ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ o γύρος της μέρας σε ογδόντα κόσμους

«Ο Γύρος της Μέρας σε Ογδόντα Κόσμους» είναι ένα διπλό LP (δύο βινύλια κλεισμένα σε μονό εξώφυλλο) του συγκροτήματος Διάφανα Κρίνα, τυπωμένο τώρα (2020) σε 500 αριθμημένα αντίτυπα από την B-Other Side Records. Οι φίλοι του γκρουπ, που είναι πάμπολλοι, έχουν ήδη αντιληφθεί πως πρόκειται για επανέκδοση, φυσικά, αφού το άλμπουμ είχε κυκλοφορήσει για πρώτη φορά σε CD (σε ετικέτα Ίνδικτος) τον Νοέμβριο του 2005. Μάλιστα, ήταν η μοναδική δουλειά τού δημοφιλούς συγκροτήματος που δεν είχε τυπωθεί μέχρι τώρα σε βινύλιο – οπότε με την συγκεκριμένη κυκλοφορία τής B-Other Side κλείνει κι αυτό το κενό, για τους fans του ελληνικού ροκ ή όποιους άλλους.
Όπως διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του άλμπουμ: «Ο Γύρος της Μέρας σε Ογδόντα Κόσμους ξεκίνησε τον Ιούλιο και ολοκληρώθηκε τον Αύγουστο του 2005, στον υπόγειο χώρο όπου προβάρουν τα Διάφανα Κρίνα. Ο Θάνος Ανεστόπουλος έπαιξε ακουστική κιθάρα, πιάνο, όργανο, ο Παντελής Ροδοστόγλου μπάσο, ο Κυριάκος Τσουκαλάς κιθάρες, πλήκτρα, βιμπράφωνο, κρουστά, ο Τάσος Μαχάς τύμπανα, κρουστά και ο Νίκος Μπάρδης κιθάρες, τρομπέτα, κρουστά».

Το ιδιαίτερο με το «Ο Γύρος της Μέρας σε Ογδόντα Κόσμους» είναι πως πρόκειται για μια ολότελα ορχηστρική δουλειά (και τα έντεκα tracks του άλμπουμ είναι ορχηστρικά, χωρίς ν’ ακούγονται σ’ αυτά ούτε φωνητικά).
Μάλιστα, στην πρώτη έκδοσή του το CD ήταν μέρος ενός γενικότερου project, στο οποίο ο δίσκος ήταν ένθετος, καθώς η έκδοση περιλάβανε επίσης «ανέκδοτους στίχους και κείμενα, σπάνια ημερολόγια που γεννήθηκαν μέσα από τις εμπειρίες του γκρουπ στις διαρκείς περιοδείες του, καθώς και σπάνιο, επιλεγμένο φωτογραφικό υλικό της αυτής περιόδου».
«Ο Γύρος της Μέρας σε Ογδόντα Κόσμους» να πούμε κατ’ αρχάς πως είναι ένα πολύ ευχάριστο άλμπουμ, κάτι που σημαίνει πως παρά την διάρκειά του, που είναι μεγαλύτερη των 70 λεπτών, ακούγεται με απαράμιλλη άνεση. Πολύ μεγάλο προσόν αυτό για ένα double LP ή για ένα CD μιας τέτοιας διάρκειας – κάτι που φανερώνει, απλά και καθαρά, τις δυνατότητες του συγκροτήματος. Παρότι λοιπόν, εδώ, μπορείς να συναντήσεις κομμάτια τραβηγμένα στο χρόνο, όπως το σχεδόν 12λεπτο «Μπλε ιγκουάνα», το 9λεπτο «Ένα λεπτό κι είναι αύριο» κ.λπ., στην πράξη η «ευκολία» στην αφήγηση είναι εκείνη που κυριαρχεί.
Μάλιστα, θα έλεγα –όχι κάτι πρωτότυπο αναγκαστικώς, καθότι φαντάζομαι πως όλα αυτά θα έχουν γραφτεί πίσω στο 2005– πως το συγκεκριμένο άλμπουμ ξεχωρίζει σαν την μύγα μεσ’ στο γάλα, στην δισκογραφία του γκρουπ, όχι γιατί περιέχει μόνον instrumentals, αλλά και γιατί τα instrumentals αυτά αλιεύουν στοιχεία από πολλούς και διαφορετικούς χώρους, από ’κει τέλος πάντων όπου δεν αλίευαν, σώνει και καλά, τα τραγούδια του γκρουπ. Το κλίμα, μάλιστα, θα το χαρακτήριζα «ελαφρύ», κάτι όχι μεμπτό φυσικά, με πολλά ανακατεμένα στοιχεία από mariachi και desert rock, από surf, από jazz και blues, ακόμη και από easy listening, cinematic και lounge.
Είναι ένα κράμα τέλος πάντων αυτό, που λειτουργεί με τον τρόπο που λειτουργεί στο «Ο Γύρος της Μέρας σε Ογδόντα Κόσμους» και το οποίον δεν μπορείς ούτε να το αγνοήσεις, ούτε να το υποτιμήσεις.
Ένα άλλο, λοιπόν, πρόσωπο, των Διάφανων Κρίνων έχουμε εδώ, ένα διαφορετικό πρόσωπο, που δεν είμαι σίγουρος αν αξιολογήθηκε, από τους fans, στο αυτό ύψος μ’ εκείνο των τραγουδιών τού συγκροτήματος. Αν κάτι τέτοιο παρ’ ελπίδα δεν συνέβη, είναι τώρα η ευκαιρία για να συμβεί.
Περιττό να πω, πως, προσωπικώς, το «Ο Γύρος της Μέρας σε Ογδόντα Κόσμους», είναι το άλμπουμ των Κρίνων, που πρώτο θα επιθυμήσω ν’ ακούσω και σε πέντε, και σε δέκα χρόνια από σήμερα... να ’μαστε καλά. Και αυτό κάτι δείχνει... πρώτα-πρώτα σ’ εμένα, που το σημειώνω αυτή τη στιγμή, αλλά και σε όποιους άλλους έχουν, ενδεχομένως, την ίδια γνώμη.
Επαφή: https://el.b-otherside.gr/