσπαθώντας να συγκαλύψει ευθύνες στο σκάνδαλο Novartis και να ακυρώσει καταθέσεις που αφορούν την εμπλοκή πολιτικών προσώπων, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία πήρε μία απόφαση που συνιστά κατάφωρη παραβίαση του ελληνικού δικαίου, των ευρωπαϊκών Κανόνων και των συμβάσεων του ΟΗΕ: Υποχρεώνει τους προστατευόμενους μάρτυρες να καταθέσουν αποκαλύπτοντας τις ταυτότητες τους και να εκτεθούν στον κίνδυνο ποικίλων διώξεων, πιέσεων, απειλών και “αντιποίνων”.
Επί της ουσίας καταργεί την έννοια του “προστατευόμενου μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος” που προβλέπεται στις νομοθεσίες όλων των χωρών Δυτικής Ευρώπης- Βόρειας Αμερικής και είναι κατά κανόνα το κλειδί για την αποκάλυψη υποθέσεων μεγάλης διαφθοράς με συμμετοχή πολιτικών και κρατικών αξιωματούχων.
Με την κίνηση αυτή κορυφώνεται η ενορχηστρωμένη επίθεση που ξεκίνησε το 2018, κατά των ανθρώπων που τόλμησαν να καταθέσουν για το μέγα σκάνδαλο, θεωρώντας ότι ο νόμος τους προστατεύει, επειδή ακριβώς ενεργούν υπέρ του “δημοσίου συμφέροντος”
Είναι η κλασική περίπτωση όπου η Βουλή – η κοινοβουλευτική πλειοψηφία - παραβιάζει νόμους που η ίδια έχει ψηφίσει και καταστρατηγεί διατάξεις με γνώμονα πολιτικούς υπολογισμούς και στενά κομματικά συμφέροντα.
Το αποτέλεσμα είναι περίπου προδιαγεγραμμένο: Οι μάρτυρες εκφοβίζονται, οι καταθέσεις τους στην ουσία ακυρώνονται, η υπόθεση κλείνει όπως ακριβώς θα ήθελαν οι εμπλεκόμενοι. Κι αντί να διωχθούν όσοι εμπλέκονται, θα βρεθούν τελικά στο σκαμνί εκείνοι που προσπάθησαν να αποκαλύψουν το μέγα σκάνδαλο διαφθοράς, που κόστισε πάνω από 25 δισ. ευρώ στο ελληνικό Δημόσιο και στους ασφαλισμένους των Ταμείων.<<

26/6/2020
Το να έρχεται η Νοβάρτις σε συμβιβασμό στην Αμερική, για τα φαγοπότια της στην Ελλάδα, πληρώνοντας ασμένως 310 εκατομμύρια (ψίχουλα) στο αμερικανικό δημόσιο, το πρώτο που σκέφτεσαι είναι πως το σκάνδαλο στην Ελλάδα στην πραγματικότητα έχει τεράστιο ύψος. Δισεκατομμύρια. Κι εκεί όπου όλοι περιμένουν, μετά και την επίσημη παραδοχή του σκανδάλου από την ίδια την φαρμακευτική εταιρεία, να ξεκινήσει και στη χώρα μας μια σοβαρή και βαθιά διερεύνηση, ορισμένοι κραυγάζουν πως το σκάνδαλο είναι... σκευωρία!
Ζούμε σε μια χώρα εντελώς επικίνδυνη, πλήρως αντιδημοκρατική και αναξιόπιστη, κολλημένη στον δοσιλογικό βούρκο, με ενορχηστρωμένη κατευθυνόμενη παραπληροφόρηση από τα κυρίαρχα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, τα οποία εντελώς ξετσίπωτα και απροκάλυπτα, επί της ουσίας, αποκαλούν το λαό... μ@λάκα.

8 σχόλια:

  1. Σχόλια από το fb στο ποστ "Το να έρχεται η Νοβάρτις σε συμβιβασμό στην Αμερική"...

    Vassilis Serafimakis
    Nα πώ ότι το ύψος τού χρηματικού συμβιβασμού δεν έχει αναγκαστικά σχέση με τα τυχόν όποια ποσά δαπανήθηκαν γιά τις λεγόμενες μίζες. Γράφω προσεκτικά διότι η νομολογία είναι γεμάτη παγίδες. Ο συμβιβασμός καθορίζεται χρηματικά μέσω διαπραγματεύσεων στις οποίες κύριοι παράγοντες είναι η πιθανότητα να κερδίσει την δίκη η εισαγγελία, οι συνέπειες γιά την κατηγορούμενη εταιρεία μίας καταδίκης σε αξία μετοχής, σε κύρος, κτλ, οι συνέπειες γιά τα εμπλεκόμενα στελέχη, πχ φυλάκιση, τα χρηματικά διαθέσιμα τής εταιρείας, κτλ.
    Δηλαδή μπορεί η όποια τυχόν μίζα, θεωρητικά μιλώντας, να ήταν συνολικά 20 ψιλοεκατομμυριάκια �� αλλά ο συμβιβασμός με βάση τα ανωτέρω να έφτασε τα 300+ εκατομμύρια.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Η απώλεια του δημοσίου είναι δισ. ευρώ. 25 λένε εδώ. Κανείς δεν ξέρει πόσα...
    https://www.sofokleousin.gr/skandalo-novartis-martyres...
    Σκάνδαλο Novartis: Μάρτυρες, “κουκούλες” και αντίποινα

    Daniil Gkorgkolis στον Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    ένα πτα ίδια λεπτά εδώ
    Πουθενά δε βλέπω κάποιο οικονομικός στοιχείο..
    Πέρα απ'το πρόγραμμα Π Μ.. πού το'χουν ξεσκίσει οι πολιτικοί .. θυμάσαι από νωρίς μια συνέντευξη τού Αβραμοπουλου, μέσα απ'το σπίτι τού -(σε κείνη τη γεμaτουλα του apha)
    Με αποτέλεσμα πλέον 2 χρόνια μετά, όλοι οι τηλεθεατές (ελπίζω μόνο 65-70+ άνω με προορη άνοια) να πιπιλιζουν
    την ίδια φράση...Ας αποκαλυφθουν οι αλήτες

    Στέφανος Παναγιωτάκης
    Μην ξεχνάμε την ωμή παραδοχή του ακροδεξιού ρεταλιού στην ελβετική τιβι προ καιρού ότι τα έπιαναν και πολιτικοί.Δηλαδή κι εκείνος.Και σήμερα θρασύτατα απειλεί εισαγγελέα.Αναρωτιέμαι πώς ρε γαμώτο εξυπνοι υποτίθεται άνθρωποι,να είναι δεξιοί, να ψηφίζουν βιβλιοπώλες, χουντικούς κλπ. αν δεν συντρέχουν προσωπικά συμφέροντα.Που κι αυτό ξεφτίλα είναι.

    Karl Bulsaras στον Στέφανος Παναγιωτάκης
    Μα, συντρέχουν προσωπικά συμφέροντα. Είναι πάσης κοπής λαμόγια

    Apostolos Katsas
    Ίσως επειδή είναι.

    Stathis Nikokavouras
    το ισως τι το ηθελες..

    Apostolos Katsas στον Stathis Nikokavouras
    εντάξει... αλλά είναι γεγονός ότι ο λαός αυτός βομβαρδίζεται κυριολεκτικά εδώ και 10 χρόνια απο τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ -τα οποία τώρα είναι όλα ελεγχόμενα απο ένα κόμμα- οκ, πόσο να αντέξει τέλος πάντων.

    Stathis Nikokavouras στον Apostolos Katsas
    οι πενες ειναι πληρωμενες..ολες...απλα δεν ανοιγεις τηλεοραση να ακουσεις ειδησεις ..ειναι προπληρωμενες..ευαγγελατος και η δικια του στεφανιδου 869 χ ευρω...για το σαιτ που εχουν.τοσα πηραν .απλα εβαζαν το μενουμε σπιτι...τι κριμα να μην υπαρχει 17 νοεβρη...να βλεπεις την σφαιρα καρφωμενη αναμεσα στα ματια και να κανεις παρτυ...κριμα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Apostolos Katsas στον Stathis Nikokavouras
      δε διαφωνώ.

      Dimitris Trox
      Άμα μαζευτούν έστω μέρος χρηματικών ποσών και από λοιπά σκάνδαλα σαφώς θα ανεβενε η ποιότητα σε πολλούς τομεις του λαού.Εστω τωρα

      Θανάσης Κρεμασμένος
      Κοινοποιω αν δεν σε πειράζει

      Γεώργιος Ευαγγέλου Κουκουσούλης
      ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ
      ΕΤΣΙ ΗΤΑΝ, ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ‘ΝΑΙ Η ΧΩΡΑ

      Γιώργος Χαρωνίτης
      Αναμφιβόλως!

      Michail Agrafiotis
      Τα είπες όλα

      Chris Veliouras
      Και μαλακας και πληρώνει

      Nikolas A Gkinis
      Και λίγα λες...

      Αθηνά Ζιώ
      Εκτος απο Novartis καταντια ειναι να λες ποσα δις σου κλεψανε λαε και αυτος να σου αντιγυριζει ..ναι αλλα και ο Τσιπρας αδειασε τον Παππα.!!! Καταντια πατριωτες και ηθικο πολιτιστικος ξεπεσμος

      Ntinos Dimatatis
      Εκτός όμως από αυτό ,εγώ βλέπω και τον Τσίπρα να αδειάζει το δεξί του χέρι τον Παππά και εμμέσως να τον αποκαλεί μ...κα ! Ολοι έχουν βρώμικη τη φωλιά τους Δεξιοί,αριστεροί,εξωγήινοι και άλλοι συγγενείς.!

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Είναι άσχετο το σχόλιο Ντίνο. Δεν έχει σχέση με το θέμα του ποστ εννοώ. Ο Παππάς δεν κατηγορείται για κανένα σκάνδαλο που να έβλαψε το ελληνικό δημόσιο. Το γιατί, τώρα, συναντήθηκε με τον Μιωνή είναι άλλο θέμα. Δεν έχουν όλοι βρώμικη τη φωλιά τους. Μόνον κάποιοι.
      Δεν ξέρω σε ποιους αναφέρεσαι και ποιοι είναι οι... αγκυλωμένοι. Μην μας ανακατεύεις τώρα με τη δεξιά, την ακροδεξιά και τους κλεφτοπασόκους, που κυβερνήσανε / κυβερνάνε τη χώρα 70 χρόνια. Οι Συριζαίοι μπορεί να υπήρξαν ψεύτες, αλλά κλέφτες δεν ήταν.

      Αντρέας Μπικουβαράκης
      Συμψηφισμός, το άλλο όνομα του κρυπτοφασισμού.

      Στέφανος Παναγιωτάκης
      Ντίνο άσε τους εξωγήϊνους (εχω προσωπική άποψη!!) και το παλληκάρι. ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ στη γαμημένη μας ιστορία κάποιος πολιτικός δεν έκλεψε τπτ παρά μόνο άφησε 37 δις μαξιλαράκι. Αυτό το "όλοι ίδιοι είναι" με ξεπερνάει καλέ μου φίλε. ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ. Δεν γίνεται μια παράταξη με γραμμένη υπηρεσία στο φυλλάδιο της 4.5 χρόνια να την εγκαλούν οι επί 50 χρόνια at least μπλε και πράσινες βδέλλες που μας έχουν ξεσκίσει...

      Ntinos Dimatatis στον Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Ο καθένας μπορεί να πιστεύει ότι θέλει και ότι τον συμφέρει ΑΛΛΑ όσο είναι κάτω από κομματικές αγκυλώσεις θα τα βλέπει θολά τα πράγματα..Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα .

      Ntinos Dimatatis
      Γενικά μιλώ Φώντα .Ολους όσους είναι εντός υφαλοκρυπίδας !

      Ntinos Dimatatis
      Και διαβάζω και κάτι με οργή .'οτι φασίστες ακροδεξιοί βανδάλισαν το άγαλμα του Ατετοκούμπου ! Οπως κάνουν και οι αναρχικοί σε ταμπέλες πολιτιστικού περιεχομένου .Κοινωνία μηδέν !

      Αντρέας Μπικουβαράκης
      Συμψηφισμός, το άλλο όνομα του κρυπτοφασισμού.

      Διαγραφή
  2. Σχόλια από το fb στο ποστ "Η ουσία..."...

    Αντρέας Μπικουβαράκης
    Τόσα χρόνια αυτή η υπόθεση, και ο Σαμαράς έχει πει μόνο ένα πράγμα:
    Θα τους τελειώσω εγώ τους μάρτυρες.
    Απευθείας καταγωγή από τους ταγματασφαλίτες.

    Vagelis Papageorgiou
    Όχι στους μάρτυρες- ναι στους καταδότες, δεν έχει σημασία αν προδίδεις, αλλά ποιούς προδίδεις και ποιούς προστατεύεις. Όπως είπε και ο Δημόκριτος όλα είναι συμβάσεις. Και οι νόμοι. Και η δικαιοσύνη.

    Νίκος Τζιουμπρής
    the officials..��

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σχόλια από το fb στο ποστ "Έκανα μια βόλτα το απόγευμα στην Πανεπιστημίου."...

    Kostas Focus
    πριν μια εβδομαδα ανεβηκα τον καινουργιο "πεζοδρομο" περπατας πολυ πιο γρηγορα απ'οτι στον κανονικο διπλα,αλλα τον βρηκα πολυ επικινδυνο ενα αμαξι να ξεφυγει δεν υπαρχει τιποτα να το σταματησει κρασπεδο κλπ,γι αυτο εβαλαν τις ζαρντινιερες που ειναι αμφιβολου αισθητικης,για τα αμαξια τωρα δεν υπαρχει δακτυλιος

    Vassilis Serafimakis
    Δεν έχω να πω τίποτα. Έχω βρίσει αρκετά αλλού.

    Kostas Focus
    οριστε τενεκεδες υπαρχουν,γιατι να ξοδευονται?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σχόλια από το fb σε σχέση με το ποστ "Υπήρξαν άξιοι τραγουδοποιοί στο ελληνικό τραγούδι, που σήμερα είναι παντελώς ξεχασμένοι."...

    Andreas Frogoudakis
    Ο Νίκος μαζί με τον βασιλη"be bop" τζιωτη γνωστό jazz freak και πωλητή jazz ρεπερτορίου στο pop11, άνοιξαν το 1980 το ιστορικό club "πλάτανος" στη είσοδο του λιμανιού της χώρας στη Σκόπελο πάνω στο πρότυπο του jazz club του μπαρακου στη πλάκα, σημειωτέον ότι ήταν στα προτεινόμενα μέρη επίσκεψης για την Ελλάδα από το αμερικανικό περιοδικό bown beat για τους αναγνώστες του

    Δημητρης Σαλτος
    Γενικά τα 80ς και ειδικά η πενταετία 85-89 έχει πολύ ωραίο υλικό, με μια ατμόσφαιρα συνήθως βαθιά και μελαγχολική, αλλά είναι αδικημένη και παραγνωρισμενη γιατί τα ραδιόφωνα όλη με την μέρα παίζουν 90ς+ έντεχνιλες και το ατελείωτο τσιγάρο μέχρι να πάθουμε καρκίνο.

    Kwstas Agas
    Δεν τον γνώριζα!!! Σε ευχαριστούμε που μας τον συστήνεις!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σχόλια από το fb σχετικά με την ταινία Προσοχή Κίνδυνος...

    Bill Randen
    Πολύ ενδιαφέρουσα αναφορά και συγκυρία, μια και εχτές πρότεινα σε έναν φίλο να την δει.
    Τεράστια ταινία που πήρε βραβεία στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τότε. Δεν είμαι σίγουρος αν ο σκηνοθέτης έκανε άλλη ταινία μετέπειτα. Επίσης δεν γνωρίζω αν είχε ποτέ προβληθεί στην τηλεόραση στα 80s 90s. Εγώ την είδα για πρώτη φορά ένα βράδυ το 2013 στην ΕΡΤ (έμεινα άφωνος φυσικά) και μετά από λίγο καιρό έκλεισαν την ΕΡΤ. Τυχαίο?
    Ένα εκτενές άρθο για το ιστορικό της ταινίας και επιπλέον σκέψεις σας επάνω σε αυτή, θα ήταν πολύ ενδιαφέρον

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Μεγάλος σκηνοθέτης ο Σταμπουλόπουλος, λόγω αυτής, και λόγω Ανοιχτής Επιστολής και Δυο Ήλιοι στον Ουρανό.

    Billy Bundy
    Αριστούργημα το
    "Ανοιχτή επιστολή"! Θα τρέξω να ψάξω και τις άλλες δύο που αναφέρεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τάκης Σπετσιώτης
      Ενδιαφέρουσα τοποθέτηση- πρέπει να την ξαναδώ βέβαια για να συμφωνήσω, δεν την έχω πρόσφατη. Κι αληθινή η παρατήρησή σου για τα δύσκολα - αν και κινηματογραφικώς παραγωγικά, χρόνια του '80 που προσωπικά βίωσα:'' ένα περιποιημένο φλιμικό κατασκεύασμα.'' - όπως τα λες. ΄Ακουγα, έκπληκτος, πολλούς σκηνοθέτες που δούλευαν τότε να μεριμνούν αποκλειστικά για την ''ταινία κατασκευή'' ,όπως έλεγαν- πράγμα που χειροτέρεψε βέβαια στις επόμενες δεκαετίες, σε βάρος της ''ψυχής'' πολλών ταινιών.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Νομίζω πως είναι ολοφάνερα επηρεασμένος από τον Φόβο, αλλά το τράβηξε παραπέρα. Πιο σκληρά, πιο άγρια, πιο κυνικά, πιο ασφυκτικά και καθόλου ποιητικά. Είχαν περάσει και σχεδόν 20 χρόνια βέβαια από την ταινία του Μανουσάκη κι είχαν μεσολαβήσει πολλά.

      Τάκης Σπετσιώτης
      ίσως, αν και ο Φόβος, με την εξαίσια δραματουργία του, τις κρυμμένες λογοτεχνικές καταβολές του- από την ελληνική πεζογραφία, όπως τις είχε υπογραμμίσει εύστοχα ο Γ. Μπακογιαννόπουλος- τον τρομερό εσωτερικό του ρυθμό, και την ορσον ουελλική -touch of evil- σκηνοθεσία του, έχει δικαίως κλασσικοποιηθεί - αυτό το ''κάτι παραπάνω''. Θα προσπαθήσω να το δω.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Βασικά λέω για την σεναριακή ιδέα που είναι σχεδόν ίδια. Μπορώ να ταυτίσω πρόσωπα ένα-ένα. Δαμιανός-Βανδής, Ανέστης Βλάχος-ο ένας γιος που δολοφονεί στο τέλος, Ναθανάηλ, Φωκάς - Ραζέλου, Κατρανίδης, επίσης η αστυνομία που έρχεται και ξανάρχεται και ουσιαστικά καλύπτει τους φόνους (όπως και στο Φόβο), η σιωπή που έχει επιβάλλει ο πατέρας-αφέντης σε οικογένεια και κοινότητα, ενώ ο κόσμος αποκάτω βράζει, αλλά δεν έχει τα κότσια να αποκαλύψει, η λειτουργία της μουσικής, πολλά. Η κινηματογραφική ματιά βέβαια είναι διαφορετική. Εδώ δεν υπάρχει ελληνική λογοτεχνία, αλλά το αμερικανικό b-movie.

      Τάκης Σπετσιώτης
      ΣΩΣΤΟ, Ο ΦΟΒΟΣ κλασσικό, το άλλο- αλλά πρέπει να το δω- πιο B MOVIΕ -με την έννοια της αναπαραγωγής

      Akis Kapranos
      Ταινιάρα. Είχε γίνει μια προβολή στο φεστιβάλ του Νικου Τριανταφυλλίδη και μάλιστα από αποκατεστημένη, πεντακάθαρη ψηφιακή κόπια - εκεί την πρωτοείδα.

      Chrissa Psaltopoulou
      η Ραζελου νομιζω επαιζε την κορη-και δε θυμαμαι να την ξαναειδα σε ταινια

      Haris Mantellos
      Συγγνώμη που παρεμβαίνω αλλά έπαιξε και σε άλλες ταινίες μετά από αυτή. Νοκ Άουτ, Το τελευταίο στοίχημα, Δύο ήλιοι στον ουρανό (επίσης του Σταμπουλόπουλου), Ελεάτης Ξένος. Από εκεί και πέρα όντως δεν εμφανίστηκε σε άλλη ταινία.Φαίνεται όμως ότι άρχισε να ασχολείται με την λογοτεχνία όπως δείχνει και η παρακάτω επιστολή
      https://lekythos.library.ucy.ac.cy/.../%ce%95%cf%80%ce%b9

      Nicola Di Rossi
      Εγω την ειχα δει στην ολλανδική τηλεόραση. Πριν 30, 35 περίπου χρόνια.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Α, να πω και για τα σφαχτάρια που δείχνει ο Σταμπουλόπουλος, 37 χρόνια πριν την Κιτσοπούλου...

      Διαγραφή
    2. Ferris Costas
      Χαίρομαι ιδιαίτερα γι αυτή την επισήμανση. Ο Γιώργος Σταμπουλόπουλος είναι ένας από τους τρεις επιζώντες παλιούς μου φίλους, από την εποχή μάλιστα που είμαστε όλοι βοηθοί και ανταλλάσσαμε δουλειές. Μόλις την περασμένη εβδομάδα ανταλλάξαμε μηνύματα. Όσο γιά το Προσοχή Κίνδυνος ήταν κάνουμε την παραγωγή μαζί με το Ρεμπέτικο και μιά παραγωγή του Τάσιου, αλλά δε μας φτάναν τα λεφτά. Είχε την ατυχία να πέσει στο Φεστιβάλ ανάμεσα στο Ρεμπέτικο και τη Γλυκειά Συμμορία, αλλά και άλλες... ευνοούμενες από το Σύστημα ταινίες. Πάντως, τουλάχιστον, κέρδισε το βραβείο καλύτερης μουσικής. Θα τον πάρω τηλέφωνο σήμερα να χαρεί. (Εύστοχος ως προς τον Φόβο, ο Κώστας Μανουσσάκης υπήρξε γιά λίγο δάσκαλός μας την εποχή που γύριζε το Σκιάχτρο (Έρωτας στους αμμόλοφους), τούχαμε βγάλει μάλιστα το παρατσούκλι "Η Ντουστουγιέφσκ". Κάποια στιγμή θα πρέπει να τα γράψουμε όλα αυτά, ο Γιώργος έχει αρχίσει. Συγκλονιστική η συνάντησή του με τον Όρσον Γουέλλες.
      Και κάτι ακόμα. Βρέθηκα κάποτε στο Κάϊρο να κάνω παρέα γιά 10 μέρες με τον Merchant (Merchant-Ivory). Είχαμε συμπαθηθεί πολύ, κι 'οταν μου είπε πως ήθελε να κάνει ταινία στην Ελλάδα, του είπα "Byron in Athens". Ενθουσιάστηκε. Τότε πήρα το θάρρος να του μιλήσω γιά τον φίλο μου που ετοιμαζόταν να γυρίσει μιά ταινία την εποχή του Βυζαντίου.Μου είπε "στείλε μου το σενάριο, και θα σου πω". Επιστρέφοντας στην Αθήνα, βαλθήκαμε άρον-άρον να μεταφράσομε τους "Ήλιους στον Ουρανό" στα εγγλέζικα, και του τόστειλα. Ο Merchant ενθουσιάστηκε και μούγραψε πως θέλει να μπει συμπαραγωγός. Από κει πέρα... ΣΙΩΠΗ. Φανταστήκαμε πως είχε αλλάξει γνώμη. Στην απονομή των Oscar. είδαμε τ' όνομά του στο In Memoriam.

      Διαγραφή