Το
2021, εκτός των άλλων, είναι και «έτος Δημήτρη Χορν». Δεν είμαστε σίγουροι αν
κάτι έχει ήδη ειπωθεί επίσημα, από φορείς κρατικούς ή μη, όμως εφέτος, και πιο
συγκεκριμένα στις 9 Μαρτίου, συμπληρώνονται 100 χρόνια από την γέννηση τού
μεγάλου ηθοποιού. Το παρόν κείμενο, που δημοσιεύεται με αφορμή την συμπλήρωση
23 ετών από τον θάνατο τού Δημήτρη Χορν (16 Ιανουαρίου 1998), ας ιδωθεί ως ένας
πρώτος, μικρός φόρος τιμής στο έργο και τη μνήμη του.
Ο Δημήτρης Χορν, αναφορικά με τα δικά του καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα, ζούσε μόνο για το θέατρο. Τίποτα δεν τον ενδιέφερε περισσότερο από το θέατρο, και όλα τα υπόλοιπα, με τα οποία είχε καταπιαστεί κατά καιρούς, και για λίγο, τα υποτιμούσε.
Και τον κινηματογράφο, και την τηλεόραση εννοείται, ακόμη και τον ρόλο του ως τραγουδιστής, όπως και το ραδιόφωνο.
Παρότι θα μπορούσε να διαπρέψει σε όλα, επιχειρώντας πολλές παράλληλες πορείες (κινηματογραφικές, τηλεοπτικές, δισκογραφικές κ.λπ.), στην πράξη έμεινε μακριά από τα πάντα, τουλάχιστον από την δεκαετία του ’60 και μετά, ενώ αυτό το «από τα πάντα» περιλαμβάνει κατά κάποιον τρόπο ακόμη και το θέατρο, αφού κι εκεί, τα τελευταία 30 χρόνια της ζωής του, οι εμφανίσεις του υπήρξαν μάλλον λίγες και σποραδικές.
Γενικώς, θα λέγαμε πως ο Δημήτρης Χορν δεν αναλώθηκε και αυτό μεγεθύνει ακόμη περισσότερο την υστεροφημία και τον θρύλο του. Όπως είχε πει και ο ίδιος (περιοδικό Ο Ταχυδρόμος, τεύχος #1177, 18 Νοεμβρίου 1976):
«Με τον κινηματογράφο δεν τα πήγαινα ποτέ καλά. Δεν τον αγάπησα και δεν με αγάπησε ούτε αυτός. Και σαν θεατής ακόμα προτιμώ το θέατρο. Ούτε στην τηλεόραση θα ήθελα να παίξω. Επιδιώκω τη ζωντανή επαφή με το κοινό. Η κάμερα με παγώνει. Ακόμη και το ραδιόφωνο, στο οποίο είχα δουλέψει στο παρελθόν, δεν μου είπε ποτέ τίποτα».
Στην
δισκογραφία ο Δημήτρης Χορν, αν και ενέδωσε ελάχιστα, έγραψε και εκεί ιστορία.
Όλος ο κόσμος ξέρει τα τραγούδια που έχει ηχογραφήσει – αν κι εδώ, σ’ αυτή τη
φράση, θα πρέπει να βάλουμε έναν «αστερίσκο». Και κάπως έτσι, στη συνέχεια, θα
ασχοληθούμε και με τον «αστερίσκο».
Η συνέχεια
εδώ...
https://www.lifo.gr/articles/music_articles/309944/i-pikragapimeni-kai-ta-ypoloipa-tragoydia-poy-ermineyse-o-dimitris-xorn
Ο Δημήτρης Χορν, αναφορικά με τα δικά του καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα, ζούσε μόνο για το θέατρο. Τίποτα δεν τον ενδιέφερε περισσότερο από το θέατρο, και όλα τα υπόλοιπα, με τα οποία είχε καταπιαστεί κατά καιρούς, και για λίγο, τα υποτιμούσε.
Και τον κινηματογράφο, και την τηλεόραση εννοείται, ακόμη και τον ρόλο του ως τραγουδιστής, όπως και το ραδιόφωνο.
Παρότι θα μπορούσε να διαπρέψει σε όλα, επιχειρώντας πολλές παράλληλες πορείες (κινηματογραφικές, τηλεοπτικές, δισκογραφικές κ.λπ.), στην πράξη έμεινε μακριά από τα πάντα, τουλάχιστον από την δεκαετία του ’60 και μετά, ενώ αυτό το «από τα πάντα» περιλαμβάνει κατά κάποιον τρόπο ακόμη και το θέατρο, αφού κι εκεί, τα τελευταία 30 χρόνια της ζωής του, οι εμφανίσεις του υπήρξαν μάλλον λίγες και σποραδικές.
Γενικώς, θα λέγαμε πως ο Δημήτρης Χορν δεν αναλώθηκε και αυτό μεγεθύνει ακόμη περισσότερο την υστεροφημία και τον θρύλο του. Όπως είχε πει και ο ίδιος (περιοδικό Ο Ταχυδρόμος, τεύχος #1177, 18 Νοεμβρίου 1976):
«Με τον κινηματογράφο δεν τα πήγαινα ποτέ καλά. Δεν τον αγάπησα και δεν με αγάπησε ούτε αυτός. Και σαν θεατής ακόμα προτιμώ το θέατρο. Ούτε στην τηλεόραση θα ήθελα να παίξω. Επιδιώκω τη ζωντανή επαφή με το κοινό. Η κάμερα με παγώνει. Ακόμη και το ραδιόφωνο, στο οποίο είχα δουλέψει στο παρελθόν, δεν μου είπε ποτέ τίποτα».
https://www.lifo.gr/articles/music_articles/309944/i-pikragapimeni-kai-ta-ypoloipa-tragoydia-poy-ermineyse-o-dimitris-xorn
Σχόλια από το fb...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιδερής Πρίντεζης
Εξαιρετικά σωστή η επισήμανση για το "Ας ειν' καλά το γινάτι σου" και το "Πες μου μια λέξη" για τη μη δισκογραφική έκδοσή τους την εποχή που ακούστηκαν στην ταινία (όπως συμβαίνει και με τόσα άλλα εδώ που τα λέμε). Ας μου επιτραπεί να συμπληρώσω πως το "Ποιος το ξέρει" με τη μουσική του Αλέκου Σπάθη έχει καταγραφεί ραδιοφωνικά και από τη σύζυγο του Σπάθη και τραγουδίστρια Μαίρη Μοντ. Επίσης, η μουσική από την "Πικραγαπημένη" έχει 2 εκδόσεις στις 45 στροφές. Η μία είναι αυτή που υπάρχει ως φωτογραφία στο κείμενο και υπάρχει και μία πιο πλήρης - ως extended play - με τη μουσική και τα χορωδιακά μέρη που αποδίδει η χορωδία του Νίκου Τσιλίφη (αν θυμάμαι καλά).
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
H χορωδία του Τσιλίφη είναι στην άλλη πλευρά του single ("Tου γάμου μυρτιές"). Ο Χορν τραγουδάει μόνο στη μία πλευρά.
Έλεγξα τώρα στο discogs και δεν υπάρχει καταγραμμένη έκδοση EP. Θα το ψάξω κι άλλο, γιατί προσωπικά δεν την έχω δει ποτέ.
Σιδερής Πρίντεζης
την έχω πιάσει στα χέρια μου, αλλά δεν την έχω, εκτός από τα ηχητικά.
Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
Ναι υπάρχει το EP της Πικραγαπημένης (στην Columbia), τo βρήκα σε κατάλογο που έχω, αλλά δεν πήγε το μυαλό μου να το ψάξω. Έχει 7 κομμάτια(!) και κωδικό SEGG 2606. Πάντως ο Χορν δεν λέει άλλο τραγούδι. Τα υπόλοιπα 6 είναι ορχηστρικά και χορωδιακά.
Δημήτρης Θ. Νικολάου
Υπέροχη η " Πικραγαπημένη" , γνωστή μόνο στους θεατρόφιλους. Μπράβο γιά την αναφορά στον Δ. Τερζάκη...