ASMUNDSEN & CO: Gnus [Losen Records, 2020]
H νορβηγίδα κοντραμπασίστρια Tine Asmundsen (γνώριμη από τα χρόνια τού Jazz & Τζαζ – υπάρχουν αναφορές και στο δισκορυχείον εννοείται) τιμά, μέσα από τις τελευταίες δουλειές της, σημαντικές προσωπικότητες της τοπικής (νορβηγικής) σκηνής. Έτσι, αν στο “Pastor’n” του 2017 είχε επικεντρωθεί στο έργο τού πιανίστα Einar Iversen, μέσω του συγκροτήματός της Asmundsen & Co, τώρα, στο “Gnus”, σειρά έχει ο σαξοφωνίστας (τενόρο & σοπράνο) Vidar Johansen.
Ο Johansen,
που βρίσκεται στη σκηνή από τα πρώτα χρόνια του ’70, και που αποτελεί μέλος των
Asmundsen & Co (μαζί με τους Magnus Aannestad Oseth τρομπέτα,
φλούγκελχορν, Rune Klakegg πιάνο, Tine Asmundsen κοντραμπάσο και Terje Engen ντραμς) τιμάται σ’ αυτό το CD, από τους φίλους και συνεργάτες του,
οι οποίοι αποδίδουν οκτώ συνθέσεις του, παρμένες από διάφορες φάσεις της
διαδρομής του. Γράφει, εξάλλου, αναλυτικώς για όλα αυτά ο πιανίστας τής μπάντας
Klakegg, και παλαιός
συνοδοιπόρος του Johansen από το 1973, στο αναλυτικό σημείωμά του στο triple-folded all paper cover.
Ο Johansen είναι βασικά συνθέτης, κάτι που το αντιλαμβάνεσαι αμέσως από τις πρώτες κιόλας νότες τού πρώτου track (“Gnus”), ενώ το εμπεδώνεις 100% με την σπάνια μπαλάντα του “Her [Aner ikke]”, που αμέσως ακολουθεί και που αγγίζει τα εννέα λεπτά. Έξοχος μελωδός, με άψογη θεώρηση και συγκρότηση τού «τζαζ πράγματος», που στηρίζει πολλά στην καταγραφή και λιγότερο στον αυτοσχεδιασμό, χωρίς αυτός να εξορίζεται (εννοείται), ο Vidar Johnansen έχει εδώ να προτείνει αληθινά ωραίες συνθέσεις, με μετρημένα όλα τα tempi, ενσωματωμένες μέσα σ’ ένα post-bop περιβάλλον, μέσω των οποίων διαπρέπουν όλοι οι συνοδοιπόροι του στο σχήμα.
Ο άνθρωπος γράφει, εξάλλου, για τους μουσικούς του, τους οποίους, δι’ αυτού του τρόπου, τιμά και με το παραπάνω, ετοιμάζοντάς τους περιοχές για θαυμάσια soli, ιδίως για τον πιανίστα Klakegg και τον τρομπετίστα / φλουγκελχορνίστα Aannestad Oseth, δίπλα στους οποίους στέκεται και ο ίδιος, εννοείται, με το άλλοτε σκληροτράχηλο και άλλοτε αισθαντικό παίξιμό του.
Μόνον έξοχα κομμάτια εδώ, σαν το “In a dream” (με θαυμάσιο περιγραφικό μπάσο από την Asmundsen) εκεί προς το τέλος τού CD, ένα κατά βάση τραγούδι (είχε ηχογραφηθεί για πρώτη φορά το 1985, στο άλμπουμ τής Anne-Marie Giørtz Band “Tigers of Pain”, με λόγια της, Ελληνίδας προφανώς, Eleni Fourtouni), σ’ ένα άλμπουμ, που σε κρατάει σε εγρήγορση από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό του.
RUBBER SOUL QUARTET: Blackbird [Losen Records,
2020]
Το λέει και το όνομά του... Rubber Soul Quartet... οπότε τι θα παίζει, τι θα διασκευάζει; Μα φυσικά... Beatles. Και όντως. Έντεκα τραγούδια των Beatles εξετάζονται εδώ, από διάφορες φάσεις της διαδρομής τού μεγαλύτερου και σημαντικότερου νεανικού συγκροτήματος στην ιστορία της μουσικής, και όχι μόνον από το “Rubber Soul” βεβαίως, καθώς από το συγκεκριμένο LP εδώ «πειράζονται» μόνον τα “Drive my car” και “Norwegian wood (This bird has flown)”.
Αυτοί λοιπόν οι Σκανδιναυοί, δηλαδή οι Bård Helgerud κιθάρες, φωνή, Håvard Fossum σοπράνο & τενόρο σαξόφωνα, Andreas Dreier κοντραμπάσο και Torstein Ellingsen ντραμς, κρουστά, είναι εξαιρετικοί παίκτες. Δηλαδή παικταράδες! Γιατί, άμα διασκευάζουν με τέτοιον ευφάνταστο τρόπο τα τραγούδια των Beatles, που δεν είναι και τα πιο εύκολα του κόσμου, τότε σκέψου πώς θα μπορούσε να αντιμετωπίσουν άλλο, διάφορο και τέλος πάντων παραπλήσιο υλικό.
Jazz, ναι, υπάρχει εδώ, αλλά jazz, που έχει ενσωματωμένη μια ποπ διάσταση, η οποία δεν εγκαταλείπεται μέχρι και το τέλος του άλμπουμ. Γιατί εδώ έχουμε διασκευές, 3λεπτες, 4λεπτες και 5λεπτες, που δεν απομακρύνονται και τόσο από την διάρκεια των πρωτότυπων συνθέσεων, άρα έχουμε-ακούμε λελογισμένες παρεμβάσεις και πολύ συγκεκριμένες αυτοσχεδιαστικές λύσεις, χωρίς ποτέ να χάνεται η αρμονία των κομματιών και βεβαίως οι αναγνωρίσιμες σε όλους μελωδίες.
Το ρεπερτόριο είναι το γνωστό τοις πάσι. “I feel fine”, “She’s leaving home”, “Yellow submarine”, “Here comes the sun”, “Drive my car”, “Blackbird”, “Ob-la-di, ob-la-da” και τα λοιπά. Τα παιξίματα, το ξαναλέμε, είναι εντυπωσιακά, και ανάμεσα στα δύο (από τα έντεκα) τραγούδια που ακούγονται εδώ, το “Norwegian wood (This bird has flown)” και το “Honey pie”, μπορείτε ν’ ακούσετε μερικά θαυμάσια ορχηστρικά... από jazz-pop μέχρι gypsy swing και από jazz-funk μέχρι μποσανόβες... δίχως ποτέ να χάνεται από τ’ αυτιά σας η «μπητλική μαγεία».
Και ναι, δεν θέλει ερώτημα, το “Blackbird” είναι ένα απολύτως απολαυστικό CD!
Επαφή: www.losenrecords.no
H νορβηγίδα κοντραμπασίστρια Tine Asmundsen (γνώριμη από τα χρόνια τού Jazz & Τζαζ – υπάρχουν αναφορές και στο δισκορυχείον εννοείται) τιμά, μέσα από τις τελευταίες δουλειές της, σημαντικές προσωπικότητες της τοπικής (νορβηγικής) σκηνής. Έτσι, αν στο “Pastor’n” του 2017 είχε επικεντρωθεί στο έργο τού πιανίστα Einar Iversen, μέσω του συγκροτήματός της Asmundsen & Co, τώρα, στο “Gnus”, σειρά έχει ο σαξοφωνίστας (τενόρο & σοπράνο) Vidar Johansen.
Ο Johansen είναι βασικά συνθέτης, κάτι που το αντιλαμβάνεσαι αμέσως από τις πρώτες κιόλας νότες τού πρώτου track (“Gnus”), ενώ το εμπεδώνεις 100% με την σπάνια μπαλάντα του “Her [Aner ikke]”, που αμέσως ακολουθεί και που αγγίζει τα εννέα λεπτά. Έξοχος μελωδός, με άψογη θεώρηση και συγκρότηση τού «τζαζ πράγματος», που στηρίζει πολλά στην καταγραφή και λιγότερο στον αυτοσχεδιασμό, χωρίς αυτός να εξορίζεται (εννοείται), ο Vidar Johnansen έχει εδώ να προτείνει αληθινά ωραίες συνθέσεις, με μετρημένα όλα τα tempi, ενσωματωμένες μέσα σ’ ένα post-bop περιβάλλον, μέσω των οποίων διαπρέπουν όλοι οι συνοδοιπόροι του στο σχήμα.
Ο άνθρωπος γράφει, εξάλλου, για τους μουσικούς του, τους οποίους, δι’ αυτού του τρόπου, τιμά και με το παραπάνω, ετοιμάζοντάς τους περιοχές για θαυμάσια soli, ιδίως για τον πιανίστα Klakegg και τον τρομπετίστα / φλουγκελχορνίστα Aannestad Oseth, δίπλα στους οποίους στέκεται και ο ίδιος, εννοείται, με το άλλοτε σκληροτράχηλο και άλλοτε αισθαντικό παίξιμό του.
Μόνον έξοχα κομμάτια εδώ, σαν το “In a dream” (με θαυμάσιο περιγραφικό μπάσο από την Asmundsen) εκεί προς το τέλος τού CD, ένα κατά βάση τραγούδι (είχε ηχογραφηθεί για πρώτη φορά το 1985, στο άλμπουμ τής Anne-Marie Giørtz Band “Tigers of Pain”, με λόγια της, Ελληνίδας προφανώς, Eleni Fourtouni), σ’ ένα άλμπουμ, που σε κρατάει σε εγρήγορση από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό του.
Το λέει και το όνομά του... Rubber Soul Quartet... οπότε τι θα παίζει, τι θα διασκευάζει; Μα φυσικά... Beatles. Και όντως. Έντεκα τραγούδια των Beatles εξετάζονται εδώ, από διάφορες φάσεις της διαδρομής τού μεγαλύτερου και σημαντικότερου νεανικού συγκροτήματος στην ιστορία της μουσικής, και όχι μόνον από το “Rubber Soul” βεβαίως, καθώς από το συγκεκριμένο LP εδώ «πειράζονται» μόνον τα “Drive my car” και “Norwegian wood (This bird has flown)”.
Αυτοί λοιπόν οι Σκανδιναυοί, δηλαδή οι Bård Helgerud κιθάρες, φωνή, Håvard Fossum σοπράνο & τενόρο σαξόφωνα, Andreas Dreier κοντραμπάσο και Torstein Ellingsen ντραμς, κρουστά, είναι εξαιρετικοί παίκτες. Δηλαδή παικταράδες! Γιατί, άμα διασκευάζουν με τέτοιον ευφάνταστο τρόπο τα τραγούδια των Beatles, που δεν είναι και τα πιο εύκολα του κόσμου, τότε σκέψου πώς θα μπορούσε να αντιμετωπίσουν άλλο, διάφορο και τέλος πάντων παραπλήσιο υλικό.
Jazz, ναι, υπάρχει εδώ, αλλά jazz, που έχει ενσωματωμένη μια ποπ διάσταση, η οποία δεν εγκαταλείπεται μέχρι και το τέλος του άλμπουμ. Γιατί εδώ έχουμε διασκευές, 3λεπτες, 4λεπτες και 5λεπτες, που δεν απομακρύνονται και τόσο από την διάρκεια των πρωτότυπων συνθέσεων, άρα έχουμε-ακούμε λελογισμένες παρεμβάσεις και πολύ συγκεκριμένες αυτοσχεδιαστικές λύσεις, χωρίς ποτέ να χάνεται η αρμονία των κομματιών και βεβαίως οι αναγνωρίσιμες σε όλους μελωδίες.
Το ρεπερτόριο είναι το γνωστό τοις πάσι. “I feel fine”, “She’s leaving home”, “Yellow submarine”, “Here comes the sun”, “Drive my car”, “Blackbird”, “Ob-la-di, ob-la-da” και τα λοιπά. Τα παιξίματα, το ξαναλέμε, είναι εντυπωσιακά, και ανάμεσα στα δύο (από τα έντεκα) τραγούδια που ακούγονται εδώ, το “Norwegian wood (This bird has flown)” και το “Honey pie”, μπορείτε ν’ ακούσετε μερικά θαυμάσια ορχηστρικά... από jazz-pop μέχρι gypsy swing και από jazz-funk μέχρι μποσανόβες... δίχως ποτέ να χάνεται από τ’ αυτιά σας η «μπητλική μαγεία».
Και ναι, δεν θέλει ερώτημα, το “Blackbird” είναι ένα απολύτως απολαυστικό CD!
Επαφή: www.losenrecords.no
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου