Ο Στυλιανός Τζιρίτας γνωστός μαχητής των ήχων, μα και του
ανεξάρτητου έντυπου λόγου, παρουσιάζει ένα καινούριο fanzine, το οποίον αποκαλεί Ρόκετρον. Το
fanzine τυπώνεται σε
κλασικό και κάπως ώχρα Α4, έχει 20 σελίδες και είναι δεμένο με συρραπτικό. Τελείως
diy έκδοση
λοιπόν, περισσότερο λογοτεχνικού περιεχομένου, ή σχεδόν λογοτεχνικού
περιεχομένου.
Το fanzine γράφεται σχεδόν αποκλειστικώς από τον Σ. Τζιρίτα, καθώς το μοναδικό άλλο κείμενο είναι υπογραμμένο από τον Άλφα Πυγμαίο 1938, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τη μουσική του τεύχος – τα τρία κομμάτια του υπάρχουν και στο bandcamp και όπως διάβασα στο σχετικό δελτίο Τύπου, αν τ’ αγοράσει κάποιος τότε αυτομάτως τού αποστέλλεται στην διεύθυνσή του και το fanzine.
Τα κείμενα τουύ Σ. Τζιρίτα είναι προσωπικά, ανάμεσά τους κι ένα ταχύδραμα, με πρωταγωνιστές δύο άντρες που δουλεύουν σε κατεδάφιση και που λένε τα δικά τους σε μια φάση ανάπαυλας(;), περιστρέφονται γύρω από γεγονότα της καθημερινότητας, υπαρκτής ή μη, και συνοδεύονται στο στήσιμό τους, από «περίεργες» φωτογραφίες, φυσικές ή «πειραγμένες».
Το όλον εγχείρημα έχει ενδιαφέρον φυσικά, ως προϊόν ενός ανθρώπου ατιθάσευτου, που έχει πράγματα να πει, με τον δικό του ιδιότυπο και ιδιότροπο λόγο.
Το ίδιο ιδιότροπη είναι και η μουσική τού Άλφα Πυγμαίου 1938, που διαθέτει στοιχεία κολάζ, πειραματικά, ηλεκτρονικά, θορυβοποιά, τελεστικά και που οδηγείται στο τρίτο μέρος της, το μη εικονοκλαστικό, στα κατατόπια της Pauline Oliveros.
Το fanzine γράφεται σχεδόν αποκλειστικώς από τον Σ. Τζιρίτα, καθώς το μοναδικό άλλο κείμενο είναι υπογραμμένο από τον Άλφα Πυγμαίο 1938, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τη μουσική του τεύχος – τα τρία κομμάτια του υπάρχουν και στο bandcamp και όπως διάβασα στο σχετικό δελτίο Τύπου, αν τ’ αγοράσει κάποιος τότε αυτομάτως τού αποστέλλεται στην διεύθυνσή του και το fanzine.
Τα κείμενα τουύ Σ. Τζιρίτα είναι προσωπικά, ανάμεσά τους κι ένα ταχύδραμα, με πρωταγωνιστές δύο άντρες που δουλεύουν σε κατεδάφιση και που λένε τα δικά τους σε μια φάση ανάπαυλας(;), περιστρέφονται γύρω από γεγονότα της καθημερινότητας, υπαρκτής ή μη, και συνοδεύονται στο στήσιμό τους, από «περίεργες» φωτογραφίες, φυσικές ή «πειραγμένες».
Το όλον εγχείρημα έχει ενδιαφέρον φυσικά, ως προϊόν ενός ανθρώπου ατιθάσευτου, που έχει πράγματα να πει, με τον δικό του ιδιότυπο και ιδιότροπο λόγο.
Το ίδιο ιδιότροπη είναι και η μουσική τού Άλφα Πυγμαίου 1938, που διαθέτει στοιχεία κολάζ, πειραματικά, ηλεκτρονικά, θορυβοποιά, τελεστικά και που οδηγείται στο τρίτο μέρος της, το μη εικονοκλαστικό, στα κατατόπια της Pauline Oliveros.
Για όποιον ενδιαφέρεται εδώ...
Επαφή: www.manofman.bandcamp.com/album/--7
Επαφή: www.manofman.bandcamp.com/album/--7
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου